Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτή η μικρή πραγματεία έχει ως θέμα της το αριστούργημα του Μπλεζ Πασκάλ, τους "Στοχασμούς". Πιο συγκεκριμένα, ασχολείται με μια μόνο πτυχή του έργου του: κυρίως, την (ειρωνική) υπεράσπιση του Πασκάλ όσον αφορά στον λαϊκό παραλογισμό - την απόπειρά του να καταδείξει πως οι συνηθισμένοι άνθρωποι, οι αδαείς ως προς τη φιλοσοφία, δεν είναι τόσο αδαείς ή παράλογοι όσο πιστεύουν οι φιλόσοφοι.

"Το υπέροχο ταράσσει, το ωραίο γοητεύει". "Το υπέροχο απαιτεί την απλότητα, το ωραίο ανέχεται τον καλλωπισμό". "Δεν υπάρχει στο ωραίο τίποτε πιο ενοχλητικό από μια κοπιώδη τέχνη, ούτε τίποτα πιο εκνευριστικό από την επίπονη αναζήτηση της γοητείας". "Η ευφυία είναι υπέροχη, το ευφυολόγημα είναι ωραίο. Η τόλμη είναι μεγάλη και υπέροχη· η πανουργία είναι ελάσσων αλλά ωραία". "Η φιλία έχει κατεξοχήν το χαρακτήρα του υπέροχου, ο έρωτας αυτόν του ωραίου".[...]

Η σκέψη μιας ενωμένης Ευρώπης είναι μεγάλη ιδέα, όμως δεν υπάρχει Ευρώπη αν δεν υπάρχουν οι πολίτες. Να λοιπόν, έχουμε ανάγκη να γίνουμε ευρωπαίοι πολίτες. Να μάθουμε να κοιτάμε μακριά, διότι "Ευρώπη", λέξη ελληνική, ίσως σημαίνει ακριβώς "μεγάλα μάτια". Αλλά πώς γίνεται; Μια Ευρώπη της οικονομίας δεν αρκεί, μια Ευρώπη του προνομίου δεν έχει νόημα. Χρειάζεται μια Ευρώπη των σκέψεων, μια Ευρώπη της παιδείας: χρειάζονται πολίτες που ζουν μαζί και που συναντιούνται, σε μια πληθυντική και συλλογική συνείδηση καμωμένη από πολλές γλώσσες και ποικίλες κουλτούρες, αλλά που να ξέρου...

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και πολύκροτα διαχρονικά πολιτικά αναγνώσματα που θέτει το ενδεχόμενο μιας ιδανικής πολιτείας.

Η "Ουτοπία" του Τόμας Μορ αποτελεί ένα από τα πλέον συζητημένα κείμενα μέχρι σήμερα, καθώς ανοίγει μονοπάτια σκέψης διαχρονικά, μονοπάτια που συνδέουν το παρελθόν με το μέλλον, μονοπάτια που επιχειρούν να αγγίξουν τα προβλήματα των εκάστοτε κοινωνιών και να στρέψουν συνειδησιακά την ανθρωπότητα προς την πιθανότητα εγκαθίδρυσης μιας ουτοπικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που θα υφίσταται με γνώμονα την αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, την απάλειψη της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο και, κυρίως, μιας κοινωνίας που θα βαδίζει με βάση τα υψηλότερα των ιδανικών.

Ο διάσημος μύθος της Ουτοπίας, που γράφτηκε από τον Τόμας Μορ στις αρχές του 16ου αιώνα και έκτοτε δεν έχει πάψει να γοητεύει και προκαλεί το ενδιαφέρον, καταπιάνεται με το αιώνιο φιλοσοφικό ζήτημα της ιδανικής πολιτείας. Ο Μορ ενσωματώνει στο όραμά του για την ιδεώδη κοινωνία στοιχεία από τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον στωικισμό και τον επικουρισμό, και μιλάει για κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, ανεξιθρησκία, κρατική πρόνοια και μέριμνα για όλους τους πολίτες, με σκοπό την κατάκτηση της ευτυχίας μέσω της επίτευξης κοινωνικής ειρήνης και δικαιοσύνης. Ένα κείμενο που ε...

Η παρούσα συλλογή αποτελείται από μια σειρά δοκιμιακών κειμένων του φιλοσόφου. Ο Μονταίνιος πραγματεύεται με τρόπο υπαινικτικό και παράλληλα αιχμηρό, τις αντιθέσεις των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Ο λόγος του στοχαστή όπως αναπτύσσεται στον τόμο αυτό, υποδεικνύει την διαλεκτική της έννοιας του συναισθηματικού διλήμματος. Το οποίο φύεται στον μεταιχμιακό χώρο μεταξύ της επιθυμίας που κινητοποιεί και της θλίψης που λειτουργεί αναχαιτιστικά. Οι χαρακτήρες των θραυσματικών αφηγήσεων του Μονταίνιου, βιώνουν την παραλυτική ισορροπία της σταδιακής αίρεσης των βεβαιοτήτων.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται σε έντυπη μορφή οι διασημότερες διαλέξεις που έδωσε ποτέ ο Isaiah Berlin:οι διαλέξεις A.W. Mellon. Στις θαυμαστές αυτές διαλέξεις, ο Berlin ερευνά τις μυριάδες απόπειρες που έγιναν με σκοπό να οριστεί ο ρομαντισμός, επισημαίνει την ουσία του κινήματος, ιχνηλατεί την εξέλιξή του από τα πρώτα του σκιρτήματα μέχρι την αχαλίνωτη κορύφωσή του, και μας δείχνει πόσο βαθιά στις αντιλήψεις μας έχει εμφιλοχωρήσει η διαχρονική κληρονομιά του.

Οι "Πρόοδοι της μεταφυσικής" εκδόθηκαν το 1804 με επιμέλεια του FriedrichTheodor Rink και αποτελούν τη σύνθεση των τριών χειρογράφων που συνέταξε ο Καντ για το διαγωνισμό δοκιμίου που είχε προκηρύξει η Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου με θέμα: Ποιες είναι οι πραγματικές πρόοδοι της Μεταφυσικής στη Γερμανία από την εποχή του Leibniz και του Wolff, επιδιώκοντας ουσιαστικά μια αποτίμηση της ιστορικής σπουδαιότητας της κριτικής φιλοσοφίας. Ο Καντ είχε ήδη ολοκληρώσει τηντριλογία του με την έκδοση της τρίτης Κριτικής, και είχε εμπλακεί σε μια δημόσια αντιπαράθεση με τους θιασ...

Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι η διεύρυνση και ο εμπλουτισμός της φιλοσοφικής γραμματείας της σχετικής προς την περίοδο της Αναγέννησης. Η επίτευξη του σκοπού αυτού αναμένεται να πραγματοποιηθεί με την ανάδειξη της φιλοσοφικής διανόησης του Campanella, ο οποίος υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της εποχής αυτής, με τη μελέτη των ιδεατών πολιτειών της Αναγέννησης καθώς και με την ανίχνευση των επιδράσεων που αυτές δέχθηκαν από την πλατωνική φιλοσοφία. Ο Ιταλός διανοούμενος Thommaso Campanella (Καλαβρία, 1568 - Παρίσι, 1639) υπήρξε από τις σημαντικότερες φυσιο...

"Η αυτοσυνείδησή μας δεν έχει για μορφή τον χώρο παρά μόνο τον χρόνο, γι' αυτό η σκέψη μας δεν προχωράει προς τρεις διαστάσεις, όπως η παρατήρησή μας, παρά μόνο προς μία, δηλαδή σε μια γραμμή χωρίς πλάτος και βάθος". Έτσι αρχίζει ο Σοπενχάουερ το κείμενό του "Οι ουσιαστικές ατέλειες της νόησης", και σε αυτό βλέπει την ουσιαστικότερη ατέλειά της. Η νόηση επεξεργάζεται κάτι με τη σειρά, και, για να ασχοληθεί με το ένα, πρέπει να αφήσει τα άλλα απέξω. Η μια σκέψη φέρνει την άλλη. Κάτι που τώρα μας απασχολεί, πρέπει σύντομα να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο, και, αν δεν είναι ι...