Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι δημόσιες φυλακές σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί σκληρή και κατεδαφιστική κριτική. Όλο και περισσότερες χώρες χρησιμοποιούν με κάποια μορφή τις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα για τη λειτουργία των σωφρονιστικών καταστημάτων. H εμπλοκή του έχει κάποια ισχυρά πλεονεκτήματα και απτά οφέλη, αλλά υπάρχουν και σοβαροί πολιτικοί και ανθρωπιστικοί κίνδυνοι. Οι κίνδυνοι αυτοί μεγαλώνουν, όταν το κίνητρο της μείωσης του κόστους αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο έντονο. Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι, εφόσον οι φυλακές στις οποίες συμμετέχει ο ιδιωτικός τομέας είναι σωστά οργανωμένες κα...

Συγγραφείς στον τόμο: Ε γ κ λ η μ α τ ο λ ο γ ι κ ά Στέργιος Αλεξιάδης, Γεώργιος Ι. Ανδρούτσος, Γεώργιος Απ. Αντωνόπουλος, Γεώργιος Παπανικολάου, Βίκυ Βλάχου, Στράτος Γεωργούλας, Χριστίνα Ζαραφωνίτου, Θεόδωρος Θάνος, Βασιλική Κ. Θεολόγη, Κώστας Κοσμάτος, Μαρία Π. Κρανιδιώτη, Πελαγία Ι. Παπανικολάου, Ηλέκτρα Π. Γιώτη, Έφη Λαμπροπούλου, Όλγα Ματσκίδου, Ιωάννα Χόρτη, Μπετίνα Ντάβου, Στέλλα Παπαμιχαήλ, Κωνσταντίνα Σκλάβου, Hildrun J. Passas, Nikolaos Passas, Αθανασία Π. Συκιώτου, Ιωάννης Ταχματζίδης, Χρήστος Τσουραμάνης, Ιάκωβος Φαρσεδάκης, Αναστασία Χαλκιά, Διονύσιος Ν. Χι...

Ο Michel Foucault έγινε γνωστός όχι μόνο για το σπουδαίο θεωρητικό του έργο, αλλά και για το εύρος των πολιτικών συνεπειών που είχε αυτό με αφορμή τη συγκυρία του παρόντος. Ειδικότερα για το ζήτημα των φυλακών και του ποινικού συστήματος, ο Foucault δεν έγινε γνωστός μόνο για το βιβλίο του "Επιτήρηση και τιμωρία, η γέννηση της φυλακής", αλλά και για την πολιτική του δράση στο πλευρό των εξεγερμένων στις γαλλικές φυλακές μέσα από την Ομάδα Πληροφόρησης για τις Φυλακές. Τον Μάιο του 1978 συμμετείχε σε μία "στρογγυλή τράπεζα" με ιστορικούς σχετικά με την ιστορία του ποινικού σ...

Ο Βασίλης Παλαιοκώστας δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σε αυτό το βιβλίο περιγράφει με γλαφυρότητα την περιπέτεια της ζωής του και τοποθετείται για τη δική του ηθική στάση ζωής. Ένα βιβλίο, σχεδόν κινηματογραφικό, που διαβάζεται απνευστί, με στιγμές δυνατές και άλλες φορές τρυφερές, ανθρώπινες, καθημερινές, στιγμές ενός ανθρώπου που διψάει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή αντιδρώντας σε έναν αφύσικο κόσμο.

Το βιβλίο αυτό είναι η λογοτεχνική αποτίμηση της εμπειρίας του συγγραφέα, ο οποίος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. ... Η χώρα των κλουβιών είναι ομοιόμορφη, εκνευριστικά ίδια, φτιαγμένη από τα ίδια υλικά, μπετό και σίδηρο, μέσα και έξω, για να είναι το "έξω" ίδιο με το μέσα. Τεράστιοι τοίχοι, συρματοπλήγματα, μπετοναρισμένα βήματα, σκοπιές φρουρών, όπλα που σημαδεύουν, που απειλούν κάθε σκέψη για απόδραση... ... Επισκεπτήριο με τζάμι που χωρίζει τους δύο κόσμους. Ακουμπάς το χέρι σου εκεί που νομίζεις ότι ε...

Μένει κανείς έκθαμβος στην εμμονή των βυζαντινών, των ραγιάδων αλλά και των νεοελλήνων στην ηλιόφωτη και διάφανη δημοτική ποίηση, κορμός της οποίας είναι τα τραγούδια της φυλακής, που έχουν ριζώσει στην ψυχή τους, σαν το στρείδι στο βράχο. Έμειναν πιστοί στη σεμνή παράδοση του γνήσιου μόχθου του λαϊκού πνεύματος και πίστεψαν σ’ αυτό, όπως πιστεύει το δέντρο στο χώμα του, ο γερο-πλάτανος στα γάργαρα νερά που κυλούν στις ρίζες του και ο θεόρατος έλατος στο βουνίσιο αγέρα που τον θωπεύει. Τα πρώτα τραγούδια της φυλακής είναι εκείνα του Ακριτικού Κύκλου (900-1100 μ.Χ.). Ακολ...

Μεσούντος του Εμφυλίου Πολέμου, ο στρατιώτης Αντώνης Δημητριάδης καταδικάζεται τετράκις σε θάνατο για την άρνησή του να σηκώσει όπλο εναντίον των ανταρτών. Θα περάσει τα επόμενα οκτώ χρόνια της ζωής του στις φυλακές, περιμένοντας την εκτέλεσή του. Το χρονικό της πρώτης τετραετίας του εγκλεισμού του, όπως την κατέγραψε ο ίδιος σε παράνομο ημερολόγιο στις Φυλακές Αβέρωφ, παρουσιάζεται στο παρόν βιβλίο από την κόρη του, τη δημοσιογράφο Γιάννα Δημητριάδη.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2013, ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA Τζον Κυριάκου άρχισε να εκτίει ποινή φυλάκισης τριάντα μηνών. Το έγκλημά του: είχε καταγγείλει δημόσια τη χρήση βασανιστηρίων από τη CIA σε κρατουμένους μέλη της Αλ Κάιντα, παραβιάζοντας τον νόμο σχετικά με την προστασία της ταυτότητας των υπαλλήλων των μυστικών υπηρεσιών. Ο "Φυλακισμένος πράκτορας" περιέχει τα απομνημονεύματα του Κυριάκου από τους είκοσι τρεις μήνες που παρέμεινε στη φυλακή. Χρησιμοποιώντας είκοσι βασικές δεξιότητες που διδάχθηκε στην επιχειρησιακή του εκπαίδευση από τη CIA, κατάφερε να παρα...

Η αίσθηση όταν πέρασα την πρώτη πύλη ήταν αυτή της πιο απόκοσμης εγκατάλειψης. Μια τόσο βαθιά και αληθινή θλίψη. Η ανυπομονησία να φύγω από τα χέρια των μπάτσων έδωσε τη θέση της σ' ένα σχεδόν σαρκοβόρο αίσθημα κατάθλιψης που κατέτρωγε τα σωθικά μου. Δε βρήκα άλλους πρόχειρους παρά μόνο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μου κληροδότησε η πατριαρχία και τους εξαπέλυα βουβά ως μομφές, χωρίς κόμμα και χωρίς τελεία, σ' αυτούς και τις μανούλες τους. Ήταν ένα γκρι ίδρυμα σε έναν έρημο τόπο. Εκείνο το πρωτόφαντο συναίσθημα θα με συνοδεύει σε μικρότερη ένταση τα επόμενα χρόνια. Τό...

Σχεδόν σε κανένα δικαστήριο απ' αυτά που μας έκαναν δεν πήγα, έστελνα νομίμως τον συνήγορό μου της υπεράσπισης. Σ' αυτό όμως, και γαρ εφετείο, θεώρησα σωστό να πάω αυτοπροσώπως για να εξηγήσω κάποια πράγματα. [...] Πάω στο κρατητήριο διότι η έδρα δεν ήθελε να εξυπηρετήσει... Αργότερα έμαθα ότι στις 8-5-2017 στο πινάκιο με τους δέκα που είχαν παρόμοιες υποθέσεις με μένα, ήμουν ο μόνος φυλακισμένος... Γιατί άραγε;

Παρόλο που το Ημερολόγιο τελειώνει τον Αύγουστο του 1950, το κάτεργο της Γυάρου συνέχισε να λειτουργεί έως το 1950, όταν και καταργήθηκε με διάταγμα. Κανείς ποτέ δε θα μπορούσε να πιστέψει πως το κάτεργο θα επαναλειτουργούσε. Όμως, το 1955 η κυβέρνηση του Συναγερμού, για ν' αποσυμφορήσει -όπως ισχυρίστηκε- τις άλλες φυλακές, επανίδρυσε τη Γυάρο. Όλοι όσοι επισκέφτηκαν την εποχή εκείνη τη Γυάρο -υπουργοί, βουλευτές, διάφορες επιτροπές- διαπίστωναν τις φριχτές συνθήκες της ζωής των κρατουμένων. Η πολιτική της εξόντωσης εξακολουθούσε με διαφορετικούς τρόπους. Νέοι Μπουζά...

"Ήταν απολύτως απαραίτητο να καταστεί ο πληθυσμός ένα ηθικό υποκείμενο και να σπάσει η συναλλαγή του με την εγκληματικότητα, έτσι ώστε να διαχωριστούν οι παραβατικοί και να φανούν επικίνδυνοι όχι μόνο για τους πλούσιους αλλά και για τους φτωχούς επίσης, φαύλοι υποκινητές των μεγαλύτερων κοινωνικών κινδύνων". Μισέλ Φουκώ, "Συζήτηση για τη φυλακή", 1975 "[...] δεν πρέπει να δούμε τα πράγματα με όρους αντικατάστασης μιας κοινωνίας της κυριαρχίας από μια πειθαρχική κοινωνία και της επακόλουθης αντικατάστασης μιας πειθαρχικής κοινωνίας από μια κοινωνία της διακυβέρνησης· στη...

Όπως είναι γνωστό από την Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος, η Λαοκρατία Σερβίδου μάζευε τραγούδια της φυλακής απ' όταν ήταν πολιτική κρατούμενη. Όταν ηττήθηκε η εξέγερση της λεγόμενης "Ελεύθερης Ελλάδας" εναντίον της κυβέρνησης του ΚΚΕ (Πολυτεχνείο, Νοέμβρης 1973) και η Λαοκρατία σκοτώθηκε, οι γονείς της διαφυλάξανε τη συλλογή των τραγουδιών από τις έρευνες της ΛΑΚΡΑΣΦΑ (Λαϊκή Κρατική Ασφάλεια). Πολύ αργότερα, την εμπιστεύτηκαν για έκδοση στον Ροβήρο Μαράνου-Καραντουμιτράκε (Ρ.Μ.-Κ.), δρ Νοελληνικής Φιλολογίας, ο οποίος, αυθαίρετα, προόσθετε τραγούδια μέχρι σχεδόν τον θάνατ...

"... Αν και έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε που το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε, πριν από 37 χρόνια, ο τρόπος με τον οποίο το κράτος και οι περισσότεροι στην κοινωνία αντιμετωπίζουν το έγκλημα και τους θεωρούμενους ως εγκληματίες δεν άλλαξε. Για αυτό παραμένει χρήσιμη η αναρχική θεώρηση του εγκλήματος και της Εγκληματολογίας, για όσους αμφισβητούν τις κυρίαρχες απόψεις, και ας μην είναι αναρχικοί. Από την στιγμή που οι αναρχικοί στην Ελλάδα υπήρξαν αυτοί που συμπαραστάθηκαν περισσότερο στους αγώνες των κρατουμένων για ανθρώπινα δικαιώματα, το γιατί οι αναρχικοί ενδιαφέροντ...

Ο Τάσος Θεοφίλου στο βιβλίο αυτό περιγράφει όψεις του μικρού σύμπαντος της φυλακής, της υπόγειας κουλτούρας των φυλακισμένων, που μπορεί να ξεκινά από την αυτοσχέδια πρακτική τέχνη και να φτάνει ως τη γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό και φαντασία λεξιπλασία. Ο ίδιος βιώνει όχι μονάχα τη βαρβαρότητα του εγκλεισμού, αλλά και την αυθαιρεσία ενός ολόκληρου δημοσιογραφικού-αστυνομικού-δικαστικού συμπλέγματος που χρησιμοποίησε ακόμα και τα pulp διηγήματά του ως "ακλόνητο" στοιχείο ενοχής για απαλλοτρίωση τράπεζας.

O συγγραφέας Μάρκος Παππάς, νυν μοναχός Θεογόνιος Αγιορείτης, πρώην χρήστης ναρκωτικών και κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού, περιγράφει με τη σκληρή διάλεκτο της "στενής", αλλά και με τον λυρισμό που τον χαρακτηρίζει, το πέρασμά του μέσα από τους σκοτεινούς, δαιδαλώδεις διαδρόμους της φυλακής. Εμπειρίες που σημάδεψαν τη ζωή του, αφού βίωσε για τέσσερις μήνες τη στέρηση της ελευθερίας του, με την απειλή του θανάτου -προερχόμενη από αλλοδαπούς κρατουμένους κυρίως- να κρέμεται συνεχώς πάνω από το κεφάλι του. Το "Ταξίδι στο Νεπάλ" είναι μια σκληρή, αληθινή περιπέτεια που έ...

"Η φυλακή είναι μια δοκιμασία για το λαϊκό αγωνιστή. Απ' την πρώτη στιγμή της σύλληψης αρχίζει μια σκληρή δοκιμασία. Ξεκομμένος ο αγωνιστής από κάθε άλλη συμπαράσταση και βοήθεια που μπορεί να του προσφερθεί. Γι' αυτό μόνος αντιμετωπίζει όλα τα μέσα βίας και εξαναγκασμού που ασκούνται σε βάρος του απ' το μηχανισμό της βίας. Γιανα τσακίσουν τον αγωνιστή, να τον αναγκάσουν να υποκύψει, για να τον κουρελιάσουν, για να τον κάνουν ράκος προσπαθούν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να τον στύψουν σαν λεμονόκουπα και μετά να τον πετάξουν. Του δίνουν δήθεν την "ελευθερία" του, όπως ε...