Η αγάπη δεν υπακούει
Krishnamurti Jiddu 1895-1986
Εκδόσεις Καστανιώτη (1978)
Η αυθεντία είναι μία από τις αιτίες της αταξίας. Βλέπει κανείς πως ακολούθησε έναν αποκαλούμενο δάσκαλο, φιλόσοφο ή σωτήρα από φόβο - όχι από αγάπη. Αν είχε κανείς αγάπη, δε θ' ακολουθούσε κανένα· η αγάπη δεν υπακούει, η αγάπη δεν έχει καθήκοντα, ευθύνη. Γίνεται κανείς οπαδός, δέχεται, υπακούει, ουσιαστικά επειδή υπάρχει φόβος - φόβος του να μη φτάσει, του να πάει στραβά, κτλ., μια ντουζίνα μορφών φόβου. Εσωτερικά, το ν' απορρίψετε την αυθεντία τελείως -την αυθεντία ενός άλλου κι επίσης την αυθεντία των δικών σας εννοιών, της δικιάς σας εμπειρίας του παρελθόντος- είναι ένα...
Tractatus Logico - Philosophicus
Wittgenstein Ludwig
Εκδόσεις Παπαζήση (1978)
Το βιβλίο αυτό θα το καταλάβει ίσως μόνο όποιος έχει κιόλας κάνει ο ίδιος τις σκέψεις που εκφράζονται σε αυτό -ή τουλάχιστο παρόμοιες σκέψεις. Δεν πρόκειται λοιπόν για διδακτικό βιβλίο. Ο σκοπός του θα έχει πετύχει, αν προσφέρει ευχαρίστηση σε όποιον θα το διαβάσει και θα το καταλάβει. Το βιβλίο πραγματεύεται τα προβλήματα της φιλοσοφίας και δείχνει -όπως πιστεύω- πως αυτά τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από την παρανόηση της λογικής της γλώσσας μας. Όλο το νόημα του βιβλίου θα μπορούσαμε να το συνοψίσουμε περίπου με τα ακόλουθα λόγια: Ό,τι μπορεί γενικά να ειπωθεί, μπορεί...
Η σχέση των πλαστικών τεχνών με τη φύση
Schelling Friedrich Wilhelm Joseph 1775-1854
Έρασμος (1978)
[...] Κατά το Σέλλινγκ, η Τέχνη ως μορφοποίηση (εκκοσμίκευση) της ουσίας είναι όργανο φιλοσοφικής γνώσης ανώτερο και από την ίδια την κλασική φιλοσοφία ["Η φιλοσοφία της Τέχνης", διαλέξεις των ετών 1802 - 3, 1859]. Είναι μια συμβολική αναπαράσταση του Απόλυτου: οι μεγάλες "Ιδέες" πραγματώνονται στα έργα τέχνης, όπου αποκαθίσταται η υπερβατική πραγματικότητα, οι "Ουσίες". (Σχετική είναι και η κριτική της θεωρίας της μίμησης στη διάλεξη που παρουσιάζουμε). Στην Τέχνη, μια Σελλινγκιανή αρχή ανάλογη με την Εγελιανή "σύνθεση", συνυπάρχουν σε υπερκόσμια αρμονία,...
Έχει μέλλον ο άνθρωπος;
Russell Bertrand 1872-1970
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1977)
"Ο άνθρωπος, ή έμφρων άνθρωπος (homo sapiens), όπως κάπως αλαζονικά αυτοκαλείται, είναι το πιο ενδιαφέρον, αλλά και το πιο εξοργιστικό είδος πάνω στον πλανήτη Γη". Αυτή θα μπορούσε να είναι η πρώτη πρόταση του τελευταίου κεφαλαίου μιας έκθεσης για τη χλωρίδα και την πανίδα μας ενός φιλοσοφούντος Αρειανού βιολόγου. Για μας, τους βαθιά μπλεγμένους, όπως είμαστε όλοι μας, τόσο συναισθηματικά όσο και ενστικτώδικα, είναι δύσκολο να κατορθώσουμε να έχουμε την αμεροληψία και την ευρύτητα μιας άποψης που θα ήταν φυσικό να έχει ένας επισκέπτης από κάποιον άλλο κόσμο. Αλλά είναι χρή...
Πλάτων και Ουπανισάντ
Βιτσαξής Βασίλης Γ.
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (1977)
".... Πρόκειται για μια καθάρια συγκριτική παρουσίαση της Πλατωνικής και της Ουπανισαδικής προσπέλασης του αινίγματος του ανθρώπου, του σύμπαντος και του άπειρου Απόλυτου. ... Ορισμένα κομμάτια από το κείμενο του Βιτσαξή, αν ήταν δοσμένα σε έμμετρη σανσκριτική μετάφραση, θα διαβάζονταν σαν "Καρίκες" (σχόλια των μεγάλων Ινδών φιλοσόφων στα ιερά κείμενα). Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λεχθεί για τα συγγράμματα πολλών διανοουμένων της Δύσεως που έγραψαν γύρω από την φιλοσοφία της Ανατολής" Εφημερίς "The Hindu"