Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Tα συγκεντρωμένα στον ανά χείρας τόμο δοκίμια συνιστούν απόπειρα να κατανοήσω κάποιο συναίσθημα που δεν το συμμερίζομαι διαισθητικά, το συναίσθημα που εκδηλώνεται με καταστολή και λογοκρισία. Επίσης, συνιστούν απόπειρα να κατανοήσω, ιστορικά και κοινωνιολογικά, τους λόγους για τους οποίους δεν συμμερίζομαι το συγκεκριμένο συναίσθημα. Επομένως, δεν συνιστούν ιστορία της λογοκρισίας (χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θεωρώ τη λογοκρισία θεσμό χωρίς ιστορία). Ούτε βεβαίως προτείνουν κάποια ισχυρή θεωρία περί λογοκρισίας. Η λογοκρισία ανήκει ως φαινόμενο στον δημόσιο βίο· η μελ...

Tα συγκεντρωμένα στον ανά χείρας τόμο δοκίμια συνιστούν απόπειρα να κατανοήσω κάποιο συναίσθημα που δεν το συμμερίζομαι διαισθητικά, το συναίσθημα που εκδηλώνεται με καταστολή και λογοκρισία. Επίσης, συνιστούν απόπειρα να κατανοήσω, ιστορικά και κοινωνιολογικά, τους λόγους για τους οποίους δεν συμμερίζομαι το συγκεκριμένο συναίσθημα. Επομένως, δεν συνιστούν ιστορία της λογοκρισίας (χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θεωρώ τη λογοκρισία θεσμό χωρίς ιστορία). Ούτε βεβαίως προτείνουν κάποια ισχυρή θεωρία περί λογοκρισίας. Η λογοκρισία ανήκει ως φαινόμενο στον δημόσιο βίο· η μελ...

Αγαπητέ προϊστάμενε, Συνέχεια ακούω ότι μ' έπιασε η αστυνομία θ' αργήσουν όμως να με κανονίσουν. Γελάω όταν καμώνονται τόσο πολύ τους έξυπνους και λένε ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο. [...] Τα 'χω βάλει µε τις πόρνες και δε θα σταματήσω να τις σφάζω μέχρι να µε τσακώσουν. Σπουδαία δουλειά η τελευταία. Η κυρία δεν πρόλαβε καν να τσιρίξει. Άντε να µε πιάσουν τώρα. Η δουλειά µου µ' αρέσει και θέλω να ξαναρχίσω. Σύντομα θ' ακούσετε για µένα και τα παράξενα παιχνιδάκια μου. [...] Το μαχαίρι μου είναι τόσο καλό και κοφτερό που θέλω να ξαναπιάσω αμέσως δουλειά αν βρω ευκαιρία....

"Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη" στο ξενοδοχείο "Cecile" στην Αλεξάνδρεια τον Φεβρουάριο το 1986, όταν ο Γερμανός ποιητής Γιόαχιμ Σαρτόριους πήγε εκεί αποφασισμένος να ανακαλύψει τα ίχνη του Κωνσταντίνου Καβάφη. Εργαζόταν τότε στη γερμανική πρεσβεία στη Λευκωσία, η θητεία του τελείωνε και είχε έρθει η ώρα για το καίριο ταξίδι. Ήθελε να διαπιστώσει αν ήταν οφθαλμαπάτη ή πραγματικότητα η πολιτεία που νόμιζε πως διέκρινε στην αντίπερα όχθη της θάλασσας, ήθελε να εξερευνήσει τα βήματα του Αλεξανδρινού ποιητή. Στο ταξιδιωτικό γραφείο τον υποχρέωσαν να υπογράψει μια υπεύθυνη...

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΣ Των φυσικών των χαρισμάτων μαρασμός, Των επίκτητων αποθερισμός, Της υστερίας οργιώδης βλάστηση: Αυτά με συγκροτούν ως μητέρα. Αλλά ως ουρανός διαφέρω. Διαθέτω όλα όσα κανείς δεν χρειάζεται: Ασύνορη έκταση, βυθό αχανή, καρτερία, Ως και το πάμφωτο φεγγάρι. ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ Αν είναι δυνατό να μη γκρινιάζει, Να μην είναι αστραφτερός και πανέξυπνος, Να βλέπει τα πόδια του και να ντρέπεται, Τότε και μόνο ίσως, τώρα πια, Θα πρέπει να τον γράψω αυτόν τον στίχο. ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΙΙΙ. (Πρόπλασμα για τη μάσκα της) Απλώνεις απαλά τη μαρμαρό...

Ο Πάουλ Τσέλαν, γερμανόγλωσσος Εβραίος, συγκαταλέγεται κατά γενική ομολογία ανάμεσα στους σημαντικότερους μεταπολεμικούς ποιητές της Ευρώπης. Η συλλογή του "Μήκων και μνήμη" ("Mohn und Gedachtnis", 1952), με την οποία γίνεται γνωστός ως ποιητής στο γερμανόγλωσσο αναγνωστικό κοινό, ορίζει μία καμπή στη μεταπολεμική ποίηση λόγω της θεματικής της -τα θέματα των διωγμών των Εβραίων και του Ολοκαυτώματος είναι από τα βασικά του βιβλίου- αλλά και της καινοφανούς ποιητικής της διατύπωσης. Ο Τσέλαν, μέσα από τον ουσιαστικό διάλογό του με τη γερμανόγλωσση λυρική ποίηση και τις νε...

Ο ήρωας της "Πορνογραφίας", ο Φρέντερικ, είναι ένας Χριστόφορος Κολόμβος που ξεκινάει ν' ανακαλύψει άγνωστες ηπείρους. Τι ψάχνει; Αυτήν ακριβώς τη νέα ομορφιά, τη νέα ποίηση που κρύβεται ανάμεσα στον ώριμο άνθρωπο και στον νέο. Είναι ένας ποιητής με μια συνείδηση ανεπτυγμένη στα ακρότατα σημεία, τουλάχιστον έτσι θέλησα να είναι! Στις μέρες μας όμως είναι δύσκολο να σε καταλάβουν. Ορισμένοι κριτικοί είδαν στο πρόσωπο του Φρέντερικ ούτε λίγο ούτε πολύ έναν Σατανά, άλλοι πάλι, κυρίως Αγγλοσάξονες, αρκέστηκαν σ' έναν πιο ευτελή χαρακτηρισμό: τον είπαν ηδονοβλεψία. Ο δικός μου ο...

Από τα νεανικά του κιόλας χρόνια, ήδη από την εποχή της συνάντησής του με την ποίηση του Κάλβου και της συγγραφής της μελέτης του για τις "Ωδές", ο Παλαμάς αισθανόταν ότι ο δεκαπεντασύλλαβος, με την πιστή αναπαραγωγή της παγιωμένης μορφής του, είχε οδηγηθεί σε μια στιχουργική συμβατικότητα που είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης. Και είναι φανερό ότι ένιωθε ότι η κρίση αυτή του εθνικού στίχου αποτελούσε μια κρίση του ελληνικού στίχου γενικότερα, ανάλογη με την "κρίση του στίχου", που διαπίστωνε την ίδια εποχή στη γαλλική ποίηση ο Μαλλαρμέ. Γι' αυτό ανέλαβε, και έφερε σε...

Ο Wallace Stevens (1879-1955) θεωρείται σήμερα από πολλούς o κορυφαίος Αμερικανός ποιητής του 20ού αιώνα και μία από τις σημαντικότερες ποιητικές φυσιογνωμίες διεθνώς. Περισσότερο από κάθε άλλο σύγχρονο ποιητή, ο Στήβενς έγραψε μια ποίηση που στοχάζεται πάνω στην ποίηση. Οι θεωρίες της γλώσσας και της λογοτεχνίας αποτελούν θέμα του έργου του, εξετάζονται και αναπτύσσονται εντός των κειμένων του, με πολύ μεγάλη συχνότητα και έκταση. Με ποιήματα όπως "θεωρία", "Το έσχατο ποίημα είναι αφηρημένο", "Σχετικά με τη μοντέρνα ποίηση","Η ποίηση είναι καταστροφική δύναμη", καθώς και...

Οι συζητήσεις για την παρακμή της πολιτιστικής σημασίας της ποίησης ασφαλώς δεν είναι κάτι καινούργιο. Όσοι αναλαμβάνουν να την υπερασπιστούν, από τον σερ Φίλιπ Σίντνεϋ και τον Σέλλεϋ ως τον Στήβενς και τον Χήνυ, προσπαθούν να αποδείξουν πως το "γενναίον ψεύδος" της ποίησης, ό,τι δηλαδή ο Πλάτων τόσο φλογερά απέρριψε (έχοντας, ωστόσο, ο ίδιος προστρέξει επανειλημμένα σ' αυτό), είναι πολύτιμο μέρος της αίσθησής μας για τη ζωή. Σήμερα, όμως, συχνότερα παρά ποτέ, απαγγέλλεται η οριστική καταδίκη της ποίησης: η "τέχνη των τεχνών" έχει αποβιώσει· βιβλία και άρθρα με τίτλους όπως...

Η Αμερικανίδα ποιήτρια (H.D. Hilda Doolittle) ψυχαναλύθηκε από τον Φρόυντ για πέντε μήνες, μεταξύ 1933 και 1934. Προσήλθε στον "Professor" με την ελπίδα ότι θα την βοηθούσε να καθαρίσει τα "ψυχικά ζιζάνια" που έπνιγαν "τους βλαστούς της έμπνευσής της" οδηγώντας την σε συγγραφικό αδιέξοδο, και να αντιμετωπίσει δημιουργικά την αμφισεξουαλικότητά της. Επιδιώκοντας να συνθέσει την ψυχανάλυση με τις συχνές "μυστικιστικές" της εμπειρίες και το ενδιαφέρον της για τον εσωτερισμό και τον αποκρυφισμό, η ποιήτρια θα δημιουργήσει μια ολότελα δική της, προσωπική κατασκευή. Το βιβλίο...

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στον ανά χείρας τόμο, αποτελούν τις εισηγήσεις οκτώ διακεκριμένων ξένων συγγραφέων, από τρεις διαφορετικές ηπείρους, οι οποίοι συμμετείχαν τον Φεβρουάριο του 2004 σε Διεθνές Λογοτεχνικό Συμπόσιο στους Δελφούς, με θέμα την "Ελληνική εμπειρία". Στην εποχή της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης μια συνάντηση με αυτό τον τίτλο, ελπίζει κανείς ότι δεν θα προσληφθεί ως μια εκδήλωση ελληνοκεντρισμού, από εκείνες που ανακαλύπτουν οι λάτρεις της ετερότητας σε κάθε κείμενο που περιέχει στον τίτλο του το επίθετο ελληνικός. Πρώτον, διότι η συνάντηση αυτή των Δελφ...

Η ιστορία του Βυζαντίου που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα στη Βρετανία από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης αποτελεί ένα πλήρες, μεστό και τεκμηριωμένο συλλογικό έργο για το Βυζάντιο. Ένα βιβλίο που αφηγείται το μακρύ ταξίδι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την ιστορία της από τον 4ο έως και τον 15ο αιώνα, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι την Άλωση. Τα κεφάλαιά του, που καθένα τους αποτελεί και μια ξεχωριστή πρωτότυπη πραγματεία, είναι γραμμένα με γλαφυρότητα και σαφήνεια από διεθνούς κύρους επιστήμονες ενώ η διάρθρωση του φέρει τη σφραγίδα του καθηγητή C...

Το παρόν κείμενο πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο διαπλέκονται στο έργο, στη ζωή και στον θάνατο του Ζακ Ντερριντά τρεις θεμελιακές έννοιες: η ζωή, ο θάνατος και η επιβίωση. Αν και ο θάνατος συνδέεται με την έννοια της γραφής, η ντερριντιανή σκέψη απομακρύνεται από την πλατωνική "μελέτη θανάτου" για να γίνει επιμέλεια ζωής, υπεράσπιση του δικαιώματος στη ζωή και απόρριψη του μπλανσοτικού "δικαιώματος στο θάνατο". Αν η γραφή μέσω του ίχνους δηλώνει τον θάνατο του συγγραφέα και την επιβίωσή του μέσω των κειμένων του, η έννοια της στάχτης σηματοδοτεί την απουσία της απουσί...

ΝΙΚΟΛΑΪ ΓΚΟΥΜΙΛΙΕΦ Πάλι ένα χέρι κατεβαίνει από τα ύψη· το χάδι που μας προκαλεί τη φρίκη. Μα θα είναι κούφια η χαρά μας, όταν λείψει από τα πλάτη τ' ουρανού κι από τα μήκη. Σαν το ταβάνι, που του έπεσαν οι γύψοι ή τις σημαίες που κρατούν οι μπολσεβίκοι. Γι' αυτό, τα λόγια μας θα γίνουν Ιστορία και κάθε ποίημα μια Θεία Λειτουργία.

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών "Απόπειρες φωτός", 1966, "Σχήματα απουσίας", 1973, "Μεταμορφώσεις", 1974, "Τύποι ήλων", 1978, "Λεκτικά τοπία", 1983, "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη", 1986, "Εσωτικά τοπία", 1991, "Ο ακίνητος δρομέας", 1996, "Ιδεογράμματα", 1997 και "Τότε που η σιωπή τραγούδησε", 2000. [Δείγμα πρώιμης γραφής: ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Ω, πόσο ήταν ωραίος έτσι, φιλημένος απ' το θάνατο, λίγο μετά από το σπασμό, λίγο πιο πριν από τη σήψη. Κλειστά τα μάτια και μισάνοιχτα τα χείλη του, λίγο μετά από το σπασμό, λίγο πιο πριν απ' το τσιγάρο που τόσ...