Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν φτάνει μόνο να ατενίζουμε το φως, αλλά πρέπει να ψάχνουμε και στο σκοτάδι. Να θαυμάζουμε αυτό που απόμεινε, αλλά να φανταζόμαστε κι αυτό που χάθηκε, κι αυτό που είναι πίσω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Σίγουρα, οι μεγάλοι ναοί και τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής είναι αυτά που πάντα τραβούσαν την προσοχή των ανθρώπων και τροφοδοτούν τη μεγάλη βιομηχανία του τουρισμού. Όμως υπάρχουν κι άλλα μέρη, λιγότερο λαμπερά, πλατείες όπου συνωθούνταν τα αρχαία πλήθη (αφέντες και δούλοι) και στοές που αντηχούσαν από τις φωνές των εμπόρων και των μικροπωλητών. Εκεί κινούνται...

Από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα 180 πρόσωπα των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών απαντούν στην Κρυσταλία Πατούλη με βάση το ερώτημα "Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;" και 19 πρόσωπα από αυτά απαντούν σε υποερωτήματα ανάλογα με την επικαιρότητα, στο πλαίσιο της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr, δημιουργώντας έναν δημόσιο διάλογο με πάνω από 280 άρθρα και συνεντεύξεις. Τα συμπεράσματα της έρευνας παρουσιάζονται αναλυτικά στο ανά χείρας βιβλίο. Τα έσοδα της παρούσας έκδοσης θα διατεθούν στο ΚΕΘΕΑ, που συμβάλλει καθοριστικά ε...

Δίνοντας έμφαση στην Ελλάδα, ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος υποστηρίζει ότι θα πρέπει για λίγο να ξεχάσουμε τα spreads, το ΔΝΤ και τη δύσκολη καθημερινότητα της "εποπτείας" και να ξαναδούμε τις αιτίες της κρίσης. Οι ρίζες της παρούσας ελληνικής κρίσης βρίσκονται στις επιλογές του χτες και στην ανέμελη 30ετία 1980-2010, αλλά κυρίως στη διαπαιδαγώγηση του λαού, των παραγωγικών τάξεων, των κρατικών υπαλλήλων, των αυτοδιοικητικών οργανισμών, των συνεταιρισμών, των συνδικάτων και φυσικά των κομματικών μηχανισμών επί τη βάσει της θεωρίας ότι μπορεί η Ελλάδα να ζει μόνο με επιδοτήσεις, δάν...

Δίνοντας έμφαση στην Ελλάδα, ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος υποστηρίζει ότι θα πρέπει για λίγο να ξεχάσουμε τα spreads, το ΔΝΤ και τη δύσκολη καθημερινότητα της "εποπτείας" και να ξαναδούμε τις αιτίες της κρίσης. Οι ρίζες της παρούσας ελληνικής κρίσης βρίσκονται στις επιλογές του χτες και στην ανέμελη 30ετία 1980-2010, αλλά κυρίως στη διαπαιδαγώγηση του λαού, των παραγωγικών τάξεων, των κρατικών υπαλλήλων, των αυτοδιοικητικών οργανισμών, των συνεταιρισμών, των συνδικάτων και φυσικά των κομματικών μηχανισμών επί τη βάσει της θεωρίας ότι μπορεί η Ελλάδα να ζει μόνο με επιδοτήσεις, δάν...

Το βιβλίο "Πού βαδίζει η γεωργία;" είναι το 12ο της σειράς του Θερινού Οκολογικού Πανεπιστημίου. Συνοψίζει την εξέλιξη του αγροτικού χώρου από τη νεολιθική επανάσταση μέχρι τις μέρες μας, ανατέμνει την κρίση και δίνει μια προοπτική μέσα από την οπτική της οικολογίας, καθώς, όπως γράφει και ο Λ. Λουλούδης, "Έχει πλέον οριστικά παρέλθει η εποχή κατά την οποία συγκεκριμένα προϊόντα, όπως το βαμβάκι, ο καπνός, η ελιά, τα σιτηρά επιδοτούνταν κατά παράβαση κάθε λογικής της αγοράς και τα οποία, μάλιστα, τα συντεχνιακά συμφέροντα του δικτύου αγροτικής πολιτικής υπερασπίζονταν ως τ...

Στο βιβλίο αυτό, το 11ο μιας σειράς που άρχισε με το Θερινό Οικολογικό Πανεπιστήμιο το 1998, γίνεται μια σημαντική προσπάθεια να ανασυνταχθεί το γνωστικό σώμα που διέπει τον τομέα των υδατικών πόρων. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να πάμε πολύ μακριά, στις υδραυλικές κοινωνίες της Μεσοποταμίας, στους λιμναίους οικισμούς του Δισπηλιού, στις δομές του Μινωϊκού πολιτισμού, στις κρήνες της μεγάλης παράδοσης του Ελληνισμού, κι από κει στις λίμνες, στα ποτάμια και τα υπόγεια νερά (δηλαδή στους φυσικούς πόρους) για να φτάσουμε στα σύγχρονα ζητήματα της εκπαίδευσης, της διαχείρισης,...

Στη Μεσόγειο η αύξηση της θερμοκρασίας συνδυαζόμενη με την κατασκευή της διώρυγας του Σουέζ οδήγησε στην εισβολή ξενικών ειδών, που συχνά αποτελούν απειλή για τα τοπικά οικοσυστήματα. Σε παγκόσμια κλίμακα, η απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα οδηγεί στη μεταβολή της οξύτητας του ωκεανού, με δυσμενέστατες επιπτώσεις στην υδρόβια ζωή. Κάποιες αντιδράσεις του θαλάσσιου οικοσυστήματος (φυσικής και βιολογικής τάξεως) τείνουν να εξισορροπήσουν μερικά από τα παραπάνω καταστροφικά φαινόμενα, αλλά υπάρχουν επίσης αντιδράσεις που τείνουν να οδηγήσουν σε επιδείνωση της κατάστασης. Δεδο...

Στη Μεσόγειο η αύξηση της θερμοκρασίας συνδυαζόμενη με την κατασκευή της διώρυγας του Σουέζ οδήγησε στην εισβολή ξενικών ειδών, που συχνά αποτελούν απειλή για τα τοπικά οικοσυστήματα. Σε παγκόσμια κλίμακα, η απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα οδηγεί στη μεταβολή της οξύτητας του ωκεανού, με δυσμενέστατες επιπτώσεις στην υδρόβια ζωή. Κάποιες αντιδράσεις του θαλάσσιου οικοσυστήματος (φυσικής και βιολογικής τάξεως) τείνουν να εξισορροπήσουν μερικά από τα παραπάνω καταστροφικά φαινόμενα, αλλά υπάρχουν επίσης αντιδράσεις που τείνουν να οδηγήσουν σε επιδείνωση της κατάστασης. Δεδο...

Η εικόνα των βουνών που μας δίνουν οι αεροφωτογραφίες του 1945 και ορισμένες προπολεμικές μελέτες της δασικής υπηρεσίας δεν έχει μεγάλη σχέση με τη σημερινή. Τότε, τα βουνά ήταν συχνά ένας μαδημένος τόπος από τη βοσκή, την ξύλευση και τις διαβρώσεις. Σήμερα, είναι ένας κατάφυτος τουριστικός προορισμός. Αυτός ο ορεινός δασικός χώρος, το 60% της χέρσου, είναι η απόμακρη, απόκρημνη, δυσπρόσιτη φύση, με μοναδικά οικοσυστήματα και μεγαλειώδη τοπία: Ένα τεράστιο φυσικό κεφάλαιο που δεν αναλώθηκε και που είναι ως επί το πλείστον δημόσια κτήση, σε αντίθεση με τις μεγάλες πεδιάδες π...

Οι εμπειρογνώμονες, που υπήρξαν οι πνευματικοί πατέρες του «Κιότο» και άλλων διεθνών Συνθηκών, έχουν αποδεχθεί ότι η ανθρωπότητα τρελάθηκε, και ότι το «αναπτυξιακό μας μοντέλο» μοιάζει με ένα αυτοκίνητο που κινείται με 100χλμ/ώρα προς έναν τοίχο και εμείς δεν κάνουμε άλλο από να διαπιστώνουμε ότι είναι επείγουσα ανάγκη να μειωθεί η ταχύτητα σε 97 χλμ/ώρα! Αλλά ποιος πολιτικός και ποια κυβέρνηση βιομηχανικής χώρας θα τολμούσε να αναγνωρίσει ότι ο τρόπος ζωής μας, η ενεργειακή σπατάλη και οι καταναλωτικές μας συνήθειες, αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπ...

Η οικολογική δράση είναι πριν απ' όλα υπόθεση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ο σχεδιαστής ενός κτιρίου, ενός κτιριακού συγκροτήματος, ενός νέου οικισμού, είναι κατά παράδοσιν εκείνος που θα δώσει υπόσταση σε μια αφηρημένη σύλληψη, που θα λάβει υπόψιν του τις ανάγκες και τις διαθέσεις των χρηστών, που θα αναζητήσει συμβιβασμούς στο πλαίσιο της αγοράς και τα συνεκτιμήσει μεταξύ άλλων, το κόστος των υλικών, των εργατικών και του εξοπλισμού. Όμως σήμερα, αυτό δεν μπορεί να είναι πλέον έργο ενός ανθρώπου. Ο μεγάλος αριθμός των παραμέτρων που πρέπει να συνεκτιμηθούν και η πολυπλοκ...

Η αειφορία δεν εξαντλείται μόνο στην ηθική ρητορεία για την αναδιαπραγμάτευση των δικαιωμάτων της φύσης και των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο. Μπαίνει στα βαθιά νερά της οικονομικής επιστήμης και προτείνει νέα πρότυπα για την μέτρηση της ευημερίας. Το ΑΕΠ δεν είναι ο μοναδικός δείκτης της προόδου, ίσως είναι και απατηλός. Η ίδια η πρόοδος αμφισβητείται και επιχειρείται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την ροή των αγαθών και την παραγωγή της ρύπανσης. [...]

Η αειφορία δεν εξαντλείται μόνο στην ηθική ρητορεία για την αναδιαπραγμάτευση των δικαιωμάτων της φύσης και των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο. Μπαίνει στα βαθιά νερά της οικονομικής επιστήμης και προτείνει νέα πρότυπα για την μέτρηση της ευημερίας. Το ΑΕΠ δεν είναι ο μοναδικός δείκτης της προόδου, ίσως είναι και απατηλός. Η ίδια η πρόοδος αμφισβητείται και επιχειρείται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την ροή των αγαθών και την παραγωγή της ρύπανσης. [...]

Η ομοιόμορφη οικονομική επέκταση χωρίς όρια σε έναν γεωφυσικά, οικολογικά, εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ανομοιογενή και πεπερασμένο χώρο, όπως αυτή που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ουτοπία, είναι ένα σχήμα οξύμωρο. Η απόρριψή της είναι προφανής, παραμένει ωστόσο φιλοσοφική. Για να γίνει πολιτική πρέπει να περάσουμε από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο -μόνο που η μετάβαση αυτή είναι δύσκολη και απαιτεί προσεκτικά βήματα. Κάθε άτσαλα εκφραζόμενη αντίθεση στην οικονομική παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να μας ρίξει από τη Σκύλλα ενός καπιταλισμού χωρίς όρια στη Χάρυβδη ενός πολιτιστικο...

Η ομοιόμορφη οικονομική επέκταση χωρίς όρια σε έναν γεωφυσικά, οικολογικά, εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ανομοιογενή και πεπερασμένο χώρο, όπως αυτή που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ουτοπία, είναι ένα σχήμα οξύμωρο. Η απόρριψή της είναι προφανής, παραμένει ωστόσο φιλοσοφική. Για να γίνει πολιτική πρέπει να περάσουμε από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο -μόνο που η μετάβαση αυτή είναι δύσκολη και απαιτεί προσεκτικά βήματα. Κάθε άτσαλα εκφραζόμενη αντίθεση στην οικονομική παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να μας ρίξει από τη Σκύλλα ενός καπιταλισμού χωρίς όρια στη Χάρυβδη ενός πολιτιστικο...