Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Χοάν Μιρό έγινε καλλιτέχνης κάτω από σχετικά εχθρικές και αντίξοες συνθήκες. Επρόκειτο για το είδος εκείνο εχθρότητας με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος σχεδόν κάθε νεαρός καλλιτέχνης, όταν αντιδρά στις καλοπροαίρετες γονικές παραινέσεις να επιλέξει ένα αξιοσέβαστο και ασφαλές επάγγελμα. Αλλά επρόκειτο και για την εχθρότητα ενός γερασμένου καλλιτεχνικού κόσμου, ο οποίος είχε περιχαρακωθεί στον ακαδημαϊσμό του και οργιζόταν με τους νεότερους που προσπαθούσαν να βγουν από αυτό το τείχος. Γεννημένος το 1893 στη Βαρκελώνη, ο Μιρό ανήκε σε μια γενιά που είχε κληρονομήσει τους "-ι...

Η εμφάνιση του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα πυροδότησε στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων μια έκρυθμη κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από οξύτατες αντιδράσεις. Μετά από την έκδοση της "Υψικαμίνου" του Εμπειρίκου, και για το χρονικό διάστημα μιας πενταετίας, ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος της εποχής πλημμυρίζει από κείμενα σχετικά με τον υπερρεαλισμό. Η επίθεση που εξαπολύθηκε εναντίον του κινήματος υπήρξε πρωτοφανής και υπερέβη τα όρια μιας συνήθους φιλολογικής διαμάχης. Την εποχή εκείνη όσοι δεν χρησιμοποιούν τους παραδοσιακούς εκφραστικούς τρόπους βαφτίζονται σ...

"Ας προσκολλούνται άλλοι στην οικογένειά τους, στην πατρίδα τους, ακόμα και στη γη τους· εγώ δεν νιώθω τούτο το είδος άμιλλας. Συμπάθησα στον εαυτό μου μονάχα όσα έρχονταν σε ζωηρή αντίθεση μ' αυτούς τους εξωτερικούς διαπληκτισμούς, και ποτέ δεν ένιωσα άβολα σχετικά με την εσωτερική μου ισορροπία. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα δέχομαι να ενδιαφερθώ για τη δημόσια ζωή και να θυσιάσω ένα μέρος του χρόνου μου στο γράψιμο." (Andre Breton). Ό,τι και αν λένε, από τα πρώτα του σκιρτήματα (τα τόσο εμπρηστικά άλλωστε), ο υπερρεαλισμός παρατάχθηκε στη μεριά της εξέγερσης επιμένοντα...

"Για να γίνει πραγματικά αθάνατο ένα έργο τέχνης πρέπει να ξεπερνά κάθε ανθρώπινο μέτρο: η λογική και ο κοινός νους μόνο εμπόδια μπορεί να είναι". (Τζόρτζιο Ντε Κίρικο)

Το κλασικό στο είδος του αυτό βιβλίο αποτελεί συνδυασμό των βασικών για την κατανόηση του σουρρεαλισμού και του σουρρεαλιστικού κινήματος κειμένων και ενός πλούσιου εικονογραφικού και φωτογραφικού υλικού, έτσι ώστε ο αναγνώστης να σχηματίζει τελικά μια σφαιρική αντίληψη για τις ρίζες, τους θεωρητικούς άξονες, την ιστορική διαδρομή και τις διακλαδώσεις του σημαντικότερου ίσως κινήματος στην τέχνη του 20ού αιώνα. Την αρχική κριτική-ιστορική επισκόπηση του κινήματος από τον Βάλντμπεργκ ακολουθούν κείμενα των Μπρετόν, Ελυάρ, Αρτώ, Ριγκώ, κ.ά. πίνακες των Έρνστ, Άρπ, Μιρό, Μαγκρ...

[...] Ο σουρρεαλισμός δεν έφερε τον κοινωνικό κατακλυσμό. Η ιστορία γνώρισε πολλούς κατακλυσμούς, κατακλυσμούς αιματηρούς και επώδυνους, μπροστά στους οποίους οποιοδήποτε πνευματικό κίνημα δεν θα ήταν παρά μια άσκηση επί χάρτου. Ωστόσο, αν και πέρασε στα εγχειρίδια της ιστορίας της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικώτερα, δεν έγινε ποτέ σκέτη ιστορία. Μπορούμε να οριοθετούμε την ιστορική πορεία του κινήματος από την επίσημη γέννηση, το 1924, μέχρι τον διακηρυγμένο θάνατο, το 1969, μπορούμε να τοποθετούμε την χρυσή του εποχή χοντρικά στις δεκαετίες του '20 και του '30, ακόμα μ...

Εκείνοι οι ποιητές, οι διανοούμενοι και οι Ευρωπαίοι καλλιτέχνες, πολλοί από αυτούς μαρξιστές, των οποίων την προσοχή προσέλκυσαν το περιοδικό "La Revolution Surrealiste" και ο Αντρέ Μπρετόν, συνειδητοποίησαν ότι είχε έρθει ο καιρός να απελευθερώσουν τη μορφή έκφρασης, να δώσουν υπόσταση στον κόσμο του ασυνείδητου, του ονείρου και του "καθαρού ψυχικού αυτοματισμού". Ήταν πρόθυμοι να δώσουν μορφή και σχήμα στους εφιάλτες τους, στην παράνοιά τους, στον καταπιεσμένο ερωτισμό τους και στη σκοτεινή πλευρά του μυαλού τους. Ο "Σουρεαλισμός", όπως τον όρισε ο Μπρετόν, ήταν "πέρα απ...

"Κάθε πρωί που ξυπνώ", έγραφε ο ζωγράφος των εύκαμπτων ρολογιών και των φλεγόμενων καμηλοπαρδάλεων, "βιώνω μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις: να είμαι ο Σαλβαδόρ Νταλί..." Ο Νταλί, ένας Καταλανός εθισμένος στη δόξα και το χρυσάφι, ζωγράφισε πολύ και μίλησε πολύ. Το αγαπημένο του θέμα συζήτησης ήταν "πώς να γίνετε μεγαλοφυΐα". Η συνταγή του: "Ω, Σαλβαδόρ, τώρα το ξέρεις: αν παίζεις τη μεγαλοφυΐα, στο τέλος γίνεσαι!" Στα 6 του χρόνια ήθελε να γίνει μαγείρισσα, και επέμενε να χρησιμοποιεί τη λέξη σε γένος θηλυκό· στα 7 του, ο Ναπολέων. "Από τότε", είπε αργότερα, "η φιλοδοξία...