Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας άνθρωπος ξυπνάει χωρίς να θυμάται τίποτα πια. Δεν γνωρίζει πού βρίσκεται ούτε ποιoς είναι. Δίχως ταυτότητα παραπαίει μέσα στο κενό του. Ώσπου σιγά σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει πως για να ζήσεις, για να γίνεις άνθρωπος χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλώς να υπάρχεις. Έρμαιο του πουθενά, παίρνει απόφαση να χτίσει μόνος του την μνήμη του. Μα σύντομα κι αυτό αποβαίνει άκαρπο. Το ξύπνημα είναι το αργό και επώδυνο χτίσιμο της συνείδησης ενός ατόμου που στέκεται ασφυκτικά εγκλωβισμένο πάνω στην σκιά του εαυτού του, με μόνη βοήθεια την καθυστερημένη επίγνωση, που αναδύεται μέσ...

Σε ένα ορεινό χωριό της Θεσσαλίας συγκεντρώνονται συγγενείς και φίλοι για το "ξενάχωμα", την ανακομιδή των οστών μιας γιαγιάς από το μνήμα στο οστεοφυλάκιο. Το έθιμο όμως της εκταφής από τα συγγενικά μέλη της οικογένειας - σύμφωνα με την παράδοση του τόπου - γίνεται αφορμή να "ξεθαφτούν" πολλές προσωπικές και συλλογικές εφιαλτικές ιστορίες και μνήμες από τον Εμφύλιο και την ερήμωση του χωριού, που οδηγούν τελικά στην "άδοξη" διάλυση της οικογενειακής εκδήλωσης. Στο αφήγημα ξαναζωντανεύουν η δραματική δεκαετία του '40, η μετεμφυλιακή περίοδος και η μεγάλη μετανάστευση από τ...

Κρητικοί και σύµµαχοι στάθηκαν ενωµένοι απέναντι στο σκότος που κάλυπτε τον κόσµο, πατώντας στα ιστορικά χώµατα της Κρήτης. Το τοπίο σε κάθε του πτυχή φώναζε τη µακραίωνη ιστορία του. Μοναστήρια, µνηµεία, µνήµατα, χωριά, πρόσωπα, µαρτυρούσαν το πάθος για τη λευτεριά, και στο στόµα κάθε Κρητικού, ο επίδοξος εισβολέας θα άκουγε για άλλη µια φορά: "Δεν είναι τόπος τούτος εδώ για να κατακτηθεί... τη λευτεριά αγάπησε πιο πολύ και από την ίδια τη ζωή..." Ένα έργο αφιερωµένο στην αδούλωτη Κρήτη. Στον τόπο και τους ανθρώπους που αποτελούν την ταυτότητα του νησιού. Μέσα από...

H περιπέτεια ενός δέντρου που το κόβουν, το κάνουν τραπέζι, και μέσα στο μαραγκούδικο μαθαίνει πως από δω και πέρα θα ζει με τέσσερα πόδια, όπως τα ζώα. Όμως, δεν θα μπορεί να περπατάει όπως εκείνα, γιατί θα ζει με καρφιά, αφού ο άνθρωπος ό,τι χρειάζεται το καρφώνει για να το κρατάει κοντά του. "Kι αν χρειάζεται έναν άλλο άνθρωπο, τότε τι κάνει; Tον καρφώνει κι αυτόν;" ρωτάει το τραπέζι. Aυτό για τον καρφωμένο άνθρωπο θα το μάθει κάποτε από μόνο του, αλλά για την ώρα πληροφορείται πως το μόνο ξύλινο δημιούργημα που δεν έχει καρφιά και κυκλοφορεί στους δρόμους είναι κάτι χο...

[...] Το βιβλίο κινείται ανάμεσα στο δοκιμιακό λόγο και στη μυθιστορία. Γεγονότα, πρόσωπα και έργα διασταυρώνονται μέσα στο ρυθμό της αφήγησης που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε το Μπαρόκ από μια εντελώς διαφορετική οπτική και καλειδοσκοπική, θα έλεγα, σκοπιά. Αγωνίες και πειραματισμοί, εμπόδια και εύνοιες, αναζητήσεις και πάθη, οράματα και επιδιώξεις παρουσιάζουν στις σελίδες που ακολουθούν μια Ευρώπη με μεγάλη κινητικότητα, με μετακλήσεις και συμφωνίες, με απροσδόκητες καταστάσεις και αλλαγές, αλλά και καλλιτεχνική επικοινωνία που είχαν οι δημιουργοί μέσα από τις ιδιάζουσες...

"Όταν έλθει ο πόλεμος - που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία, κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τι είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλουν σε επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις". ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ Για τους πολέμους αυτούς, που έζησε από κοντά, στην πιο τρυφερή του ηλικία, μιλάει ένα παιδί, άλλοτε με το μυαλό του τότε και άλλοτε με τη σκέψη του σήμερα. Είναι η αληθινή ιστορία ενός παιδιού, μιας γενιάς ολ...

"Ήξερα επίσης -ήξερα πλέον- χρόνια μετά, με την καινούργια εκκίνηση και το "έλα να τρυπήσουμε τον ουρανό", και πρόθυμα καρτερική, αναμένοντας την κάθοδο, περίμενα, ολοένα ετοιμαζόμουν στωικά, να μείνω με τις τρύπες. Μα, όσο κι αν περιέρχεται κανείς σε κατάσταση επείγουσας ανάγκης για το ψέμα του άλλου, ποτέ δεν αρκεί: οι δεσμοί συνάπτονται ακόμη και με αρνήσεις, με λογιών-λογιών αμφισβητήσεις... και ποιο το ψέμα; Love is not love, απλώς. Love alters. Σε ποιον απάνω να στοιχηματίσεις για το αντίστροφο; και τι σημασία έχει; ή μήπως λέω στους ποιητές ότι ξόδεψαν μάταια τους ρυ...

Πόσο εύκολο είναι να μιλήσει κανείς γι’ αυτά που τον έχουνε σφραγίσει, γι’ αυτά που αλλάξανε τη ροή της ζωής του; Θα προσφέρει κάτι αυτό το εγχείρημα; Μέσα από ποιες διεργασίες και με ποιες εμπειρίες ανακαλύπτει κανείς την Ιθάκη;

Αέρινη ύπαρξη σάστισα όταν βρέθηκα μπροστά σου Προσπαθώ να μετρήσω μέσα μου ως το δέκα μήπως και ηρεμήσω Τίποτα... στο δύο σταματώ Δυο τα μεγάλα καστανά μάτια σου Δυο τα όμορφα στήθια σου που κάποτε έμοιαζαν ελίτσες Δυο τα λεπτά δυνατά σου χεράκια Δυο τα κόκκινα λουστρίν παπούτσια σου Σε κοιτάζω στα μάτια και σε ρωτώ τρομαγμένος "Πού 'ναι τα κόκκινα παπούτσια του Νανά;" Ακριβό της ζήσης μου περιδέραιο...

«Σύντομα βρήκαμε δουλειά και μπήκαμε για καλά στο δρόμο του μαρτυρίου. Στο εργοστάσιο, τι να δω!... τεράστιες μηχανές, σαν τέρατα, με στόματα μεγάλα, σαν σπηλιές που έβγαζαν ήχους απόκοσμους που μου 'φερναν ζαλάδα. Αυτά τα τέρατα, έπρεπε, με απίστευτη γρηγοράδα να τα ταΐζω ως το απόγευμα που σταμάταγαν να μουγκρίζουν. Στο τέλος της μέρας το κεφάλι μου βούιζε, σαν να μου έφραξαν τα αυτιά εκατομμύρια μέλισσες. Άκουγα με δυσκολία. "Πω! Πω! μάνα, εκεί μέσα είναι χειρότερα κι απ' την κόλαση που μας μολόγαγε η βάβω"...»

Η ιστορία αυτή σε καμιά περίπτωση δε θεωρώ ότι αποτελεί επιστημονικό ντοκουμέντο. Τότε γιατί άλλο ένα βιβλίο στα τόσα που κυκλοφορούν; Ίσως γιατί πιστεύω ότι μπορεί να αποτελέσει τον καμβά όπου θα υφάνουν και άλλοι τη δική τους ιστορία ή ίσως βοηθήσει τους μη ειδικούς στην κατανόηση του χώρου που λέγεται Γονικό και Αναπηρικό Κίνημα. Πιστεύω ακόμη, πως γράφοντας, ίσως βοηθηθούν κάποιοι να δουν ότι αν δεν είχαμε κάνει και αν δεν είχαν γίνει από τους ειδικούς όσα έγιναν, ο Μέμνων θα ήταν ένα παιδί χαμένο σε ένα κόσμο χωρίς ειρμό, "άχθος αρούρης", σε ένα περιβάλλον γεμάτο δυστ...

"Το κίτρινο σκυλί" είναι ένα κείμενο επείγουσας γλωσσικής πραγματικότητας. Ο συγγραφέας, με αφορμή την επίθεση με βιτριόλι, τον περασμένο Δεκέμβριο, κατά της Βουλγάρας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, έγραψε τον μακρύ, πυρετικό μονόλογο μιας νέας γυναίκας. Η Ρούσκα Ρούσεβα αναπνέει μέσα από φωνές που καταλαμβάνουν την καθημερινότητά της· πρόσωπα οικεία, τυχαία, υπερβατικά τη μεταμορφώνουν σ' ένα πολυφωνικό παραμιλητό. Αυτό είναι ένα αφηγηματικό παράδοξο. Η ηρωίδα του Φάις διεκδικεί έναν κόσμο αγάπης, ταυτόχρονα, μέσα από την πολιτική του ανυπεράσπιστου εαυτού και τη...

Μία εκδρομή που θα μείνει αξέχαστη. Στο Mουσείο των Κορυσχάδων θα ξεδιπλωθούν τραγικές στιγμές της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Η τυχαία συνάντηση καθηγήτριας και μαθήτριας -μετά από είκοσι πέντε χρόνια- μετατρέπει την εκδρομή στο καλύτερο μάθημα. Το μάθημα που δε διδάχθηκε ποτέ, η τότε μαθήτρια, στο σχολείο των δύσκολων χρόνων της δικτατορίας.

Οδός Αδριανουπόλεως. Οδός Μαρασλή. Οδός Εμμανουήλ Ροΐδη. Σοκάκια αγαπημένα που ξυπνούν μέσα μου τη χαμένη αθωότητα. Όσο κι αν άλλαξαν, όσο κι αν μεταμορφώθηκαν, ξέρουν καλά να κρύβουν τα παλιά μυστικά τους. Σε γωνίες και πλατείες. Σε χαμηλά σπιτάκια ακατοίκητα. Σε μαγαζιά με αλλαγμένες πινακίδες. Σε διασταυρώσεις και αλσύλλια. Σε πρόσωπα γνωστά που ακόμα θυμούνται. Γόνατα ματωμένα από χώματα, ποδήλατα και ιδρωμένα φανελάκια. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί. Οικογενειάρχες, νοικοκύρηδες αλλά και περιθωριακοί. Ρακοσυλλέκτες και μισότρελοι. Καμιά αντιπαροχή δεν μπόρεσε να αλλοιώσ...