Το ράμφος. Εν φαντασία και λόγω.
Βαρβέρης Γιάννης 1955-2011
Ύψιλον (1984)
ΕΝΟΧΗ Πόσο κίτρινος είναι ο ήλιος που μας κοροϊδεύει. Πόσο ιδανικοί εμείς αναλύοντας τις ακτίνες του. Πόσο επαίσχυντα ωραίοι όταν τραβάμε το σύρτη Και μένουμε άφωνοι- ο ένας απέναντι στον άλλο. (από τη συλλογή "Εν φαντασία και λόγω", 1975) ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ Δε μου ανήκει στίχος κανένας. Οι φίλοι μου τους χειρούργησαν όλους. Οι ακέραιοι φίλοι μου Brassens και Ferre. Και οι άλλοι. Και δεν είναι κεφάλι τούτο, είναι μίσος. Και τα πλαστικά κρινάκια της μαμάς τ' απόθεσα στην πύλη του Πολυτεχνείου. Δεν είναι κεφάλι τούτο που δεν ξεχωρίζει το τόξο απ' το βέλος...
Αιτίες θανάτου
Αθανασόπουλος Βαγγέλης 1946-2011
Εκδόσεις των Φίλων (1984)
Το κεφάλι μου στηρίζεται ψηλά/ πάνω απ' το λοφίο της σκέψης μου/ σκύβω μονάχα όταν κοιτάζω το βλέμμα μου/ πάνω στο μέταλλο που κρατάει η όψη της./ Την περιμένω./ Την περιμένω να' ρθεί/ με τα μαλλιά και με το στήθος της/ με τα γλυκά σαν λυπημένα μάτια της./ Την περιμένω και αυτή πάντα έρχεται./ Κι εγώ θαμμένος κάτω απ' τις σκιές των μαλλιών της/ εκεί βλέπω να γεννιούνται οι σκέψεις μου. [...]
Ο ύπνος των ερωτιδέων
Ζήρας Αλέξης 1945-
Πλέθρον (1984)
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ Καλώντας με, ηδονικά χαλαρωμένη, μέσα στην κρεμ μπανιέρα της, επέμενε, το πείσμα της σχεδόν παιδιάστικο- να συζητήσουμε για τη "Διαλεχτική της Φύσης" Όμως ο τρόπος της, αυτή η ράθυμη φωνή, έλεγαν σ' άλλη γλώσσα: "Ποιά επανάσταση μας έφθειρε;" Για μια στιγμή στάθηκα δίβουλος, "Τι ν' απαντήσεις τώρα;" Ύστερα μπήκα στο νερό.
