Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εξερευνώντας την ικανότητα του εγκεφάλου να ερμηνεύει και να κατανοεί, ο Dr. Brian Boxer Wachler περιγράφει πως η αντίληψή μας μπορεί να είναι άλλες φορές κοντά στην πραγματικότητα και άλλες πιο κοντά στην ψευδαίσθηση ή στην αυταπάτη. Το πως διακρίνουμε την κάθε περίπτωση είναι η βάση για την βελτίωση της Αντιληπτικής Νοημοσύνης ( ΑΝ ).

[...] To 1901 είναι η χρονιά που ο Πεσσόα γράφει τα πρώτα του ποιήματα στα αγγλικά. Αρχίζει να συνθέτει τον "Αντίνοο" στα 1915 και τον δημοσιεύει στα 1918. Κάπου ο ίδιος σημειώνει "ο Αντίνοος μπορεί να χαρακτηριστεί άσεμνο" ποίημα, και πως σ' αυτό εκφράζεται "πολύ ωμά". Ο ποιητής αρχίζει την εκτενή ποιητική του σύνθεση από τη στιγμή που ο Αντίνοος είναι ήδη νεκρός. Η ιστορία του ομολογημένου και σφοδρού έρωτα μεταξύ του αυτοκράτορος Αδριανού και του νεαρού Βιθυνού (φλογερού και σφοδρού κυρίως από την πλευρά του Αδριανού) είναι διάσημη και περιγράφεται κατά μοναδικό και αξε...

Στη βάση του τραγικού μύθου στις "Βάκχες" του Ευριπίδη υπάρχει ένας αγώνας κυριαρχίας μεταξύ δύο ισχυρών ανδρών. Ο Πενθέας και ο Διόνυσος μάχονται σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας. Ο θεός εμπλέκεται σ’ αυτό από διπλή τιμωρητική διάθεση. Θέλει να τιμωρήσει τις κόρες του Κάδμου που συκοφάντησαν τη μάνα του θεού. Θέλει να τιμωρήσει τον εξάδελφό του Πενθέα πού, ως άρχοντας της Θήβας, αντιστέκεται στην εισαγωγή της διονυσιακής λατρείας στη Θήβα. Όσο ο Πενθέας αρνείται να μυηθεί στη νέα λατρεία και δεν διαβάζει τα "δεικνύμενα", ο θεός υποχρεώνεται να απαντήσει στην άρνηση και να...

Ποιήματα-εγκώμια για τη ζωή, τη χαμένη νιότη, τον έρωτα, την καθημερινότητα, ξόρκια του θανάτου.

Η Συγκίνηση ήρθε αργά σαν Ευλογία Αιώνες κράτησε αυτή η αργοπορία Μεγάλωνε η ορμή της σαν Φουσκονεριά Μές σε χλιδάτη Μοναξιά - Έλειπε μόνον η απελπισία Όσο η Έκσταση άλλαζε Ενδυμασία Και μπρός στην Αλλαγή στεκόταν θαμπωμένη Μές σ' Αγιοσύνη μαγεμένη.

Κάθε γυναίκα είναι έρωτα, δόξα και ελπίδα μόνη. Παρηγορεί τον άντρα της και τα παιδιά καθοδηγεί, Αυτή υψώνει την καρδιά, τον πόνο μαλακώνει, Σαν πνεύμα που έπεσε απ΄τον ουρανό εξόριστο στη γή.

Υπάρχουν πόλεις με συνοικίες καταραμένες. Στις περιοχές αυτές, όπου η χαρακτηριστική επαγγελματική ενασχόληση των κατοίκων συνιστά αυτόματα και την περιθωριοποίησή τους στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού, η ζωή αντιμάχεται με την οικονομική εξαθλίωση και την ηθική κατάπτωση. Μία πόλη με μια τέτοια συνοικία ήταν και η Λάρισα με τα Ταμπάκικά της στα μέσα του περασμένου αιώνα. Εκεί έζησε και έδρασε η Μαριώ, παραδουλεύτρα σε οίκους ανοχής, αξεχώριστη σκιά σε περιβόητες και περιζήτητες πόρνες, που, με το πέρασμά τους μέσα από το ξορκισμένο αυτή τμήμα της πόλης, άφησαν πίσω τους...

1. Πάλι η φλόγα. Όπως πανσέληνος που κύματα λευτερώνει του μυαλού και χύνονται με αφρούς το στόμα σφραγίζοντας. Θέλω. Όπως άντρας ονειρεύεται μαγιάτικο λιβάδι μα παπαρούνες κατακόκκινες και το προσφέρει δώρο αλήστου νοσταλγίας σ' εκείνες που δεν θάρθουν Μέρες. 2. Από την άλλη μεριά, Από την άλλη μεριά Πληγή Νύχτα παρέλαση ερπετών, και Λιθοβολισμός που κρατεί καλά. Σ' αγαπώ ωραία μου απεπλισία στην αγκαλιά σου επιθαλάμιο άσμα ακούγομαι Αλλά, Είμαι ακόμα στο παιγνίδι. [...]

[...] Πρώτη φορά έμαθα την ύπαρξη της "Κατάη" διαβάζοντας την αλληλογραφία Γ. Σεφέρη - Ζ. Λορεντζάτου. Αλλά δεν είχα ασφαλώς -όπως πολλοί νεότεροι, υποθέτω- την πρώτη έκδοση της μετάφρασης του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Ατυχώς για μένα, καθ' ότι ευρισκόμενος ως γιατρός εις υπηρεσίαν υπαίθρου, δεν έλαβα γνώση ούτε της δεύτερης έκδοσης, του 1978 από τη Λέσχη. Τις μεταφράσεις των: Τ. Κόρφη. Ν. Σημηριώτη και Η. Κυζηράκου δεν τις είδα ποτέ, απλώς πληροφορήθηκα την ύπαρξή των από το εισαγωγικό σημείωμα του Τάκη Μενδράκου στη δική του μετάφραση. Ακόμα και σήμερα δεν έχω δει καμμία. Αγν...

Ο "Οιδίπους Τύραννος" είναι ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Έχει μελετηθεί και έχει αναλυθεί από κορυφαίους μελετητές του αρχαίου δράματος. Δεν έχω καμία ψευδαίσθηση πως μπορώ να πω κάτι εξόχως ιδιαίτερο που θα εμπλούτιζε τις γνώσεις μας γύρω από την ουσία και τα ερωτήματα που θέτει στον θεατή ή τον αναγνώστη που έρχεται σε επαφή με αυτό το σοφόκλειο αριστούργημα. Δεν είμαι φιλόλογος, αν και αγάπησα σφόδρα τη φιλολογία, ενώ τολμώ να δηλώσω επίμονος εραστής της ελληνικής γλώσσας, εξού και η ενασχόλησή μου με τη μετάφραση των αρχαίων κειμένων. Έτσι λοιπ...

Οι "Πέρσες" είναι το μοναδικό ιστορικό δράμα που έχει διασωθεί. Διδάχτηκε το 472 π.Χ. μαζί με το σατυρικό δράμα "Προμηθεύς Πυρκαεύς". Το θέμα αυτής της τραγωδίας είναι η ήττα των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας από τους Έλληνες. Το ενδιαφέρον στοιχείο της τραγωδίας είναι ότι η λεπτομερής όσο και ρεαλιστική περιγραφή της ναυμαχίας γίνεται από τον ίδιο τον Αισχύλο -που στο δράμα εμφανίζεται ως αγγελιαφόρος- ο οποίος πολέμησε και συμμετείχε στο ιστορικό εκείνο γεγονός. Άρα έχουμε μια εγκυρότατη εξιστόρηση των όσων διαδραματίστηκαν στον κόλπο της Σαλαμίνας από έναν άνθρωπο...