Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται οι ενότητες: - Δυναστεία του Κωνσταντίνου - Θεοδοσιανή Δυναστεία - Δυναστεία του Λέοντα - Δυναστεία Ιουστίνου - Δυναστεία του Ηρακλείου - Δυναστεία των Ισαύρων - Δυναστεία του Αμορίου - Μακεδονική Δυναστεία - Δουκάδες και Κομνηνοί - Δυναστεία των Λασκαριδών - Δυναστεία των Παλαιολόγων

Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει διεξοδικά την σειρά διαδοχής του αυτοκρατορικού αξιώματος του Βυζαντίου από τον Κωνσταντίνο το Μέγα, μέχρι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Σκοπός της είναι να μας σκιαγραφήσει αναλυτικά τις βιογραφίες των Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου γνωστοποιώντας μας παράλληλα τον ρόλο που έπαιξε ο καθένας από αυτούς στην εξελικτική πορεία της Αυτοκρατορίας από την ίδρυσή της μέχρι την κατάλυσή της από τους Οθωμανούς το 1453. Επίσης μέσα στην πληθώρα των πληροφοριών που μας παρέχει, αναφέρονται παράλληλα και όλα εκείνα τα συνυφασμένα πρόσωπα που έδρασαν φανερά ή παρ...

Στην ίδια σειρά ομιλιών έγινε ήδη λόγος για Δυτικούς σταυροφόρους και κατακτητές, για Γότθους, Άραβες, Σέρβους και Τούρκους πολεμιστές και για τις συγκρούσεις ή τις σχέσεις τους γενικότερα με τους Βυζαντινούς μέσα στον ευρύτερο βυζαντινό χώρο και στα κατά καιρούς όριά του. Με την σημερινή ομιλία θα προσδιορίσουμε κατ' άλλον τρόπο τις επαφές Βυζαντινών και ξένων στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και θα δούμε αφ' ενός ξένους εγκατεστημένους στη βυζαντινή επικράτεια και αφ' ετέρου Βυζαντινούς, Ρωμαίους πολίτες δηλαδή, σαν "ξένους" μέσα στο κατακτημένο από ξένους ηγεμόνες βυζαντινό χώρ...

Στην πολιτική και διοικητική ιστορία του Βυζαντίου απαντά συχνά, από τα τέλη του 8ου αιώνα και εξής, ο όρος παραδυναστεύων, ο οποίος αποδιδόταν σε αξιωματούχους που δρούσαν στο παρασκήνιο ή στο προσκήνιο της εξουσίας. Η θέση του παραδυναστεύοντος δεν θεσμοθετήθηκε ως αξίωμα στη διοικητική ιεραρχία, αλλά έγινε βαθμιαία αποδεκτή η ανάγκη ύπαρξης ενός ανώτερου κρατικού ή αυλικού αξιωματούχου, βοηθού του ηγεμόνα στα καθήκοντά του, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι όλοι οι αυτοκράτορες της εποχής έκριναν απαραίτητη την παρουσία του. Η δράση των προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο παραδυνα...

Η ιστορία επεφύλαξε στον Βασίλειο Β΄ μία περίοπτη θέση μέσα στις σελίδες της. Η προσπάθεια καταγραφής των έργων και των επιτευγμάτων του πάντα θα αφήνει μια αμφιβολία για το αν αναλύθηκαν επαρκώς και για το αν βρέθηκαν οι κατάλληλες λέξεις για να τα περιγράψουν. Ο θρύλος και η πραγματικότητα πολλές φορές συγχέονται μπροστά στα κατορθώματα και την προσωπικότητά του. Ο μεγαλύτερος αυτοκράτορας-στρατηλάτης του Βυζαντίου κατάφερε πραγματικά με το σπαθί του να περάσει στη σφαίρα του μύθου και η προσωνυμία του, αυτή του Βουλγαροκτόνου, να προκαλεί ακόμα και σήμερα ρίγος στον αναγ...

Το 1453, με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, καταλύθηκε το βυζαντινό κράτος· από αυτή την άποψη, η Άλωση δεν είναι μόνον ένα στρατιωτικό, αλλά και ένα μείζον πολιτικό γεγονός. Δεδομένου ότι η Άλωση σφράγισε την ήττα πολιτικών επιλογών και πολιτικών ιδεών που καλλιεργήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη την τελευταία εκατονταετία της βυζαντινής ύπαρξης της και αποτυπώθηκαν στον τρόπο με τον οποίο άσκησαν την εξουσία τους οι τελευταίοι Παλαιολόγοι, μια σημαντική παράμετρος για να κατανοηθεί το γεγονός αυτό είναι ο χαρακτήρας του βυζαντινού κράτους, όπως διαμορφώθηκε από τον συνδυασμό...

O Βελισάριος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους και μεγαλοφυείς στρατηγούς του Βυζαντίου την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού. Εμφανίστηκε δυναμικά στον δημόσιο βίο της αυτοκρατορίας κατά την περίφημη στάση του «Νίκα», σώζοντας τον θρόνο του κλονιζόμενου τότε αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Έλαβε μέρος, στους πιο κρίσιμους για την αυτοκρατορία, πολέμους εναντίον των Βανδάλων, των Γότθων, των Περσών και των Ούννων. Τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο, υπήρξε ρηξικέλευθος και καινοτόμος. O Βελισάριος οραματίσθηκε την εξόντωση των βαρβάρων και την ανάκτηση ολό...

Περιεχόμενα: - Χρήστος Π. Μπαλόγλου, "Βησσαρίωνος έργα και ημέραι" - Ελένη Γ. Σαράντη, "Η Έκφρασις της Τραπεζούντας από τον Βησσαρίωνα. Η αρχαιότης και το ιστορικό μήνυμα" - Ηλίας Γιαρένης, "Η Έκφρασις του Βησσαρίωνα για την Τραπεζούντα. Η χρονολόγηση του έργου και το εγκώμιο των Μεγαλοκομνηνών αυτοκρατόρων" - Αναστάσιος Γ. Μαράς, "Η "Καθολική επιστολή" του Καρδιναλίου Βησσαρίωνα" - Γιούλη Ι. Παπαϊωάννου, "Βησσαρίων και σύγχρονη φιλοσοφία - η εξέλιξη των ιδεών" - Αναστάσιος Δ. Διονυσόπουλος, "Το φιλοσοφικό έργο του Βησσαρίωνα - Πλάτων και Αριστοτέλης" - Ευάγγελος...

Τον 10ο αι. στην αυλή του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, γιού του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού και εγγονού του Βασιλείου Α΄ του Μακεδόνος, γράφεται ο Βίος Βασιλείου, η βιογραφία του ιδρυτή της Μακεδονικής δυναστείας. Προήλθε από τη γραφίδα του ίδιου του Κωνσταντίνου; Ίσως, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι. Η μόνη βεβαιότητα που διαθέτουμε είναι ότι συνετέθη κατ' εντολήν του εστεμμένου εγγονού του. Η διήγηση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον όχι μόνο για το περιεχόμενό της καθαυτό, αλλά και για τη λογοτεχνική της υπόσταση. Μύθος και αλήθεια συγχέονται ενίοτε σε μια ελκυστική αφήγηση. Η ι...

Ο Γεώργιος Σφραντζής, ένας από τους τέσσερις ιστορικούς της Άλωσης, έζησε από κοντά όλες τις διπλωματικές εξελίξεις της εποχής του και ως έμπιστος της οικογένειας των Παλαιολόγων πρωταγωνίστησε στα γεγονότα που σημάδεψαν τα τελευταία χρόνια της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στο έργο του κατέγραψε τις πιο σημαντικές ελληνοτουρκικές πολεμικές αναμετρήσεις λίγο πριν από την Άλωση, τις ύστατες προσπάθειες του τελευταίου αυτοκράτορα να αποφύγει την επερχόμενη συμφορά, καθώς, επίσης, περιστατικά που συνέβησαν στο παλάτι και αποτελούσαν μυστικά της βασιλικής οικογένειας. Η αφήγησή το...

Βρώματα και μαγειρείες των Βυζαντινών το θέμα μας. Η αναζήτηση, ωστόσο, των βυζαντινών γεύσεων αποδεικνύεται περισσότερο δύσκολη από όσο ίσως μπορεί να φανταστεί κανείς. Η πρώτη δυσκολία προκύπτει από τις γραπτές πηγές της εποχής που μας προσφέρουν, βέβαια, πλούσιες πληροφορίες για το τι έτρωγαν οι Βυζαντινοί, δεν μας φωτίζουν όμως ιδιαίτερα για τον τρόπο που μαγείρευαν τα φαγητά τους, για τη δοσολογία των διαφόρων υλικών που χρησιμοποιούσαν ή για τους χρόνους που απαιτούσε η κάθε φάση παρασκευής ενός φαγητού. Η δεύτερη δυσκολία έχει να κάνει με τον ίδιο τον χαρακτήρα της...

Στον παρόντα τόμο επανεκδίδονται τριάντα επτά μελέτες γραμμένες στα ελληνικά και στα αγγλικά (δύο μελέτες επίσης σε γαλλική μετάφραση), μέσα στην περίοδο 1995-2000. Τα εδώ πραγματευόμενα θέματα κινούνται γύρω από ποικίλα ζητήματα βυζαντινής και μεταβυζαντινής ιστορίας, με ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα των βυζαντινοτουρκικών σχέσεων κατά την προ-οθωμανική και την οθωμανική περίοδο.

Το φθινόπωρο του 927 η Κωνσταντινούπολη ήταν έτοιμη να γιορτάσει ένα μεγάλο γεγονός. Η αυτοκρατορική οικογένεια των Λακαπηνών επρόκειτο να συγγενέψει με το βασιλικό οίκο της Βουλγαρίας. Η εγγονή του αυτοκράτορα Ρωμανού Α΄, Μαρία, και ο Πέτρος, γιος του νεκρού πια Συμεών της Βουλγαρίας, θα ενώνονταν με τα δεσμά του γάμου. Στις 8 Οκτωβρίου μια λαμπρή πομπή ξεκίνησε από το παλάτι. Ο πατριάρχης Σεραφείμ Β΄, ο πρωτοβεστιάριος Θεοφάνης και σύσσωμη η σύγκλητος οδηγούσαν τη νεαρή πριγκίπισσα στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου της Πηγής για την τελετή. Ο αυτοκράτορας, με την απόφασή το...