Βυζαντινά βασιλικά συνοικέσια μετ' αλλοφύλων και αλλογλώσσων

Το φθινόπωρο του 927 η Κωνσταντινούπολη ήταν έτοιμη να γιορτάσει ένα μεγάλο γεγονός. Η αυτοκρατορική οικογένεια των Λακαπηνών επρόκειτο να συγγενέψει με το βασιλικό οίκο της Βουλγαρίας. Η εγγονή του αυτοκράτορα Ρωμανού Α΄, Μαρία, και ο Πέτρος, γιος του νεκρού πια Συμεών της Βουλγαρίας, θα ενώνονταν με τα δεσμά του γάμου. Στις 8 Οκτωβρίου μια λαμπρή πομπή ξεκίνησε από το παλάτι. Ο πατριάρχης Σεραφείμ Β΄, ο πρωτοβεστιάριος Θεοφάνης και σύσσωμη η σύγκλητος οδηγούσαν τη νεαρή πριγκίπισσα στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου της Πηγής για την τελετή. Ο αυτοκράτορας, με την απόφασή του να επιλέξει συμβολικά αυτήν την εκκλησία, που τρία χρόνια πριν ο Συμεών είχε παραδώσει στις φλόγες, υπενθύμιζε στους Βούλγαρους την ασέβεια του πεθαμένου βασιλιά τους, ενώ παράλληλα υποσχόταν στους Βυζαντινούς ότι όσα θα εκτυλίσσονταν εκεί τους εξασφάλιζαν από παρόμοιες μελλοντικές καταστροφές. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)