Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γιατί φωνάζει στη σκηνή η Λένα Κιτσοπούλου; Πόσο Λούλα Αναγνωστάκη και Δηµήτρη Δηµητριάδη έχουµε ακόµα να δούµε; Είναι πολιτικές ταινίες ο "Κυνόδοντας" κι η "Στρέλλα"; Μπορεί ένα µυθιστόρηµα του Αύγουστου Κορτώ να βοηθήσει στην αναζήτηση της κρυµµένης ιστορίας του AIDS στην Ελλάδα; Πόσα βιβλία λεσβιακής λογοτεχνίας πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη της µια συγγραφέας και τι τη νοιάζει αυτό την Άντζελα Δηµητρακάκη; Τι σηµαίνει, τέλος, ο όρος "αναταραχή αρχείου" και γιατί µας βοηθάει να καταλάβουµε τη θεαµατική επιστροφή της ελληνικής οικογένειας στον κινηµατογράφο, στο θέατρο, σ...

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος υπήρξε ένας εκ των σημαντικοτέρων θεραπόντων της ρομαντικής ποιήσεως, της οποίας το μελαγχολικό πνεύμα διαποτίζει την ποιητική του γραφή μέχρι του σημείου της πεισιθανατίου τάσεως ίσως οφειλομένης εις ερωτικήν τινα αποτυχίαν. In contrario προς την επιφυλακτικήν κρίσιν των ειδημόνων παρά του πεσσιμιστικού χαρακτήρος της επικολυρικής του ανδρός ποιήσεως. Απλά πεζά έργα που η νηφάλια προσέγγισις, την οποίαν ούτος αποδεικνύει εις πλήθος συγχρόνων ζητημάτων φιλοσοφικών, όπως τα έργα Περί Αθανασίας και Διογένης ο Κυνικός, κοινωνικών δοκιμίων, όπως το έ...

Η ανά χείρας μελέτη για τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία ξεκινάει από το 1974 και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, καλύπτει το σύνολο της μεταπολεμικής περιόδου. Το βιβλίο δοκιμάζει να απαντήσει στο εξής θεμελιώδες ερώτημα: Πώς αναπαριστάται η σχέση ατομικού και συλλογικού στην πεζογραφία της Μεταπολίτευσης; Πρόκειται για ένα κρίσιμο ερώτημα, αφού η Μεταπολίτευση έρχεται να μεταβάλει ριζικά όλα τα προδικτατορικά δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας και, ενώ ξεκινάει από ένα στιγμιαίο γεγονός, την πολιτειακή αλλαγή του 1974, επεκτείνεται σε πολλαπλά πολιτ...

Η μνήμη μιας πόλης υπερβαίνει τον χωροχρόνο της ιστορίας της, καθώς συντίθεται τόσο από τα πραγματικά συγγραφικά βιώματα όσο και από τις λογοτεχνικές αναπαραστάσεις τους. Από τη μια μεριά υπάρχει η παράδοση, με τη μορφή της ιστορίας της λογοτεχνίας, και από την άλλη η ανατροπή, με τις διαδοχικές προσεγγίσεις σε θέματα που άπτονται των ιδεών και της αυτοσυνειδησίας των νεοελλήνων. Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ξεκινώντας από την ευτοπία του αρχαιολατρικού προσκυνήματος, η Αθήνα απολήγει στις φτωχογειτονιές όπου ζουν οι παπαδιαμαντικοί ήρωες. Από τις απαρχές ώς τα τέλη του 20ο...

Το πικαρικό μυθιστόρημα γεννιέται στα μέσα περίπου του 16ου αιώνα, όταν ανατέλλει ο λεγόμενος "Χρυσός Αιώνας των ισπανικών Γραμμάτων". Εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, με ισχυροποιημένη την Ιερά Εξέταση και γενικευμένη την εμμονή με την "καθαρότητα του αίματος", αλλά και εποχή έντονης κοινωνικής ανισότητας, έξαρσης της ληστείας και της ζητιανιάς. Μέσα σε αυτό το κλίμα ξεπηδά ο πικαρικός ήρωας, που αναγκάζεται να περιπλανηθεί σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας και να μάθει πως προκειμένου να επιβιώσει, θα πρέπει να γίνει πιο επιτήδειος από τους γύρω του στην τέχνη της εξαπάτησης....

39 κείμενα και συνεντεύξεις, 82 Νεοέλληνες λογοτέχνες

Βιζυηνός, Παπαδιαμάντης, Καρυωτάκης, Λαπαθιώτης, Φιλύρας, Πολυδούρη, Σεφέρης, Εγγονόπουλος, Χατζηλαζάρου, Καζαντζάκης, Αλεξάνδρου, Κοροπούλης, Λάγιος είναι οι κύριες μορφές της λογοτεχνίας μας τις οποίες επιχειρούν να προσεγγίσουν ερμηνευτικά τα κείμενα αυτού του βιβλίου. Πρόκειται για δοκίμια κριτικά - δοκιμές σκέψης και γραφής με θέση, που φιλοδοξούν να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση του λογοτεχνικού μας παρελθόντος και παρόντος. Άλλοτε με στενότερα φιλολογικό προσανατολισμό κι άλλοτε περισσότερο στοχαστικά, τα κείμενα του βιβλίου καταθέτουν αναγνωστικές προτάσεις που...

Οι μελέτες στον παρόντα τόμο αναφέρονται, φυσικά με κάποια αλληλοεπικάλυψη, σε έξι ξεχωριστές θεματικές περιοχές: [i] Αναφορά σε θέματα λογοτεχνίας και σε συγκεκριμένους λογοτέχνες με τις μελέτες των Χ. Καρατσινίδου, Κ. Μαλαφάντη, Γ. Μπαμπινιώτη, Θ. Πυλαρινού, Μ. Ροδοσθένους· [ii] Αναφορά σε θέματα γενικά γλώσσας, γλωσσικής χρήσης και/ή συμπεριφοράς με τις μελέτες των P. Mackridge, M. Γκασούκα, M. Μερακλή, Σ. Σκαρτσή, Ν. Τσιτσανούδη· [iii] Ζητήματα ρητορικής και σχηματικού λόγου εξετάζουν οι μελέτες των Ι. Γαλαντόμου, Γ. Κάρλα, Σ. Μπουσέ, Μ. Παπαδοπούλου & Ε. Παγκουρέ...

"Τα βιβλία συνοµιλούν ερήµην του συγγραφέα τους. Γνωστή αυτή τους η έξη, να µπλέκονται το ένα στις σελίδες του άλλου. Είθισται, επίσης, να λέγεται πως πολλοί συγγραφείς δεν γράφουν παρά ένα και µοναδικό βιβλίο, πως τα γραπτά τους δεν είναι παρά παραλλαγές µίας εκτενούς, ατέρµονης, διαρκώς υπό σκέψη και αναθεώρηση αφήγησης. Τι γίνεται, όµως, όταν ένας συγγραφέας εµπλέξει δολίως τη µυθοπλασία ενός βιβλίου του στον µύθο ενός άλλου, προγενέστερου έργου του; Προφανώς εξαρτάται από τον συγγραφέα. Στην περίπτωση της Έρσης Σωτηροπούλου έχουµε να κάνουµε µε ένα συναρπαστικό, διπλό π...

Το παρόν βιβλίο αποτελείται από κριτικά κείμενα για τα βιβλία της Ελένης Λαδιά, από τον Νοέμβριο του 2000 έως σήμερα. Τα κείμενα αυτά αποτελούν μία αναλυτική / συνοπτική εικόνα του έργου της.

Πρόκειται για μια προσωπική αφήγηση με ντοκουμέντα, το ημερολόγιο μιας ερευνητικής ανάγνωσης, ο τρόπος που διάβασα το Παπαδιαμαντικό έργο (ένα μέρος του δηλαδή). Η ανάγνωση ως κουτί θαυμάτων. Μια διαδρομή που νιώθω την ανάγκη να αφηγηθώ. Δεσίματα του λόγου, συμβολικές δρακοντοκτονίες, διπλά και ομοιώματα, σημάδια, μνημονοτεχνική των Κολλυβάδων, η ατέλειωτη εφηβεία της Φραγκογιαννούς, οι μαγικοί κήποι, η γλώσσα των μογιλάλων, το τραγούδι του κυρ Βοριά, το αντηχείο του κοχυλιού, τα πάθη της ταραντέλας, το "αυτίον της γης" και άλλοι μαργαρίτες της διαδρομής που κατά και...

Το παρόν βιβλίο "Δημήτρης Δημητριάδης: Παραβιάζοντας τα όρια" συγκεντρώνει τα Πρακτικά της πρώτης Επιστημονικής Διημερίδας, αφιερωμένης στη ρηξικέλευθη και πολυφωνική γραφή του Δημητριάδη. Τη διοργάνωση της Επιστημονικής Διημερίδας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 26-27 Μαίου 2016, είχε το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Θεωρητικές προσεγγίσεις: Διονύσης Καββαθάς, Ηλίας Παπαγιαννούλης, Λίνα Ρόζη, Αφροδίτη Σιβετίδου, Γιώργος Σαμπατακάκης, Έλενα Τορναρίτη, Έλση Σακελλαρίδου, Δήμητρα Μήττα, Ελένη Κ...

Η ανάπτυξη πάντως του δοκιμίου και της κριτικής, και η ανάπτυξη μιας ιδέας και ενός κειμένου γύρω από ένα βιβλίο επηρεάζεται τα μέγιστα από προσωπικές απόψεις, το ύφος του συγγραφέα, τα συναισθήματα, τα όποια βιώματα, τις γνώσεις και την έμπνευση. Αποτελεί βύθιση στο συγκεκριμένο έργο κάποιου άγνωστου στις περισσότερες των περιπτώσεων, η οποία στη συνέχεια προσφέρει μια δοκιμή λόγου, ή έστω φιλότιμη προσπάθεια ανάδυσης ιδεών. Οι αποκλίσεις από την συνήθη χρήση του λόγου, η μεταφορά των εικόνων και η πρωτοτυπία στη χρήση της λέξεων και φράσεων στη διάρθρωση του όλου κειμένου...

Έναν διάλογο με το πρόσφατο δοκίμιο του Λάκη Προγκίδη "Υπό τήν παπαδιαμαντικήν δρυν" ανοίγει εδώ ο Γιάννης Κιουρτσάκης, πιστεύοντας ότι, πέρα από τις όποιες αντιρρήσεις, μας κάνει να δούμε με νέο βλέμμα και τον Παπαδιαμάντη και την Ελλάδα και τον σημερινό μας κόσμο. Δείχνοντας πως το μυθιστόρημα -τέχνη γεννημένη στην ατομοκεντρική Δύση των Νέων Χρόνων- αντιπαραθέτει το μυστήριο του συγκεκριμένου ατόμου στη χρησιμοθηρική αφαίρεση ενός Ανθρώπου αφέντη και καταναλωτή της φύσης, ο Προγκίδης αγγίζει τη ρίζα της ύβρεως που ρημάζει σήμερα τον πλανήτη. Θεωρώντας, εξάλλου, ότι...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια μελέτη για τον ποιητή και κριτικό, Νικόλα Κάλα (1907-1988),ο οποίος με το ρηξικέλευθο πνεύμα του, τάραξε τα νερά των ελληνικών γραμμάτων, στην δεκαετία του 1930. Με τον ξεριζωμό του από την Ελλάδα, το 1937, έζησε και πέθανε στη Νέα Υόρκη. Η ποίηση και τα κριτικά κείμενά του στα γαλλικά και στα αγγλικά αποτελούν ανεξίτηλη παρακαταθήκη για τους ποιητές, ζωγράφους και κριτικούς της τέχνης και της λογοτεχνίας αυτού του νέου αιώνα.

Συγκεντρούνται εις αυτό το βιβλίον 24 μελετήματα περί αντίστοιχες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας, όλες οπωσδήποτε αξιόλογες αν και ασφαλώς -σε διάφορο βαθμό και είδος- ελάσσονες και μείζονες. Οι μορφές αυτές δεν συνδέονται μεταξύ των με κοινά χαρακτηριστικά ή γνωρίσματα, εις τρόπον ώστε να συγκροτούν κάποιαν ομοιογένεια. Για τον ίδιο λόγο τα μελετήματα έχουν καθένα διαφορετικό περιεχόμενο. Τα περισσότερα καλύπτουν τρόπον τινά εξαντλητικώς το έργον ενός λογοτέχνου, άλλα πραγματεύονται λίγο γνωστές πτυχές του βίου και του έργου του, άλλο ασχολείται με μέρος μόνο του έργο...

Η έκδοση κυκλοφόρησε σε συνδυασμό με την ομότιτλη έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη και φιλοξενήθηκε σε τρία κτήριά του (Κτήριο Πειραιώς, Πινακοθήκη Γκίκα, Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης) από τις 21 Δεκεμβρίου 2017 μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου 2018. Τα επιστημονικά κείμενα εξετάζουν κρίσιμα ερωτήματα του έργου, της πρόσληψης, της κριτικής και της επικαιρότητας του έργου του κρητικού συγγραφέα, ενώ το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και το Χρονολόγιο διευκολύνουν την αποτελεσματικότερη επαφή του αναγνώστη με τον συγγραφέα και την εποχή του.

Το βιβλίο αυτό φωτίζει ένα μεγάλο, και αδικαιολόγητα σκιασμένο από τους μηχανισμούς της δημοσιότητας, κομμάτι των νεοελληνικών γραμμάτων - αλλά δεν είναι μια γραμματολογική ιστορία. Ο συγγραφέας του μιλάει από θέση πολιτικής και πνευματικής συστράτευσης με τον αστερισμό των διανοητών στους οποίους είναι αφιερωμένα τα δοκίμιά του, όντας και ο ίδιος μέρος, κατά κάποιον τρόπο, της ιστορίας που αφηγείται. Μέσ' από μια σειρά θεματικών αναφορών στο έργο του Μανόλη Λαμπρίδη, του Βύρωνα Λεοντάρη, του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου και του Στέφανου Ροζάνη, αναπλάθει στα διάκενα την προϊστ...

Τα ερωτικά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, κείμενα εξαιρετικής αφηγηματικής τέχνης, περιγράφουν με ένταση, πυκνότητα, μυστικό παλμό και χάρη ταυτόχρονα, τον έρωτα που πυρπολεί τον άνθρωπο και τον τρελαίνει, καθώς και την απάρνηση του πάθους, με το μεγαλείο και τη μελαγχολία της. Μιλούν για το πόσο ηρωικό είναι να σκοτώσει κανείς μέσα του τον δράκο του πόθου, αλλά και για την "αγρία χαρά" εκείνου που επιλέγει να ζει μέσα στο βάσανό του. Ο Νοσταλγός τού επέκεινα, ο αθεράπευτα μελαγχολικός Παπαδιαμάντης, βλέπει τον γήινο έρωτα ως συγκαλυμμένο ναρκισσισμό, ενώ θεωρεί πως οι μόνες σ...

Ως προς τη σύνθεση του παρόντος βιβλίου θα μπορούσαν να υπομνησθούν τα εξής: 1. Πρόκειται για "ερευνητική πρόταση", καταρχήν εγκεκριμένη σε διεθνή "διαγωνισμό Φιλοσοφίας", που θα χρηματοδοτηθεί όμως με την ολοκλήρωση του οικείου κειμένου, δηλαδή του κυρίως "παραδοτέου". Με την τελεσφόρηση μιας τέτοιας διαδικασίας είναι πιθανόν να "δικαιωθεί" ο Bourdieu που αξίωνε να αξιολογείται εκ των υστέρων κάθε "ερευνητικό πρόγραμμα" και έτσι μόνο να χρηματοδοτείται... 2. Συμμετείχαν, σε έναν χρονικό ορίζοντα τεσσάρων εβδομάδων, δεκτρείς φοιτήτριες και δεκατρείς φοιτητές μεταπτυχια...