Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Αιώνες στη σειρά αυτή η γη της σοφίας, της ποίησης και του χριστιανισμού προσέλκυε πνευματικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι εκπλήρωναν ένα προσκύνημα μέσα από το έργο της λογοτεχνίας, της μουσικής, της αρχιτεκτονικής, της ζωγραφικής και τον τρόπο ζωής τους. Γιατί η πρώτη από όλες τις τέχνες είναι ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε τα πράγματα. Και όποιος βιώνει την Ελλάδα, συνδέεται άρρηκτα μαζί του. Έτσι, δέκα σύγχρονοι ποιητές (η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ο Δημήτρης Άλλος, η Γιάννα Μπούκοβα, ο Λιουμπομίρ Λέβτσεφ, η Τσβετάνκα Ελένκοβα, ο Τζόναθαν Νταν, ο Ντρά...

Ο Γιάννης Στεφανάκις, λιτός και καίριος, ανοίγοντας τον κυρίως ναό της τέχνης του, κινείται ποιητικά και την αποφλοιώνει απ' ό,τι περιττό, στοχεύοντας στον πυρήνα της κάθε φορά θεματικής του. Αυτό δίνει μπόι στο πλάσιμο των εικόνων του παρά την υφολογική λιτότητα της ζωγραφικής του. Είναι φορές που ο τρόπος αφήγησης κερδίζει περισσότερο έδαφος από το αφηγούμενο. Εδώ και η συγκινητική ποιητική του, που έρχεται να μας "οξυγονώσει" μ' έναν παραδειγματικό σαρκασμό αλλά και τρυφερότητα στη σύγχρονη αναπνευστική δυσφορία. "Παίζει" κατεβάζοντας με σκοινί ένα σύννεφο, εν είδε...

"Όταν κάποια εποχή συμμετείχα σε ένα κύκλο μαθημάτων, μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε νοερά την εικόνα ενός ψυχικού εργαστηρίου και να επινοήσουμε δύο συμβούλους. Στη σκέψη μου εμφανίστηκαν η εικόνα του σοφού γέροντα με την άσπρη κελεμπία που ακουμπάει σε μπαστούνι και η εικόνα του μικρού πρίγκιπα. Με τον καιρό άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί δεν είχα επινοήσει καμία εικόνα θηλυκή. Ποια χαρακτηριστικά και ποιες ιδιότητες αντιπροσωπεύει για μένα το θηλυκό γένος; Ποιες είναι οι εικόνες του θηλυκού που υπάρχουν μέσα στη δική μου την ψυχή; Όχι εκείνες που με έμαθαν να έχω, αλλά οι...

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, οι ποιητές παρακολουθούν αποσβολωμένοι όσα τραγικά και παράδοξα συμβαίνουν γύρω τους -και μέσα τους. Μέσα σ' έναν κόσμο βίας, αδιαφορίας, πλεονεξίας και αρπακτικότητας, η φωνή τους πνίγεται στο λαρύγγι τους και, πνιγμένη, αρθρώνει στίχους σκληρούς, μελαγχολικούς, ερωτικούς, σουρεαλιστικούς, πολιτικούς, μεταφυσικούς, ειρωνικούς, σαρκαστικούς και προφητικούς. Με μύθους, μεταφορές και συμβολισμούς, οι ποιητές σήμερα, όπως έκαναν πάντα άλλωστε, μιλούν για έναν αλλόκοτο κόσμο σε μιαν αμφίδρομη σχέση όπου ο ένας εμπεριέχει τον άλλον -ο κόσμος το...

[...] Σκοπός της ανθολογίας είναι να συγκεντρώσει και ν' αναδείξει ποιήματα που, ενώ "χάνονται" μέσα στα άπαντα των ποιητών και στις πολυάριθμες σελίδες των περιοδικών, συγκεντρωμένα αποκτούν διαφορετική δύναμη και σημασία. Κρυσταλλωμένα γύρω από το θέμα "Παρθενώνας", μιλούν για το μνημείο με τρόπο πρωτόγνωρο ως προς την ποικιλία και το βάθος του. Πράγματι, ενώ τα αισθητικά, αρχαιολογικά, ιδεολογικά και περιηγητικά κείμενα για τον Παρθενώνα ομόφωνα, σχεδόν, εξαίρουν την ιδανική ομορφιά του και τη βαθιά επίδραση που άσκησε σε πολλά επίπεδα της ζωής μας, οι ποιητές τολμού...

O Xάρυ Tρέλμαν, ο πρωταγωνιστής της "Mοναδικής", ξέρει να πνίγει τα συναισθήματά του και το πρόσωπό του είναι σαν μάσκα Mογγόλου. Όμως ο Xάρυ, παρ' όλ' αυτά, ήταν και εξακολουθεί να είναι οξυδερκής παρατηρητής ανθρώπων και ερευνητής χαρακτήρων και γι' αυτό τον προσλαμβάνει ο δισεκατομμυριούχος Zίγκμουντ Aντλέτσκι στο "τραστ των εγκεφάλων" που απασχολεί. Eκεί θα ξανασυναντηθεί με την Έιμυ, την πρώτη και μοναδική γυναίκα της ζωής του, στην οποία όμως θα καταφέρει ν' ανοίξει την καρδιά του μόνο στο νεκροταφείο, στην εκταφή του πρώην συζύγου της. Aντίθετα, ο Τόμυ Oυίλχελμ, ο...

"Δεν ξέρω ακόμη και τώρα αν προσποιόμουν ότι ήμουν τρελός για να σκοτώσω ατιμωρητί ή αν σκότωσα γιατί ήμουν τρελός· μάλλον δεν θα 'χω ποτέ τη δυνατότητα να μάθω. Ο εφιάλτης εκείνης της νύχτας χάθηκε, αλλά άφησε φλογερά ίχνη. Δεν υπάρχουν πια ανόητοι φόβοι, αλλά υπάρχει ο τρόμος του ανθρώπου που τα 'χασε όλα κι έχει ψυχρή συνείδηση της πτώσης, της καταστροφής, της απάτης και του άλυτου μυστήριου." "Η Σκέψη" είναι ένα από τα αριστουργήματα του Αντρέγιεφ (γράφτηκε το 1902), όπου ο συγγραφέας παίζει με το μοτίβο της προσποίησης της τρέλας ή της καταβύθισης στην τρέλα. Ο ήρωα...

Η ποίηση και η ύπαρξη ξέρουμε πόσο είναι αδιάρρηκτα δεμένες. Η ενότητα όμως αυτή των ποιημάτων εστιάζεται περισσότερο στην ύπαρξη. Η ποίηση εδώ δεν είναι αυτοσκοπός. Ο ποιητής δεν ψάχνει στον εαυτό του μέσα, στη φύση, τις πιο ιδανικές εκφάνσεις της ποίησης. Ψάχνει, μέσ' από την ποίηση, δρόμους που να οδηγούν στην ύπαρξη. Στην ύπαρξη ως ουσία, ως προορισμό, ως αναπάντητο ερώτημα, ως μαρτυρία φθοράς και βέβαια ως υποστασιακή αγωνία. Οι στίχοι θυσιάζουν ακόμη και την ομορφιά αν χρειαστεί, γιατί αυτό που έχουν ανάγκη τώρα είναι να εκφράσουν, με όσο γίνεται μεγαλύτερη ακρίβεια,...

Μεταξύ των 205 ποιητών από 65 χώρες ανθολογούνται 71 Έλληνες ποιητές: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ολυμπία Καράγιωργα, Ρούλα Κακλαμανάκη, Δημήτρης Π. Κρανιώτης, Αναστασία Γκίτση, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Ελένη Αλεξίου, Γιώργος Κουτούβελας, Ελένη Κοσμά, Αργύρης Μαρνέρος, Χαρά Ρίζου, Χρυσούλα Σπυρέλη, Μίλτος Γήτας, Χρυσούλα Δημητρακάκη, Δέσποινα Κονταξή, Τζένη Βλαχώνη, Νίκος Αλεξίου, Ανδρέας Γεωργαλλίδης, Μόσχος Λαγκουβάρδος, Κυριάκος Κυτούδης, Κωνστάνς Δημά, Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου, Παναγιώτα Χριστοπούλου-Ζαλώνη, Πότης Κατράκης, Παναγιώτης Παπαγεωργίου, Γιούλα Ιωάννου-Πατ...

Ο παρών τόμος του Αντρέγιεφ συγκεντρώνει δύο αριστουργηματικές νουβέλες του συγγραφέα, σε σπουδαία μετάφραση από τα ρωσικά της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ. Το παραληρηματικό αφήγημα "Εκείνος", γραμμένο το 1913, έρχεται σε απευθείας διάλογο με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόου και το "Στρίψιμο της βίδας" του Χένρυ Τζέημς. Ένας άφραγκος φοιτητής της Πετρούπολης βρίσκει αναπάντεχα δουλειά ως οικοδιδάσκαλος σ' ένα απομονωμένο σπίτι σε κάποιο χωριό δίπλα στη θάλασσα, όπου κυριαρχούν η θλίψη και η μελαγχολία και όπου ο κύριος του σπιτιού γελάει παράδοξα στις πιο παράξενες καταστάσεις. Μία το...

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Eπινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. «Είναι το πιο ωραίο μου έργο»,...

"Τον πίνακα αυτό τον είδαν δώδεκα γενεές ανθρώπων, ένα πέμπτο του ανθρώπινου είδους πού πέρασε από τη γη, από την αρχή των ιστορικών χρόνων ως τις μέρες μας. Τον κοίταξαν γριές ζητιάνες, αυτοκράτορες της Ευρώπης και φοιτητές, υπερατλαντικοί εκατομμυριούχοι, πάπες και Ρώσοι πρίγκιπες, τον κοίταξαν αγνές παρθένες και πόρνες, υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, κλέφτες, μεγαλοφυείς και υφαντουργοί, πιλότοι βομβαρδιστικών, δάσκαλοι του σχολείου, τον κοίταξαν καλοί και κακοί. [...] Μου φαίνεται ότι αύτη ή Μαντόνα είναι ή πιο άθεη έκφραση της ζωής, του άνθρωπου, χωρίς τη συμμετοχή του θείου...

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

Τα ερωτήματα που πραγματεύεται ο τόμος αυτός είναι παμπάλαια: Εκφράζουν οι λέξεις την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε; Σε ποιο βαθμό τη διαμορφώνουν; Κατά πόσον (ή πόσο καλά) εκφράζουν τα αισθήματά μας; Μήπως τα διαμορφώνουν; Κατά πόσον, εντέλει, οι λέξεις εκφράζουν τη σκέψη μας και σε ποιο βαθμό η σκέψη διαμορφώνεται από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε; Μήπως η ίδια η σκέψη είναι απότοκο των λέξεων που χρησιμοποιούμε, όπως ισχυρίζονται μερικοί; Οι Συζητήσεις για τον Λόγο στο Αιγινήτειο γίνονται τα πρωινά του Σαββάτου εδώ και πέντε χρόνια. Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνο...

Άφθαρτα Νερά Η ποίηση της Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ, ο στοχασμός για το χρόνο μέσα από την εμπειρία του φυσικού κόσμου και ειδικότερα του υδάτινου περιβάλλοντος, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το Εργαστήρι "Τ' άφθαρτα νερά και η προβληματική της ανάπτυξης". Στο ποίημα "Ρευστή και η μοίρα" το υγρό στοιχείο γίνεται η αντανάκλαση των παθών και της συνέχειας της ύπαρξης, στην οποία υπόκεινται αναπότρεπτα ο άνθρωπος και οι πράξεις του. Στις μέρες μας, ωστόσο, το άφθαρτο πεπρωμένο μοιάζει επισφαλές διακύβευμα, εξαιτίας της αλόγιστης διαχείρισης των κοινών μας πόρων. Με ερ...

Το 2011 ήταν μια ακόμα χρονιά πλούσιας ποιητικής παραγωγής. Τα βιβλία των πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών (οι περισσότεροι από αυτούς νεότατοι) αποτέλεσαν και πάλι τον κύριο όγκο των εκδόσεων, πράγμα που σημαίνει πως η υπερπαραγωγή δεν είναι καθόλου συμπτωματική και ίσως να σηματοδοτεί καθοριστικές εξελίξεις στη σχέση του κοινωνικού υποκειμένου με την αίσθηση ελευθερίας που προϋποθέτει η άσκηση της ποίησης. Θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε πως είναι εμφανής η έλλειψη προϋποθέσεων σε μεγάλο μέρος εκείνων που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην ποίηση. Συχνά, άνθρωποι όχι μόνο εξαιρ...

Από τις 23 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 2013, με τη συμμετοχή ποιητών από είκοσι δυο χώρες, διοργανώθηκε το πρώτο "Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών" από τον Κύκλο Ποιητών σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, το Μέγαρο Μουσικής, το Μουσείο Μπενάκη και άλλους φορείς πολιτισμού και Δήμους της Αττικής. Εξήντα εννέα ποιητές συμμετέχουν σε είκοσι δυο εκδηλώσεις στην Αθήνα, τον Πειραιά, την Καισαριανή, τη Νέα Ιωνία, τη Νέα Σμύρνη, τον Υμηττό και φυσικά τους Δελφούς. "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό;" αναρωτιόταν πριν από δύο αιώνες ο Χέλντερλιν. Όμως σπουδαία πο...