Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αφήνω στο συρτάρι τις φωτογραφίες, γλιστράω κάτω από το τραπέζι, ξαπλώνω και σηκώνω το βλέμμα προς τα πάνω. Στο κενό διάστημα ανάμεσα στις διαγώνιες τραβέρσες και την ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού, ξεχωρίζει η άκρη ενός περιοδικού. Απλώνω το χέρι και τραβάω το έγχρωμο έντυπο. Γυρνάω μπρούμυτα στο πάτωμα και το ξεφυλλίζω. Μπροστά μου, στο εξώφυλλο, μια γυναίκα με κοιτάει στα μάτια με έναν τρόπο που δε με έχει κοιτάξει καμιά γυναίκα ως τώρα. Φοράει ένα ριγέ μπικίνι που αποκαλύπτει περισσότερα από όσα κρύβει. Χαμογελάει και τα δόντια της είναι κάτασπρα. Ανοίγει τα χέρια σα...

"Στη χρυσή εποχή της καπνεργασίας, στον μεσοπόλεμο, τότε πού ολόκληρη σχεδόν η πόλη της Καβάλας ζούσε από τα καπνά, αλλά και η κοντινή Θάσος, το καταπράσινο νησί με τους πλούσιους ελαιώνες και τα αμπέλια, το πιο δημοφιλές δίστιχο, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου, ήταν αυτό που τραγουδούσαν οι καπνεργάτες κάθε Σάββατο, ημέρα πληρωμής του βδομαδιάτικου: Σάββατο να ΄ναι μάστορα κι ας είναι χίλιες ώρες." Ένα παιδί μεγαλώνει μετά τον πόλεμο μέσα σε έναν κόσμο όπου μαζί με το καθημερινό και το επαναλαμβανόμενο, συμπλέκονται αξεδιάλυτα το όνειρο, η φαντασία, η μαγεία και το πα...

Η Αγερινή επιστρέφει στο νησί της, το νησί από όπου έφυγε όταν ήταν μικρό κορίτσι. Πειασματάρα και μη συμβατική, έχει αποφασίσει να ζήσει στον μικρό αυτό τόπο που γεννήθηκε. Ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί που δεν κατανομάζεται ποτέ, ίσως γιατί είναι φτιαγμένο από τις εικόνες των καλοκαιριών και των παιδικών χρόνων όλων μας. Μια απλή φαινομενικά ιστορία όπου μπορεί ο κάθε αναγνώστης να προβάλλειτον εαυτό του, να ονειρευτεί και να αποφασίσει να ζήσει το όνειρό του. Γιατί... κάπου υπάρχει πάντα ένα νησί...

H πυκνή ζούγκλα του Aμαζονίου είναι ο φυσικός χώρος όπου κινούνται τα πρόσωπα του βιβλίου. O Έλληνας χρυσοθήρας, η Σουηδέζα ανθρωπολόγος και ο Περουβιανός τυχοδιώκτης, αφού διασχίσουν παρθένα δάση και βαθιά ποτάμια, αφού αντιμετωπίσουν την άγρια φύση, θα συναντήσουν μια παράξενη φυλή ιθαγενών Iνδιάνων· θα μυηθούν στα μυστικά της θρησκείας τους και της μεταφυσικής τους πίστης, θα ζήσουν μαζί τους την καθημερινή ζωή της ζούγκλας και θα ταξιδέψουν μαζί τους στα μακρινά ταξίδια των άγνωστων παραισθησιογόνων, πριν φτάσουν στον τελικό τους προορισμό, τη μυθική Παϊτίτη. Στο βιβ...

Μέσα στις δοκιμασίες που ζούσαν η θλίψη κυριαρχούσε, αλλά ίσως ήταν αυτή που τους οδηγούσε στην απαραίτητη πνευματική άνοδο αφού πρώτα υπερνικούσαν δοκιμασία - κρίση, που τους δίδασκε επιμονή στην υπομονή. Τότε πια η αγάπη του Κυρίου μας σίγουρα θα κυριαρχούσε δίνοντάς τους της Ελπίδα.

"Καλοκαίρι. Απόδραση. Περιμένω το καράβι. Μα δεν βιάζομαι. Μπορεί και ν' αργήσει. Κι ούτε νοιάζομαι. Μπορώ ακόμα και να κοιμηθώ. Σαν έρθει το καράβι, οι ναύτες, που το ξέρουνε ότι το περιμένω, θα με ξυπνήσουνε και θα με ταξιδέψουνε μακριά... Καλοκαίρι λοιπόν. Πού αλλού; Στα νησιά, του Αιγαίου κυρίως, που ήταν και το όνειρο της γενιάς μου". Μυθικό ταξίδι γεμάτο φως, θάλασσα και ερωτισμό, όπου οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων συνυπάρχουν με τους πειρατές περασμένων αιώνων και τους αγίους των χριστιανών. Νησιώτες και τουρίστες που ξεφαντώνουν με διονυσιακό πάθος στα πανηγύρια και...

Προχθές περπατώντας την Αριστοτέλους έπεσα πάνω στο φίλο μου Σπύρο, Διευθυντή κάποιας Υπηρεσίας Περιθάλψεως, καθώς έβγαινε από το Υπουργείο του. Είχα να τον δω από τότε που μπήκα στην σύνταξη και θέλησα να τον πειράξω, θυμίζοντάς του τις αιώνιες διαφωνίες μας σχετικά με τη χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα των Υπουργείων μας. - Καλά εγώ αργόσχολος συνταξιούχος, του φώναξα, εσύ για πού το 'βαλες εν ώρα υπηρεσίας; Χώρεσες όλη τη φτωχοπελατεία σου στα Γηροκομεία, Πτωχοκομεία και τα πολλά Ιδρύματά σας για παιδιά με ειδικές ανάγκες, και το 'κλεισες το μαγαζί; - Ναι, μου...

Θρακιώτης, Αινίτης-Αλεξανδρουπολίτης ο συγγραφέας αγάπησε σχεδόν παθολογικά τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και διάβασε, έμαθε την ιστορία της μεγάλης γης της Θράκης. Δεν έμεινε εκεί, μελέτησε την ιστορία της Θράκης, την έκρινε και κυρίως την έφερε και την φέρνει στην επιφάνεια, με ένα δικό του, μοναδικό τρόπο. Μέσα από αφηγήματα, μυθοπλάθει ιστορίες, αναμειγνύει το σήμερα με το χθες, σε σαγηνεύει με μια αφοπλιστική και ευχάριστη τεχνική γραφής, σε κερδίζει και στο τέλος σε αποδίδει πλουσιότερο τόσο σε αισθήματα όσο και σε ιστορική γνώση.

Μια ατελείωτη σειρά δοκιμών και αναπαραστάσεων, όπου παίζεται το παιχνίδι του έρωτα, το παιχνίδι της αρχής και του τέλους, το παιχνίδι του χωρισμού, το παιχνίδι του αποχωρισμού και του αποχαιρετισμού και κυρίως παίζεται το παιχνίδι του παιχνιδιού. Κάθε στιγμή της ζωής ένας αιώνας θεάτρου. Κάθε στιγμή θεάτρου ένας αιώνας ζωής.

Έπειτα τους αγκάλιασε το χώμα. Και ό,τι συνέβη είχε τελειώσει μέσα στη σιωπή

Μια οικογένεια από ένα Ελληνικό χωριό της περιοχής της Μεθώνης αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Αίγυπτο, όπου υπήρχε δουλειά για όλους. Τα έξη χρόνια στην Αλεξάνδρεια, την "Αλ Ισκανταρέγια", σημαδεύουν τη ζωή του ήρωα, που ξεχειλίζει από αγάπη για τον τόπο. Οι νέες εντυπώσεις επιβάλλονται στη συνείδηση του παιδιού, έτσι ώστε να αγαπήσει την καινούργια γη και να την ποθήσει σε μεγαλύτερη ηλικία, όταν νέος πια, δουλεύοντας στο καράβι που πιάνει Αλεξάνδρεια, νοιώθει τις μνήμες να φουντώνουν και την αγάπη της χαμένης πια πατρίδας να ξαναέρχεται έντονη. Αναδρομική αφήγηση που ξ...

- Είσαστε μήπως συγγενής του κυρίου Ζαχαρίου που είστε καλεσμένος; τον ρώτησε σε μια στιγμή η Βάγια που προσπαθούσε με διάφορες αφορμές και προφάσεις να θερμανθεί η κουβέντα τους αλλά και να μάθει ό,τι μπορεί για τον άνθρωπο που είχε αισθανθεί ότι μάλλον αξίζει σ’ αυτόν τον τζέντλεμαν ν’ ανοίξει την πόρτα της καρδιάς της... - Όχι, είμαι ιατρικός επισκέπτης και συνεργάζομαι με το γιατρό λόγω του επαγγέλματος μου και μάλιστα πολύ στενά. Εσείς; - Ούτε κι εγώ συγγενής, εξήγησε η Βάγια. Εγώ είμαι μοδίστρα και ράβω τα μοντέλα σε έναν μεγάλο οίκο ραπτικής. Αυτή την κόκκινη μ...

Από την Τζέντα και την έρημο της Αραβίας, οι ήρωες του βιβλίου επιστρέφουν στη γενέθλια πόλη, την Αλεξάνδρεια, όπου ο ελληνισμός συρρικνώνεται και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Κι ενώ η ζωή τους μοιάζει να ξαναβρίσκει τον καθημερινό ρυθμό, ένα ταξίδι στην Αθήνα γίνεται η αφορμή για μια νέα ανατροπή. Ο επαναπατρισμός τους φαντάζει αναπόφευκτος. Όμως, κανένας γυρισμός δεν είναι εύκολος. Άλλωστε, στην Αθήνα της δεκαετίας του '60 καραδοκούν πολλές εκπλήξεις για όσους προσπαθούν να ενσωματωθούν ανώδυνα, για όποιους θέλουν να δημιουργήσουν, σε έναν τόπο που αλλάζει και εξελίσσ...

Άρχισα να γράφω την "Αλληλογραφία" τον Απρίλη του 1967, στην Αθήνα. Ήταν τότε που σιχάθηκα μονομιάς όλα τα στρατιωτικά εμβατήρια. Που πίστεψα πως δε θα μπορέσω να επιζήσω, και που έχασα καθ' εμπιστοσύνη στην ανθρωπιά του ανθρώπου. Πήρα μια ιστορία στην τύχη. Συμάζωξα από δω κι από κει κομμάτια ζωής, μνήμες και πείρες. Τα λοιπά τα μίλησα μόνος μου. Είναι όσα αποτελούν το σχόλιο. Έτσι γράφτηκαν αυτές οι σελίδες, γεμάτες απόγνωση: μια μικροσκοπική οδύσσεια της ξεφτισμένης ψυχής και του εξαθλιωμένου πνεύματος. Συμπληρώθηκαν το καλοκαίρι του 1968, στην Κέρκυρα. Δεν λογάριαζα...