Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κι αμέσως, έφτασα στην αναμενόμενη γαμήλια τελετή. Ήταν ένας γάμος όπου δεν πάντρευαν παρά μονάχα παρθένες, συναντούσες, όμως κι αρτίστες και πόρνες και για να φτάσεις στην παρθένα, έπρεπε να περάσεις ένα μικρό ποτάμι, ένα ρυάκι τριγυρισμένο από καλαμιές. Τότε οι άντρες κλείνονταν μαζί με τις παρθένες και μεμιάς ρίχνονταν επάνω τους. Μια ανάμεσα στις άλλες, η πιο παρθένα, είχε ένα καρό φωτεινό φόρεμα και μαλλιά μπούκλες. Ένας γνωστός ηθοποιός την είχε κατακτήσει. Ήταν κοντούλα κι αρκετά δυνατή. Λυπήθηκα που δεν με αγαπούσε. Η κάμαρα μέσα στην οποία την βάλανε είχε μια πόρτα...

Η χώρα των Ταραχουμάρα είναι γεμάτη από σημάδια, μορφές, φυσικά ομοιώματα, που δε μοιάζουν καθόλου να γεννήθηκαν τυχαία, λες και οι θεοί, που εδώ είναι πανταχού παρόντες, θέλησαν να κοινοποιήσουν τις δυνάμεις τους μ' αυτές τις παράξενες υπογραφές, όπου η φιγούρα του ανθρώπου είναι αυτή που καταδιώκεται από κάθε μεριά. Από την πρώτη παράγραφο του "Σημαδεμένου βουνού" του Ταξιδιού στη χώρα των Ταραχουμάρα, μπαίνει ένας παράξενος παίκτης στο παιγνίδι της φθοράς. Ο μη δυτικός άνθρωπος, εδώ ο Ταραχουμάρα, που συμβάλλει στο σημάδεμα και στην καταστροφή του σώματος και που η παραξ...

Μεγαλωμένος στη Γαλλία, από πατέρα Έλληνα πρόσφυγα από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, ο ήρωας-αφηγητής επιστρέφει στην Ελλάδα για να βρει τα ίχνη της πορείας του, μια πορεία που ο ίδιος προτιμάει να την αφήνει βυθισμένη στη σιωπή. Εδώ θα διαπιστώσει ότι και οι άλλοι πρωταγωνιστές του προσφυγικού δράματος προτιμούν να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Το παρελθόν ανήκει στη σιωπή του. Κι αυτή η σιωπή, που σαν μόνιμο υπονοούμενο απλώνεται σε κάθε βήμα του αφηγητή για να δώσει μια εντελώς πρωτότυπη και τρυφερή εικόνα του τοπίου της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας, δημιουργεί τη συγκινη...

Ο συγγραφέας φιλοτεχνεί το πορτρέτο και το χρονικό αυτής της Αλεξάνδρειας, όπου αναγνωρίζει ένα θέατρο του πολέμου, της πολιτικής και της γνώσης, μια πρωτεύουσα της μνήμης και της λογοτεχνίας, τη χαμένη μητρόπολη μιας άλλης, απόμακρης, ασιατικής Ευρώπης.

Ο Αρτό αναμετριέται με το μεγάλο πρότυπο του ακινητοποιημένου σώματος στο χρόνο, τον Χριστό. Διεκδικεί από τον Εσταυρωμένο δυτικό σούπερ σταρ το σταυρό του, μέσα από συνεχείς μεταλλαγές ταύτισης-απώθησης μαζί του: "Έκανα την ανοησία να πω πως ασπάστηκα τον Ιησού Χριστό, ενώ ο Χριστός είναι ό,τι περισσότερο απεχθάνομαι.." Όταν ο Αρτό βλέπει εφιάλτες, κάνει το σημείο του σταυρού, για να καταλήξει στην τραγική ομολογία: "Και ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος ο γεννημένος από μια μάνα που θέλησε να με ανταλλάξει μαζί του, και τούτο πολύ πριν από το Χρόνο και τον Κόσμο..." Ο Χριστό...

[...] Από όλα τα πρωτόλεια της πρώτης νεανικής του περιόδου, ο Φλωμπέρ δημοσίευσε στο δισεβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό της Ρουέν "Το Κολιμπρί" -που η έκδοσή του άρχισε τον Μάρτιο του 1836 και κράτησε έως το 1841- μονάχα δύο, με τα αρχικά του Γ. Φ.: "Ένα μάθημα φυσικής ιστορίας, είδος: "αντιγραφεύς" (30 Μαρτίου 1837), και τη "Βιβλιομανία", που το χειρόγραφό της φέρει τη χρονολογία: Νοέμβριος 1836 (γραμμένο, δηλαδή, όταν δεν είχε ακόμη συμπληρώσει τα δεκαπέντε του χρόνια) αλλά δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1837. Τα γραπτά του της προαναφερθείσης περιόδου -συγκλονιστικ...

Στις αρχές του 19ου αιώνα γεννιέται στη Βιρτζίνια, από οικογένεια σκλάβων, ο Νατ Τάρνερ. Κόντρα στους νόμους που απαγορεύουν την εκπαίδευση των μαύρων, ο μικρός Νατ μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει. Το αφεντικό του υπόσχεται να τον ελευθερώσει και η μητέρα του, που έχει δει σε όραμα ότι ο γιος της θα γίνει προφήτης και απελεθερωτής του λαού του, του εμφυσά αυτή τη φιλοδοξία. Ομως η ζωή θα πάρει άλλο δρόμο...

Οι "Μικρές ερωτικές σκηνές" είναι ένα έργο εμπνευσμένο από τους "Εταιρικούς διαλόγους", του Λουκιανού. Κοινό χαρακτηριστικό των δύο αυτών συγγραφέων είναι το οξύ κριτικό πνεύμα και η θαρραλέα ματιά τους -δηλαδή η λεπτή και ακριβής ψυχολογική παρατήρηση- πάνω σε ακραίες ερωτικές συμπεριφορές. Στις "Μικρές ερωτικές σκηνές" εντυπωσιάζει η ζωντάνια των διαλόγων, η ακρίβεια της γλώσσας, η κρυμμένη ειρωνεία μέσα σε κάποιες. Η συχνή ανάγνωση ορισμένων αισχρολογιών είναι σίγουρο πως θα κάνει τ' αυτιά κάποιων απονήρευτων να κοκκινίσουν. Ας αφεθούν όμως για λίγο αν μπορούν, ως άλλ...

Ο Ερβέ Λε Τελιέ ξάπλωσε πάνω στο τραπέζι της ανατομίας του τον πιο διάσημο ζωγραφικό πίνακα όλων των εποχών και τον διέλυσε σε 99 ευφάνταστα αφηγηματικά pixels. Αφέντρα μαύρη γάτα με εννιά ουρές κι όλα τα απαραίτητα σύνεργα, σε περιμένει να σε υποτάξει στο χώρο της. Μπότες σπιρούνια κι ένα χαμόγελο που κρύβει πολλά. Έλα και καλά να πάθεις. Μόνα Λύσσα.

Το λεξικό αυτό συνδέεται στενά με το τελευταίο βιβλίο του Φλωμπέρ, "Μπουβάρ και Πεκυσέ", για το οποίο ο συγγραφέας είχε συγκεντρώσει πλούσιο υλικό. Φράσεις, σκέψεις, εκφράσεις που άκουγε στον περίγυρό του ή σταχυολογούσε μέσα στα βιβλία και τις οποίες στη συνέχεια κατέγραφε σ' ένα τετράδιο. Υλικό που εξέφραζε τις προκαταλήψεις, τη ρηχότητα, την κενότητα και την ανοησία της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς.

Η θέα της Ακρόπολης προσελκύει το βλέμμα, αποκαλύπτει την αρχιτεκτονική ενός τοπίου που παραμένει παρ' όλ' αυτά ερμητικά κλειστό, μέσα στη σιωπή και στο μυστήριο. Να ποιο είναι το σημείο συνάντησης των τριών περιηγητών του 19ου αιώνα, οι οποίοι κουβαλούν στις αποσκευές τους την ανάμνηση τούτων των ερειπίων που αποτράβηξαν τους ανθρώπους από τον τρόμο και το θάνατο, από τη βαρβαρότητα. Οι Ρενάν, Σατωμπριάν και Κινέ συμφωνούν στην άποψη ότι η Ακρόπολη είναι ένα είδος κιβωτού του πολιτισμού - η μοναδική, από αυτή την άποψη, κιβωτός που διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας.