Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πάντα κατά νου (απόσπασμα) Είχε πάντα κατά νου ένα παιδί που έτρεχε με την ταχύτητα του ποιήματος. Παιδί αίλουρο, κουλουριασμένο τα βράδια μπροστά στο μεταλλικό της κλουβί. Ηρώο για όσους έπεσαν στην πρώτη γραμμή του σώματός της.

Ταραμπούρα! Αναπόληση και ρεμβασμός με παθιασμένες αγάπες από πληγωμένα ταξίδια στην Οδησσό, την Αλεξάνδρεια και τη Σμύρνη, αμέριμνοι σε πλοία φαντάσματα, γεμάτοι με μνήμες από φρικτές προδοσίες και προσαράξεις ναυαγίων.

Άκαρδη χαρά φεύγεις με το πρώτο φως· μιας νύχτας στάση. Με τον χρόνο μου σμίγαμε τις σκιές μας· με σημάδευε. Άνυδρη σκέψη· ήλιος της συνήθειας θαμπός, πληκτικός.

Πριν πετάξω όμως πίσω στον Κόσμο μου θέλω να ξέρω. Εσύ, θέλεις να ξανάρθω; Ναι, μου γνέφεις. Χαμογελώ Σου υπόσχομαι πως θα ξανάρθω Θα με περιμένεις με την ίδια λάμψη στα μάτια;

Έμαθα να αιωρούμαι για να μην πατώ τις μαργαρίτες. Έτσι φανερώνονται τα θαύματα.

Θα μπορούσαν ποτέ άραγε, δώδεκα ημέρες να καθορίσουν τον καιρό ενός ολόκληρου χρόνου; Κι αν ναι, παρατηρήσατε ποτέ πώς μεταβάλλεται η ψυχολογία σας μέσα σ' αυτές; Ειδικά όταν οι μέρες αφορούν τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού: τον Αύγουστο.

ΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΜΙΑ ΑΙΤΙΑ (απόσπασμα) Όμως ενδέχεται ούτε κι ο έρωτας να είναι γεγονός. Πιο γεγονός κι από αυτόν ενδέχεται να είναι η ποίηση που τον στοιχειώνει. Οπότε παύει εντελώς στα ξαφνικά το τώρα να είναι τώρα και γίνεται πριν απ’ τον έρωτα ή απ’ το ποίημα μετά

Έχεις δουλειά πολλή για να καθαρίσεις την ψυχή, να έχεις έτοιμη να παραδώσεις ώστε να περιμένεις αυτά που θα σου "Αποδώσει"

Πανάρχαιο δέρμα που γεννήθηκες μαζί με τα άλλα που πορεύονταν σωστά και σπιλώθηκες και εξορίστηκες. Πανάρχαιο δέρμα που ζαρώθηκες από το φόβο του αίματος και που πόνεσες με τη γέννα της ύπαρξης κι αναρίγησες σε τρυφερά βελούδινα κρεβάτια. Πανάρχαιο δέρμα που άνοιξες όλους τους πόρους σου για να μυρίσεις την άνοιξη σε ένα ολάνθιστο λιβάδι. Πανάρχαιο δέρμα που μνημόνευσες τη λύπη, τη χαρά που πέθανε από την απόγνωση, που λαχάνιασε την ελπίδα, πανάρχαιο δέρμα ήρθε η ώρα να ντυθείς το χαμό. Ακόμα και ανέντιμος δικός σου θα γίνει...

... γυναίκες που σας σμίλεψαν γυναίκες υποταγμένες όπως η κοίτη στο ποτάμι φτεροκοπάτε γύρω από τη ματαίωση όπως οι μύγες γύρω από τη λάμπα με δεκαέξι ημιτελή ποιήματα στο συρτάρι με δεκαέξι ημιτελείς συλλογές στη μήτρα του κόσμου με δεκαέξι ημιτελή φωνήεντα στον λάρυγγα με δεκαέξι ημιτελή σύννεφα στον ουρανό σας κορμιά δίχως ανάγκες θαλασσινές σπηλιές που μπαινοβγαίνει ανέγγιχτος ο χρόνος γυναίκες δίχως τόπο Η νέα ποιητική συλλογή της Μαργαρίτας Μηλιώνη απαρτίζεται από τρεις ενότητες: α) "Γυναίκες δίχως τόπο", β) «"Κορίτσια της Αμοργού" και γ) "Το πλοίο...

ΕΧΩ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ Έχω τις λέξεις μου εγώ, την ασχήμια του κόσμου να σβήσω. Πέπλο φτιάχνω χρυσό, την ψυχή μου απαλά να την ντύσω. Αραδιάζω τις λέξεις και εκείνες το χορό θα στήσουν. Κάνουν συντροφιά στη μοναξιά, τη θλίψη στην άκρη θα αφήσουν. Έχω τις λέξεις μου εγώ, τις στιγμές ευτυχίας να σφραγίσω. Στο χρόνο ανεξίτηλο σημάδι για πάντα να αφήσω. Με της φαντασίας τα φτερά, πέρα απ' τον ορίζοντα θα ταξιδέψω. Μέσα από τις λέξεις μου θα λυτρωθώ, όπου θέλω θα αλητέψω. Έχω τις λέξεις να στροβιλίζονται μες στα σοκάκια του μυαλού. Ύστερα αποτυπώνω στο χαρτί τα π...

Μαρία Πολυδούρη προς Κώστα Καρυωτάκη Κι εγώ που πόθησα βαθιά την ένωση δε βρήκα παρά μόνο τα ίχνη σου κι αυτά απελπισμένα ακολουθώ στην οστρακοφόρα άμμο με τα πέλματά σου να διαγράφουν την αταλάντευτη φυγή προς τα εμπρός και η ψυχή μου πυροφάνι φωταγωγημένο στην οδύνη μέσα στης προσμονής την κίβδηλη ελπίδα οικτρά παραδομένη. Δεν αποθνήσκει η ελπίδα, η αντοχή φθίνει των ονειροπόλων που τα πιο μακρινά ταξίδια έκαναν στο φτερό του καρχαρία χρόνου καθώς βουτούσε σταθερά στον κυματισμό τού αναπότρεπτου τέλους. Κάποτε ξοδεύονται τα όνειρα και συναιρείσαι με τα...

Κάποιες λέξεις μπαίνουν σε μια σειρά για να βρουν ένα νόημα, το νόημα όμως ποτέ δεν είναι ένα. Στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου, θα βρείτε μερικές λέξεις πεταμένες πάνω στο χαρτί, άλλοτε σε μια ήσυχη νύχτα και άλλοτε σε ένα βρόμικο πεζοδρόμιο. Ποιήματα θα τα αποκαλούσαν κάποιοι, εγώ θα έλεγα ψίθυροι ή ίσως πυροτεχνήματα, γιατί η βαρύτητα τα κάνει πάντα να επιστρέφουν στη γη. Δεν είναι φτιαγμένα να δώσουν καμιά λύση, ούτε υπερηφανεύονται πως κοιτούν τον κόσμο από ψηλά. Λικνίζονται και φαντάζουν όμορφα αλλά φτιάχτηκαν για να αναζητούν, να υπηρετούν μόνο την ίδια τη δημι...

"Πηγούλα μου" Ωσάν το νερό το κρυστάλλινο, το καθαρό, το παγωμένο, Ολύμπιας πηγής, δακρύων βουνού μαζεμένο, τον διψασμένο ξεδιψά και τον κουρασμένο. Έτσι και η σκέψη η εμπνεύστρια, η άξια, η στοχασμένη, θεάς μούσας, κάματου νου σμιλεμένη, την ψυχή την πονεμένη ξεπονά. και τη λυπημένη. Η Μέθεξη ΙΙΙ (Πηγούλα μου) στο ίδιο ύφος και στυλ με τα δύο προηγούμενα βιβλία, έρχεται να ολοκληρώσει αυτήν την τριλογία, με θέματα κοινωνικά, υπαρξιακά και βιωματικά. Η ολοκληρωμένη εικόνα ελπίζω να αναδείχτηκε, το παζλ των συναισθήματων, να έδεσε γερά, η σημασία τη...