Ο Παλαμάς και η κρίση του στίχου

Ο Παλαμάς και η κρίση του στίχου

Από τα νεανικά του κιόλας χρόνια, ήδη από την εποχή της συνάντησής του με την ποίηση του Κάλβου και της συγγραφής της μελέτης του για τις "Ωδές", ο Παλαμάς αισθανόταν ότι ο δεκαπεντασύλλαβος, με την πιστή αναπαραγωγή της παγιωμένης μορφής του, είχε οδηγηθεί σε μια στιχουργική συμβατικότητα που είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης. Και είναι φανερό ότι ένιωθε ότι η κρίση αυτή του εθνικού στίχου αποτελούσε μια κρίση του ελληνικού στίχου γενικότερα, ανάλογη με την "κρίση του στίχου", που διαπίστωνε την ίδια εποχή στη γαλλική ποίηση ο Μαλλαρμέ. Γι' αυτό ανέλαβε, και έφερε σε επιτυχές τέλος, την προσπάθεια -ακολουθώντας το ανάλογο παράδειγμα της ανανέωσης του αλεξανδρινού (του γαλλικού εθνικού στίχου) από τον Ουγκώ- να ανανεώσει τον δεκαπεντασύλλαβο, διασκεδάζοντας τη δομική μονοτονία του και καθιστώντας τον "πολύτροπο". Η ανανέωση αυτή αποτελεί μιαν ουσιώδη προσωδιακή αναζήτηση, η οποία θα προετοιμάσει τον δρόμο για τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν με τη νεοτερική ποίηση.

Το βιβλίο δεν υπάρχει σε κάποια βιβλιοθήκη

Σχετικά Βιβλία

Ο άλλος τόπος

Ο άλλος τόπος

Νεφέλη
Τα ποιήματα του 2007

Τα ποιήματα του 2007

Κοινωνία των (δε)κάτων
243.185 Βιβλία
122.584 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου