Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή και το έργο του Jacques Vache (1895-1919) και ο αντίκτυπος της παρουσίας του σε μια μικρή ομάδα ποιητών που κινούνταν στο Παρίσι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σημαδεύουν την άμεση προϊστορία του υπερρεαλισμού και της ριζικής τομής που αυτός έμελλε να επιφέρει στην έκφραση και στην εμπειρία. Μια ζωή εξαιρετικά σύντομη, ένα έργο που δεν εντάσσεται σε καμία αποδεκτή μορφή λογοτεχνίας, καθώς περιορίζεται σε επιστολές κι ευκαιριακά σκίτσα. Το γεγονός ότι ο Υπερρεαλισμός υπήρξε γέννημα μιας γενιάς νέων που σημάδεψε η φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αποτυπώνεται σε τούτες...

Το "Περί έρωτος" είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του Σταντάλ. Πρόκειται ουσιαστικά για μια εξομολόγηση. Εντούτοις, αυτός ο "εγωτικός" χαρακτήρας του βιβλίου δεν αποκλείει τις γενικές ιδέες. Τα κεφάλαια στα οποία γίνεται μια ανασκόπηση των διάφορων φάσεων του ερωτικού πάθους: "Η γέννηση του έρωτα", "Οι διαφορές ανάμεσα στη γέννηση του έρωτα στα δύο φύλα", "Η πρώτη ματιά", "Το ξελόγιασμα", "Οι κεραυνοβόλοι έρωτες", "H αιδώς", περιλαμβάνουν απόψεις τις οποίες υπαγορεύει στο συγγραφέα η προσωπική εμπειρία του και οι οποίες συγχρόνως υπερβαίνουν την ατομική περίπτωσή του. Α...

Οι "Τεχνητοί παράδεισοι" εκδόθηκαν σε τόμο την άνοιξη του 1860 και περιλαμβάνουν εκτός από την εισαγωγή-αφιέρωση, ένα δοκίμιο για το χασίς και τις παρουσιάσεις των έργων του Ντε Κουίνσυ "Εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιοφάγου" και "Suspiria de profundis", έργα που ο Μπωντελαίρ είχε διαβάσει ήδη από νεαρή ηλικία. Είχε όμως ο Μπωντελαίρ από νωρίτερα δημοσιεύσει τόσο το κείμενο για το χασίς (το οποίο στην τελική έκδοση ανέπτυξε σε ευρύτερο δοκίμιο) όσο και τις αναλύσεις των έργων του Ντε Κουίνσυ. Στην ελληνική έκδοση των "Τεχνητών παραδείσων" από το "Bιβλιοπωλείο της Εστίας", στα...

Μια σειρά από εξαίσια χρονικά που αποκαλύπτουν τον ρόλο της βροχής στον ερωτισμό, στη μουσική δημιουργία ή ακόμα και στην ιεροποίηση του κόσμου -η μικρή αυτή πραγματεία είναι τα πάντα εκτός από εγχειρίδιο μετεωρολογίας. Ο Μαρτέν Παζ μας δίνει μια φιλοσοφική και ποιητική απολογία της βροχής. Για να το πετύχει, χρησιμοποιεί τα τρομερά όπλα του μυθιστοριογράφου: τη φαντασία και την ταχυδακτυλουργία. Ο τόνος είναι σοβαρότατος, το κείμενο γεμάτο ιστορικές, καλλιτεχνικές και φιλοσοφικές αναφορές που, ακόμα κι όταν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, είναι απόλυτα αληθοφανε...

Ετοιμοθάνατος: Φίλε μου, απόδειξέ μου την αδράνεια της ύλης και θα αποδεχτώ την ύπαρξη του δημιουργού σου· απόδειξέ μου ότι η φύση δεν είναι αυτεξούσια και θα σου επιτρέψω να της αναγνωρίσεις ένα κυρίαρχο [...] Ο Θεός σου δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία μηχανή που εσύ ο ίδιος επινόησες για να εξυπηρετήσει τα πάθη σου, και την έκανες να κινείται κατά τη φορά τους· από τη στιγμή, όμως, που θίγει τα δικά μου πάθη, θεωρώ σώφρον να την ανατρέψω [...] Αυτή η ψυχή, φίλε μου, είναι ό,τι η φύση επέλεξε να είναι· δηλαδή το αποτέλεσμα των οργάνων με τα οποία η ίδια ευαρεστήθηκε να...

"Η λογική φίλε μου, και μόνο η λογική πρέπει να μας προειδοποιεί ότι το να βλάπτουμε τους όμοιούς μας δεν μπορεί ποτέ να μας κάνει ευτυχείς· όσο για την καρδιά, μας λέει ότι το να συμβάλλουμε στην ευδαιμονία τους είναι η μεγαλύτερη ευδαιμονία που μας έχει χαρίσει η φύση επί της γης. Όλη η ανθρώπινη ηθική περικλείεται σε αυτή τη φράση: κάνε τους άλλους τόσο ευτυχείς όσο επιθυμείς να είσαι και μην τους κάνεις ποτέ περισσότερο κακό από εκείνο που θα ήθελες να σου κάνουν. Αυτές, φίλε μου, είναι οι μοναδικές αρχές που θα πρέπει να ακολουθούμε και δεν χρειάζεται ούτε θρησκεία ούτ...

Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντ...

Πρόκειται για μια καταπληκτική σειρά πεζών ποιημάτων, πολύ ανώτερων από τα ποιήματα του καθενός χωριστά, και μολονότι μπορεί να διακρίνει κανείς εδώ κι εκεί κάποια εικόνα χαρακτηριστική του ενός ή του άλλου, η συνεργασία τους καταλήγει σε αποτελέσματα που τους ξεπερνάνε και τους δύο.

Στο "Άγνωστο αριστούργημα", η αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς βασανίζει για δέκα χρόνια το ζωγράφο Φρενχόφερ. Στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει το έργο του, να δώσει σάρκα και οστά στη γυναίκα που έχει πλάσει με τη φαντασία του, το καταστρέφει. Η ιδανική γυναίκα, που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο είναι ανύπαρκτη, είναι μια χίμαιρα, μια ουτοπία, ένα δημιούργημα της φαντασίας του. Σκοπός στη ζωή του δεν υπάρχει πια. Χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, χωρίς την ανύπαρκτη γυναίκα, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, δεν αξίζει να συνεχιστεί. Καίει τους πίνακές του και πεθαί...

[...] "Μια εποχή στην κόλαση": ένα κείμενο αναμφίβολα διαχρονικό, αλλά ιδιαίτερα κοντινό στην εποχή μας. Σήμερα που όλα παγκοσμιοποιούνται κι οι αποχρώσεις σβήνουν στη μεταμοντέρνα ύφεση και αφωνία το "Μια εποχή στην κόλαση" ίσως να είναι το κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, κολασμένη ή παραδείσια, διόλου πάντως χλιαρή και γκρίζα. Ένα κείμενο που δεν εντάσσεται πουθενά: ποίηση, μαρτυρία, αφήγημα, θεατρικός μονόλογος, φιλοσοφικό δοκίμιο, αυτοβιογραφία, χρονικό, ποιητική τέχνη, εξομολόγηση, ασκητική, προφητεία. Όλα αυτά και τίποτα απ' όλα αυτά. Μια πορεία από τ...

Είναι φίλοι. Εβραίοι κι οι δυο. Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Ρουμάνος. Γεννημένοι την ίδια χρονιά με μια μέρα διαφορά. Το 1934. "Ερχόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια, όπως ερχόμαστε από έναν τόπο" έλεγε ο Σαιντ Εξυπερύ. Μόνο που υπάρχουν λογιών-λογιών παιδικά χρόνια. Και τα χνάρια που αφήνουν στον καθένα μας είναι ανεξίτηλα. Ο ένας είναι ο Ζωρζ Μουστακί, που τον ξέρει όλος ο κόσμος: βλαστάρι της Αλεξάνδρειας, μιας ευτυχισμένης μεσογειακής πολιτείας, ηλιόλουστης και ανέμελης, που δεν γνώριζε τι θα πει "μισαλλοδοξία". Ο άλλος είναι ο Ζίγκριντ Μέιρ. Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη, όπου...

Το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο οδοιπορικό που ο συγγραφέας του γίνεται γνωστός αφού το δημοσιεύσει. Συγραφέας του παρόντος βιβλίου είναι ο διάσημος ποιητής της Λίμνης ο Αλφόνσος ντε Λαμαρτίνος. Καθώς ο Λαμαρτίνος ξεκινάει για την Ανατολή το 1832, εξακολουθεί να κουβαλάει πάντα μέσα του εκείνη την "αγιάτρευτη" και φλογερή επιθυμία για εξερεύνηση. "Πόσα είναι άραγε τα μέρη εκείνα", γράφει στο Οδοιπορικό του "που μέσα στο νου μου έχω διαλέξει για να χτίσω ένα σπίτι, ένα αγροτικό κάστρο, κι εκεί να φτιάξω μια αποικία με φίλους από την Ευρώπη". Η ματιά του τελικά στα...

Η καλύτερη προπαγάνδα είναι αυτή που γίνεται από στόμα σε στόμα, στο εργαστήριο και το εργοτάξιο. Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις θα κάνουμε κάτι. Μας χρειάζεται ένα σπίτι...ένα Σπίτι του Λαού, όπου θα στεγάσουμε τα συνδικάτα μας. Αλλά θα χρειαστεί εμείς οι ίδιοι να το χτίσουμε. Στο σπίτι μας, θα είμαστε ελεύθεροι. Θα κάνουμε διαλέξεις για τους εργάτες, για τα παιδιά. Πρέπει να είμαστε μορφωμένοι σαν κι αυτούς. Από εκεί θ' αρχίσουμε την επανάσταση.

Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ σημάδεψαν με το έργο και τη δράση τους τον 20ό αιώνα: συμμετείχαν στην Αντίσταση κατά των Γερμανών, εναντιώθηκαν στον πόλεμο της Αλγερίας, αγωνίστηκαν για να σταματήσει ο πόλεμος του Βιετνάμ, βρέθηκαν στο πλευρό των φοιτητών το Μάη του '68. Με το λογοτεχνικό τους έργο έδωσαν περιεχόμενο στην έννοια του "στρατευμένου διανοούμενου", αφού και οι δύο πολέμησαν για το θρίαμβο της ελευθερίας - ακόμα και σε ό,τι αφορούσε τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η Κλοντίν Μοντέιγ προσφέρει ένα πρωτότυπο πορτρέτο των δύο μεγάλων αυτών μορφών. Ζωντανεύει το...