Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σπουδή της Ποιητικής αποτελεί πια έναν ιδιαίτερο κλάδο επιστήμης με τους ειδικευμένους εργάτες του. Οι μεν αριστοτελισταί δεν ασχολούνται ενδελεχώς με αυτό το σύγγραμμα, οι δε μελετηταί του ακολουθούσαν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, την ερμηνευτική παράδοσι της Αναγεννήσεως, η οποία ζητούσε μέσω της "Ποιητικής" -και δευτερευόντως της "Ρητορικής"- απαντήσεις σε θέματα της τέχνης και της λογοτεχνίας, θέτοντας το αριστοτελικό έργο εις την υπηρεσία της, αντί να φωτίζη την εσωτερική της σχέσι μ' αυτό. Η "Ποιητική" συγκροτεί έργο ξεχωριστό, άλλα δεν παύει να συνδέεται οργανικά με...

Ο Αριστοτέλης αποκαθιστά τις επιστημονικές αξιώσεις της προσωκρατικής φιλοσοφίας και ιδρύει τους περισσότερους από τους μαθησιακούς κλάδους που ισχύουν ακόμη για μας. Η μελέτη των Κρυμπελλιέ και Πελλεγκρέν μελέτα όλο το έργο του Αριστοτέλη από την σκοπιά αυτή, την σκοπιά των επιστημών, της επιστημολογίας και της μεθοδολογίας. Σε αντίθεση με τον Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης αποδέχεται την ακατάσχετη πολλαπλότητα της πραγματικότητας και φιλοδοξεί να ιδρύσει τόσες επιστήμες όσες και τα επιμέρους αντικείμενα που αναγνωρίζει σ' αυτήν. Παραμένει ωστόσο πλατωνικός: Μπορεί η γνώση να...

Όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον κλασικό κόσμο, πρέπει να μελετάμε προσεκτικά την αντικειμενική πραγματικότητα και τις δυνάμεις που τη στοιχειοθετούν. Επιβάλλεται, επομένως, να μελετήσουμε το περιβάλλον που μεταβάλλεται σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούν εκείνη την εποχή και τις δυνάμεις που δρουν στην ίδια αντίστοιχη χρονική περίοδο. Έτσι, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σύγχρονη ορολογία και μεθοδολογία ανάλυσης για να επιτύχουμε να δώσουμε την φυσιογνωμία αυτού του πολιτισμού με βάση τα σημερινά πλαίσια. Η ανάπτυξη της σκέψης και πιο συγκεκριμένα της φιλοσοφίας...

Πρέπει κανείς να φέρει στον νου του ξεκάθαρα τη συγκεκριµένη χρονική στιγµή. Το χειρόγραφο εκπονήθηκε στο τέλος του φθινοπώρου του 1922, χάρη στο αίτηµα που απηύθυνε προς τον Χάιντεγκερ ο Πάουλ Νάτορπ από το Μαρβούργο, µε το οποίο του ζητούσε να καταθέσει ένα υπόµνηµα σχετικά µε το πού βρίσκονταν οι φαινοµενολογικές ερµηνείες στον Αριστοτέλη, πάνω στις οποίες εργαζόταν τότε. Στην πραγµατικότητα, το χειρόγραφο αποτέλεσε την αφορµή για την πρόσκληση προς τον Χάιντεγκερ να αναλάβει καθηγητική έδρα στο Μαρβούργο, µια πρόσκληση που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1923. Τότε εγώ βρισ...

Τα "Ηθικά Μεγάλα" (ΗΜ) είναι η μία από τις τρεις μεγάλες συνθέσεις ηθικής διδασκαλίας που η αρχαιότητα μας παρέδωσε ως δημιουργήματα του Αριστοτέλη. Οι δύο άλλες πραγματείες που φέρουν το όνομα του Σταγειρίτη φιλοσόφου είναι τα "Ηθικά Ευδήμια" (ΗΕ) και τα "Ηθικά Νικομάχεια" (ΗΝ). Στα "Ηθικά Μεγάλα" (όπως και στις δύο άλλες πραγματείες) προτείνεται μία ηθική ανθρωπολογική, απαλλαγμένη από κάθε υπερβατικό στοιχείο τόσο στην πηγή και θεμελίωση της όσο και στη δόμηση και προοπτική της. Πρόκειται για ηθική εγγενώς πολιτική, προσανατολισμένη απαρέγκλιτα σε ένα κορυφαίο αγαθό,...

Η προσπάθεια διάσωσης της πολυειδίας και πολλαπλότητας του εμπειρικού οδήγησαν την αριστοτελική θεωρία σε αναλύσεις οι οποίες, παρότι δεν μπορούν να ιδωθούν υπό το πρίσμα του σχετικισμού, ωστόσο χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό απροσδιοριστίας, ο οποίος όμως παρέχει τη δυνατότητα στις ιδιαίτερες σκοπιές να περιέχονται σε μια ενότητα εντός της πόλεως. Στο ζήτημα της επιείκειας, ο Αριστοτέλης προκαταλαμβάνει σύγχρονες αναλύσεις της φιλοσοφίας του δικαίου. Η επιείκεια αναγνωρίζεται ως επανόρθωμα της φορμαλιστικής ιδιότητας του δικαίου, που προκύπτει από την ανάγκη για την πραγμ...

Τα δοκίμια που συνθέτουν τον τόμο αυτόν αποτελούν δημοσιεύματά μου σε ξένα κυρίως περιοδικά ή συλλογικούς τόμους μετά το 1994 έως σήμερα, μαζί με μία νέα μελέτη μου που αναφέρεται στη σχέση της Αριστοτελικής φυσικής φιλοσοφίας με τη σύγχρονη επιστήμη. Συνεκτικός τους ιστός είναι η προσπάθεια να αναδείξω τη βαθιά συγγένεια που συνδέει τον Αριστοτέλη με τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Το εγχείρημα αυτό αποτελεί μία νέα πρόταση ανάγνωσης της Αριστοτελικής φυσικής φιλοσοφίας, ώστε να ανασκευασθεί η παγιωμένη αντίληψη για την "παταγώδη", όπως χαρακτηρίσθηκε, "αποτυχία" του Α...

Ο γάλλος συγγραφέας, καθηγητής της μεσαιωνικής ιστορίας, Συλβαίν Γκουγκενέμ αμφισβητεί την αντίληψη ότι η Δύση ανακάλυψε την ελληνική γνώση κατά τον Μεσαίωνα χάρη στις αραβικές μεταφράσεις. Αποδεικνύει ότι η Ευρώπη διατηρούσε πάντα επαφή με τον ελληνικό κόσμο. Το αββαείο του Μον-Σαιν-Μισέλ, ιδιαίτερα, αποτελούσε ένα δραστήριο κέντρο μετάφρασης των έργων του Αριστοτέλη ήδη από τον 12ο αιώνα, ενώ οι πρώτες μεταφράσεις των ευρωπαίων λογίων προηγήθηκαν αρκετές δεκαετίες των αραβικών, οι οποίες ήταν κυρίως έργο των χριστιανών Αράβων. Ακόμα και ο τομέας της ισλαμικής φιλοσοφίας (...

[...] Το θέμα του Συνεδρίου είναι "Αριστοτέλης, κορυφαίος δάσκαλος και στοχαστής", κατανεμημένο σε πέντε ενότητες, σύμφωνα με το πρόγραμμα στην επιλογή αυτή καταλήξαμε, γιατί ο Αριστοτέλης αποτελεί κορυφαία πνευματική προσωπικότητα με παγκόσμια απήχηση που επέδρασε ουσιαστικά στη διαμόρφωση του δυτικού φιλοσοφικού στοχασμού. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου) Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Αναστάσιος Αγγ. Στέφος, "Εισαγωγική ομιλία του προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων" - Χαιρετισμός του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Ευριπίδη Στυλιανίδη Ο Αρι...

La Dott.ssa A.P., dopo un lungo ed attento lavoro sulle opere di aristoteliche, rivela un altro Aristotele, soffermandosi anche a dati storico-politico e sociali. Senza pregiudizi o esitazioni, ma sempre basandosi sulla scientificita del metodo storico-comparativo, propone un nuovo approccio della filosofia aristotelica, attraverso la concezione politica in evoluzione arrichita con le esperienze che vengono offerte dalle condizioni di vita sociale, politica, culturale in perente evoluzione. La concezione sulla filosofia pratica aristotelica attravesro il racconto vivo de...

Η σχέση Φιλοσοφίας και Θεολογίας, δηλαδή γνώσης και πίστης, ανέκαθεν απασχόλησε και απασχολεί την επιστημονική σκέψη. Η μεν Φιλοσοφία στην επίλυση του προβλήματος της σχέσης γνώσης και πίστης, έχει ως όπλο της τα επιχειρήματα, ενώ η Θεολογία, το βίωμα και την ελπίδα της πίστεως. Γεννάται λοιπόν η λογική απορία: Υπάρχει σύζευξη μεταξύ πίστης και γνώσης; Δηλαδή, χρήζει αναλύσεως η σχέση Φιλοσοφίας και Θεολογίας ή ένα τέτοιο ερώτημα φαντάζει πλατωνικά ουτοπικό; Το παρόν πόνημα εξετάζει τη σχέση της Ηθικής του Αριστοτέλους με τη Μεταφυσική του Γρηγορίου Παλαμά. Τόλμημα δύσκ...

Ο Αριστοτέλης άσκησε στη δημοκρατία της εποχής του ποικιλότροπη κριτική, η οποία σε πολλά σημεία είναι αστήρικτη και έχει έντονη ιδεολογική χροιά. Το παρόν βιβλίο διερευνά τις προσπάθειές του να συγκροτήσει εναλλακτική πρόταση. Εξετάζονται οι απόψεις του φιλοσόφου για συγκεκριμένα πολιτεύματα, καθώς και οι συμπάθειές του για ιστορικά πολιτικά πρόσωπα που είναι εκφραστές συντηρητικών ιδεών. Μέσα από την ανάλυση των νέων εννοιών (ηθικών, πολιτικών και φιλοσοφικών) που εισάγει ο Αριστοτέλης αναδεικνύεται η μείζων πρότασή του. Πρόκειται για μια προσπάθεια να συνδυασθούν στοιχεί...

Αδιαμφισβήτητη αυθεντία επί δυο χιλιετίες, ο Αριστοτέλης δεν χρειάζεται συστάσεις. Η "επίσκεψις" του έργου του αποτελεί πάντα μια χρήσιμη άσκηση για το σύγχρονο λειτουργό κάθε επιστήμης. Ακόμα και για ζητήματα που δεν έχει αφιερώσει ειδικό έργο, υλικό για γόνιμο προβληματισμό μπορεί να εξαχθεί από περιστασιακές αναφορές σε άλλα βιβλία. Αυτό ακριβώς επιχειρεί ο Χ. Σ. Ιεροδιακόνου, με θέμα τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, ένα ζήτημα στο οποίο απέδιδε ιδιαίτερη σημασία ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Ο συγγραφέας είναι καταξιωμένος πανεπιστημιακός διδάσκων ψυχιατρικής του Αριστοτ...

Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η ερμηνευτική ανασύσταση της φιλοσοφικής σκέψης του Θεοφίλου Κορυδαλέα (Αθήνα, 1574 - Αθήνα, 1646), όπως αυτή παραδίδεται κυρίως στα τυπωμένα έργα του. Για την αρτίωση, ωστόσο, αυτής της ανασύστασης διερευνήθηκαν επισταμένως και ισοσθενώς και οι φιλοσοφικές αντιλήψεις που ο Αθηναίος φιλόσοφος ανέπτυξε στα ανέκδοτα έως τώρα έργα του. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι κειμενοκεντρική καθώς με βάση την ανασύνθεση των κορυδαλικών κειμένων επιχειρείται στο μέτρο του εφικτού ο προσδιορισμός της φιλοσοφικής ι...

Ποιος ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου; Πως επιτυγχάνουμε την ευδαιμονία; Οι σωματικές ηδονές είναι κατακριτέες; Υπάρχει απόλυτη έννοια της δικαιοσύνης; Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) και ο Επίκουρος (341-270 π.Χ.), ο καθένας από την σκοπιά του, δίνουν συγκεκριμένες απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα και αναπτύσσουν τις απόψεις τους για τα θέματα τα οποία πάντα απασχολούσαν τον άνθρωπο. Η ψυχή είναι άυλη και ένα τμήμα αυτής αθάνατο. Η ψυχή είναι κάτι το υλικό και θνητή. Ο θάνατος είναι το χειρότερο κακό, το οποίο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο. Ο θάνατος είναι κάτι που...