Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Kατά τον Δημόκριτο, "Παιδεία εστί ου την υδρίαν πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν". Δηλαδή Παιδεία είναι όχι το γέμισμα ενός άδειου δοχείου (που στην προκειμένη είναι ο εγκέφαλος του παιδιού), αλλά άναμμα ψυχής, είναι φως. Σήμερα τι κάνουμε στα σχολεία; Εγκαταλείψαμε, σβήσαμε την ψυχή του παιδιού και στραφήκαμε στον εγκέφαλό του, γεμίζοντάς τον με περιττές, άχρηστες, πολλές φορές, πληροφορίες. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του έθνους μας, η Γλώσσα, η Ιστορία, η Ορθόδοξη Πίστη (τα Θρησκευτικά), πλήττονται εδώ και πολλά χρόνια συστηματικά και συνειδητά από φανερούς και κυρίως "αόρ...

Η υλοποίηση του "Σχολείου για Όλους" προϋποθέτει, πρωτίστως, την κατανόηση της αναπηρίας. Μόνο η σπουδή των εκδοχών της θα επιτρέψει σε εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, ειδικούς Παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς, γονείς και κοινωνικούς εταίρους να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητών με ή δίχως αναπηρία, καθώς και να τους ενδυναμώνουν ψυχοκοινωνικά στο πλαίσιο μιας από κοινού εκπαίδευσης. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η παρούσα μονογραφία, η οποία επικεντρώνεται στη νοητική αναπηρία. Η παρουσίαση των σύγχρονων ερευνητικών δεδομένων και των διαφο...

"Για το καλό σου!" Ποιο παιδί δεν το 'χει ακούσει, ποιος γονιός δεν το 'χει πει. Πόσο αθώα, όμως, είναι τούτη η φράση; Γιατί είναι λογικό να περιμένουμε από ένα παιδί να δέχεται αδιαμαρτύρητα και να εκλαμβάνει μάλιστα ως ευεργεσία τη σωματική ή ψυχική βία που υφίσταται από τους γονείς του, τη στιγμή που από έναν ενήλικα ουδέποτε θα απαιτούσαμε κάτι τόσο παράλογο; Και τι συμβαίνει αργότερα, όταν εκείνο το "καλό παιδί" που καταπίεζε για χρόνια εντός του τα απαγορευμένα συναισθήματά του (θυμό, μίσος, οργή) γίνεται ενήλικας; Στο βιβλίο αυτό, η Alice Miller εκθέτει τις παιδαγωγι...

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει ένα πρώτο θεωρητικό μέρος που εξετάζει τις αλλαγές που επέφεραν στη σύγχρονη Παιδαγωγική επιστήμη τα ιδεολογικά ρεύματα του Υπαρξισμού, του Πραγματισμού και της Μετανεωτερικότητας, ενώ παράλληλα αναλύει την εκτεταμένη επίδραση που άσκησαν αυτά στην αναμόρφωση του πεδίου της Διδακτικής Μεθοδολογίας. Συνακόλουθα, επιχειρείται επαρκής πραγμάτευση των παραμέτρων που συνθέτουν το πεδίο της Ταξινομίας Διδακτικών Στόχων, τόσο γενικότερα όσο και πιο εστιασμένα στη Διδακτική Μεθοδολογία και την Παιδαγωγική Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορικής και τω...

Το βιβλίο περιέχει σε εκλαΐκευση, εκείνα τα θεωρητικά δεδομένα των Νευροεπιστημών του 21ου αιώνα, δηλαδή των 2 τελευταίων δεκαετιών, για την δομή και λειτουργία του εγκεφάλου καθώς και της Επιγενετικής, που θεμελιώνουν την ανάγκη βελτιώσεων της παιδαγωγικής, οι οποίες βελτιώσεις υποδεικνύονται αναλυτικώς σε πολλούς τομείς όπως: η μάθηση, η κριτική σκέψη, ο ύπνος, η διαχείριση των εντάσεων θυμού, φόβου, οι ψηφιακές οθόνες, ο λόγος, τα μαθηματικά, η μουσική, η κίνηση, η Ελληνικότητα κλπ. Περιέχει επίσης 3 Παραρτήματα με χρήσιμο παιδαγωγικό υλικό και ένα 16-σέλιδο Παράρτημα...

Τo ζητούµενο για το τι πρέπει να αποκοµίζει ο µαθητής από την ιστορία στο σχολείο έχει µεταβληθεί πολλές φορές, παραµένοντας σταθερά αντικείµενο διαπραγµάτευσης και επιστηµονικού διαλόγου. Η Διδακτική της Ιστορίας, όταν αυτονοµήθηκε ως κλάδος στη δεκαετία του 1970, έβαλε κατά της πολιτικοποίησης του µαθήµατος µε τη λογική του εθνικού φρονηµατισµού που επικρατούσε στον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα. Δεν έχασε όµως ποτέ τον πολιτικό της χαρακτήρα, καθώς η προτασσόµενη "ιστορική σκέψη" που έπρεπε να αποκτήσουν οι µαθητές ενείχε σαφώς και τον χαρακτήρα της χειραφέτησής τους...

Το παρόν συλλογικό σύγγραμμα έχει στόχο να προβληματίσει και να παρακινήσει τον αναγνώστη σε μία κριτική εξέταση για τις σύγχρονες συνθήκες των ραγδαίων αλλαγών και της παγκοσμιοποιημένης ρευστότητας και αβεβαιότητας, που είτε το θέλει είτε όχι επηρεάζουν την ποιότητα της καθημερινής ζωής του ανθρώπου και δεύτερον, για τις συνεπαγωγές και επιπτώσεις που έχει η κατάσταση αυτή της σύγχρονης και όπως φαίνεται επερχόμενης κρίσης στην καθημερινή μας ζωή, στην οικογένεια, την παιδεία, τον εργασιακό χώρο και την προσωπική μας ανάπτυξη μέσα από την προοπτική των σύγχρονων ενσώματων...

- Πώς θα αναπτύξετε τη συναισθηματική σας αυτογνωσία ως εκπαιδευτικός; - Πώς θα χρησιμοποιήσετε τη συναισθηματική νοημοσύνη, για να ενισχύσετε τη διδασκαλία σας; - Πώς θα χρησιμοποιήσετε τη συναισθηματική νοημοσύνη σας, για να ενισχύσετε τη μάθηση και την ακαδημαϊκή επιτυχία των μαθητών; - Πώς θα βελτιώσετε τη μη λεκτική επικοινωνία σας; - Πώς θα "διαβάζετε" και θα ανταποκρίνεστε στα συναισθήματα των μαθητών; - Πώς θα βελτιώσετε το ψυχολογικό κλίμα της σχολικής τάξης και να επηρεάσετε θετικά την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του μαθητή και τις καταστάσεις που βιώνει μέσα...

... Σ’αυτό το βιβλίο της, η άξια φιλόλογος και συγγραφέας Παρασκευή Κοψιδά - Βρεττού, ευοδώνει µια µακρά πορεία εµπειρίας και αναστοχασµού. Ως εκπαιδευτικός πρώτου µεγέθους, δεν αρκείται στην απλή διδασκαλία της ύλης. Αλλά παράλληλα λειτουργεί πάντοτε και από τη µετα-γνωστική θέση του ερευνώντος νου. Πυρηνικό στοιχείο του εν λόγω ερευνητικού αναστοχασµού είναι η στρατηγική που επιδιώκει να αναδείξει, να καλλιεργήσει και να εµπλουτίσει µια πλούσια φλέβα υλικού που ενυπάρχει στην παιδικότητα (συµπεριλαµβανοµένης και της εφηβείας). Η συγγραφέας έχει εντοπίσει αυτή τη φλέβα,...

Αυτό το πρωτοποριακό βιβλίο, χρησιμοποιώντας πειστικά επιχειρήματα, αναπτύσσει τη σημασία που έχουν οι οικογενειακές γλώσσες των παιδιών και τα οφέλη της διγλωσσίας και της πολυγλωσσίας. Η νέα διδακτική πρακτική, γνωστή ως "Γλωσσικά Κατάλληλη Πρακτική" (ΓΚΠ), φιλοδοξεί να καθοδηγήσει όσους/ες εργάζονται με μικρά παιδιά που φτάνουν στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και στα σχολεία με μικρή ή καθόλου ευχέρεια στη γλώσσα της τάξης. Η "Γλωσσικά Κατάλληλη Πρακτική" περιγράφει λεπτομερώς πάνω από πενήντα σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να προσαρμοστούν για να ταιριάξουν τόσο στο...

Η αλλαγή του θεματικού προσανατολισμού που συντελείται στο ύστερο έργο του J. Habermas, κατά τη δεκαετία του '80, καθιστά την επικοινωνιακή ορθολογικότητα καθολικό κριτήριο για την κατανόηση της κοινωνικής πράξης και αποδυναμώνει την ισχύ της κριτικής ορθολογικότητας σηματοδοτώντας την επιστροφή της κριτικής θεωρίας του στο πεδίο της παραδοσιακής θεωρίας της ορθολογικότητας. M' αυτή τη θεωρητική επιλογή ο J. Habermas απομακρύνεται από τις επιστημολογικές και γνωσιοθεωρητικές αντιλήψεις του πρώιμου έργου του, της δεκαετίας του '60 και επιδίδεται στη διερεύνηση των "καθολικ...

Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα μελετών και εμπειρικών ερευνών πάνω σε ζητήματα που εντάσσονται στην επιστημονική περιοχή της "εκπαιδευτικής αξιολόγησης". Οι θεωρήσεις αυτές θεμελιώνονται στην ανάλυση του τρόπου θέσμισης της σχολικής αξιολόγησης ως κοινωνικο-ιστορικής διαδικασίας και στο ρόλο που διαδραματίζει το φαντασιακό στοιχείο στην εν λόγω θέσμιση. Εμπνεόμενη από το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη, η συγγραφέας εστιάζει και αναλύει το φαντασιακό στοιχείο, ως σημαίνον για τη μελέτη των κοινωνικών θεσμών - όπως αναφέρει και ο Καστοριάδης, "η ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ισ...

Σε απάντηση στην κρίση που βιώνει η κοινωνία μας και στον αντίποδα της σχολικής βίας και παραβατικότητας, του ανταγωνισμού και της σχολικής διαρροής είναι επιτακτική η ανάγκη για μια διαφορετική παιδαγωγική με κοινωνικο-πολιτικό εκπαιδευτικό όραμα, για ένα σχολείο ανοικτό και συνεργατικό, ένα σχολείο-κοινότητα όπου να αναπτύσσονται καθημερινά η ελευθερία, η δημοκρατία, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ισότητα και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα - όχι ως γνώση αλλά ως καθημερινό βίωμα, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες να αναπτύσσονται ολόπλευρα για να γίνουν αυριανοί πολίτες με...

Η παιγνιώδης διδακτική αναφέρεται σε στρατηγικές τις οποίες δημιουργεί το περιβάλλον και υποστηρίζουν τη διαδικασία της μάθησης μέσα από το παιχνίδι, καθώς επίσης και το πνεύμα που καλύπτει αυτές τις ενέργειες. Το νηπιαγωγείο πέρα από το παιχνίδι "ως μορφή κύριας απασχόλησης του παιδιού" έχει υποχρέωση την προετοιμασία του παιδιού για το σχολείο, καθώς θεωρείται ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο συμπληρώνει την οικογενειακή αγωγή. Οι εκπαιδευτικοί της πρώιμης και της παιδικής ηλικίας (προσχολικής αγωγής, νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί) έχουν την ευθύνη να προάγουν τη συ...

Η ικανότητα του να διδάσκεις Μαθηματικά απαιτεί ισορροπία μεταξύ θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων και δεξιοτήτων: γνώση του αντικειμένου και του πώς να το διδάσκεις, γνώσεις ψυχολογίας και παιδαγωγικής. Ο δάσκαλος που διδάσκει Μαθηματικά πρέπει να γνωρίζει Μαθηματικά (γνώση του περιεχομένου) και να έχει βασικές γνώσεις σε επιστημονικές περιοχές που σχετίζονται άμεσα με τα Μαθηματικά. Η γνώση βασικών στοιχείων, εργαλείων και μεθόδων από άλλες περιοχές παρέχει μια σειρά μοντέλων, αναπαραστάσεων και αναλογιών για τη διδασκαλία των μαθηματικών εννοιών. Αλλά πέρα από την καθαρή...

Η οικογένεια είναι ο σημαντικότερος χώρος μάθησης. Στην παραδοχή αυτή καταλήγουν εδώ και πάνω από 50 χρόνια οι διεθνείς παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες. Όταν μιλάμε για την ενίσχυση της παιδικής ανάπτυξης και των παιδικών δεξιοτήτων, η συμβολή της οικογένειας είναι η πλέον καθοριστική. Μια στενή και γεμάτη εμπιστοσύνη συνεργασία μεταξύ της οικογένειας και του εκπαιδευτικού ιδρύματος που επισκέπτεται το παιδί, αυξάνει κατακόρυφα τα θετικά αποτελέσματα τα οποία έχει ο παιδικός σταθμός στην ανάπτυξή του. Πρόσφατα προγράμματα σπουδών αξιοποίησαν τις παραδοχές αυτές και έτσ...