Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Ιστορίες της διπλανής κρίσης" δεν είναι παρά μια προσωπική καταγραφή της "μνημονιακής" Ελλάδας, έτσι όπως έχει χαρτογραφηθεί ήδη στα κιτάπια της σύγχρονης ιστορίας. Άνθρωποι, συνάνθρωποι, υπάνθρωποι και απάνθρωποι, υπάλληλοι, ντελιβεράδες και μανατζαρέοι, παιδιά γερασμένα, γερασμένοι που νιώθουν παιδιά, ανήσυχες υπάρξεις και φιλήσυχες συνειδήσεις, γυναίκες και άντρες που τιμούν το ρόλο τους και ρόλοι που δεν βρήκαν ακόμα τους εκφραστές τους. Οι προσωπικοί μου ήρωες και αντι-ήρωες, κάτι άνθρωποι-διαμάντια που είχα την τύχη ν’ ανταμώσω, αλλά κι άνθρωποι-σαλιγκάρια, π’ αφή...

"Κάθε κύμα είναι διαφορετικό. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση λήθης, ξαφνικά όλη η ζωή σου είναι αυτό το μακρύ απλωμένο κύμα, στέκεσαι χωρίς παρελθόν, όλα στο μυαλό σου έχουν γίνει άυλα, ρευστά. Τίποτα δεν έχει σημασία, παρά το κύμα και η στιγμή". Αυστραλία 2007. Ένα μακρύ ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου, η χαμηλόφωνη προσδοκία ενός ξεκινήματος, η πολύωρη πτήση στο κενό. Το τοπίο προφανώς εξωτικό: φοίνικες, έρημοι και αχανείς παραλίες, Αβορίγινες και χίπικα κοινόβια, αστικές γειτονιές με σπίτια σε παράταξη στρατιωτική. Ο αφηγητής, στροβιλιζόμενος σ’ ένα τζετ λαγκ που προεκτε...

Αληθινές ιστορίες, γραμμένες με αγάπη για τον γενέθλιο τόπο, τη Θήβα και την Ιατρική, κύρια απασχόληση του συγγραφέα, διανθισμένες με χιούμορ. Πενήντα τρία αφηγήματα από βιωμένα περιστατικά, τα οποία λόγω της απόστασης του χρόνου, εν τέλει, διασκεδάζουν, ενώ, όταν συνέβαιναν, κάποια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και τραγικά. Το νεοαφιχθέν τηλέφωνο, αλλά και το θερμοσίφωνο, το σχολικό πηλίκιο, ο γραφικός καθηγητής Τεχνικών, ο γλαφυρός στις παραδόσεις του Γυμνασιάρχης κι αργότερα, τα πρώτα χρόνια σπουδών στην Ιταλία, το μάθημα της Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Α...

Ο Βασίλης Λάσκος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο και τιμημένος αξιωματικός του Ναυτικού, που η ζωή, οι περιπέτειες, ο άμετρος πατριωτισμός και το τέλος του υπήρξαν ήδη μια σειρά από μυθιστορηματικά κατορθώματα, πριν γίνουν μυθιστορηματική βιογραφία από τον Μ. Καραγάτση. Υπήρξε από τους ήρωες που λογικά, σχεδόν αναπόφευκτα, ενέπνευσαν τον συγγραφέα, όπως ο Γιούγκερμαν και ο Λιάπκιν. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία της δωρεάς σε υπερβολικό βαθμό, είναι ξεχωριστός, στα όρια σχεδόν του υπερανθρώπου - αλλά και τις αδυναμίες του: είναι προληπτικός, ξεροκέφαλος, έντιμα αφελής, γενναιόδωρος...

O ποιητής Κ.Π. Καβάφης αποφασίζει σε ώριμη ηλικία να αφηγηθεί αναλυτικά υπό τύπον απομνημονευτικού πεζογραφήματος -ασκούμενος παράλληλα στην καθαρεύουσα-, ανακαλώντας από τα βάθη της μνήμης του, την ιστορία ενός σύντομου αλλά μοιραίου για τον ίδιο οδοιπορικού, την εποχή της διαμονής του στο σπίτι του παππού του στο βοσπορινό Νιχωράκι. Ο ίδιος είναι δεκαεννέα ετών, ο περίπατος διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και αντιστοιχεί στην απόσταση από τα τελωνεία του Καράκιοϊ μέχρι την απέναντι παραλία του Εμίνονου δια μέσου της γέφυρας του Γαλατά. Ο αυτοαναφορικός μονόλογος παρακολουθε...

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, αγκαλιά με το Απολλώνιο πνεύμα, αλλά και με χιούμορ και με σάτιρα, περιγράφοντας τρεις αναπάντεχες ερωτικές του "περιπέτειες", δίνει απάντηση στο ερώτημα, πώς, κοινωνικά και πολιτικά, φτάσαμε εδώ που καταντήσαμε. Απωθημένος απ' τη σύγχρονη κοινωνική ερημιά και νιώθοντας ότι το μερίδιο του όλο και περισσότερο μικραίνει σ' αυτή τη ζωή, κι ακόμα, πως δεν μπορεί ν' "απορροφήσει" τίποτα πια, απ' όσα άλλοτε απορροφούσε" αχόρταγα, αναλογίζεται τις τρεις γυναίκες, που, στα νιάτα του, του χάρισαν ρίγη σεξουαλικής ηδονής κι αμέτρητα χρυσά φύλλα πείρ...

Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας έφηβος διασχίζει τα χρόνια και βρίσκεται να συνομιλεί με τη συνομήλικη μητέρα του. Και κάποιος άλλος, αγκαλιάζει τη δική του μητέρα τυλιγμένη στη νυφική απλάδα της. Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας δύσμορφος ανήλικος εργάτης κερδίζει τον εφ' όρου ζωής παραστάτη του τον ταχυδρόμο, που βάζει ως σκοπό του να ενώσει τον ανήλικο εργάτη με τους διάσπαρτους στον κόσμο συγγενείς του. Όμως, το πιο παράδοξο απ' όλα; Εκείνος ο κύριος με το ημίψηλο και το πούρο που, όντας διευθυντής, φιλοδόξησε να γίνει και ενορχηστρωτής αυτ...

Βερολίνο, η πιο δημοφιλής πόλη της Ευρώπης. Ιδιαίτερη, με παγωμένους χειμώνες που δεν ξεθωριάζουν τον θρύλο της, ίσα ίσα τον τρέφουν, με ένα παρελθόν και, κυρίως, ένα παρόν που είναι δύσκολο να μη σε τυλίξουν στο σαγηνευτικό τους δίχτυ. Τι συμβαίνει, όμως, αν αποφασίσεις να κινηθείς έξω από τον κύκλο της φήμης, αν προσπαθήσεις να σκαλίσεις τα μυστικά της, αν νιώσεις να σε πλακώνει το γκρίζο φόντο και η μελαγχολία της, αν ξύσεις την πρόσοψη της Ιστορίας, αν απλώσεις το χέρι και φας γλυκά ροδάκινα σ’ έναν παρατημένο βερολινέζικο κήπο; Το "Μπερλίν" παρακολουθεί το Βερολίνο...

Τα κείμενα που απαρτίζουν το βιβλίο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ένα ιδιότυπο οδοιπορικό. Είναι σημειώσεις - με κάθε μορφή λόγου - ενός συγγραφέα εντυπώσεων που ανατρέχει σε μια μεγάλη παρακαταθήκη. Με ιμπρεσσιονιστική όσο και λογική επεξεργασία του υλικού, η διαδρομή αυτή παράγει λόγο που άλλοτε έχει το χαρακτήρα αφηγήματος ή χρονικού, άλλοτε μορφή ποιητικής "σπουδής" ή ευσύνοπτου στοχαστικού αφορισμού. Γραφή που ταμιεύει την έκπληξη και το σαρκασμό, και αναδεικνύει οπωσδήποτε τον πνευματικό χαρακτήρα των πραγμάτων.

Ο Νικολάι, ένα επιτυχημένο στέλεχος μιας τράπεζας, μετά από μια λαμπρή σταδιοδρομία, αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η θεία Αλιόνα, που τον ανέθρεψε από τη στιγμή που έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, του προτείνει να συμμετάσχει σε μια πορεία 170 χιλιομέτρων μέσα στα αφιλόξενα πελώρια δάση, στους βάλτους και στα ποτάμια της Ρωσίας που γίνεται κάθε χρόνο από τον 13ο αιώνα. Με δισταγμό αρχικά και από αγάπη προς την θεία Αλιόνα, την απλή αυτή χωρική που λόγω μιας αναπηρίας δεν μπόρεσε ποτέ να συμμετέχει σ' αυτή τη μακρά λιτανεία, ο Νικολάι...

Dammerung. Angelehnt in einem verdreckten Pferch, die Augen nach oben gerichtet, sehnt sich ein Mann nach Licht. Wie eine goldene Liebkosung sendet eine nackte Gluhbirne ein gelbes Licht hinab. Die attraktive Figur hinter dem vorgezogenen Vorhang verwandelt sich in einem Schatten, der ihn uberallhin verfolgt. Die Figur ist zu einem Hirngespinst geworden, das ihn seines Verstandes beraubt -ein Traum und zugleich ein Alptraum.

Είναι η πρώτη φορά που ο Κώστας Ευαγγελάτος μας παρουσιάζει πεζογραφικό του έργο, μετά από μακρόχρονη ενασχόληση με τον ποιητικό λόγο, αποκαλύπτοντας μια ιδιαίτερη πτυχή της προσωπικής του ευαισθησίας. Μέσα από την ιστορία του Λούη, αγαπημένου σκύλου του συγγραφέα, παρακολουθούμε ενδιαφέρουσες στιγμές από την καλλιτεχνική πορεία του Κώστα Ευαγγελάτου, αλλά και νοσταλγικές εικόνες από τη ζωή του στην Κεφαλονιά. Ανθρώπινες, μικρές αλλά ανεπανάληπτες σταγόνες της πορείας μιας ζωής, με συνοδό έναν τετράποδο αγαπημένο φίλο. Όλες αυτές οι σκηνές και οι στιγμές χρωματίζονται...

Τα έργα του Πλάτωνα Ροδοκανάκη χαρακτηρίζονται από υπερβολή και ηδυπάθεια, ενώ σε αυτά συνυπάρχουν το όνειρο, η φαντασίωση αλλά και η λεκτική υπερβολή και επιτήδευση. Στο "Βυσσινί τριαντάφυλλο" ο αισθητισμός του συγγραφέα είναι ολοφάνερος. Το αισθησιακό, λυρικό ύφος του μυεί τον αναγνώστη στην ανυπέρβλητη μαγεία του έρωτα. Ήρωες της ιστορίας είναι ο Γιώργος και η Βέρα, δυο νέα και ερωτευμένα παιδιά, γόνοι εύπορων, αριστοκρατικών οικογενειών. Απολαμβάνοντας, λοιπόν, μια άνετη ζωή χωρίς βιοποριστικά προβλήματα, υιοθετούν μια απερίσκεπτη και ριψοκίνδυνη, σχεδόν νοσηρή συ...

"Αμετανόητος εραστής της γης που με γέννησε. Έστω κι αν η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη, αυτή και άλλη τόση θα είναι και θα παραμείνει η δική μου, μεγάλη γειτονιά. Ο δικός μου τόπος. Ρούχο κατάσαρκα στο κορμί μου. Παλιό κι αγαπημένο." Αυτή η επιγραμματική πρόταση, περικλείει όλη τη φόρτιση του Νίκου Παγώνη, αυτήν που οπλίζει την πένα του κάθε εβδομάδα για να γράψει τα μικρά αφηγήματά του, άλλοτε εμπνευσμένα από τη γενέτειρα, άλλοτε πασπαλισμένα από νοσταλγία, άλλοτε γραμμένα λόγω επικαιρότητας. Όλες, μα όλες, οι ιστορίες του Νίκου Παγώνη που έχουν ανθολογηθεί σε αυτό το β...

Αναμνήσεις του ποιητή από την έρημο του όρους Σινά, όπου πέρασε για δέκα χρόνια μεγάλα διαστήματα με τους Βεδουίνους της περιοχής.

"Στη χρυσή εποχή της καπνεργασίας, στον μεσοπόλεμο, τότε πού ολόκληρη σχεδόν η πόλη της Καβάλας ζούσε από τα καπνά, αλλά και η κοντινή Θάσος, το καταπράσινο νησί με τους πλούσιους ελαιώνες και τα αμπέλια, το πιο δημοφιλές δίστιχο, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου, ήταν αυτό που τραγουδούσαν οι καπνεργάτες κάθε Σάββατο, ημέρα πληρωμής του βδομαδιάτικου: Σάββατο να ΄ναι μάστορα κι ας είναι χίλιες ώρες." Ένα παιδί μεγαλώνει μετά τον πόλεμο μέσα σε έναν κόσμο όπου μαζί με το καθημερινό και το επαναλαμβανόμενο, συμπλέκονται αξεδιάλυτα το όνειρο, η φαντασία, η μαγεία και το πα...

Αποτελεί την πιο εμβληματική λογοτεχνική αποτύπωση της Πάτρας από έναν συγγραφέα που τη, ζει, την αγαπά και τη σχολιάζει με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας γι' αυτήν έναν ξεχωριστό μύθο που παραμένει, τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, ανεξίτηλος. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1990 και επανεκδίδεται σε μια σύγχρονα σχεδιασμένη έκδοση, που περιλαμβάνει επιπλέον εικαστικές δημιουργίες 23 καλλιτεχνών με την επιμέλεια της Γκαλερί Cube. Χωρίς υπερβολές και εντάσεις, αλλά με διεισδυτική και λυρική ματιά, ο Λογαράς χαρίζει στην Πάτρα μια ξεχωριστή περιπλάνηση στα ίχνη της ιστο...

Μου αρέσει τα βιβλία που διαβάζω ή γράφω να έχουν τις αρετές της αληθινής τέχνης του λόγου. Να καταφέρνουν να απαντάνε στην ευαισθησία των αναγνωστών και του δημιουργού, την νοοτροπία του, τη γνώση του το status quo γενικώς. Πάνω σε αυτό το γίγνεσθαι ελπίζω να μπορέσω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες μου. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι η πρόθεση μετράει, το αποτέλεσμα δεν ελέγχεται. Αλλά και αυτό έχει μια απάντηση. Ότι μια ευσύνοπτη αλλά οπωσδήποτε διεισδυτική βραδυφλεγής σπουδή πάνω στο ζήτημα είναι απαραίτητη προϋπόθεση.