Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον 14ο αιώνα η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) βρισκόταν σε πλήρη αποσύνθεση. Εξ αιτίας των δύο εμφυλίων πολέμων που ανέκυψαν, σε διάστημα τριανταπέντε μόλις ετών, οι εδαφικές της κτήσεις είχαν συρρικνωθεί στη Μικρά Ασία, την Ήπειρο και τη Μακεδονία. Εν μέσω της διαμορφωθείσης χαοτικής καταστάσεως, δύο μέχρι τότε άγνωστα αδέλφια από τη Μικρά Ασία, ο Αλέξιος και ο Ιωάννης, χωρίς να διαθέτουν επώνυμο, εμφανίζονται στο ιστορικό προσκήνιο γύρω στο 1342. Συμμαχώντας, την περίοδο του εμφυλίου, με τις δυνάμεις του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου, και μετά το 1345 αυτε...

To 1204 είναι χρονιά ορόσημο για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Δυτικοί καταλύουν το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και τα βυζαντινά εδάφη ανακατανέμονται. Την ανασύστασή της διεκδικούν τρία ελληνικά κράτη που έχουν προκύψει από την διάλυσή της: η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας από τον Αλέξιο και τον Δαυίδ Κομνηνό, η αυτοκρατορία της Νίκαιας στην Βιθυνία από τον γαμπρό του Αλεξίου του Γ', Θεόδωρο Λάσκαρι, το κράτος της Ηπείρου από τον ξάδελφο του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Δούκα, και αργότερα το εφήμερο βασίλειο της Θεσσαλονίκης. Μέχρι την τελική επικράτηση της αυτοκρατ...

Μία ανασύνθεση των γεγονότων βασισμένη κυρίως σε δύο χρονικά της εποχής: την "πολιορκία και η άλωση της Κωνσταντινούπολης" του Βυζαντινού αξιωματούχου Γεώργιου Φραντζή και το "Ημερολόγιο της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης" που έγραψε ο Βενετσιάνος γιατρός Νικολό Μπάρμπαρο. Οι λεπτομέρειες -πραγματολογικές, χρονολογικές και τοπογραφικές- συναρπάζουν με τη ζωντάνια τους χωρίς να προδίδεται η ιστορική ακρίβεια.

Αναμφισβήτητα, οι Καντακουζηνοί υπήρξαν μία από τις ισχυρότερες και επιφανέστερες οικογένειες της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το όνομά τους κατέστη ενωρίς ταυτόσημο με την έννοια του "αριστοκράτη". Το πιο γνωστό μέλος της συγκεκριμένης οικογένειας ήταν ο Ιωάννης Καντακουζηνός (ο μετέπειτα αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ'), ο οποίος αγωνίσθηκε από την πλευρά του για να συμβάλει στην ενδυνάμωση της αυτοκρατορίας, αλλά και για να εδραιώσει τους απογόνους του σε θέσεις εξουσίας. Οι Καντακουζηνοί συνέχισαν να υφίστανται μετά το 1453, με γενάρχη τον Μιχαήλ Καντακουζηνό Σεϊτάνογλου. Αργότερ...

Ενώ είναι εύκολο να οριστεί το τέλος της βυζαντινής περιόδου, η αρχή της είναι πιο δύσκολο να τοποθετηθεί με σαφήνεια. Δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο, ιδρυτικό γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί ως αυτονόητη αφετηρία της. Το Βυζάντιο αναδύθηκε σταδιακά στην ελληνική Ανατολή, τη στιγμή που ο ρόγχος του αρχαίου κόσμου ακουγόταν πιο βαρύς και η ρωμαϊκή εξουσία στη Δύση παρέπαιε. Χωρίς να αποτελεί μια λεπτομερή ιστορική αφήγηση της περιόδου, το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να φωτίσει με τρόπο απρόσμενο και δημιουργικό μια συναρπαστική περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας, η οποία στάθηκε το μετα...

Από τον 4o έως τον 15o αιώνα μ.Χ., η επιρροή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εκτεινόταν από την Ισπανία ώς την Αίγυπτο. Η πρόσληψή της, όμως, στον δυτικό κόσμο περιοριζόταν στην εντύπωση μιας πολιτικά απολυταρχικής και βαθιά θρησκόληπτης αυτοκρατορίας, μιας φυλακής πνεύματος και ψυχής. Το Βυζάντιο, όμως, ήταν μια μακράν πολυπλοκότερη κουλτούρα και κοινωνία απ’ όσο θα ήθελαν οι διαφωτιστές επικριτές της Δύσης ή ήταν πρόθυμοι να παραδεχτούν οι ρομαντικοί του πιστοί, και ακριβώς αυτή η πολυπλοκότητα είναι που το καθιστά τόσο συναρπαστικό. Ο Peter Sarris, με σαγηνευτικές λεπτομέρε...

Η δυναστεία των Κομνηνών, που κατείχε την εξουσία για 128 χρόνια, από το 1057 ως το 1185, αποτελεί την τελευταία λαμπρή εποχή του Βυζαντίου, κατά την οποία η αυτοκρατορία έπρεπε να αναχαιτίσει ταυτόχρονα τους Τούρκους και τους Νορμανδούς. Αρχίζοντας με τον Αλέξιο Α΄, και χωρίς να μπορούν πια να υπολογίζουν σε βοήθεια από τη Δύση, οι Κομνηνοί κατέστρωσαν τη στρατηγική τους πολύ καλά. Και μόλο που η δυναστεία κατέληξε μέσα στη βία και στην ανικανότητα, παρ’ όλες τις καλές προθέσεις του τελευταίου Κομνηνού, του Ανδρόνικου Α΄, έπαιξε πολύτιμο ρόλο κρατώντας τη Χριστιανοσύνη...

Η αίσθηση του ωραίου και η καλλιέργεια των τεχνών υπήρξαν βασικές προαιώνιες ανάγκες ζωής για τον άνθρωπο. Το δίτομο έργο "Βυζαντινή Τέχνη" φιλοδοξεί να προσφέρει μια συνοπτική, αλλά εμπεριστατωμένη εικόνα της τέχνης στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέσα από τις διάφορες μορφές της και σ' όλες τις μεγάλες περιόδους της. Ο παρών πρώτος τόμος περιλαμβάνει την τέχνη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (330-1453), ενώ ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει την τέχνη των μεταβυζαντινών χρόνων (15os-19ος αι.). Πραγματική διάθεση του συγγραφέα είναι να κατανοήσουμε πώς ξεκίνησε αυτό το θαύμα της β...

Γράφουν οι: Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης, Γεώργιος Χρ. Χαριζάνης, Φωτεινή Β. Πέρρα, Ελένη Λιάντα, Savvas Neocleous, Filomachi Spathopoulou, Μιχάλης Ι. Φύλλας, Αναστάσιος Γ. Μαράς, Αλεξία-Φωτεινή Σταμούλη, Dusan Simic, Δημήτριος Κ. Χατζημιχαήλ, Βασιλική Βυτανίδη, Alexandra Karagianni, Βασίλειος Χρηστίδης, Panayotis Yannopoulos, Anna Kantika, Μιχαήλ Βασ. Γαλενιανός, π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, Βασίλειος Χρηστίδης , Γιώργος Α. Τσούτσος, Θεοφάνης Λ. Δρακόπουλος, Αχιλλέας Δελλόπουλος, Tάκης Α. Σαλκιτζόγλου, Ξανθίππη Καραβίδα- Παπαγιάννη, Λουκάς Δ. Παπαδάκης, Μαργαρίτα Δημητριάδ...

Ανατύπωση μιας σημαντικής και σπανιότατης μελέτης η οποία εξεδόθη στις αρχές του 20ού αιώνα. Περιέχει την οργάνωση και εξέλιξη του Βυζαντινού Ναυτικού, από τις αρχές της Αυτοκρατορίας έως την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως. Το κείμενο συνοδεύεται από 107 σχεδιαγράμματα και χαρακτικά τα οποία απεικονίζουν τα πλοία, τον εξοπλισμό και τα λάβαρά τους καθώς και τις παράκτιες οχυρώσεις και πολεμικές τακτικές του Βυζαντινού Ναυτικού.

Οι σύγχρονες τάσεις της ιστορικής έρευνας, χωρίς να απεμπολούν τη συστηματική εξέταση των πηγών, αναζητούν παράλληλα ερευνητικά εργαλεία που θα επιτρέψουν στους ερευνητές να τοποθετήσουν τον βυζαντινό άνθρωπο όσο γίνεται πληρέστερα μέσα στις πραγματικές του διαστάσεις και μέσα στην κοινωνία που ζει. Η μελέτη του γυναικείου φύλου αποτελεί ένα από αυτά τα ερευνητικά εργαλεία. Σύμφωνα με ένα πολύ εύστοχο ορισμό, "η έννοια του φύλου, ως εργαλείου έρευνας στις ιστορικές σπουδές, αναφέρεται στις διαφορές που δημιούργησαν οι κοινωνίες ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες και όχι...