Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα εικοσιδύο σύντομα κείμενα που περιέχει το βιβλίο του Γιώργου Ιωάννου "Για ένα φιλότιμο" γράφτηκαν από το 1961 ως το 1964 στο Καστρί της Κυνουρίας, όπου είχε πρωτοδιοριστεί ο συγγραφέας και στη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου στάλθηκε για δυό χρόνια, λίγο αργότερα. Με το βιβλίο αυτό ο Ιωάννου εγκαινιάζει όχι απλώς την πεζογραφία του αλλά τη βιωματικής γλώσσας πεζογραφία του, την οποία έκτοτε καλλιεργεί και πρεσβεύει.

Τούτος ο άνθρωπος που έγραψε αυτό το βιβλίο, είναι ένας εξαπόστολος της εξόριστης αλήθειας, ένας καταμαρτυρητής μπρος στο κακουργιοδικείο των ανθρώπων. Ποιος είπε ότι "τα κανόνια θα νικήσουν"; Μεγαλύτερη κόψη και κοφτερότερη αιχμή, δεν υπάρχει από τον λόγο κρατούντα σπάθαν. (Σκαρίμπας Γιάννης, ποιητής-πεζογράφος) Το "Κερατοχώρι" και το "Για ρόγα σταφύλι" μας επιτρέπουν να επισημάνουμε πως ο Παναγιώτης Τρανούλης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν είναι φτιαγμένος, αλλά γεννημένος συγγραφέας. (Βρεττάκος Νικηφόρος, ποιητής)

Στις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται μια ιστορία που φαντάζει δημιούργημα της φαντασίας κάποιου τρελού σεναριογράφου. Και όμως είναι η πραγματική ιστορία μιας νέας γυναίκας, με όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Μιας γυναίκας που στάθηκε και στέκεται ηρωικά, σκαρφαλώνοντας βουνά ταλαιπωρίας με βάρος αφόρητο στο σακίδιο της ψυχής. Μιας συζύγου και μάνας που η ζωή τής χρωστάει ένα μικρό χαμόγελο, που πρέπει να της το ζωγραφίσουμε όλοι εμείς, οι κοινοί θνητοί που ακόμη και μια ανούσια καθημερινότητα τη θεωρούμε δυσκολία.

Αρχίζω να γράφω τη ζωή του έτσι, όπως μου το ζήτησε εκείνος: "Γράψε την ιστορία της ζωής μου Αρσινόη. Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις μέσα από τη φιλία". Ελπίζω να μην τον αδικήσω. Φιλία και σταλαγμίτης! Μη σας φανεί παράξενο, είναι ίδιοι κι όμοιοι! Έχουν ανάγκη από το χρόνο και την υγρή σταγόνα του πόνου, για να δέσουν. Γράφουν και διηγούνται την ιστορία του κόσμου κι εκείνη την ξεχωριστή του κάθε ενός!

Ένα βιβλίο που διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο γεμάτο ευαισθησία, τρυφερότητα και αλήθειες της ζωής. Ένα βιβλίο για το οποίο πολλοί θα αισθανθούν σα να γράφτηκε για τους ίδιους. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια ήταν σίγουρα πολλά, περιμένοντας τον ερχομό της μικρής μπεμπούλας. Στο ερώτημα για τους λόγους που την κρατούσαν μακριά από συγγενείς και φίλους, εκείνη απάντησε με αποφασιστικότητα: "Πιστεύεις, στ' αλήθεια, θείε μου, πως εγώ δε λυπόμουνα στην ψυχή μου, βλέποντας καθημερινά τα δάκρυα της μανούλας μου, την αγωνία του πατέρα μου, τη στεναχώρια της γιαγ...

Όταν τελείωσε αυτή η ανάκατη διαδρομή, σε δρόμους, πεζοδρόμια, καλλιστεία, μπουντρούμια, διασκεδάσεις, γέλια, χαρές, αυτόφωρα, γιαουρτώματα, επεμβάσεις λυτρωτικές, κόκκινα φώτα, έφτασα στο σήμερα. Και για το σήμερα δεν μπορούσα να γράψω πολλά, γιατί βρισκόμουν ήδη στον πάτο. [...] Όποιος αδαής πιστεύει πως το να είσαι στο πεζοδρόμιο είναι η εύκολη λύση, είναι απλά η εύκολη σκέψη. Για να το πω και πιο χοντρά και ας παρεξηγηθώ, θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου. Δεν είναι εγχείριση αμυγδαλών. "Γεννήθηκα καλοκαίρι. Γράφτηκα στο μητρώο αρρένων, αλλά το Άννα μου πήγαι...

Όσες συνταγές κι αν μας δώσουν για να ζήσουμε, είναι μόνο ιδέες. Έτσι, ιδέες είναι και οι συνταγές μαγειρικής, στις οποίες η προσωπική μας σφραγίδα καθορίζει το αποτέλεσμα. Γευόμαστε τη ζωή σαν το φαγητό μας, άλλοτε με απόλαυση κι άλλοτε από ανάγκη και υποχρέωση. Μοιραζόμαστε τη ζωή, όπως και το φαγητό μας, για να 'χουν νοστιμάδα. Ό,τι δημιουργούμε, ό,τι γευόμαστε, ό,τι απολαμβάνουμε για πρώτη φορά, έχει τη γοητεία του πειραματισμού και της πρωτιάς. Τούτες οι ιστορίες συντηρήθηκαν στο χρόνο με τις μυρωδιές και τη νοστιμάδα τους, συντηρήθηκαν από την ξεχωριστή νοστιμάδα τ...

"Μ' έσφιγγες στην αγκαλιά σου, με τα σουφρωμένα και ματωμένα -απ' τις μπουγάδες- χέρια σου και... ναι, είναι αλήθεια. Ντρεπόμουν τότε κι εγώ μαζί σου. Ζήλευα τις νέες και καλοντυμένες μαμάδες. Θα ήθελα τότε να ήσουν κι εσύ έτσι". Το βιβλίο αυτό, που το τύλιξα με την αγάπη μου και τις σκέψεις μου, στο χαρίζω και θα ήθελα να φτάσει ως τον ουρανό. Κοντά σου...

Τελείωσε κι αυτό το βιβλίου μου, το όγδοο στη σειρά. Και σ' αυτό, όπως και στ' άλλα, τα περισσότερα κείμενα, τα περισσότερα περιστατικά, τα πρόσωπα και τα πράγματα είναι πού αλλού; Από την Αμαλιάδα. Το 'φερνα από εδώ, το 'φέρνα από εκεί, δεν ήθελα να ξεκολλήσω... Αμ το χέρι μου, περίεργο πράγμα και τούτο. Τόσα πράγματα μπορούσε να γράψει. Γύρισα σε κάθε γωνιά της γης, είδα του κόσμου τα πράγματα, έζησα συνταρακτικά γεγονότα κι ευτυχισμένες στιγμές. Κι όταν τα σκεφτόμουν όλα αυτά κι ήθελα να τα γράψω, το χέρι μου κόλλαγε πάνω στο χαρτί και δεν ήθελε να ξεκολλήσει από κει,...

Απ' όσο παλιά μπορώ να θυμάμαι, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ίσως το ότι γεννήθηκα σ' ένα σπίτι που έβλεπε σε θερινό κινηματογράφο να είχε κάτι να κάνει μ' αυτό. Γιατί δεν υπήρχε καμία καλλιτεχνική φλέβα στις ρίζες μου κι ακόμα λιγότερη ενθάρρυνση απ' το περιβάλλον μου. Ο ήσυχος επαρχιωτισμός της γενέτειράς μου, της Λεμεσού, δύσκολα μπορούσε να εξαλείψει τη μαγεία των πρώτων εκείνων μαυρόασπρων εντυπώσεων. Δυστυχώς, όντας ο πρώτος γιος ενός επιφανούς δικηγόρου, ο μόνος δρόμος ανοικτός για μένα ήταν αυτός που οδηγούσε στο γραφείο του, μέσω της αγγλικής νομικής σχολής. Η ακατανίκη...

Γράφει ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον αδελφό του Τεό: "Λένε -και το πιστεύω- ότι είναι δύσκολο να ξέρεις τον εαυτό σου, αλλά είναι εξίσου δύσκολο να τον ζωγραφίσεις". Όμως, ο ζωγράφος ζήτησε την "εσωτερική αλήθεια" του εαυτού του στη ζωγραφική κι έφτιαξε το πορτραίτο του. Εγώ, ζωγράφισα τον εαυτό μου με το λόγο και τούτο, νομίζω πως είναι ακόμα πιο δύσκολο, αλλά όταν το συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις, τότε γεννιέται η ποίηση που είναι η πρώτη μορφή του λόγου και έπεται ο πεζός. Έτσι, πήρα την πέννα, μια και σ' αυτή είμαι καλύτερη από το πινέλ...

Πρόκειται για μια έκδοση που συγκεντρώνει όλα τα κείμενα που έχει γράψει ο συγγραφέας για το περιοδικό "Το Δόντι" από την αρχή της μηνιαίας κυκλοφορίας του έως τη διακοπή της. Στην έκδοση περιλαμβάνονται και τρία αδημοσίευτα κείμενα. Πεζός λόγος γραμμένος από έναν ποιητή που σχολιάζει την επικαιρότητα, ονειρεύεται, αναρωτιέται, απαισιοδοξεί και αισιοδοξεί. Αρθρώνει πολιτικό λόγο με την ουσιαστική του έννοια σε μια δύσκολη εποχή. Μια συλλογή είκοσι δύο χρονογραφημάτων, γραμμένα με ευαισθησία, καυστικότητα και ευθύτητα. Είκοσι δύο χρονογραφήματα που μας προβληματίζουν, μα...

Μέσα από προσωπικά βιώματα και εμπειρίες, συνδέοντας με ευστοχία και εξαιρετική μαεστρία το κωμικό με το σοβαρό, ο συγγραφέας μεταφέρει στον αναγνώστη μια σειρά γεγονότων με φόντο την Ορεστιάδα του Νομού Έβρου. Ανασύρει από τη μνήμη του πρόσωπα, ιστορικά συμβάντα και προσωπικές στιγμές περιγράφοντας τον κατατρεγμό που υπέστη η οικογένειά του λόγω της θρησκευτικής της πίστης, αλλά και το σθένος με το οποίο υπερασπίστηκε τα πιστεύω της.