Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χρόνια με κυνηγούσε η ιδέα ν' ασχοληθώ με τα λαϊκά παραμύθια. Διάλεξα τις καλύτερες παραλλαγές, με βασικό κριτήριο το δίδαγμα ζωής που βγαίνει απ' την παραδοσιακή μυθοπλασία. Δεύτερο μέλημά μου: η γλώσσα. Θέλησα να διατηρήσω πολύτιμες εκφράσεις της δημοτικής, που χάνονται στην ισοπεδωτική καθημερινή ομιλία, ταυτόχρονα όμως, στρωτά γραμμένα, τα παραμύθια να διαβάζονται απ' τα σημερινά παιδιά. Τα εμπλούτισα μάλιστα με παροιμίες, που κι αυτές ολοένα περισσότερο μπαίνουν στο περιθώριο... Τελειώνοντας, θυμήθηκα πως σαν ήμουν μικρή, κάθε χρόνο γινόταν στο Ζάππειο η "Πανελλήνι...

Το Κέντρο Χιακών Μελετών "Πελινναίο" παρουσιάζει μία επιλογή από εννέα "αλλιώτικα" παραμύθια δημοσιευμένα το 1920 στη σατυρική εφημερίδα "Το κουδούνι", εμπνευσμένα από την καθημερινή ζωή και τις συνήθειες της κοινωνίας. Με σπιρτόζικο ύφος σατιρίζουν πρόσωπα και συμπεριφορές, σκιαγραφώντας τυπικούς χαρακτήρες της εποχής.

Η παρούσα συλλογή είναι αφιερωμένη στον Κώστα Πασαγιάννη (1872-1933). Στο χρονικό διάστημα 1893-1920 ασχολήθηκε συστηματικά με τη δημοσίευση παραδόσεων της Μάνης στη δημοτική. Υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Στο έργο του περιλαμβάνεται και η συγγραφή σχολικών βιβλίων. Η συλλογή εξηγεί πώς μπορεί να αιχμαλωτίσει το χρυσό κοπάδι που φυλάει ένας αράπης όποιος το συναντήσει. Περιλαμβάνει την ιστορία του Δισδάραγα της Ζαρνάτας που γνώρισε τον Γιαννιό τον μεταπράτη που καταλάβαινε τη γλώσσα των πουλιών. Ε...

Κατά απροσδόκητο τρόπο τα "Παραμύθια της ελληνικής μυθολογίας" ιδωμένα μέσ’ από τα μάτια ενός ξένου, εξαιρετικά καταρτισμένου μελετητή της αρχαιότητας προσφέρουν στον έλληνα αναγνώστη μια αιφνιδιαστική οπτική γωνία για να συλλάβει καθρεφτισμένο το πρόσωπό του. Λεπτομέρειες που κανείς δεν προσέχει υπό άλλες συνθήκες γίνονται εδώ αφυπνιστικές σπίθες στο ξετύλιγμα μιας ακόμη ελληνογονίας, ενός έπους που με το τραγούδι του μεταδίδει σε αθώους αναγνώστες το μικρόβιο της θρασύτατης στάσης-επανάστασης των Ελλήνων μπροστά στον κόσμο. Η απόσταση που χωρίζει τον Βρετανό συγγραφέα α...

Ο Κώστα Φωτεινός αγαπά τα παραμύθια. Και τα χρησιμοποιεί για να εικονογραφήσει με τρόπο ανάλαφρο τις πιο σύνθετες, βαθιές αλήθειες. Ο φόβος που μας εμποδίζει να βρούμε λύση στα προβλήματά μας, ο ανταγωνισμός του αρσενικού με το θηλυκό και η πιθανή λύση του, η δυσκολία να επιλέξουμε αυτόνομα το δρόμο μας, η αναζήτηση της χαράς είναι μερικά από τα θέματα που τον απασχολούν σε αυτή τη συλλογή των παραμυθιών του. Κι είναι μια ανάσα αισιοδοξίας το μήνυμά τους, από έναν άνθρωπο που αγαπά και νοιάζεται "τα μεγάλα φοβισμένα παιδιά".

Τα τρία αυτά λαϊκά παραμύθια τα άκουσα από τη μητέρα μου και τον πατέρα μου, όταν ήμουν παιδί. Ζούσαμε τότε στο χωριό Γοργόπη της Μακεδονίας. Τηλεόραση δεν υπήρχε, και τα κρύα βράδια του χειμώνα, τα παραμύθια ζέσταιναν τις καρδιές μας. Αλλά και στη διάρκεια του καλοκαιριού καθώς αρμάθιαζε καπνά όλη η οικογένεια, ακόμη και τα παιδιά, οι μανάδες συνήθιζαν α λένε παραμύθια και ιστορίες για να αντέχουν τα παιδιά τους την πολύωρη και μονότονη εργασία. [...] Από συζητήσεις που είχα με τους γονείς μου όταν άρχισα να τα καταγράφω, έμαθα ότι και τα τρία παραμύθια έχουν προσφυγική...

Ο φιλόξενος Βασιλιάς Κύζικος, οι τολμηροί Αργοναύτες, η γλυκομίλητη κυρα-Καλώ, ο τσιγκούνης μυλωνάς και το Ρηγόπουλο από την Κρήτη, είναι μερικοί μόνο από τους ήρωες που ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Τα "Παραμύθια της Κυζίκου" απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους και τους καλούν σε ένα ονειρικό ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο.

Τη Λαμπρή του 1910 και 1911 έμεινε στη Μύκονο για τριάντα έξι συνολικά μέρες ο ελληνιστής ("ιδιότητα δεν είχε τιμιοτέραν", τότε) Louis Roussel (1881-1971). Ο Ρουσέλ ήταν μαθητής του Ψυχάρη κι αργότερα έγινε καθηγητής των αρχαίων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ (1925-1953). [...] Εντυπωσιασμένος από τη μουσικότητα του μυκονιάτικου λόγου ο Ρουσέλ καταγράφει στενογραφικά ογδόντα τέσσερα παραμύθια και τραγούδια κι οι Μυκονιάτες, κατά την προσφιλή συνήθεια των νησιωτών, του κολλούν το "εγκωμίατο" [=παρωνύμιο] του "παραμυθά". [...] Αν επιχειρούσε κανείς να χρονολογήσει...

13 λαϊκά παραμύθια της Πελοποννήσου, τα οποία συνέλεξε και κατέγραψε η συγγραφέας και εκπαιδευτικός Ζωή Σπυροπούλου. Παραμύθια παραδοσιακά, όπου τα δέντρα και τα ζώα μιλούν, οι άνθρωποι μεταμορφώνονται, εκτελούνται πράξεις ανώτερες από τις ανθρώπινες δυνάμεις και αντίθετες στους φυσικούς νόμους. Τα σχόλια του καθηγητή Μ. Γ. Μερακλή, στα προλεγόμενά του, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικά και κατατοπιστικά για τον αναγνώστη. Η συλλογή αυτή είναι πολύτιμη. Τόσο γιατί τα παραμύθια που περιλαμβάνει θα είναι πάντα επίκαιρα, αφού θα δίνουν πρόσωπο στους φόβους των παιδιών και θα μιλο...

Η παρούσα συλλογή των παραμυθιών της Χίου ξεκίνησε από μια βαθύτερη προσωπική ανάγκη και μια διάθεση συναισθηματικής ανταπόδοσης. Πρόκειται για την αγωνία να διασωθεί ένα υλικό που εξαφανίζεται με ταχύτατο ρυθμό υποχωρώντας στην πρόοδο του τεχνικού πολιτισμού και συγχρόνως για την απόπειρα να αποδοθεί μέσα από το γραπτό λόγο η λιτότητα, η πλαστικότητα και η μουσικότητα του προφορικού λόγου ο οποίος παραμένει αφοπλιστικός στο στόμα ικανών αφηγητών. Τα παραμύθια αυτά καλύπτουν χρονική περίοδο από το 1883 μέχρι και το 1993 και καταβλήθηκε προσπάθεια να συλλεχθεί υλικό από το...

Οι παραμυθάδες κι οι άνθρωποι που τα γνωρίζουν πεθαίνουν σιγά-σιγά και τα παραμύθια που έχουν μεγάλη λογοτεχνική και μορφωτική αξία, όπως όλα τα γνήσια προϊόντα της δημοτικής μας ποίησης, κινδυνεύουν να χαθούν από τη ζωή του λαού. Η συλλογή "Παραμύθια του Ξηρομέρου" περιλαμβάνει δεκαοχτώ μεγάλα ανέκδοτα παραμύθια της ευρύτερης περιοχής Ξηρομέρου, που με το ζωηρό τους ύφος και την ιδιαίτερη τεχνική τους, έρχονται να στηρίξουν την άποψη για τον πλούτο πολιτιστικών στοιχείων των παραμυθιών της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Τα παραμύθια, που καταγράφονται στο πρώτο μέρος αυτού του βιβλίου, τα άκουσα απ' τη γιαγιά μου, τη μητέρα του πατέρα μου, που γεννήθηκε στο χωριό Γέννα της περιφέρειας Λουλέμπουργκαζ της ανατολικής Θράκης. Το 1992 με την πρώτη ανταλλαγή πληθυσμών πέρασε με την οικογένειά της στη δυτική Θράκη. Ένιωθα πολύ τυχερή που είχα τους παππούδες μου σπίτι. Είχαν και οι δύο ταλέντο στην αφήγηση. Ο παππούς μου Ανεστός μας μάζευε και μας αφηγούνταν "γεγονότα". Τα γεγονότα ήταν πραγματικές ιστορίες που τις έζησε ο ίδιος. Η γιαγιά, πάλι, είχε μια απίστευτη ικανότητα να θυμάται παραμύθια κα...