Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μία ανασύνθεση των γεγονότων βασισμένη κυρίως σε δύο χρονικά της εποχής: την "πολιορκία και η άλωση της Κωνσταντινούπολης" του Βυζαντινού αξιωματούχου Γεώργιου Φραντζή και το "Ημερολόγιο της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης" που έγραψε ο Βενετσιάνος γιατρός Νικολό Μπάρμπαρο. Οι λεπτομέρειες -πραγματολογικές, χρονολογικές και τοπογραφικές- συναρπάζουν με τη ζωντάνια τους χωρίς να προδίδεται η ιστορική ακρίβεια.

29 Μαΐου 1453 Η ημερομηνία μιλάει από μόνη της. Ποιος δεν την ξέρει; Ποιος δεν ξέρει πως τότε η Νέα Ρώμη, η Βασιλεύουσα των πόλεων, η πρωτεύουσα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, σκιά του εαυτού της στα 1453, άλλαξε χέρια; Πώς έζησαν οι κάτοικοι της πόλης εκείνους τους τρομερούς μήνες των μαχών και του αποκλεισμού; Αιώνες πέρασαν, κι εμείς δεν ήμασταν βέβαια εκεί για να ξέρουμε. Ήταν όμως άνθρωποι που τα έζησαν ή τα άκουσαν, που τα κατέγραψαν για να μην ξεχαστούν. Η συγγραφέας, αντλώντας από τα παλιά χρονικά της Άλωσης και παρακολουθώντας τη δράση των επώνυμων και ανών...

"Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί ένα ορόσημο στην ευρωπαϊκή ιστορία, όσο και στην ιστορία της Εγγύς Ανατολής. Τότε έκλεισε οριστικά μια μεγάλη ιστορική περίοδος που ξεκίνησε με την ίδρυση της Πόλης από τον Μέγα Κωνσταντίνο και χαρακτηρίστηκε από τον βαθμιαίο εξελληνισμό του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, την κυριαρχία του ρωμαϊκού νομικού συστήματος και της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας. Η Άλωση της Πόλης και λίγο αργότερα η κατάλυση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας και η κατάληψη του Μυστρά επιβεβαίωσαν την οριστική κυριαρχία ενός άλλου πολιτισμικού μοντέλου, το...

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453 σήμανε το τέλος χιλίων και πλέον χρόνων ζωής της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, αποτέλεσε απαρχή ριζικών αλλαγών. Η Δύση ταυτίστηκε με την Ευρώπη, οι Ρώσοι ακολούθησαν την οδό της αυτοκρατορίας, οι Οθωμανοί έγιναν παγκόσμια δύναμη, οι Έλληνες έμειναν εξόριστοι στη γη τους. Η απώλεια της Κωνσταντινούπολης δημιούργησε ένα κενό και άλλαξε τις ισορροπίες στον χριστιανικό κόσμο.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453 σήμανε το τέλος χιλίων και πλέον χρόνων ζωής της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, αποτέλεσε την απαρχή ριζικών αλλαγών. Η Δύση ταυτίστηκε με την Ευρώπη, οι Ρώσοι ακολούθησαν την οδό της αυτοκρατορίας, οι Οθωμανοί έγιναν παγκόσμια δύναμη, οι Έλληνες έμειναν εξόριστοι στη γη τους. Η απώλεια της Κωνσταντινούπολης δημιούργησε ένα κενό και άλλαξε τις ισορροπίες στον χριστιανικό κόσμο. Ο Michael Angold εξετάζει τις συνθήκες του ύστερου Βυζαντινού πολιτισμού και τις πολιτισμικές ζυμώσεις που επέτρεψαν στην...

Ο συγγραφέας Α. Δ. Μόρτμανν εξέδωσε το βιβλίο αυτό το 1853, με τη συμπλήρωση 400 χρόνων από την Άλωση. Ζώντας για πολλά χρόνια στην Πόλη ως επιτετραμμένος των Χανσεατικών πόλεων, συγκέντρωσε πληροφορίες, εξέτασε συστηματικά τους τόπους που αναφέρονται στις πηγές που χρησιμοποίησε, μέτρησε τα τείχη και τους πύργους, αντέγραψε τις επιγραφές και έφερε στο φως νέα στοιχεία.

Με την άλωση της Πόλης η μακροχρόνια αντιπαράθεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με έναν απειλητικό κόσμο βαρβάρων, ο οποίος περιέβαλλε τα σύνορά της, έφτασε το κορυφαίο αλλά και το οριακό της σημείο. Ο όρος "βάρβαρος", από την πρώτη του εμφάνιση στην αρχαία ελληνική γλώσσα και σε διαδρομή πολλών αιώνων, διευρύνθηκε μέσα από τις αναρίθμητες ιστορικές εμπειρίες του συγκεκριμένου πολιτισμικού χώρου, για να προσλάβει τελικά κατά την εποχή της Άλωσης τον χαρακτήρα απόλυτου προσδιορισμού. Από την άποψη αυτή, ο τουρκικός κόσμος, ως ο τελευταίος και πιο απειλητικός εχθρός του Βυζαντ...

Το νέο αυτό βιβλίο των εκδόσεων Omni Publishig αποτελεί μία πραγματική προσφορά στο αναγνωστικό κοινό, αφού πόρρω απέχει από το να αποτελεί μια ακόμα κοινότυπη αφήγηση της οδυνηρής αλώσεως της Βασιλεύουσας. Αντιθέτως, για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό δύο άγνωστες μαρτυρίες - χρονικά της Αλώσεως, γραμμένα από αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Η πρώτη μαρτυρία είναι γραμμένη προς τον Πάπα της Ρώμης Νικόλαο ΣT' απο τον Λεονάρδο τον Χίο, τον Γατελούζο Καθολικό Αρχιεπίσκοπο Μυτιλήνης που έζησε μέσα στα τείχη της Πόλεως την επιθανάτια αγωνία της...

Η Μαύρη Θάλασσα ήταν τρικυμισμένη και φουρτουνιασμένη όλον εκείνον τον Οκτώβρη του 1449. Κι όσο ο μήνας έφευγε, τόσο περισσότερο αγρίευαν τα νερά της. Ένα καράβι βολόδερνε όλη την ημέρα ανάμεσα στα μανιασμένα κύματα, στ' ανοιχτά της θάλασσας, μπροστά στην Αμισό, την αρχαία πόλη του Μιθριδάτη. Τ' αφρισμένα κύματα μια το 'φερναν κοντά στη στεριά και μια το ξεμάκραιναν πέρα, στ' ανοιχτά, ώσπου χανόταν μακριά στο βάθος, πίσω από τις άγριες κορφές των υδάτινων βουνών που προσπαθούσαν να το κατασπαράξουν. Από τα πανιά και τα ξάρτια του το καράβι φαινόταν βυζαντινό. Για μια στιγμή...

Με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους σταυροφόρους ης Δ' Σταυροφορίας άρχισε η κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Φράγκοι δεν περιορίστηκαν στην κατάληψη της Πόλης, αλλά διέπραξαν και απίστευτες λεηλασίες και σφαγές. Μάλιστα, η έκτασή τους ήταν τέτοια, που έπειτα από 800 και πλέον χρόνια ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους ορθοδόξους στη διάρκεια επίσημης επίσκεψης του στην Ελλάδα. Μολονότι αργότερα οι Έλληνες επανέκτησαν την Πόλη, η παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα το 1430 να...

Θα πρέπει κατ' αρχάς να αποσαφηνιστεί ότι οι κάτοικοι και οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν ανέφεραν τη λέξη "Βυζάντιο". Ίσως τη χρησιμοποιούσαν όταν επρόκειτο να περιγράψουν την αρχαία πόλη του Βυζαντίου, την οποία είχαν ιδρύσει οι Μεγαρείς στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται η Κωνσταντινούπολη. Μέχρι το 1453 και την Άλωση της Πόλης η αυτοκρατορία τους ονομαζόταν Ρωμαϊκή. Ο όρος "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά έναν αιώνα αργότερα, το 1557, από το Γερμανό ουμανιστή ιστορικό Ιερώνυμο Βολφ, στο μνημειώδες έργο του Corpus Historiae Byzantinae, με το οποίο...

Ανθολογημένη ακολουθία 14 κειμένων -επιστολών, θρήνων, χρονικών- που προσφέρουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να καταδυθεί σε μαρτυρίες, περισσότερο ή λιγότερο ακριβείς, και μάλιστα και από τις δύο πλευρές του Θεοδοσιανού Τείχους. Δηλαδή από την πλευρά των πολιορκημένων αλλά και των πολιορκητών. Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουμε και τρία κείμενα, αμετάφραστα μέχρι σήμερα στα ελληνικά, δύο του Ισίδωρου, μητροπολίτη Κιέβου, ο οποίος προσπαθεί να συνεγείρει τους άλλους Χριστιανούς απέναντι στον επερχόμενο οθωμανικό κίνδυνο και ένα του Τούρκου Tursun Bey, ο οποίος έλαβε μέρος στην...

"Η Πόλις των πόλεων σβήνει και ακολουθούν φρικιαστικές σκηνές, ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη όλων. Οι πέντε Έλληνες ιστορικοί καταγράφουν λεπτό προς λεπτό τις διπλωματικές και πολιτικές εξελίξεις, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και την επικρατούσα ατμόσφαιρα στα δύο στρατόπεδα. Ο καθένας με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο μεταφέρει συγκλονιστικά τις ύστατες στιγμές μιας μεγάλης Αυτοκρατορίας. Η περήφανη και ένδοξη Κωνσταντινούπολη λυγίζει και θρηνείται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πόλη. Έλληνες και ξένοι αποχαιρετούν το πρότυπο του κάλλους, της εφημερίας και της δόξας, το...

[...] Γράφοντας αυτό το έργο ανατρέξαμε σε όλες τις περί Αλώσεως ιστορικές πηγές και μαρτυρίες αναζητώντας την αλήθεια των γεγονότων και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις ουσιαστικά ανούσιες υπερβολές. Και πράγματι, η Αυτοκρατορία στο ξεψύχισμά της έδειξε τέτοια γενναιότητα και θάρρος που κατέστησε κάθε υπερβολή, περιττή για την αφήγηση. Ο καθένας από τους χρονογράφους της Αλώσεως, έγραψε από τη δική του οπτική γωνία άλλοτε υπερτονίζοντας το ρόλο κάποιων από τους πρωταγωνιστές κι άλλοτε παραθεωρώντας ακόμα και σημαντικά ιστορικά γεγονότα. [...] Αφηγήσεις για την Άλωση ωστόσο...

Στις 29 Μαϊου 1453 ο στρατός του Μωάμεθ Β΄ εξαπέλυσε την τελική επίθεσή του εναντίον της Κωνσταντινούπολης. Οι γενναίοι υπερασπιστές της «γερασμένης» πρωτεύουσας της χριστιανικής Ανατολής αμύνθηκαν μέχρις εσχάτων. Ωστόσο, τα εξασθενημένα τείχη δεν άντεξαν την εχθρική πίεση. Η κραυγή "Εάλω η Πόλις" δονούσε την ατμόσφαιρα. Ο θρυλικός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αγωνίσθηκε ηρωικά και έπεσε στο πεδίο της μάχης. Το Βυζάντιο δεν υπήρχε πλέον.

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 έχει θεωρηθεί από κάποιους ως το τραγικό τέλος του τελευταίου οχυρώματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και από άλλους ως η εξολόθρεση ενός απαρχαιωμένου κοινωνικού λείψανου από ένα φιλόδοξο νέο υπερκράτος. Όπως και να 'ναι, πρόκειται για ένα γεγονός που έχει σημαδέψει την Ιστορία. Μετά την πτώση της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο πάλεψε να επιβιώσει για οχτώ αιώνες μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα όταν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο ενδέκατος κυβερνούσε πλέον μόνο ένα μικρό αριθμό περιοχών και συνεπώς μια αυτοκρατορία που ίσχυε μό...

Το άλλοτε κραταιό Βυζάντιο είχε πλέον συρρικνωθεί σε μια θλιβερή μικρογραφία, με την Κωνσταντινούπολη και τα πέριξ στον οθωμανικό κλοιό. Γύρω της το μπουλούκι των πολιορκητών: Έλληνες εξωμότες, Αλβανοί και Σέρβοι μιναδόροι, δυσαρεστημένοι Ούγγροι μηχανικοί και το τουρκικό ασκέρι. Μέσα Έλληνες υπερασπιστές, Βενετοί ναυτικοί, αμφίθυμοι Γενοβέζοι και ευάριθμοι Βαράγκοι μισθοφόροι. Και ένας Γερμανός μηχανικός για την άμυνα των οχυρώσεων. Στις επόμενες 190 σελίδες ζωντανεύει η τοιχογραφία της πολιορκίας, με ιστορικές μαρτυρίες και από τις δύο πλευρές των οχυρώσεων. Ο Σφραν...

Με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας άρχισε η κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Φράγκοι δεν περιορίστηκαν στην κατάληψη της Πόλης, αλλά διέπραξαν και απίστευτες λεηλασίες και σφαγές. Μάλιστα, η έκτασή τους ήταν τέτοια, που οκτακόσια και πλέον χρόνια αργότερα ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους ορθοδόξους στη διάρκεια επίσημης επίσκεψής του στην Ελλάδα. Μολονότι αργότερα οι Έλληνες επανέκτησαν την Πόλη, η παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα το 1...