Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Sade Louis Aldonze Donatien Comte de
Ο Donatien-Alfonse-Francois De Sade γεννήθηκε στο Παρίσι στις 2 Ιουνίου 1740. Γόνος μεγάλης αριστοκρατικής οικογένειας της Προβηγκίας (γιος της Marie-Eleonore De Maille De Carman και του Jean-Baptiste-Joseph Francois De Sade, Λόρδου του Saumane και της La Coste), εισάγεται στα δέκα του στο κολέγιο του Μεγάλου Λουδοβίκου των Ιησουϊτών. Μαθητεύει από τα δεκατέσσερα σ' ανώτατη στρατιωτική σχολή και συμμετέχει, ένα χρόνο αργότερα, στον Επταετή Πόλεμο της Γαλλίας εναντίον της Πρωσίας. Τον Μάη του 1763 παντρεύεται τη Ρενέ-Πελαζί Ντε Μοντρέιγ. Θα αποκτήσει δυο γιους. Τη χρονιά του γάμου του φυλακίζεται στη Βενσέν με βασιλική διαταγή, με τη κατηγορία έκλυτων ηθών, για όργια σ' ένα πορνείο. Φυλάκιση που θα εγκαινιάσει μια μακρά σειρά εγκλεισμών σε φυλακές ή άσυλα για φρενοβλαβείς, η οποία θα διαρκέσει 30 από τα 74 χρόνια του βίου του. Αποφυλακίζεται ένα μήνα αργότερα μα τίθεται σε περιορισμό. Το 1767 γεννιέται ο πρώτος του γιος. Το 1771 καταδικάζεται για πρώτη φορά σε θάνατο στη Μασαλία, με τη κατηγορία της δολοφονίας με δηλητήριο. Συλλαμβάνεται, εκτελείται συμβολικά και δραπετεύει. Φυλακίζεται ξανά για 5 χρόνια στο κάστρο της Βενσέν. Δραπετεύει. Το 1776 επιστρέφει στη Λα Κοστ. Την επόμενη χρονιά ο Τριγιέ, πατέρας μιας καμαριέρας στη Λα Κοστ, ονόματι Ζυστίν, επιχειρεί να πάρει την κόρη του πίσω και πυροβολεί τον Σαντ. Αρχίζουν ανακρίσεις. Έτσι οι τρεις τους, κύριος και κυρία Σαντ μαζί με τη Ζυστίν, φτάνουν στο Παρίσι και η κυρία Σαντ ειδοποιεί τη μητέρα της. Έτσι ο Σαντ συλλαμβάνεται ξανά και κλείνεται στη Βενσέν. Η κυρία Σαντ κι η μητέρα της ζητούν ακύρωση της καταδίκης του 1772. Την επόμενη χρονιά τη ζητά κι ο ίδιος στο Εφετείο της Προβηγκίας. Τον Ιούλιο του 1778, το Εφετείο τον θεωρεί απλώς ένοχο οργίων κι υπερβολικής ελευθεριότητας, τον απαλλάσσει από τη κατηγορία της φαρμακίας και της σοδομίας και του επιβάλλει πειθαρχημένη διαβίωση κι απαγόρευση εισόδου στη Μασσαλία, για 3 χρόνια. Επιστρέφει στη Βενσέν αλλά παρά την αθώωσή του φυλακίζεται ξανά με βάση το lettre de cachet της 13/2/1777. Δραπετεύει ξανά και γυρίζει στη Λα Κοστ, αλλά μετά από δύο μήνες συλλαμβάνεται πάλι και φυλακίζεται στη Βενσέν. Αφιερώνεται στη συγγραφή θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Τελειώνει τον "Διάλογο μεταξύ ενός ιερέα κι ενός κρατουμένου", τον Ιούλιο του 1782. Το 1874 μεταφέρεται στη φυλακή της Βαστίλης. Εκεί λίγα χρόνια πριν την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, αρχίζει τη συγγραφή των "120 μερών στα Σόδομα" (1785) -όπως το ξέρουμε σήμερα-, πάνω σ' ένα ρολό χαρτί μήκους 12 μέτρων. Πρώτη γραφή των "Ατυχιών της αρετής". Το 1788 αρχίζει και τελειώνει μέσα σε 6 μέρες, την "Ευγενία ντε Φρανβάλ". Στη Βαστίλη, απ' όπου θα μεταφερθεί στο άσυλο του Σαρεντόν δέκα ημέρες πριν τη πτώση της, θα εγκαταλείψει την πλούσια βιβλιοθήκη του, 600 τόμων και τα χειρόγραφά του. Στις 14 Ιουλίου 1789 εισβολή στη Βαστίλη της Επανάστασης και λεηλασία όλων των υπαρχόντων του, επίπλων, βιβλίων, χειρογράφων, που η κυρία Σαντ δεν είχε προλάβει να πάρει. Απελευθερώνεται με διάταγμα της Συντακτικής Συνέλευσης, βάσει του οποίου κανείς δε κρατείται δίχως δικαστικές αποφάσεις, το 1790. Η κυρία Σαντ έχει καταφύγει στη Μονή Σαιν Ορ κι αρνείται να δει τον σύζυγό της, υποβάλλει μάλιστα αίτηση διαζυγίου και το κερδίζει. Ο Σαντ αποκτά ταυτότητα "ενεργού πολίτη" του τομέα της Πλας Βαντόμ. Το Ιταλικό Θέατρο δέχεται ν' ανεβάσει το μονόπρακτό του "Le Suborneur". Η Κομεντί Φρανσέζ δέχεται ομόφωνα το πεντάπρακτο έργο του "Μισάνθρωπος από έρωτα" ή "Σολί & Ντεφράνκ". Δημοσιεύει, ανωνύμως, το 1791 τη "Ζυστίν ή οι ατυχίες της αρετής". Στο Θέατρο Μολιέρου ανεβαίνει το έργο "Οξτιέρν" ή "Οι συνέπειες της ελευθεριότητας". Μια δεύτερη παράσταση στις 4 Νοέμβρη 1791 προκαλεί επεισόδια κι αναστέλλει τις παραστάσεις του. Στα τέλη του 1793 εκδίδεται ένταλμα σύλληψης για μια επιστολή που 'χε γράψει προ διετίας στον Δούκα Ντε Μπρισάκ, διοικητή της φρουράς του Λουδοβίκου 16ου. Φυλακίζεται στη Μαντελονέτ. Μεταφέρεται στη φυλακή των Καρμηλιτισσών κι από κει στο Σαιν Λαζάρ. Καταδικάζεται για δεύτερη φορά σε θάνατο, αυτή τη φορά από την Επανάσταση, γλιτώνει παρά τρίχα τη γκιλοτίνα, κι ελευθερώνεται το 1794. Επιβιώνοντας μόνο με τα εισοδήματα που του αποφέρει η συγγραφή, δημοσιεύει το 1795 τα έργα του: "Φιλοσοφία του μπουντουάρ", "Αλίν & Βαλκούρ", η νέα "Ζυστίν ή ατυχίες της αρετής" ακολουθούμενη από την "Ιστορία της Ζυλιέτ, της αδελφής της, ή η προκοπή της διαφθοράς". Η απαρίθμηση και περιγραφή στα έργα αυτά κάθε μορφής ερωτικής συμπεριφοράς, που συλλαμβάνει ως δίκαιη επανάσταση του ατόμου απέναντι στη κοινωνία και στον Θεό, καταδικάζεται για άλλη μια φορά από τον τύπο και τις αρχές. Πουλά τη Λα Κοστ το 1796. Το 1799 ξαναπαίζεται ο "Οξτιέρν" κι ο ίδιος κρατά ένα μικρό ρόλο. Ο κριτικός Βιλτέρκ επιτίθεται βίαια εναντία στο "Εγκλήματα από έρωτα" που μόλις έχουν εκδοθεί το 1800 και στο ίδιο άρθρο τού αποδίδεται η πατρότητα της "Ζυστίν". Η αστυνομία κατάσχει το έργο του στο τυπογραφείο το 1801. Συλλαμβάνει μαζί και τον Μασέ, τον εκδότη του, που αποκαλύπτει που είναι αποθηκευμένη η "Ζυλιέτ". Ο Σαντ αρνείται τη πατρότητα της "Ζυστίν". Ο Διοικητής Αστυνομίας κι ο Υπουργός Ασφαλείας αποφασίζουν πως μια δίκη θα προκαλούσε μέγα σκάνδαλο που δεν θα το απάλυνε μια παραδειγματική τιμωρία. Έτσι χωρίς δίκη, συμφωνούν τον εγκλεισμό του στη φυλακή της Αγίας Πελαγίας σαν διοικητική ποινή. Δύο χρόνια μετά μεταφέρεται στη Μπισέτρ. Από κει, με σύμφωνη γνώμη και της οικογένειάς του, οδηγείται και πάλι στο Άσυλο Φρενοβλαβών του Σαρεντόν. Ο Διευθυντής Ντιμπουά τον χαρακτηρίζει αδιόρθωτο που ζει μια κατάσταση σταθερής φιλήδονης διαταραχής και συνιστά τη συνέχιση της κράτησής του, το 1804. Το 1806 συντάσσει τη διαθήκη του. Την επόμενη χρονιά τελειώνει το 10τομο έργο: "Τα ταξίδια της Φλορμπέλ" που κατάσχει αμέσως η αστυνομία και το καίνε μετά τον θάνατό του, οι κληρονόμοι του. Το 1811 το Υπουργικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον Μέγα Ναπολέοντα, αποφασίζει τη συνέχιση της κράτησής του κι απαγορεύει τις θεραπευτικές θεατρικές παραστάσεις στο Άσυλο, όπου ο Σαντ κρατούσε τον κύριο ρόλο. Το 1813 τελειώνει το "H κρυφή ιστορία της Ισαβέλλας της Βαυαρίας" κι εκδίδεται ανώνυμα το μυθιστόρημα "La Marquise De Ganges". Εκεί, στο Άσυλο Σαρεντόν, σε πλήρη πνευματική ενάργεια, θα πεθάνει στις 2 Δεκεμβρίου του 1814.
Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Μεταίχμιο (2017)
Κάποια άτομα της υψηλής γαλλικής κοινωνίας συναντιούνται σ' έναν συγκεκριμένο χώρο, με σκοπό ν' ανταλλάξουν απόψεις αλλά και για να χαρούν, από κοινού, τις χαρές του έρωτα. Καταφτάνει, επίσης, εκεί και μια νέα κοπέλα, η Ευγενία, την οποία οι αριστοκράτες θα θελήσουν να διδάξουν και να νουθετήσουν, αλλά και να μυήσουν στα μυστήρια της ερωτικής απόλαυσης - πράγμα που γίνεται. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου κυλά με σεξουαλικά όργια αλλά και φιλοσοφικές συζητήσεις.
Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Μεταίχμιο (2016)
Κάποια άτομα της υψηλής γαλλικής κοινωνίας συναντιούνται σ' έναν συγκεκριμένο χώρο, με σκοπό ν' ανταλλάξουν απόψεις αλλά και για να χαρούν, από κοινού, τις χαρές του έρωτα. Καταφτάνει, επίσης, εκεί και μια νέα κοπέλα, η Ευγενία, την οποία οι αριστοκράτες θα θελήσουν να διδάξουν και να νουθετήσουν, αλλά και να μυήσουν στα μυστήρια της ερωτικής απόλαυσης - πράγμα που γίνεται. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου κυλά με σεξουαλικά όργια αλλά και φιλοσοφικές συζητήσεις.
Amour
Συλλογικό έργο
Αιώρα (2016)
Δώδεκα κλασικοί Γάλλοι συγγραφείς του 18ου και 19ου αιώνα ανθολογούνται και μιλούν για τον έρωτα μέσα από κορυφαία έργα τους. Από την πένα του Τζάκομο Καζανόβα, του Mαρκήσιου ντε Σαντ, του Ντενί Ντιντερό, αλλά και του Ζεράρ ντε Νερβάλ, του Γκυστάβ Φλωμπέρ, του Σταντάλ και άλλων ακόμα, ο έρωτας αναδύεται άλλοτε παιγνιώδης, εφήμερος, ματαιόδοξος, δαιμονικός, κυνικός, άλλοτε παράφορος και καταστροφικός και άλλοτε ανιδιοτελής, αγγελικός, ρομαντικός. Και πάντα ανεξάντλητος, παλλόμενος και ζωντανός.
Ο δήμιος και το θύμα του
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Κριτική (2013)
Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο μαρκήσιος ντε Σαντ; Ανατρεπτικός, "ενεργός πολίτης" της Γαλλικής Επανάστασης, φιλόσοφος ή ακραίος πορνογράφος, που το όνομά του συνδέεται με τον όρο "σαδισμός"; Φαλλοκράτης ή πρωτοπόρος φεμινιστής, που διατύπωσε απόψεις υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης των γυναικών; Η εξουσία και η ελίτ της εποχής του τον καταδίκασαν να περάσει 27 χρόνια έγκλειστος σε φυλακές και ιδρύματα ως ανατρεπτικό και διαταραγμένο. Ο ντε Σαντ, σε αντίθεση με τους διαφωτιστές, καταλήγει σε έναν απόλυτο αντιανθρωπισμό. Δείχνει πώς η έλλειψη καθολικών αξιών και η...
Ζυστίν ή τα βάσανα της Αρετής
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Alter - Ego ΜΜΕ. Α.Ε. (2012)
Ένα κλασικό αριστούργημα της παγκόσμιας ερωτικής λογοτεχνίας, που κάποτε λογοκρίθηκε ως το "πιο αποκρουστικό βιβλίο της πιο διεφθαρμένης φαντασίας". Από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, τον μεγάλο χαρτογράφο της σεξουαλικής συμπεριφοράς, τον σπουδαίο ανατόμο της σκοτεινής πλευράς των ανθρώπων. Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ έζησε τα 30 από τα 74 χρόνια της ζωής του έγκλειστος σε φυλακές και σε άσυλα για φρενοβλαβείς. Το έργο του αποτιμήθηκε είτε ως εμπνευσμένο, είτε ως βλάσφημο. Φιλόσοφος της ελευθερίας για τους μεν, κήρυκας της ταπείνωσης, τη βίας και του φόβου για τους δε, πίστευε πω...
Ο δήμιος και το θύμα του
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Κριτική (2012)
Ο τρόπος που σκέφτομαι είναι ο καρπός των στοχασμών μου. Είναι αποτέλεσμα της ύπαρξής μου, της εσωτερικής μου συγκρότησης... και τον λογαριάζω πάνω από τη ζωή μου. Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο μαρκήσιος ντε Σαντ; Ανατρεπτικός, "ενεργός πολίτης" της Γαλλικής Επανάστασης, φιλόσοφος ή ακραίος πορνογράφος, που το όνομά του συνδέεται με τον όρο "σαδισμός"; Φαλλοκράτης ή πρωτοπόρος φεμινιστής, που διατύπωσε απόψεις υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης των γυναικών; Η εξουσία και η ελίτ της εποχής του τον καταδίκασαν να περάσει 27 χρόνια έγκλειστος σε φυλακές και ιδρύματ...
Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Alter - Ego ΜΜΕ. Α.Ε. (2011)
Ένα κλασικό κείμενο της παγκόσμια ερωτικής λογοτεχνίας. Από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, του οποίου τα έργα στην εποχή του επικρίθηκαν και απαγορεύτηκαν, ενώ οι επίγονοί του τον ανήγαγαν σε σύμβουλο ελεύθερου πνεύματος.
Ζυστίν ή οι δυστυχίες της αρετής
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Νεφέλη (2011)
[...] Απώτερος στόχος αυτού του μυθιστορήματος (όχι και τόσο μυθιστόρημα όσο θα πίστευε κανείς) είναι κάτι αναμφίβολα καινοφανές. Η κυριαρχία της αρετής επί της φαυλότητας, η ανταμοιβή του αγαθού, η καταδίκη του κακού - ιδού η συνήθης εξέλιξη όλων των έργων αυτού του είδους, η οποία δεν μας είναι διόλου άγνωστη! Το να παρουσιάζεις όμως τη φαυλότητα να θριαμβεύει παντού και την αρετή να θυσιάζεται στο βωμό των ίδιων των αρχών της, το να δείχνεις μια δύστυχη να παραδέρνει από βάσανο σε βάσανο, να γίνεται άθυρμα της ανοσιουργίας, χλεύασμα των ακόλαστων, στόχος των πιο βάρβα...
Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Κατσάνος (2010)
Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ είναι ένα κλασικό κείμενο της παγκόσμιας ερωτικής και πορνογραφικής λογοτεχνίας. Ο αιρετικός Μαρκήσιος ντε Σαντ, στην καλύτερη ίσως στιγμή του εικονοκλαστικού έργου του, χτυπά την σεμνοτυφία των συγκαιρινών του και προκαλεί την αστική υποκρισία της εποχής του φωνάζοντας: Γάλλοι, ακόμα μια προσπάθεια αν θέλετε να γίνετε δημοκράτες!
Ο απατημένος πρόεδρος και άλλες τολμηρές ιστορίες
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Ολκός (2009)
Πρωτοεκδιδόμενα στην Ελλάδα διηγήματα του Σαντ που μας αποκαλύπτουν μια εντελώς διαφορετική γραφή από εκείνη στην οποία μας έχει συνηθίσει ο τολμηρός μαρκήσιος. Στον "Απατημένο πρόεδρο", ο συγγραφέας περιγράφει, με το γνωστό σαρκαστικό του πνεύμα, τις περιπέτειες του Προέδρου του Δικαστηρίου του Αιξ, ο οποίος τόλμησε να παντρευτεί τη νεαρότατη, "ξεβγαλμένη" ωστόσο, δεσποινίδα ντε Τερόζ.
Οι γεύσεις στη λογοτεχνία: Γαλλία
Συλλογικό έργο
Ερμείας (2007)
Ο τόμος περιέχει ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων και ανθολογία συνταγών (σούπες, ορεκτικά και πρώτα πιάτα, ψάρια και θαλασσινά, κρέας και πουλερικά, γαρνιτούρες-λαχανικά-σαλάτες, γλυκά).
Διάλογος ιερωμένου και ετοιμοθάνατου
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Futura (2007)
Ετοιμοθάνατος: Φίλε μου, απόδειξέ μου την αδράνεια της ύλης και θα αποδεχτώ την ύπαρξη του δημιουργού σου· απόδειξέ μου ότι η φύση δεν είναι αυτεξούσια και θα σου επιτρέψω να της αναγνωρίσεις ένα κυρίαρχο [...] Ο Θεός σου δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία μηχανή που εσύ ο ίδιος επινόησες για να εξυπηρετήσει τα πάθη σου, και την έκανες να κινείται κατά τη φορά τους· από τη στιγμή, όμως, που θίγει τα δικά μου πάθη, θεωρώ σώφρον να την ανατρέψω [...] Αυτή η ψυχή, φίλε μου, είναι ό,τι η φύση επέλεξε να είναι· δηλαδή το αποτέλεσμα των οργάνων με τα οποία η ίδια ευαρεστήθηκε να...
Διάλογος ανάμεσα σε έναν ιερωμένο και έναν ετοιμοθάνατο
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Άγρα (2006)
"Η λογική φίλε μου, και μόνο η λογική πρέπει να μας προειδοποιεί ότι το να βλάπτουμε τους όμοιούς μας δεν μπορεί ποτέ να μας κάνει ευτυχείς· όσο για την καρδιά, μας λέει ότι το να συμβάλλουμε στην ευδαιμονία τους είναι η μεγαλύτερη ευδαιμονία που μας έχει χαρίσει η φύση επί της γης. Όλη η ανθρώπινη ηθική περικλείεται σε αυτή τη φράση: κάνε τους άλλους τόσο ευτυχείς όσο επιθυμείς να είσαι και μην τους κάνεις ποτέ περισσότερο κακό από εκείνο που θα ήθελες να σου κάνουν. Αυτές, φίλε μου, είναι οι μοναδικές αρχές που θα πρέπει να ακολουθούμε και δεν χρειάζεται ούτε θρησκεία ούτ...
Τεχνάσματα του έρωτα και άλλες ιστορίες
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Μελάνι (2006)
..."Και σας διαβεβαιώ πως, αν υπάρχει ένας σύζυγος με κέρατα, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον φουκαρά τον Ρανβίλ". "Δεν μπορώ να σας πω, δεν τον ξέρω, αλλά τους λυπάμαι τους κερατάδες συζύγους. Μήπως ανήκετε, όλως τυχαίως, κι εσείς σ'αυτούς;" "Σε ποιους εννοείτε; Στους κερατάδες ή στους συζύγους;" "Μα, αυτά τα δύο είναι σήμερα τόσο αλληλένδετα, που δύσκολα μπορεί κανείς να κάνει τη διάκριση"... Οκτώ σύντομες ιστορίες γεμάτες ερωτικά τεχνάσματα, κωμικές παρεξηγήσεις με τραγικό τέλος ή το αντίστροφο, πέπλα αιδούς που πέφτουν, ανατροπές, ίντριγκες... Γραμμένες με τ...
Αιμομιξία
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Το Ποντίκι (2006)
Στην προεπαναστατική Γαλλία, η τάξη των ευγενών είχε το προνόμιο να ζει μέσα στη χλιδή χωρίς να εργάζεται. Η απόλυτη τρυφηλότητα, σε συνδυασμό με μια ψευδαίσθηση ατιμωρησίας, απογυμνώνει τον Φρανβάλ από κάθε ηθικό φραγμό και του επιτρέπει να διαφθείρει ηθικά, πνευματικά και σαρκικά την όμορφη μοναχοκόρη του, την Ευγενία. Όμως μια τέτοια άνομη σχέση, καταδικασμένη από Θεό και ανθρώπους, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει τους πρωταγωνιστές της στον όλεθρο. Όπως τους ήρωες μιας αρχαίας τραγωδίας...
Έμπνευση και δημιουργία
Συλλογικό έργο
Printa (2004)
Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και πού συναντιούνται ο Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα τού δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες τής συγγραφή...
Τα εγκλήματα του έρωτα
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Printa (2004)
Στις πέντε "ηρωικές και τραγικές" νουβέλες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το βιβλίο, ο θεϊκός μαρκήσιος εξακολουθεί να κυνηγά τις εμμονές του, στήνοντας ξανά και ξανά από τη Σουηδία των θρησκευτικών πολέμων ως την Τοσκάνη της Αναγέννησης και τη Γαλλία του ΙΗ αιώνα, ένα παιχνίδι γάτας και ποντικού ανάμεσα στο κακό και την αθωότητα. Φαξελάνζ, Φλορβίλ, Λορέντσα Πάτσι, Ερνεστίν, Ευγενία ντε Φρανβάλ. Πλάσματα αγγελικά, αθώα, ευάλωτα, γίνονται πότε ανίσχυρα θύματα και πότε εκούσια ή ακούσια υποχείρια του κακού. Ενός κακού που άλλοτε φανερώνεται με τη μορφή μιας ανεξήγητα σκληρής, δι...
Οι 120 μέρες των Σοδόμων
Sade Donatien Alphonse François de 1740-1814
Εξάντας (1997)
[...] Απ' όλα του τα έργα, οι 120 μέρες είναι αυτό που μας θυμίζει περισσότερο τον προσωπικό του τόνο, όπως φαίνεται στην αλληλογραφία του' είναι σαν να πιάνουμε πάνω σε μια μαγνητοταινία την ανάσα της φωνής του, το παραλήρημα της μοναξιάς του. Αυτό το μαύρο διαμάντι ωστόσο αγγίζει τη σημερινή ευαισθησία με μια μοναδική ενάργεια. Αν ο Σαντ δεν αρέσει, είναι γιατί δεν ήθελε ν' αρέσει. Ένα όπλο τού απομένει μέσα στο σκοτάδι του για να εκδικηθεί μια κοινωνία που τον κρατά φυλακισμένο: να τη δείξει μέσα στην αυθαιρεσία της και ν' ανατρέψει τις ηθικές της αξίες. Η επανάσταση π...