Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τώρα, πολλούς μήνες μετά την ένοπλη δράση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πώς θα είχε αντιδράσει ο κόσμος εάν οι επιθεωρητές είχαν απλά δηλώσει ότι συμφωνούσαν με τις εκτιμήσεις των ΗΠΑ/Ηνωμένου Βασιλείου -οι οποίες αργότερα αποδείχθηκαν λανθασμένες ή εξαιρετικά αμφίβολες- για τους σωλήνες αλουμινίου, τα συμβόλαια για το ουράνιο, τα κινητά εργαστήρια, τα τηλεκατευθυνόμενα οχήματα κ.λπ. Ποια θα ήταν η κατάσταση, εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας είχε τότε δώσει την εξουσιοδότηση για ένοπλη δράση και κατοχή, για να βρεθεί απλώς ότι το Ιράκ δεν είχε απαγ...

Το "Αμερικανική ισχύς και νέοι μανδαρίνοι" είναι το πρώτο πολιτικό βιβλίο του Τσόμσκυ και μια από τις πλέον πειστικές και δυναμικές διακηρύξεις κατά του αμερικανικού πολέμου στο Βιετνάμ. Πρόκειται για γνήσια προσέγγιση που συνδυάζει μια οξυδερκή, βασισμένη σε γεγονότα, κριτική της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με μια έντονη αίσθηση ηθικής οργής κατά της παραπλάνησης και της υποκρισίας που χρησιμοποιείται για την υπεράσπιση αυτής της πολιτικής στο εσωτερικό μέτωπο. Καθώς βαθαίνουν οι εμπλοκές της Αμερικής στο εξωτερικό, η διεισδυτική ματιά του Τσόμσκυ αποτελεί μια φρονιμ...

[...] Στην Αριστερά μπήκα, όπως και χιλιάδες άλλοι, τον καιρό της δικτατορίας, με ανησυχία για το μέλλον του τόπου. Αυτή η ανησυχία πιστεύω ότι με συντροφεύει όλα αυτά τα χρόνια, αυτή είναι που προκαλεί ιδεολογικές αναθεωρήσεις και κομματικές μετατοπίσεις, πάντα όμως στο πλαίσιο της ευρύτερης Αριστεράς. Μιας φιλελεύθερης Αριστεράς, μιας μετριοπαθούς μεταρρυθμιστικής Αριστεράς. Όπως το 1970, η συμμετοχή στην κομμουνιστική Αριστερά ήταν περίπου μονόδρομος για όποιον νέο ήθελε να αντιπαλέψει τη χούντα, έτσι σήμερα η προσήλωση στη δημοκρατική Αριστερά, η εμμονή στη διαμόρφωση μ...

Η μεταβιομηχανική ή μετανεωτερική εποχή μας, που ορίζεται επίσης ως εποχή της παγκοσμιοποίησης ή της κοινωνίας της πληροφορίας, φαίνεται, παρά τις προκλήσεις και τους μετασχηματισμούς, να διατηρεί τη σχέση της με τα δύο θεμελιώδη πολιτικά και θεσμικά φαινόμενα του προηγούμενου αιώνα: την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και το σύνταγμα. Η πρώτη, παρά τις ανεπάρκειες, τις κρίσεις και τις μετεξελίξεις της, φαίνεται να είναι αναντικατάστατη ως βασικό θεσμικό πλαίσιο των σύγχρονων ανεπτυγμένων κρατών, ενώ ως παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού και ως σύστημα αξιολογικής και ιδεολογικής...

Στο βιβλίο αυτό ο προκλητικός συγγραφέας Κρίστοφερ Χίτσενς εμπνέει τις μέλλουσες γενιές ριζοσπαστών, "ενοχλητικών", ανορθόδοξων, οργισμένων νέων και αντιφρονούντων. Διερευνά ένα ευρύ φάσμα "αντιστασιακών θέσεων", ανακαλώντας μέντορες όπως ο Εμίλ Ζολά, η Ρόζα Παρκς και ο Τζώρτζ Όργουελ. Ο Χίτσενς οικτίρει την απώλεια της τέχνης της διαλεκτικής σκέψης στη σύγχρονη κοινωνία, καθώς και την εξαφάνιση της ειρωνείας, της σάτιρας και άλλων μορφών κριτικού ύφους. Ορίζει τη διαφωνία ως καθοριστικό στοιχείο της προσωπικής ακεραιότητας, της ενημερωμένης συζήτησης, της αληθινής προόδου...

Τι μας κληροδοτεί ο 20ος αιώνας; Ένα καινοφανές πολιτικό καθεστώς, τον ολοκληρωτισμό, δύο εκδοχές του οποίου, ο κομμουνισμός και ο ναζισμός, προκάλεσαν το θάνατο, το βασανισμό, την ταπείνωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Και όλα αυτά προκλήθηκαν κατά την επιδίωξη του καλού, όχι του κακού. Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, η θριαμβεύτρια δυτική δημοκρατία κάθε άλλο παρά είναι απρόσβλητη στον "πειρασμό του καλού", που την οδηγεί, λ.χ., να ρίχνει "ανθρωπιστικές βόμβες" σε ξένες χώρες. Από την άλλη, ο 20ός αιώνας μάς κληροδοτεί το καλύτερο: Την πίστη στον άνθρωπο, στην αγαθότητά το...

Το βέβαιο είναι ότι η ανθρωπότητα εισέρχεται σε εποχή μεγάλων κινδύνων. Όταν έτσι έχουν τα πράγματα, είναι ζήτημα αν έχει καν νόημα η συνέχιση της συζήτησης περί "παγκοσμιοποίησης". Γιατί το πραγματικό ερώτημα σήμερα δεν είναι αν η ανθρωπότητα θα βαδίσει στην "παγκοσμιοποίηση" της ειρήνης και της συνεργασίας αλλά αν θα μπορέσει να αποφύγει τα χειρότερα, πώς μπορεί να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, με ποιους τρόπους και ποιες δυνάμεις; Ο κρίκος του προβλήματος δεν βρίσκεται σ' αυτά που το συνθέτουν αλλά σ' αυτό που "απουσιάζει". Το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας είναι...

Είναι κέρδος ζωής η παραδοχή της πραγματικότητας, η συνειδητή αντίσταση στη ρεαλιστικά πιστοποιημένη παρακμή. Κέρδος ζωής, κέρδος ποιότητας της ζωής «να φυλάγης Θερμοπύλες», όταν ξέρεις καλά πως ο Εφιάλτης είναι εδώ και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε. Κέρδος ζωής, κέρδος ποιότητας: Εκεί επιμένει η σοφία του Καβάφη, όχι στο «νταηλίκι» -στην άσκοπη θυσία- όσων εμμένουν στο χρέος. Ρόλο Εφιάλτη στις μέρες μας παίζει η τεχνητή «αισιοδοξία», η παραγωγή και επιβολή ευφραντικών ψευδαισθήσεων από τους επαγγελματίες της πολιτικής και των ιδεολογιών.

Με το βιβλίο "Η οργή και η περηφάνια" η Oriana Fallaci σπάει μια σιωπή δέκα χρόνων. Μια σιωπή που είχε τηρήσει κλεισμένη στο σπίτι της στο Μανχάταν, μέχρι την Αποκάλυψη της 11ης Σεπτεμβρίου. Σπάει τη σιωπή της με μια εκκωφαντική βροντή. Στην Ευρώπη, αυτό το βιβλίο έχει ήδη προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί μια αναστάτωση που προηγούμενή της δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και δεκαετίες. Οξείες αντιπαραθέσεις, έντονες συζητήσεις, διαξιφισμοί, θερμές επιδοκιμασίες, εγκώμια, άγριες επιθέσεις. Στην Ιταλία, οι πωλήσεις του βιβλίου έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο αντίτυπα ανεβάζ...

Είναι παράξενο πως, σε τέτοιες στιγμές έντασης, δένεσαι με έναν άνθρωπο. Ξαφνικά, τη ζωή μας την είχε παρασύρει ένα ποτάμι, που κανείς δεν ήξερε σε ποιά θάλασσα, σε ποιο μπουντρούμι, σε ποιο κοιμητήριο κατέληγε. Οι άνθρωποι γύρω μας αραίωναν. Περνούσαν βιαστικά στο δρόμο, και είτε μέρα είτε νύχτα ήταν, μοιάζαν όλο και πιο πολύ με σκιές. Οι ώρες γίνονταν πιο στοχαστικές. Διάλεγες αλλιώς, οι στιγμές σου μετρούσαν πέρα από το ορατό, ακόμα και η αναπάντεχη παρουσία μιας κοπέλα αποκτούσε άλλο μυστήριο, σαν σε παραμύθι όπου κάπου εκεί γύρω παραμόνευε ο λύκος. Είναι ένας κόσμος εσ...

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ζει σε μια εποχή (4ος/5ος αι. μ.Χ.), στην οποία ο Χριστιανισμός εξέρχεται από την κοινωνική του απομόνωση και μεταμορφώνεται σε μια κρατική θρησκεία που κυριαρχεί παντού στη δημόσια ζωή. Τα γραφτά του αντανακλούν τη μεταβατική αυτή περίοδο, όπου το ευαγγελικό ήθος υπερβαίνει τα όρια της Εκκλησίας και συγκρούεται με τις αρτηριοσκληρωτικές δομές του συστήματος, προσπαθώντας να επιβάλλει νέες εναλλακτικές μορφές ζωής σε όλο το φάσμα της κοινωνίας. Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή ο διάλογος ανάμεσα στο Χριστιανισμό και τον Ελληνισμό, στο επίπεδο της πολιτικής...

Οι πολίτες αυτού του κόσμου, άνθρωποι που πασχίζουν να αποκτήσουν ταυτότητα, ή ακόμα και διαβατήριο, κατανοούν τώρα ότι η πολιτική τους εκπροσώπηση από τους εκλεγμένους ταγούς, δεν είναι αρκετή, συχνά δε αποδεικνύεται ως και ανώφελη. Διαισθανόμενοι αρχικά ότι οι μη εκλεγμένοι οργανισμοί που είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, ρυθμίζουν τη ζωή στο σύνολό της, στρέφονται ευθέως εναντίον τους, εγκαταλείποντας σταδιακά κάθε διεκδίκηση που προωθείται κοινοβουλευτικά. Ομάδες και μεμονωμένα άτομα υπερασπίζονται τώρα αγαθά όπως η παιδεία, ο δημόσιος χώρος, η κουλτούρα και κυρίως, η...

Ο "Ηγεμόνας" γράφτηκε στα 1513, εξήντα ακριβώς χρόνια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης ως επιστολή με οδηγίες για την οργάνωση της διοίκησης προς έναν επίδοξο ηγέτη, μόλις 21 ετών τότε, τον Λορέντζο Β΄ των Μεδίκων και επί αιώνες αποτέλεσε κείμενο αντιλεγόμενο και αμφιλεγόμενο. Οι ιδέες του Μακιαβέλι παραμένουν επί πεντακόσια χρόνια αναλλοίωτες, όσο αναλλοίωτη παραμένει επί χιλιετίες και η ανθρώπινη ψυχή. Και έχουν σήμερα απήχηση, ίσως περισσότρο παρά ποτέ. Μόνο που δεν απευθύνεται πλέον μόνο σε Ηγεμόνες, αλλά σε όποιον ασκεί εξουσία, ανεξαρτήτως τόπου, χρόνου και τρόπ...

Η ομορφιά του κλασικού κειμένου είναι ότι, όποια εποχή και αν διαβάζεται, γεννά έντονα συναισθήματα και δυνατές ιδέες. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι. Διαβάζοντας τα 26 κεφάλαια, γραμμένα σε απέριττο ύφος, με αλυσιδωτές επιχειρηματολογίες, με ψυχρότητα και πάθος συνάμα, με την αρχαιότητα να συμπλέκεται με το παρόν σε μια αρραγή ενότητα, με αντιθέσεις και γενικεύσεις, με υπερβολές κάποιες φορές, ο αναγνώστης δοκιμάζει δυνατή συγκίνηση και αισθάνεται την ανάγκη να γίνει κι αυτός κριτής, του συγγραφέα, των γραφομένων, αλλά και των πράξεων των εξουσιαστών κα...

Το πολυσυζητημένο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ταυτίστηκε απόλυτα με τη φράση: Έπειτα από εκείνη τη μέρα, ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος. Ακολούθησε το δίλημμα "ναι ή όχι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας". Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ πιστεύει πως όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε παρόμοια διλήμματα (δηλαδή αυτά που απαιτούν φαινομενικά ξεκάθαρες απαντήσεις), εκείνες συνήθως που αδικούνται είναι οι εναλλακτικές λύσεις. Θεωρεί δηλαδή ότι, εάν παρασυρθούμε από το δίλημμα "δημοκρατία ή φονταμενταλισμός", θα αναγκαστούμε οπωσδήποτε να δεχτούμε πως η μόνη εναλλακτική λύ...

Βάζοντας τη συνείδηση του πάνω από την υπόληψη του, ο Ανδρέας Λασκαράτος καθιέρωνε με τον πιο σαφή και αμετάκλητο τρόπο την ιεραρχία των αξιών του. Καμιά παραχώρηση δεν έκανε σε κανέναν, μεγάλη ή μικρή, και τίποτα δεν θυσίαζε για να αναγνωρισθεί σαν "Κάποιος". Σε "εταιρείες αμοιβαίου θαυμασμού" δεν εγράφτηκε ποτέ κι έτσι τις πίστεις του τις υπερσπιζότανε με πάθος. Το έκανε με μια γλώσσα ιδιαίτερη, δική του, που μπορεί να μην ακουγότανε ελληνικά σωστή, ήτανε όμως απροσποίητη, συνακόλουθη της άμεσης αντίδρασης του για όσα γύρω του συμβαίνανε. Τα γεγονότα τα αξιολογούσε καθ...

Η εικόνα μιας αλυσίδας, γεμάτη σφιχτοδεμένους κρίκους, με κυνηγάει πολλά χρόνια. Άλλοτε σαν μια αλυσίδα ποδηλάτου που έδινε κίνηση και ζωή στα παιδικά μου όνειρα κι άλλοτε σαν "γρανάζια" μιας αόρατης μηχανής που έτρωγε τα σωθικά μου. Τα τελευταία χρόνια πια συνειδητοποίησα ότι αυτή η αλυσίδα κυκλώνει την ίδια μας τη ζωή. Χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε οι αμέτρητοι κρίκοι μιας τεράστιας αλυσίδας που όχι μόνο δημιουργεί αλλά και, το κυριότερο, διαιωνίζει τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου. Οι πλανητάρχες που μας κυβερνάνε από τη μια μεριά κι εμείς, οι υπήκοοι, που τους νομι...

Στα παρασκήνια λειτουργεί, επί δεκαετίες, μία ενιαία συνωμοσία, τρομερών διαστάσεων, χάρη στις τεράστιες οικονομικές δυνατότητες και στα εντυπωσιακού ειδικού βάρους ονόματα των εκάστοτε πρωταγωνιστών της. Οι στόχοι της είναι τρεις: Ένας πολιτικός, για εγκαθίδρυση μίας και μοναδικής διαπλανητικής κυβέρνησης, με υποτελή όλα τα έθνη σε ένα απολυταρχικό καθεστώς. Ένας οικονομικής μορφής, για επιβολή μιας παγκόσμιας οικονομικής εξουσίας, που θα βρίσκεται στα χέρια των υπερτραπεζιτών, των μεγαλοκαρχαριών του πλούτου και του αχόρταγου εβραϊκού κεφαλαίου. Και ένας "θρησκευτικός"...

Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα ισορροπούν στην "κόψη του ξυραφιού" ευκαιρίες και κίνδυνοι. Νέες δυνατότητες, προερχόμενες από τα επιτεύγματα της "επανάστασης των νέων τεχνολογιών", τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις και τις σαρωτικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις που κληροδότησε με την εκπνοή του ο 20ός αιώνας, συνδυάζονται με νέες απειλές. Η δημογραφική έκρηξη, το παγκόσμιο υδατικό πρόβλημα και η επιθετική ανάδυση φονταμενταλιστικών θρησκευτικών αντιλήψεων, όπως ο ισλαμισμός, δημιουργούν ένα εύφλεκτο μείγμα. Μπροστά στην καινούργια πραγματικότητα που διαμορφώνουν αυτές οι αντίρ...