Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ό,τι δεν µε σκοτώνει µε κάνει πιο δυνατό". Ναι, αλλά... Πόσο δύσκολο είναι να αναλογίζεσαι την ευτυχία... Το συντριπτικό βάρος όλων αυτών. Το καλύτερο είναι να σιωπήσεις για πάντα και να στραφείς προς τα υπόλοιπα. - Να αποµακρυνθείς από όλα. Ελλείψει της ερήµου, η πανούκλα ή ο µικρός σταθµός του Τολστόι. - Το παράδοξο της πανούκλας; Το 1ο µέρος είναι τµήµα µιας έκθεσης που θα έπρεπε να είναι ολόκληρη πάρα πολύ γρήγορη - ακόµα και στις εφηµερίδες. Ένα από τα πιθανά θέµατα: µάχη της ιατρικής και της θρησκείας: οι δυνάµεις του σχετικού (και ποιου σχετικού!...

Το 1790 η συμμετοχή του νεαρού αξιωματικού Xavier de Maistre (1763-1852) σε μια μονομαχία τού στοίχισε 42 ημέρες κατ’ οίκον περιορισμού, στο Τορίνο, όπου βρισκόταν τότε. Αποφάσισε να αξιοποιήσει την υποχρεωτική παραμονή του στο δωμάτιό του, μετατρέποντάς τη σε ένα κυριολεκτικά εσωτερικό ταξίδι, ένα ταξίδι από "την πολυθρόνα στο κρεβάτι" αλλά και στις αχανείς εκτάσεις τού νου και της φαντασίας, παρακαταθήκη για όσους υποχρεώνονται για οποιονδήποτε λόγο να παραμείνουν έγκλειστοι στο δωμάτιό τους. Το βιβλίο αποτελείται από 42 σύντομα αλλά περιεκτικά κεφάλαια, όσες και οι ημ...

"Θα μου πεις, αγαπητέ μου φίλε", είπε ο Μπιανσώ στον Ντεσπλά, όταν βρέθηκαν έξω από την εκκλησία, "τον λόγο για αυτό σου το μασκάρεμα; Σε έχω πιάσει ήδη τρεις φορές να πηγαίνεις στη Θεία Λειτουργία. Εσένα! Πρέπει να μου διαλευκάνεις αυτό το μυστήριο και να μου εξηγήσεις αυτή τη σκανδαλώδη ασυνέπεια μεταξύ των απόψεών σου και της συμπεριφοράς σου. Δεν πιστεύεις στο Θεό, παρά ταύτα πηγαίνεις στη Θεία Λειτουργία. Αγαπημένε μου δάσκαλε, πρέπει να μου απαντήσεις". Ονορέ ντε Μπαλζάκ Υπέροχο άγνωστο κείμενο του Μπαλζάκ. Η θεωρεία της αθεΐας που είναι βαθιά θρησκευτική - κρυφά...

Ο χρόνος, με την αλάθητη διεργασία του απόδειξε ότι ο Αρθούρος Ρεμπώ ήταν ένας από τους πιο εμπνευσμένους ποιητές του καιρού του. Δύο από τα έργα του υπήρξαν μοναδικά και συνεχίζουν να είναι τέτοια για πολλούς λόγους. Το ένα από αυτά είναι "Το μεθυσμένο καράβι", το εκπληκτικό αυτό ποίημα ουτοπικού οραματισμού με τις σπάνιες ποιητικές εικόνες και τρόπο σύλληψης, που δεν έχει πάψει να μεταφράζεται και να αποτελεί ακόμα και θέμα μελέτης ίσαμε τώρα, σε πάμπολλες γλώσσες. Το "Μια εποχή στην κόλαση" είναι το άλλο. Πεζό ποίημα σε εννιά μέρη-ιστορίες αυτό, που ναι μεν βγαίνει μέσα...

Πόσο μόνος αισθάνεται το 1926 ο Αραγκόν στη γαλλική επαρχία... Η σουρεαλιστική περιπέτεια έχει ήδη ξεκινήσει και ο ίδιος είναι ο ταλαντούχος συνοδοιπόρος του Μπρετόν· μόλις είχε ανακαλυφθεί εκ νέου η ελευθερία του λόγου μέσα από την ελευθεριότητα των ηθών και το όνειρο. Γράφει ασταμάτητα το ογκώδες βιβλίο με τίτλο "Η υπεράσπιση του απείρου" το οποίο στη συνέχεια θα το απαρνηθεί, θα το ξεχάσει, θα το καταστρέψει. Η Ιρέν είναι μόνο ένα κεφάλαιο αυτού του βιβλίου και δημοσιεύτηκε ανώνυμα το 1928. Πόσες ιστορίες γράφτηκαν γι’ αυτό το βιβλιαράκι, πόσες φήμες διαδόθηκαν, πόσου...

To 1978, ένα χρόνο δηλαδή μετά την έκδοση και τη βράβευση του "Ζωή oδηγίες xρήσεως", ο Ζορζ Περέκ θα ταξιδέψει δύο φορές στη Νέα Υόρκη για τις ανάγκες της τεκμηρίωσης και των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ για τη μετανάστευση στην Αμερική. Τι τον φέρνει στην Αμερική; Πώς εντάσσεται αυτό το πολύτροπο κείμενο, που διασχίζει τα είδη, στην ουλιπιανή δημιουργία του; Πώς, τελικά, ο γάλλος συγγραφέας, ενώ ξεκινά να μιλήσει για τη μετανάστευση στην Αμερική, μιλάει για πρώτη φορά ανοικτά για τη δική του εβραϊκότητα, μόνο και μόνο για να την υπερβεί; Είναι φανερό ότι ο Περέκ αντικρίζει...

Στην πρώτη φωτογραφία, η μικρή Ανν φοράει μαύρο κομπινεζόν και από κάτω μόνο τις κάλτσες της και ζαρτιέρες αζούρ, παρόμοιες με εκείνες που είχα ήδη θαυμάσει στους κήπους του Μπαγκατέλλ. [...] Η κοπέλα στέκεται όρθια, κοντά σε μια κολόνα, στην ίδια στάση στην οποία την είχε τοποθετήσει η Κλαιρ για να κρύψει το κλεμμένο τριαντάφυλλο κάτω από το φόρεμα. [...] Στη θέση του φορέματος, υπάρχει μόνο το κομπινεζόν· ανασηκώνει με τα δυο χέρια το ελαφρύ ύφασμά του, εκθέτοντας στα βλέμματα τους μισάνοιχτους μηρούς... Αυτό που παρακολουθούμε στην "Εικόνα" είναι ένα αλληγορικό πορν...

Η σκηνή εκτυλίσσεται στο Ουρμπίνο, στο δουκικό ανάκτορο, στα τέλη Ιουνίου του 1502. Τρεις είναι οι βασικοί χαρακτήρες που συναντιούνται και ανακαλύπτει ο ένας τον άλλο. Ο πρώτος είναι είκοσι επτά χρονών και έχει μόλις εγκατασταθεί στο παλάτι, με τέτοια τόλμη και τόσο θράσος που ο πάταγος της φήμης του αντηχεί ήδη σε όλη την Ιταλία. Ο Καίσαρας Βοργίας είναι ο ισχυρός άνδρας, ο νέος ηγεμόνας στην Κεντρική Ιταλία - ορισμένοι μάλιστα τον αποκαλούν ηγεμόνα της νέας εποχής. Ο δεύτερος πρωταγωνιστής της σκηνής βρίσκεται εδώ ως παρατηρητής, απεσταλμένος της Σινιορίας (Signoria) της...

Το dada γεννήθηκε στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, από μια ηθική απαίτηση, από το βαθύ συναίσθημα ότι ο άνθρωπος, ως κεντρική παράσταση της πνευματικής δημιουργίας, στηρίζει την υπεροχή του σε χρεοκοπημένες έννοιες, σε νεκρά πράγματα, σε αγαθά που αποκτηθήκανε με αισχρό τρόπο (Tristan Tzara). "Ο "Ιησούς Χριστός Ραστακουέρος" (1920) συνοψίζει κατά κάποιο τρόπο τη φιλοσοφία του dada. Ιδιότυπος λυρισμός, ελεύθεροι συνειρμοί, αυτόματη γραφή στα σπάργανά της, διάθεση για πρόκληση, σκεπτικισμός που φτάνει στα όρια του μηδενισμού" (Michel Jarrety). Η παρούσα έκδοση μετ...

"Η ερωτική λογοτεχνία είναι εκείνη που πάντα θα καλεί τον αναγνώστη όχι μόνο να κρυφοκοιτάξει και να φαντασιωθεί, αλλά και να δει τον άνθρωπο γυμνό και απαλλαγμένο από κάθε κοινωνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό, περιοριστικό ένδυμα." Ο "Καναπές στο χρώμα της φωτιάς", του Φουζερέ ντε Μονμπρόν, είναι ένα από τα πολλά έργα, που μαζί με το "Le sofa" του ντε Κρεμπιγιόν του υιού, συγκροτούν την λογοτεχνία των μεταμορφώσεων, όπου εκεί εκδηλώθηκε πρωτίστως η επιρροή των παραμυθιών της Ανατολής στους ευρωπαίους συγγραφείς. Στην Ιταλία, το πιο ιδιαίτερο και επιτυχημένο δείγμα της,...

Μια λαϊκή ρήση λέει πως "ο όχλος δεν σκέφτεται". Και γιατί δεν σκέφτεται ο όχλος, απ' τη στιγμή που κάθε άτομο μέσα στον όχλο σκέφτεται; Γιατί ένας όχλος κάνει αυθόρμητα ό,τι δεν θα έκανε ποτέ καμία από τις μονάδες του; Γιατί ένας όχλος έχει ακατανίκητες παρορμήσεις άγριες επιθυμίες, ανόητες τάσεις που τίποτα δεν τις σταματά, και γιατί άγεται και φέρεται από αυτές τις αλόγιστες τάσεις, γιατί κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κανένα από τα άτομα που τον απαρτίζουν; ... "Ό,τι είπα για τους όχλους ισχύει άλλωστε για ολόκληρη την κοινωνία, και για όποιον θα ήθελε να διατηρήσει...

Για όσους αμφιβάλλουν για την ποίηση των οικονομικών σελίδων και γι’ αυτούς που τις απολαμβάνουν, για όσους έχουν καταλάβει ότι είναι προτιμότερο να παντρευτείς έναν δισεκατομμυριούχο από το να δουλεύεις γι’ αυτόν ή ν’ αγοράζεις τα προϊόντα του, για όλους εμάς, το βιβλίο αυτό, γραμμένο από μια τυχερή Γαλλίδα μελλόνυμφη που αφήνει πίσω την προηγούμενη ζωή της μ’ έναν μεγαλοπρεπή ενταφιασμό, παρέχει χρήσιμες συμβουλές και αναλύει τους μηχανισμούς του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και την έκρηξη των ανισοτήτων... Όταν ο σκληρός πυρήνας του παγκόσμιου καπιταλισμού ετοιμάζε...

Έξι πολύτιμες και εντυπωσιακές μινιατούρες εξαιρετικής δύναμης, γραμμένες από την ελεύθερη και πολύμορφη πένα της Λεϊλά Σλιμανί, βραβείο Goncourt 2016 για το βιβλίο της "Γλυκό τραγούδι". Δημοσιευμένα στο ανεξάρτητο, αντισυμβατικό, εβδομαδιαίο περιοδικό πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού 'Le 1', τα κείμενα του βιβλίου προσεγγίζουν με τόλμη το ζήτημα του διαλόγου μεταξύ των πολιτισμών. Είτε πρόκειται για διηγήματα με τον τρόπο του Τσέχωφ- "Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες"- είτε για πολιτικά κείμενα, όπως το "Φονταμενταλιστές σας μισώ", γραμμένο με το αίσθημα του επ...

Ονειρεύομαι ότι κάποιος μου λέει: "Δεν μπορείτε να βρείτε το κλειδί των αινιγμάτων, δεν μπορείτε να έχετε την απάντηση σε κάθε ερώτημά σας, παρά μέσω του ονείρου. Πρέπει, λοιπόν, να δείτε αυτό το όνειρο". Με παίρνει, ως εκ τούτου, ο ύπνος στο όνειρο και ονειρεύομαι, στο όνειρο, ότι βλέπω αυτό το απόλυτο, αποκαλυπτικό όνειρο. Ξυπνάω, στο όνειρο. Θυμάμαι, στο όνειρο, το όνειρο του ονείρου· "ξέρω" τώρα, μια απέραντη, γαλήνια ευδαιμονία απλώνεται μέσα μου. Στο ξύπνημα, στο πραγματικό ξύπνημα, θυμάμαι πράγματι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομαι, θυμάμαι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομα...

"Κάθε επίπονη ανάγνωση δεν διαθέτει άραγε το ιδιωτικό της σημειωματάριο, μια αποσπασματική μνήμη που διασώζει από το έργο όχι κατ’ ανάγκη ό,τι αξίζει, αλλά απλά και μόνο ό,τι της πάει; "Εφόσον η Ανθρώπινη κωμωδία αποσκοπεί, όπως η ίδια δηλώνει, να αναπαραστήσει τα ήθη μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει, κατά εκατοντάδες, διεξοδικές παρατηρήσεις για τα κατεξοχήν μπαλζακικά θέματα: το Παρίσι, την οικογένεια, την πολιτική, το χρήμα, τη φιλοδοξία, την αποτυχία και την καρτερικότητα· τη θρησκεία, την πίστη, την παρθενία και την αφοσίωση,...

"Πρώτα πρώτα πρέπει να σωπαίνουµε - να καταργούµε το κοινό και να έχουµε το κουράγιο της αυτοκριτικής. Να εξισορροπούµε µια προσεκτική καλλιέργεια του σώµατος µε την πλήρη συνείδηση της ζωής. Να εγκαταλείπουµε κάθε αξίωση και ν’ αφοσιωνόµαστε σ’ ένα διπλό έργο απελευθέρωσης - ως προς τα χρήµατα και ως προς τις µαταιοδοξίες και τις µικροψυχίες µας. Να ζούµε ακολουθώντας τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν είναι υπερβολικά τα δύο χρόνια από µια ολόκληρη ζωή για να σκεφτούµε πάνω σ’ ένα µόνο πράγµα. Πρέπει να εξουδετερώσουµε οριστικά όλες τις προηγούµενες καταστάσεις και να βάλου...

Στο "J’ai tue", ο Σαντράρ εξιστορεί μια όψη της ποίησης, πιθανόν τη δυσμενέστερη μα ταυτοχρόνως αγλαή. Λέξη προς λέξη όλα όσα συνέβησαν στο μέτωπο. Το κείμενο επιβεβαιώνει τον εξευτελισμό, την αγριότητα και τη φρίκη του πολέμου, με τον σκοτωμό ενός Γερμανού στρατιώτη να μετατρέπεται σε νίκη της ζωής, της ελεύθερης βούλησης, δίχως ενοχή. Ο Σαντράρ απεικονίζει το αίσχος του πολέμου τόσο έντονα, τόσο περιγραφικά, που αμέσως μετά την έκδοση του κειμένου, το 1918, ένας αρθρογράφος τον αποκάλεσε βάρβαρο και αμφισβήτησε τη λογοτεχνική φύση και αξία του κειμένου. Ο ποιητής δεν δ...

Περιέχονται τα έργα: Βαν Γκογκ, Ο αυτόχειρας της κοινωνίας, Για να τελειώνουμε της την υπόθεση του θεού, Ταξίδι στη χώρα των Ταραχουμάρα, Η μεγάλη μέρα και η μεγάλη νύχτα

Την στιγμή εκείνη που ετοιμαζόταν να διαδεχτεί το σούρουπο, ώρα ανέκαθεν διαποτισμένη από κάποια θλίψη, ο Καού-τζερ, όρθιος πάνω στην άκρη του βράχου και ακίνητος σαν άγαλμα, έμοιαζε να μην έχει νιώσει τίποτα απ’ αυτή την αίσθηση. Τα μάτια του δεν έπαυαν να διατρέχουν αυτή την απεραντοσύνη ξηράς και θάλασσας. Τα βλέφαρά του μόλις που ανοιγόκλειναν και, συνηθισμένος ίσως στο θέαμα αυτών των γαλήνιων ερημιών, μάλλον κοίταζε μέσα παρά έξω του. Έμοιαζε, πράγματι, να βρίσκεται στο βασίλειό του, το οποίο καμιά δύναμη δεν θα ’χε το δικαίωμα να του αποσπάσει... Παρέμεινε έτσι κά...

Στο εισαγωγικό κείμενο "Ο Γασπάρ της Νύχτας", ο Μπερτράν αφηγείται πώς ήρθαν στην κατοχή του τα κείμενα που συνθέτουν το κυρίως μέρος του έργου που έχει για όνομα συγγραφέα Γασπάρ της Νύχτας και τίτλο "Φαντασίες με τον τρόπο του Ρέμβρανδου και του Καλλότου. Μια σειρά σύντομων κειμένων αφηγούνται συμβάντα και μύθους ή περιγράφουν πρόσωπα και πράγματα της ζωής στην Ευρώπη του ύστερου Μεσαίωνα και του Μπαρόκ, στο Παρίσι και άλλα μέρη της βαθμιαία σχηματιζόμενης Γαλλίας, όπως το δουκάτο της Βουργουνδίας, ή σε περιοχές των Κάτων Χωρών. Βασιλιάδες και δούκες, επαίτες και μάγοι...