Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σκοπός του ανά χείρας βιβλίου είναι η παρουσίαση των αθλητικών δραστηριοτήτων στο θεσμικό πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων ή και των σχετικών νόμων που υπήρχαν στα Γυμνάσια της Μ. Ασίας τον 1ο αι. π.Χ., ταυτόχρονα με την ανάδειξη του "παιδαγωγικού" τους ρόλου (των αθλητικών δραστηριοτήτων). Τα Γυμνάσια στη Μ. Ασία τον 1ο αι. π.Χ. ως ιδρύματα παιδείας -κυρίως δημόσιου χαρακτήρα- φαίνεται να είχαν κεντρικό και πολυδιάστατο ρόλο στη ζωή των πόλεων, ενώ, όσον αφορά τα παιδευτικά τους προγράμματα (των Γυμνασίων), οι αθλητικές δραστηριότητες, αποτελούσαν -κατά τα ειωθότα τη...

"Ταύτην την στιγμην το Ανώτατον Συμβούλιον της Συνδιασκέψεως ... εν τη σημερινή συνεδριάσει του απεφάσισεν όπως το εκσρατευτικό σώμα αναχωρήση αμέσως δια Σμύρνην. Η απόφασις ελήφθη παμψηφεί. Ζήτω το Έθνος". Το παραπάνω κείμενο περιλαμβάνεται στο τηλεγράφημα που έστειλε από το Παρίσι στις 29/4/1919 ο Ελ. Βενιζέλος προς το Υπουργείο των Εξωτερικών στην Αθήνα και με το οποίο γνωστοποιούσε την ομόφωνη απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου της ΑΝΤΑΝΤ αλλά και την εντολή του, όπως εκστρατευτικό Ελληνικό Σώμα αναχωρήσει για την Σμύρνη και να την καταλάβει. Η απόφαση αυτή των συμ...

Δύο αδιέξοδα σε Δύσι και Ανατολή και με απόστασι 2335 ετών ωδήγησαν σε δύο καταστροφές, την καταστροφή των Αθηναίων στην Σικελία και την Μικρασιατική. Ακούσιοι πρωτεργάτες, οι δύο πρωταγωνιστές Νικίας ο Νικηράτου και Δημήτριος Γούναρης, μέσω μία παραλληλης πορείας κατέληξαν στον θάνατο από χέρι ελληνικό. Δύσκολα θα μπορέση ο αναγνώστης να διακρίνη σημείο απεμπλοκής μέσα σε κλιμακούμενες δραματικές εξέλιξεις. Από την λαμπράν παρασκευήν μέχρι την τραγική κατάληξι απατηλές επιτυχίες και φρούδες ελπίδες διαφυγής έφερναν τους δύο σε μία όλο και πιο περίπλοκη αυτοπαγίδευσι....

Στο Λιβίσι της Μικράς Ασίας, με τον αμιγή Ελληνικό του πληθυσμό, στις ατέλειωτες βροχερές χειμωνιάτικες νύκτες, μαζεύονταν γύρω στο αναμμένο τζάκι. Καθισμένοι πάνω σε μεντέρια, άκουγαν τα παραμύθια του πάππου που τα έμαθε από τον πάππο του που κι αυτός από τον πάππο του τα ήξερε, κι ακούοντας τη ζεστή φωνή του παραμυθά, ξεχνούσαν κόπους και βάσανα. Η σκέψη πετούσε σε μαγικές πολιτείες, όπου οι άνθρωποι ήταν πολύ πλούσιοι ή πολύ φτωχοί, δυνατοί ή αδύναμοι, που ζούσαν πότε στον πάνω κόσμο και πότε στον κάτω κόσμο, όπου τα λουλούδια, τα αντικείμενα, τα έντομα, τα ερπετά, τα πο...

Το αμπέλι για το Βουρλιώτη δεν ήταν μονάχα το κτήμα του, το βιοποριστικό του επάγγελμα, η ζήση του. Ήταν βέβαια όλα αυτά, άλλα και κάτι άλλο πολύ σπουδαιότερο από αυτά. Ένα κομμάτι αληθινά από το "είναι" του, από την ψυχή του. Το αγαπούσε και το λαχταρούσε και το κανάκευε και το καμάρωνε σαν "παιδί" του. Χωρίς ρούχα μπορούσε να μείνει σε μια δύσκολη περίσταση και χωρίς λούσα κι αυτός κι η γυναίκα του· το αμπέλι όμως θα είχε, χωρίς άλλο τη δούλεψή του στην εντέλεια. Σπίτι μεγάλο και αρχοντικό δε ζούλευσε και γι' αυτό δεν έκανε συνήθως ο Βουρλιώτης. "Σπίτι όσο χωρείς κι αμ...

Το Αϊβαλί και η Μικρασιατική Αιολίδα υπήρξε έργο ζωής για τον αρχιτέκτονα Δημητρό Ε. Ψαρρό, ο οποίος ασχολήθηκε με την έρευνα και τη συγγραφή του από το 1969 έως το θάνατό του, το 2008. Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική και πολεοδομική μελέτη που επιχειρεί να ανασυστήσει αυτή τη μοναδική από δημογραφική άποψη πολιτεία της Μικρασιατικής Αιολίδας, της οποίας ο πληθυσμός μέχρι το 1922 ήταν αμιγώς ελληνικός. Η έρευνα του Ψαρρού, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου, "αποκαλύπτει βήμα βήμα τις φάσεις ανάπτυξης της πολιτείας και της γύρω περιοχής, αξιοποιώντας πληροφορίες που αναζητήθηκαν...

Τα Μικρασιατικά μου περιέχουν ενότητες για την νεώτερη ιστορία και τον πολιτισμό της Μικρασίας και ειδικότερα για την Ερυθραία, την Φώκαια, τις πόλεις των επτά εκκλησιών της Αποκάλυψης και άλλες πόλεις των δυτικών μικρασιατικών παραλίων, των οποίων ο συγγραφεύς μελέτησε την μορφή τους ως το 1922, αλλά και αυτήν των πρώτων δεκαετιών του 21ου αι. Αναφέρονται, ωσαύτως, η Σμύρνη του Διαφωτισμού, οι περιηγητές του 19ου αι., η εκπαιδευτική δραστηριότητα Μικρασιατών και Θρακιωτών διδασκάλων σε πόλεις-κέντρα της Μ. Ασίας και της Θράκης. Το βιβλίο αφήνει μία πικρή γεύση για την Μικρ...

Η Σύλλη απείχε 8 χλμ. από το Ικόνιο, την πρωτεύουσα της Λυκαονίας, εντάσσεται όμως πολιτισμικά στην Καππαδοκία. Ήταν μια ανθούσα ελληνική κωμόπολη που διακρινόταν για τον έντονα βυζαντινό χαρακτήρα της, για τις εκκλησίες και τα μοναστήρια της που ήταν λαξευμένα σε βράχους, για τα ιδιόλεκτα ελληνικά που μιλούσαν οι κάτοικοί της και για τα αξιόλογα σχολεία της. Ξεχώριζε επίσης για την ιδιαίτερη επίδοση των κατοίκων της στο εμπόριο, που της χάρισε σημαντικό πλούτο, καθώς και για τα ενδιαφέροντα λαογραφικά της δρώμενα. Ο συγγραφέας, που έλκει την καταγωγή του από την ελληνορθό...

Η "Μάστιγα της Ασίας" αποτελεί μια συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία του διπλωμάτη Τζορτζ Χόρτον, που υπηρετούσε ως γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη τα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ως αυτόπτης μάρτυρας, καταδεικνύει τις οργανωμένες σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους και την παθητική στάση που κράτησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. "Η "Μάστιγα της Ασίας" είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όποιον ενδιαφέρεται έστω και ελάχιστα να κατανοήσει τα πολύπλοκα και αποφεύξιμα γεγονότα που οδήγησαν στην καταστροφή της πόλης της Σμύρνης... Η αφήγηση τ...

Μετά την βραβευμένη "Πόλη των Απόντων", ο Αλέξανδρος Μασσαβέτας αφήνει την Κωνσταντινούπολη για μια σειρά διαδρομών στην ιστορία και στο παρόν της Μικράς Ασίας. Το βιβλίο αυτό καλύπτει την νότια ακτή της Προποντίδας και τα παράλια του Αιγαίου. Φιλοδοξεί να αποτελέσει τον πρώτο τόμο μιας τριλογίας που θα επεκταθεί σε ολόκληρη την σπαρμένη από μνήμες Μικρά Ασία. Ο συγγραφέας ξεκινά την περιπλάνησή του από την Βιθυνία και την Μυσία, εστιάζοντας στις μνήμες και στα χνάρια της Ρωμανίας και ανασταίνοντας το χαμένο εθνοτικό ψηφιδωτό της περιοχής. Συνεχίζει στην Αιολίδα, εστιάζο...

Τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της διαδικασίας μετασχηματισμού της (1908-1923) προκαλούσαν πάντα μια αμφιθυμία. Η συνειδητή άρνηση και η επιλεγμένη σιωπή καθόρισαν τις προτεραιότητες της ιστορικής επιστήμης, ακόμα και της τέχνης. Ο ελληνισμός της Ανατολής και η καταστροφή του δεν αποτέλεσαν μέρος των νεοελληνικών επιστημονικών προτεραιοτήτων. Το βιβλίο αυτό εκφράζει την ανάγκη να παρουσιαστεί η διαδικασία μετάβασης από την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή του έθνους-κράτους και να αποσαφηνιστούν αδιερ...

Η "Αναγραφή της Κυζίκου" είναι η πρώτη έκδοση του ομώνυμου χειρογράφου, ενός ανυπόγραφου ιστορικού υπομνήματος το οποίο φυλάσσεται στην πολύτιμη συλλογή κωδίκων της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων (υπ' αριθ. 50). Πρόκειται για το παλαιότερο σωζόμενο κείμενο τοπικής ιστοριογραφίας που αφορά την αρχαία πόλη της Κυζίκου και την ευρύτερη περιοχή της Κυζικηνής χερσονήσου της Μικράς Ασίας. Η συστηματικότερη έρευνα του κειμένου επικεντρώνεται στην Αρτάκη, γενέτειρα του συγγραφέα.

Από την Ένωση Βουρλιωτών Μικράς Ασίας και τις Εκδόσεις Μπαλτά ανατυπώθηκε το δίτομο έργο του Μικρασιάτη λαογράφου και λογοτέχνη Νίκου Μηλιώρη "Τα Βουρλά της Μικράς Ασίας" που πρωτοκυκλοφόρησε το 1957 (Μέρος Α': Ιστορικά) και το 1965 (Μέρος Β': Λαογραφικά). Η ταυτόχρονη επανέκδοση των δυο τόμων, με νέα εξώφυλλα-καλύμματα των παλαιών βιβλίων, απαντά σε ένα όλο και αυξανόμενο τα τελευταία χρόνια αίτημα της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και πολλών ενδιαφερομένων γενικότερα για τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τα Βουρλά, οι αρχαίες Κλαζομενές, μια γειτονική πόλη της Σμύρνης και...

Από την Ένωση Βουρλιωτών Μικράς Ασίας και τις Εκδόσεις Μπαλτά ανατυπώθηκε το δίτομο έργο του Μικρασιάτη λαογράφου και λογοτέχνη Νίκου Μηλιώρη "Τα Βουρλά της Μικράς Ασίας" που πρωτοκυκλοφόρησε το 1957 (Μέρος Α': Ιστορικά) και το 1965 (Μέρος Β': Λαογραφικά). Η ταυτόχρονη επανέκδοση των δυο τόμων, με νέα εξώφυλλα-καλύμματα των παλαιών βιβλίων, απαντά σε ένα όλο και αυξανόμενο τα τελευταία χρόνια αίτημα της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και πολλών ενδιαφερομένων γενικότερα για τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τα Βουρλά, οι αρχαίες Κλαζομενές, μια γειτονική πόλη της Σμύρνης και...

Ο αρχαίος και βυζαντινός πολιτισμός έχει καταστραφεί εκεί όπου έπρεπε (σύμφωνα με την πολιτική της Τουρκίας) να αναδειχθεί/επιβληθεί ο σελτζουκικός/οθωμανικός που σήμερα διέπει μέσα από τα μνημεία (η αποκλειστικότητα σε τζαμιά και ιεροδιδασκαλεία) την πολιτική διεκδίκησης της εύνοιας της ιστορίας, μέχρι του σημείου να επιβάλλει την σιωπή της. [...] Τα προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν τοπικά. Ακόμα και η απόδοσή τους ως προβλημάτων διατοπικών είναι ξεπερασμένη. Σε παγκόσμια σφαίρα θα πρέπει να αναζητηθούν νέες αφετηρίες και νέοι φορείς για νέους κώδικες. Και σε μια τέτοι...