Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Τάσος Θεοφίλου στο βιβλίο αυτό περιγράφει όψεις του μικρού σύμπαντος της φυλακής, της υπόγειας κουλτούρας των φυλακισμένων, που μπορεί να ξεκινά από την αυτοσχέδια πρακτική τέχνη και να φτάνει ως τη γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό και φαντασία λεξιπλασία. Ο ίδιος βιώνει όχι μονάχα τη βαρβαρότητα του εγκλεισμού, αλλά και την αυθαιρεσία ενός ολόκληρου δημοσιογραφικού-αστυνομικού-δικαστικού συμπλέγματος που χρησιμοποίησε ακόμα και τα pulp διηγήματά του ως "ακλόνητο" στοιχείο ενοχής για απαλλοτρίωση τράπεζας.

Σχεδόν σε κανένα δικαστήριο απ' αυτά που μας έκαναν δεν πήγα, έστελνα νομίμως τον συνήγορό μου της υπεράσπισης. Σ' αυτό όμως, και γαρ εφετείο, θεώρησα σωστό να πάω αυτοπροσώπως για να εξηγήσω κάποια πράγματα. [...] Πάω στο κρατητήριο διότι η έδρα δεν ήθελε να εξυπηρετήσει... Αργότερα έμαθα ότι στις 8-5-2017 στο πινάκιο με τους δέκα που είχαν παρόμοιες υποθέσεις με μένα, ήμουν ο μόνος φυλακισμένος... Γιατί άραγε;

Φυλακές Αίγινας. Χτίστηκαν από τον Καποδίστρια σαν ορφανοτροφείο για να προσφέρουν πολιτισμό και ανθρωπιά. Αγκάλιασαν με θέρμη τα ορφανά των αγωνιστών του '21. Για να καταλήξουν σε κολαστήριο ψυχών και σωμάτων. Εκεί, πίσω από τα κάγκελα, άφησαν το επισκεπτήριό τους άντρες που σημάδεψαν τη νεότερη ιστορία μας. Αγωνιστές της λευτεριάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αντρειωμένοι, που έγιναν τραγούδι στο στόμα του λαού. Από τον Νικηταρά και τον Μαρίνο Αντύπα, μέχρι τον Βελουχιώτη, τον Φλωράκη, τον Γλέζο, τον Παναγούλη, τον Στέφανο Σαράφη, τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Κώστα Λουλέ,...

Παρόλο που το Ημερολόγιο τελειώνει τον Αύγουστο του 1950, το κάτεργο της Γυάρου συνέχισε να λειτουργεί έως το 1950, όταν και καταργήθηκε με διάταγμα. Κανείς ποτέ δε θα μπορούσε να πιστέψει πως το κάτεργο θα επαναλειτουργούσε. Όμως, το 1955 η κυβέρνηση του Συναγερμού, για ν' αποσυμφορήσει -όπως ισχυρίστηκε- τις άλλες φυλακές, επανίδρυσε τη Γυάρο. Όλοι όσοι επισκέφτηκαν την εποχή εκείνη τη Γυάρο -υπουργοί, βουλευτές, διάφορες επιτροπές- διαπίστωναν τις φριχτές συνθήκες της ζωής των κρατουμένων. Η πολιτική της εξόντωσης εξακολουθούσε με διαφορετικούς τρόπους. Νέοι Μπουζά...

Συλλογή με τα τέσσερα βιβλία του Κάρυλ Τσέσμαν: "Το κελί 2455" ("Ο προθάλαμος του θανάτου"), "Το παιδί ήταν ένας δολοφόνος", "Πίσω απο τα σίδερα", "Το πρόσωπο της δικαιοσύνης".

Η αίσθηση όταν πέρασα την πρώτη πύλη ήταν αυτή της πιο απόκοσμης εγκατάλειψης. Μια τόσο βαθιά και αληθινή θλίψη. Η ανυπομονησία να φύγω από τα χέρια των μπάτσων έδωσε τη θέση της σ' ένα σχεδόν σαρκοβόρο αίσθημα κατάθλιψης που κατέτρωγε τα σωθικά μου. Δε βρήκα άλλους πρόχειρους παρά μόνο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μου κληροδότησε η πατριαρχία και τους εξαπέλυα βουβά ως μομφές, χωρίς κόμμα και χωρίς τελεία, σ' αυτούς και τις μανούλες τους. Ήταν ένα γκρι ίδρυμα σε έναν έρημο τόπο. Εκείνο το πρωτόφαντο συναίσθημα θα με συνοδεύει σε μικρότερη ένταση τα επόμενα χρόνια. Τό...

Ο Michel Foucault έγινε γνωστός όχι μόνο για το σπουδαίο θεωρητικό του έργο, αλλά και για το εύρος των πολιτικών συνεπειών που είχε αυτό με αφορμή τη συγκυρία του παρόντος. Ειδικότερα για το ζήτημα των φυλακών και του ποινικού συστήματος, ο Foucault δεν έγινε γνωστός μόνο για το βιβλίο του "Επιτήρηση και τιμωρία, η γέννηση της φυλακής", αλλά και για την πολιτική του δράση στο πλευρό των εξεγερμένων στις γαλλικές φυλακές μέσα από την Ομάδα Πληροφόρησης για τις Φυλακές. Τον Μάιο του 1978 συμμετείχε σε μία "στρογγυλή τράπεζα" με ιστορικούς σχετικά με την ιστορία του ποινικού σ...

«Το κίνημα της κατάργησης των φυλακών (prison abolitionism) έχει μακρά ιστορία και σε διάφορες εποχές οι ακτιβιστές του υποστήριξαν πως οι συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές και τα κρατητήρια, παράλληλα με την αποτυχία των σωφρονιστικών ιδρυμάτων να επιτελέσουν τον διακηρυγμένο τους σκοπό, συγκροτούν το ισχυρότερο επιχείρημα για την κατάργησή τους. Βέβαια, οι συνθήκες έχουν γίνει ακόμα χειρότερες με τα χρόνια και ένας ασύλληπτος αριθμός ανθρώπων -πάνω από δυο εκατομμύρια- κρατούνται σήμερα στο σωφρονιστικό δίκτυο των ΗΠΑ. Επιπλέον, γίναμε μάρτυρες του πως οι θεσμοί αυτοί...

Συγγραφείς στον τόμο: Ε γ κ λ η μ α τ ο λ ο γ ι κ ά Στέργιος Αλεξιάδης, Γεώργιος Ι. Ανδρούτσος, Γεώργιος Απ. Αντωνόπουλος, Γεώργιος Παπανικολάου, Βίκυ Βλάχου, Στράτος Γεωργούλας, Χριστίνα Ζαραφωνίτου, Θεόδωρος Θάνος, Βασιλική Κ. Θεολόγη, Κώστας Κοσμάτος, Μαρία Π. Κρανιδιώτη, Πελαγία Ι. Παπανικολάου, Ηλέκτρα Π. Γιώτη, Έφη Λαμπροπούλου, Όλγα Ματσκίδου, Ιωάννα Χόρτη, Μπετίνα Ντάβου, Στέλλα Παπαμιχαήλ, Κωνσταντίνα Σκλάβου, Hildrun J. Passas, Nikolaos Passas, Αθανασία Π. Συκιώτου, Ιωάννης Ταχματζίδης, Χρήστος Τσουραμάνης, Ιάκωβος Φαρσεδάκης, Αναστασία Χαλκιά, Διονύσιος Ν. Χι...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα συλλογικό έργο, στο οποίο η πραγματικότητα της φυλακής συναρθρώνεται με τους πολυποίκιλους ορισμούς της και αναδεικνύεται ο πλούτος των θεάσεων και των νοημάτων που ιστορικά προσέδωσε η κοινωνία μας στη φυλακή. Η ανάλυση της διαντίδρασης των ποινικών πρακτικών με κοινωνικές και πολιτισμικές μεταβλητές, στα πρώτα κείμενα του τόμου, υποδεικνύει όψεις που μπορεί να πάρει ο διάλογος μεταξύ επιστημονικών και άλλων κοινωνικών λόγων. Στις επόμενες θεματικές ενότητες, κατά συνέπεια, η ανάλυση εστιάζει στις εικόνες φυλακής, όπως αυτές αναδύονται μέσα από διά...

Χαράματα, δεν έχει ακόμα καλά-καλά φέξει, όταν φτάνουμε στα Γιούρα. Μπροστά μαs υψώνεται έναs μαύροs και σκοτεινόs ξερόβραχος. Διακρίνουμε το στρατόπεδο στην πλαγιά: μόλις ξεχωρίζουν στη σειρά άσπρα αντίσκηνα με φόντο το σκοτεινό βράχο. Αποβιβαζόμαστε, μουδιασμένοι και αμήχανοι για το τι μαs περιμένει. Δύο βλοσυροί ανθρωποφύλακες μαs "υποδέχονται" με βρισιές και απειλές. Μαs οδηγούν σ' ένα χαντάκι-δρόμο, δεξιά κι αριστερά τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Απορημένοι, κοιτάζουμε περίεργα γύρω μαs. Μόλις διακρίνουμε μερικές ανθρώπινεs σκιές να γλιστρούνε στο μισοσκόταδο. Δ...

Το ανά χείρας συγγραφικό έργο παρουσιάζει τις βασικότερες ομάδες (κατηγορίες) κρατουμένων, καθώς και τις πλέον αντιπροσωπευτικές συνιστώσες που συνθέτουν την οργάνωση της ζωής στη φυλακή, παραθέτοντας για την καθεμία από αυτές τους κυριότερους σχετικούς κανόνες του διεθνούς σωφρονιστικού δικαίου αλλά και της ευρύτερης διεθνούς νομοθεσίας η οποία αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στις παραθέσεις αυτές περιλαμβάνονται αρχές και κανόνες περιφερειακής ή και παγκόσμιας εμβέλειας (όπως είναι, για παράδειγμα, τα ψηφίσματα του Συμβουλίου της Ευρώπης και των Ηνωμένων Εθνών, αντίστοιχα)...

Η εμπειρία της φυλακής και της εξορίας χαράχτηκε στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, εκφράστηκε στη λογοτεχνία, στις τέχνες, έγινε μνημονικός τόπος, σημάδεψε τη νεοελληνική κουλτούρα του 20ού αιώνα. Το βιβλίο του Βόγλη συμβάλλει ώστε η εμπειρία αυτή να γίνει αντικείμενο ιστορικής ανάλυσης, και μάλιστα συγκριτικής. Γιατί μέσω της ελληνικής εμπειρίας της φυλακής και της εξορίας αναλύει την ίδια την έννοια και την πρακτική του εγκλεισμού, την τεχνολογία της τιμωρίας και της πειθάρχησης. Δεν αντιμετωπίζει όμως τους κρατούμενους ως παθητικά υποκείμενα. Ανατέμνει το πώς βίωσαν αυτή...

Στηριγμένο σ' ένα εξαιρετικά σημαντικό φωτογραφικό αρχείο από την Ανάφη, το βιβλίο αυτό ασχολείται με τη ζωή των κομμουνιστών, των συνδικαλιστών και άλλων προσώπων που εξορίστηκαν εκεί από τη δικτατορία του Μεταξά, με την αιτιολογία ότι συνιστούν "δημόσιο κίνδυνο". Αντλώντας από δημοσιευμένα και αδημοσίευτα απομνημονεύματα και από προσωπικές αφηγήσεις πρώην εξόριστων, η Μάργκαρετ Κέννα δίνει μια ολοζώντανη εικόνα αυτής της ετερόκλητης συνάθροισης ανθρώπων που βρέθηκαν μπροστά σ' ένα δυσβάσταχτο κοινό πεπρωμένο. Ως άτομα και ως "ομάδα συμβίωσης" χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν...