Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Ο σοφός ηγέτης μιλά λίγο και συνοπτικά. - Η καλή ηγεσία αποτελείται λιγότερο από αυτό που κάνει κάποιος και περισσότερο από αυτό που είναι κάποιος. - Ο σοφός ηγέτης, καθώς μαθαίνει πώς λειτουργούν τα πράγματα, ζει ανάλογα. Το Τάο Τε Τσινγκ, η κλασική και όμορφη εκδοχή της ασιατικής λογοτεχνίας και του μυστικισμού, αποτελεί πηγή σοφίας για πάνω από 2.500 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, ο συγγραφέας του Τάο της Ηγεσίας πιστεύει πως η αξία του Τάο, ως ένα εγχειρίδιο για τους ηγέτες του σήμερα, δεν έχει έως τώρα εξερευνηθεί πλήρως. Σ' αυτό το βιβλίο, ο John Heider, έχει προσαρμ...

Ό, τι ξέρω για το διαλογισμό είναι αυτό: Όταν πινάω, πεινάω. Δεν υπάρχει κανένας διχασμός. Όταν τρώω, τρώω κι όταν νυστάζω, πηγαίνω για ύπνο. Καμία μάχη με τη ζωή, καμία αντίσταση. Έχεις παραδοθεί, πλανιέσαι, έχεις γίνει ένα άσπρο σύννεφο. Είσαι ένα άσπρο σύννεφο, που πλανιέται στο γαλάζιο ουρανό, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή που του έδωσε ο Θεός, απολαμβάνοντας το κάθε δώρο που του δίνεται. Έχει συμβεί σε πολλούς, μπορεί να συμβεί και σ' εσένα. Το μόνο που χρειάζεται είναι βαθιά κατανόηση. Τότε δεν μαζεύεις κάρμα. Τότε δεν μαζεύεις τίποτα. Τρως, αγαπάς, κάνεις οτιδήποτε...

Μία κρίση νομιμοποίησης άνευ προηγουμένου συνταράζει τους εκπαιδευτικούς θεσμούς. Απίσχνανση του σχολείου όσον αφορά την αποστολή του να μεταδίδει γνώσεις και αξίες, άνοδος του ατομικισμού στην οικογενειακή ζωή,εντεινόμενος προβληματισμός για το ρόλο του γονέα: ασφαλώς, ποτέ τα σημεία αναφοράς και τα πρότυπα βάσει των οποίων οι ενήλικες, σε κάθε εποχή, ασκούν τα καθήκοντά τους έναντι των παιδιών δεν έγιναν αντικείμενο τόσων αμφιβολιών ή ανησυχιών για ό,τι μπορεί ακόμα να επιφυλάσσει το μέλλον -και, συγχρόνως, τέτοιας νοσταλγίας για ένα παρελθόν τόσο πιο εξωραϊσμένο όσο περι...

"Ο Prigogine είναι ένας πρωτοπόρος στον τομέα του χάους και της θεωρίας της αυτοοργάνωσης· οι απόψεις του είναι τόσο επαναστατικές και θεμελιώδεις όσο εκείνες του Δαρβίνου. Το Τέλος της βεβαιότητας, συνδυάζοντας αρμονικά το εννοιολογικό, το ιστορικό και το προσωπικό στοιχείο, μας οδηγεί στις συναρπαστικότερες επιστημονικές συλλήψεις του καιρού μας." (Oliver Sacks) "Η επιστημονική κοινότητα πρέπει να ευγνωμονούμε τον Prigogine για την πολυετή, επίμονη και σχεδόν μοναχική ενασχόλησή του με τα προβλήματα της πολυπλοκότητας και των διαδικασιών μακράν της ισορροπίας, τη λύση τ...

Πώς ασκείται η σύγχρονη ιατρική ; Αποτελεί το κύριο θέμα και τους έντονους προβληματισμούς του συγγραφέα που σχετίζονται με τη σύγχρονη συγκυρία. Πόσο άραγε διατηρείται το ιπποκρατικό πνεύμα από τους γιατρούς και ποια η εκμετάλλευση της ιατρικής άσκησης από τους παρείσακτους στο χώρο; Μήπως η υγεία αντιμετωπίζεται ως προϊόν καθαρά εμπορικό; Ποιος ευθύνεται γι' αυτό;

Τα μελετήματα του βιβλίου αυτού ιχνηλατούν την κρίση του σημερινού πολιτισμού. Απομονώνουν ως κυριότερους άξονές της τον αντιληπτικό κατακερματισμό του κόσμου, τον εγκλωβισμό στα προκύπτοντα τεμάχια και την άσχετη προς την φύση χειραγώγησή τους. Διερευνούν ακόμη πως οι πρόσφατες κατακτήσεις διαφόρων επιστημών αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη στο όλο, που διέθεταν οι παραδοσιακοί πολιτισμοί. Επειδή διαρκώς αναμορφώνει την φύση, το όλο, αποδεικνύεται ασφαλέστερος οδηγός, από την κατακερματίζουσα λογοκρατία. Βοηθεί όχι μόνο να εξηγήσουμε ικανοποιητικότερα τα νέα δεδομένα της επισ...

Στο "Τέλος της πίστης", ο Σαμ Χάρις μας δίνει μια απίστευτα διορατική ανάλυση για την τρομακτική σύγκρουση που σημειώνεται ανάμεσα στη λογική και στη θρησκεία, στον σύγχρονο κόσμο μας. Μας προσφέρει μια διαυγέστατη, ιστορική διαδρομή της επιθυμίας μας να θέσουμε τη λογική στην υπηρεσία των θρησκευτικών πεποιθήσεων, ακόμη και όταν αυτές οι πεποιθήσεις στρέφονται κατά της ανθρωπότητας και δημιουργούν ολοκαυτώματα. Προειδοποιεί ότι η ενσωμάτωση της θρησκείας στο άρμα της παγκόσμιας πολιτικής θα φέρει την απόλυτη καταστροφή λίαν συντόμως μέσα από μια τρομακτική σύγκρουση πο...

Αφομοιώθηκε λοιπόν ο Γκυ Ντεμπόρ, όπως πάντοτε φοβούνταν οι ορθόδοξοι οπαδοί του ή όπως εύχονταν εκείνοι που θεωρούσαν ότι είναι αδύνατο να ζήσει κανείς όλη του τη ζωή ενάντια στο "θέαμα"; Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι πια "παράνομος" συγγραφέας, κάθε άλλο μάλιστα. Έχει γίνει όμως ένας συγγραφέας σαν όλους τους άλλους, κλειδωμένος στο κάλπικο πάνθεον των κλασικών μοντέρνων; Συνεξετάζοντας τις απόψεις του Ντεμπόρ για τις καλλιτεχνικές πρωτοπορίες και το "τέλος της τέχνης" με αυτές του Τέοντορ Αντόρνο, ο Ινσελμ Γιάππε ξαναθέτει το ερώτημα.

Κάποτε πρωτογώρισα τον Ζαρατρούστα. Ήμουν έφηβος, όταν τον πρωτογνώρισα. Και δεν μου έκαμε κακό η παράξενη αυτή γνωριμιά. Από τότε δέθηκα κοντά του. Και η μεγάλη μοναξιά του Ζαρατούστρα έγινε η μικρή μου μοναξιά... Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ήταν τότε στην ακμή του· και, μαζί του, το πνεύμα του θανάτου και της καταστροφής που, από τις μέρες εκείνες, έγινε το πνεύμα του αιώνα μας. Δεν έφταιξε, όμως, ο Ζαρατούστρας για την πορεία που πήρε ο αιώνας μας. Ας λένε ό,τι θέλουν οι κακοί του φίλοι και οι κακοί του εχθροί· ο Ζαρατούστρας ήταν αθώος. Και μου έδειξε ο Ζαρατούστρας...

Μια μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία του 20ού αιώνα, ο Τζίντου Κρισναμούρτι, και ο διάσημος φυσικός Δρ. Ντέιβιντ Μπομ συζητούν ξεκινώντας με το ερώτημα: "Η ανθρωπότητα πήρε κάποια στιγμή στην πορεία της μια λάθος στροφή, που την οδήγησε σε ατέλειωτες διαιρέσεις, συγκρούσεις και καταστροφές;" Ερευνούν τη φύση του ανθρώπου και τη σχέση του καθένα με την κοινωνία· εξετάζουν μια καινούρια αντιμετώπιση της ανθρώπινης σκέψης και του θανάτου. Ερευνούν σε βάθος ερωτήματα όπως: "Είναι πηγή της σύγκρουσης που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους η αδυναμία τους ν' αντιμετωπίσουν το γεγονός τού τ...

Μια μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία του 20ού αιώνα, ο Τζίντου Κρισναμούρτι, και ο διάσημος φυσικός Δρ Ντέιβιντ Μπομ συζητούν ξεκινώντας με το ερώτημα: «Η ανθρωπότητα πήρε κάποια στιγμή στην πορεία της μια λάθος στροφή, που την οδήγησε σε ατέλειωτες διαιρέσεις, συγκρούσεις και καταστροφές;» Ερευνούν τη φύση του ανθρώπου και τη σχέση του καθένα με την κοινωνία· εξετάζουν μια καινούρια αντιμετώπιση της ανθρώπινης σκέψης και του θανάτου. Ερευνούν σε βάθος ερωτήματα όπως: «Είναι πηγή της σύγκρουσης που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους η αδυναμία τους ν’ αντιμετωπίσουν το γεγονός τού τι...

"Ο έρωτας γεννιέται μαζί με την αντίληψη της καμπύλης μιας πλάτης, του μήκους ενός φρυδιού, με το σκάσιμο ενός χαμό­γελου. "Συμβαίνει!" Η παρουσία ενός άλλου πλάσματος κινητοποιεί την προσοχή, τις αισθήσεις. [...] Η φαντασία αναλαμβάνει αυτή την πραγματικότητα κι αρχίζει να χτίζει φαντασιώσεις, όνειρα, σχέδια... Δημιουργεί τη δική της ανάγκη, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις περικλείει ολόκληρη τη ζωή. Γίνεται η φωνή εκείνη μέσα στη νύχτα που σου λέει "σ' αγαπώ", αποσταθεροποιώντας συθέμελα την ύπαρξή σου. Τέλος, εκτείνεται μέχρι τις σφαίρες εκείνες όπου αρχίζεις να διερωτά...

Ο Miguel de Unamuno (1864-1936) ανήκει στην παράδοση των μεγάλων στοχαστών, όπως οι Pascal, Kierkegaard και Nietzsche. Ο κόσμος του είναι αυτός του παραδόξου, κι η τάση του αυτή ενισχύεται από την ακραία ιδιοσυγκρασία του. Το έργο του, η ζωή του και η προσωπικότητά του, που αλληλοπροσδιορίζονται, έχουν ως απαρχή και ως έκφραση μία δυναμική αντίφαση, που καλύτερα απ' όλους περιγράφει ο ίδιος στο δοκίμιό του "Η θρησκεία μου": "Η θρησκεία μου -λέει- είναι η αναζήτηση της αλήθειας στη ζωή, και της ζωής στην αλήθεια, παρ' ότι γνωρίζω ότι όσο ζω δεν θα τις βρω· η θρησκεία μου εί...