Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πού να γεννήθηκε η παράνοια του έρωτα; Στο ξύλο, που δένει το μολύβι του καρπό για να γράψει τα μεγάλα Ω... Σ' ένα χάρτινο βαρκάκι που λιώνει αργά στην μπανιέρα... Στην τσέπη ενός εργάτη ορυχείου... Σ' ένα φιλοκίνδυνο λίκνο που δονεί τον θίασο των ενοχών, στο απαγορευμένο νήμα του Λαβύρινθου, σ' ένα ζαλισμένο ράγισμα στον αμανέ που λέει "είμαι εδώ και περιμένω την επόμενη λέξη". Σ' ένα γιαπωνέζικο ριπίδιο, μεταμφιεσμένη σε θραύσμα γυαλιού, διεκδικεί τον ανδραποδισμό της από την κόμη σου. Εκεί υπάρχει ολόκληρη η εικόνα τού βίου και ο τονισμός του.

Πρόκειται για την δεύτερη συλλογή του Βασίλη Λεβαντίδη που περιέχει πενήντα ποιήματα που αγωνιούν για το παρόν και μέλλον του ελληνικού πολιτισμού, και την ισοπέδωση που προκαλούν στο σύγχρονο πολιτιστικό μας πρόσωπο οι εικόνες και οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Την έκδοση που επιμελήθηκε γραφιστικά ο Στέλιος Ψευτογκάς προλογίζει η σκηνοθέτις Μόνα Κιτσοπούλου' "Πιστέψτε στους δημοσιογράφους που γυρίζουν την πλάτη στα σκάνδαλα και τις ακροαματικότητες. Πιστέψτε στους ανθρώπους του Τύπου που κοιμούνται το βράδυ μ΄ ένα βιβλίο δίπλα στο μαξιλάρ...

Όλα τα ταξίδια που σου έταξα σε πόλεις, σε ποτάμια, σε έρωτες ή θάλασσες και δεν έγιναν, θα διανύσω στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου που με περιτυλίγει καθώς εισχωρώ στο απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο νερό της θάλασσας για να χορέψω ένα τανγκό στον βυθό. Αν δεις τις φυσαλίδες να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου στη Μεσόγειο, ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις, είμαι ζωντανός.

"Φταίνε" Φταίνε τα λόγια σου που πίστεψα στο ψέμα, τα θλιμμένα τραγούδια σου που ακόμα τραγουδώ.... Φταίει το ταξίδι μας που ακόμα ταξιδεύω. στο χέρι το κράτημα που ακόμα σε κρατώ... Φταίει το λάθος μου που ακόμα λαθεύω, φταίνε τα όνειρα που ονειροπολώ Φταίνε πολλά και ρώταγα "τι φταίει" μα η απάντηση μπρος μου, δες, χαμόγελα...

Η ποιητική συλλογή αυτή περιλαμβάνει 42 ποιήματα, τα οποία γράφθηκαν στο εξωτερικό ή κατά τη διάρκεια των ταξειδίων του ποιητή, ο οποίος ευρισκόμενος στο εξωτερικό αισθανόταν την εσωτερική ανάγκη να αποδώσει στο χαρτί τα συναισθήματα που ένοιωθε. Συνέθετε αυτά που είχε ζήσει στην Ελλάδα και τις καταστάσεις που βίωνε μακριά από την Ελλάδα

Ποιος με ονειρεύτηκε Ποιος με ονειρεύτηκε; Ποιος με έπαιξε; Ποιος με τραγούδησε στον τόνο του τραγουδιού του; Ποιος δανείστηκε τ' όνομά μου; Ποιος επωμίστηκε τη σκιά μου; Ποιος φώναξε "εγώ" με το στόμα μου;

Κοιτούσε τον ουρανό. Μετρούσε τα αστέρια. Ζαλιζόταν και ξανακοιτούσε τη γη... Τι να σκέφτεται άραγε; Ποιο δαίμονα μεταμορφώνει σε Θεό; Ποια σκοτεινιά προσπαθεί να ηλιοκεντήσει; Αχ άνθρωπε! "Σε χρειάζομαι", ψέλλισε το βλέμμα του στριφογύρισε σα σίφουνας στο χώρο... Ποιος του μιλούσε; Ποιον συμβουλευόταν; Τον αντιλαμβανόταν κανείς; Κάποια του μιλούσε κάποια του τραγουδούσε. Πέρασαν κάμποσες παθιασμένες νύχτες. Πέρασαν αρκετά ρομαντικά πρωινά. Πέρασαν τόσα μελαγχολικά δειλινά. Εγώ περπατούσα στην άμμο... απλώς περπατούσα.

Ακολουθήστε τα βήµατα του Οδυσσέα σε ένα µοναδικό ταξίδι στη Μεσόγειο µε οδηγό τον John Freely, έναν από τους σηµαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς περιηγητικών βιβλίων. Από τα παράλια της Μικράς Ασίας ως τη Σικελία, διαµέσου της Κρήτης, της Κέρκυρας, της Ιθάκης και όχι µόνο, οι στίχοι της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ζωντανεύουν σε ένα µοναδικό οδοιπορικό όπου ο µύθος ενώνεται µε την πραγµατικότητα. Μέσα από τις αναλύσεις των µελετητών, τις έρευνες των αρχαιολόγων αλλά και την προσωπική µατιά του µαγεµένου περιηγητή που έχει επισκεφθεί ο ίδιος κάθε ιστορική τοποθεσία, ο συ...

Ακολουθήστε τα βήµατα του Οδυσσέα σε ένα µοναδικό ταξίδι στη Μεσόγειο µε οδηγό τον John Freely, έναν από τους σηµαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς περιηγητικών βιβλίων. Από τα παράλια της Μικράς Ασίας ως τη Σικελία, διαµέσου της Κρήτης, της Κέρκυρας, της Ιθάκης και όχι µόνο, οι στίχοι της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ζωντανεύουν σε ένα µοναδικό οδοιπορικό όπου ο µύθος ενώνεται µε την πραγµατικότητα. Μέσα από τις αναλύσεις των µελετητών, τις έρευνες των αρχαιολόγων αλλά και την προσωπική µατιά του µαγεµένου περιηγητή που έχει επισκεφθεί ο ίδιος κάθε ιστορική τοποθεσία, ο συ...

Στις σελίδες του βιβλίου βρίσκεται το Σύμπαν, η Ελλάδα, η θάλασσα και η Ποίηση που λατρεύει ο δημιουργός. Με την Ποίηση, σίγουρα η θλίψη συντελεί στην πιο λυτρωτική τής ψυχικής οδύνης έκφραση, που φέρνει το πιο αληθινό και αγνόλαμπρο δάκρυ της καλλιτεχνίας. Το δάκρυ που πνίγει το Θάνατο. Δείγμα γραφής: Άνοιξες την πόρτα σου ΠΟΙΗΤΗ και βγήκα, έξω από το Σπίτι σου. Μέσ’ απ’ το τζάμι ενός παράθυρου είδα, στης γκρίζας σου να εισβάλλεις Μοναξιάς την ανεπίστροφη παγίδα. Κι αφουγκράστηκα, την ψύχρα μιας ανύπαρκτης καρδιάς.