Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μοναδική τούτη συλλογή από είκοσι δύο διηγήματα αποτελεί ένα απαράμιλλο φάσμα της γραφής του Έρμαν Έσσε απ' το 1899 ως το 1934. Ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει την πορεία της εξέλιξης του Έσσε απ' τον εστετισμό της νιότης του, μέσω του ρεαλισμού και υπερρεαλισμού των επόμενων δεκαετιών, ως την κλασική φάση των γηρατειών του. Όλα τα διηγήματά του, όπως ο ίδιος ο Έσσε τα αντιλαμβανόταν, αφορούν πρώτα και κύρια τα προσωπικά του απόκρυφα όνειρα, την προσωπική του πικρή αγωνία και την προσωπική του επιδίωξη –που κράτησε μια ολόκληρη ζωή– να διεισδύσει στα μυστήρια της εσ...

Χρέος του συγγραφέα είναι να θυμάται "πως οι καταστροφές που έχουν συμβεί στον κόσμο μας είναι τρομακτικές, και τόσο μεγάλες, που κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι θα τις γιατρέψουμε μέσα σε λίγα χρόνια": αυτά έγραφε ο Χάινριχ Μπελ σ' ένα δοκίμιο με τίτλο: "Η λογοτεχνία των ερειπίων". Για τον Μπελ ήταν ζήτημα ηθικής τάξεως να περιγράψει τον πόλεμο και τη μεταπολεμική εποχή όπως ακριβώς ήταν, και τα πρώτα του διηγήματα είναι απ' τα καλύτερα της γερμανικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας. Ο Μπελ δεν αναλώνεται σε επιφανειακούς ρεαλισμούς. Το βλέμμα του εισχωρεί βαθιά, και μέσα από...

Οι "Ιστορίες" ανήκουν σ' ένα μεγαλύτερο κύκλο διηγημάτων, διατηρώντας τη δική τους καινούργια, πρωτογενή ενότητα. Αυτά τα "χρονικά" σε πρόζα και στίχους είναι "συνταγές" και διδασκαλίες ενός ποιητή που δε γράφει για τον εαυτό του αλλά κυρίως για τους άλλους, χρησιμοποιώντας τη διαλεκτική μέθοδο. Όλοι σχεδόν οι χαρακτήρες που παρελαύνουν στις "Ιστορίες" είναι α-κοινωνικοί· κάνουν την επανάσταση τους συνειδητά ή ασυνείδητα, προσπαθούν ν' ανοίξουν δρόμο. Ο Μπρεχτ για μια ακόμα φορά, χρησιμοποιώντας τη μορφή της αφήγησης κυρίως, μεταφέρει την ηθική και πολιτική του κοσμοθεωρ...

Σ' αυτόν τον τόμο παρουσιάζουμε μερικά από τα κυριότερα διηγήματα του νομπελίστα Χέρμαν 'Εσσε, αυτού του βαθυστόχαστου Μύστη των Γερμανικών Γραμμάτων. Στο ένα απ' αυτά "Ένα βράδυ με το δόκτορα Φάουστ" σηματοδοτείται η προφητεία ενός εφιαλτικού κόσμου που έρχεται, στο "Μεταμορφώσεις του Πίκτορ" επιχειρείται η Ενότητα της Ύπαρξης με τη Φύση, στο "Μάγο της βροχής" δίδεται ο αγώνας του πρωτόγονου ανθρώπου να βρει το δρόμο που οδηγεί στη Γνώση και στην Εναρμόνιση του με το σφυγμό του Σύμπαντος και στο αριστούργημα του "τον Πνευματικό" περιγράφεται η ηρωική προσπάθεια του "διανο...

Το βιβλίο αυτό αποτελείται από πέντε διηγήματα. Το πρώτο είναι Η παιδική ηλικία ενός μάγου και ακολουθούν Η σκιαγραφία μιας Αυτοβιογραφίας, Τα Ωραία χρόνια, Η τέταρτη ζωή του Τζόζεφ Κνεχτ και τελευταίο Ο άνθρωπος που ήθελε να αλλάξει τον Κόσμο. Τα τρία πρώτα είναι αυτοβιογραφικά και ενώ είναι αυτοτελή, αλληλοσυμπληρώνονται, όπως θα διαπιστώσει αμέσως ο αναγνώστης. Τα δυο τελευταία είναι νουβέλλες στο γνωστό ύφος του ευφάνταστου συγγραφέα. Η τέταρτη ζωή του Τζόζεφ Κνεχτ αναφέρεται και στο «Παιχνίδι με τις χάντρες» από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του Χέρμαν Έσσε. Η ενότητα α...

"Σήμερα, άντρα μου, θα παντρευτείς μιαν άλλη. Δεν γίνεται να είμαι καλεσμένη, πρέπει όμως να λάβεις ένα γράμμα από μένα. Καλεσμένοι είναι όλοι εκείνοι που μέχρι πριν από λίγο ήταν κοινοί μας φίλοι, αν και μάλλον δικοί σου παρά δικοί μου. Θα ’ρθουν λοιπόν σε σένα και θα γιορτάσουν μαζί σας, μολονότι το ξέρω, θα βρίσκονται πολλοί ανάμεσά τους που διστάζουν λίγο και δεν θέλουν τόσο γρήγορα να συνηθίσουν στην ιδέα ότι τόσα έχουν αλλάξει γύρω σου... Λίγες μέρες προτού με τη μεγάλη σου γιορτή σφραγίσεις την περήφανη και θλιβερή ιστορία μας, και εγώ κάθομαι κάτω από τη λάμπα και...

Στις 20 του μηνός περνούσε ο Λέντς από τα βουνά. Οι παρυφές και οι υψηλές βουνοπλαγιές μέσα στα χιόνια, οι κοιλάδες κάτω γκρίζα πετρώματα, πράσινες εκτάσεις, βράχοι και έλατα. Ήταν υγρασία και ψύχρα, το νερό φλοίσβιζε από τα βράχια και πηδούσε πάνω απ' το μονοπάτι. Τα κλαδιά στα έλατα κρεμόντουσαν βαριά μες στον υγρό αέρα. Στον ουρανό περνούσαν γκρίζα σύννεφα, αλλά όλα τόσο πυκνά, και η ομίχλη όλο ατμούς περνούσε βαριά και υγρή μεσ' απ' τους θάμνους, τόσο οκνυρή, τόσο αδέξια [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Το 1928 πρωτοδημοσιεύτηκε το διήγημα Το χρυσάφι της Καχαμάλκα. Σιγανή φωνή διαμαρτυρίας για τα κίνητρα και τη συμπεριφορά των Ισπανών στην κατάκτηση του Περού. Ο φανατισμός, η ακόρεστη δίψα για χρυσάφι, η σκληρότητα των εισβολέων σε αντιπαράθεση με την απλότητα, τα αισθήματα προς τον τόπο, το φυσικό περιβάλλον και τις παραδόσεις, την ιδιαίτερη αντίληψη για τη ζωή. Η σύγκριση αποβαίνει εις βάρος των κατακτητών.