Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σκέπτομαι φίλοι που είστε όλοι εσείς μαζί μας απόψε εδώ σκέπτομαι το ρήμα επισκέπτομαι Ο Οιδίπους έρχεται εδώ επισκέπτης Επισκέπτεται τον τάφο του Αυτόν σκέπτεται Σκέπτεται και επισκέπτεται τον τάφο του Τον επισκέπτεται όχι σαν φίλος αλλά σαν ξένος Σαν ξένος έρχεται να ζητήσει φιλοξενία να φιλοξενηθεί στον τάφο του Ο Οιδίπους χρειάζεται προτού πεθάνει να γίνει πρώτα δε- κτός ως φιλοξενούμενος να φιλοξενηθεί εκεί όπου θα ταφεί Αυτήν την φιλοξενία φίλοι θα παρακολουθήσετε όλοι εσείς εδώ απόψε Και σάς φιλοξενώ σ’ αυτήν εγώ ένας Ξένος

Η Αντιγόνη, το παλαιότερο από τα σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή, είναι, κατά την κρίση του Hegel, το εξοχότερο και αρτιότερο έργο στον αρχαίο και σύγχρονο κόσμο. Στην εποχή μας ζυμώθηκε μέσα στους μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, στους άταφους νεκρούς, την ενοχή εκείνων που επέζησαν· πέρασε στα χέρια σπουδαίων δημιουργών - R. Rolland, J. Anouilh, B. Brecht, A. Gide, H. Boll, M. Yourcenar, S. Heavey, Γ. Ρίτσου, Άρη Αλεξάνδρου - φωτίζοντας το "δεινόν" του ανθρώπου, τη "δαιμόνια μηχανή¨ όλων των εκδοχών της εξουσίας. Ο G. Steiner κατέγραψε τις εκατοντάδες Αντιγόνες που παίχτηκα...

Στη βάση του τραγικού μύθου στις "Βάκχες" του Ευριπίδη υπάρχει ένας αγώνας κυριαρχίας μεταξύ δύο ισχυρών ανδρών. Ο Πενθέας και ο Διόνυσος μάχονται σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας. Ο θεός εμπλέκεται σ’ αυτό από διπλή τιμωρητική διάθεση. Θέλει να τιμωρήσει τις κόρες του Κάδμου που συκοφάντησαν τη μάνα του θεού. Θέλει να τιμωρήσει τον εξάδελφό του Πενθέα πού, ως άρχοντας της Θήβας, αντιστέκεται στην εισαγωγή της διονυσιακής λατρείας στη Θήβα. Όσο ο Πενθέας αρνείται να μυηθεί στη νέα λατρεία και δεν διαβάζει τα "δεικνύμενα", ο θεός υποχρεώνεται να απαντήσει στην άρνηση και να...

Είναι δύσκολο να σταθεί κανείς με νηφαλιότητα απέναντι σ’ ένα κείμενο, όπως η Αντιγόνη του Σοφοκλή, που έχει καθαγιαστεί από αιώνες θεατρικών και φιλολογικών αναγνώσεων. Ακόμα δυσκολότερο είναι να μην επιχειρήσει να το αποφλοιώσει ιδεολογικά νομίζοντας πως έτσι θα το κατανοήσει βαθύτερα. Αν όσοι επιδόθηκαν κατά καιρούς με πάθος στην ανάλυση της περίφημης τραγωδίας μπορούσαν να μπουν στο μυαλό του δημιουργού της, τον καιρό που αυτός το παρουσίαζε στο Αθηναϊκό κοινό, το 442/441 π.Χ., σίγουρα θα απογοητεύονταν. Όμως η ποίηση, ακόμα και η δραματική ποίηση, είναι η τέχνη του σ...

Από τα επτά σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή (496 - 406 π.Χ.) εκείνο που έχει προκαλέσει τις περισσότερες συζητήσεις και διχογνωμίες είναι οι Τραχίνιες. Έργο λιγότερο γνωστό στο κοινό, παίζεται σπάνια. Αρκετοί φιλόλογοι έχουν σχολιάσει αρνητικά το δράμα, μερικοί έφτασαν στο παρελθόν να το θεωρούν και νόθο. Το χαρακτήρισαν ως το πιο προβληματικό έργο του Σοφοκλή· το θεώρησαν φτωχό, σκοτεινό, περίεργο, δύσκολο, νεφελώδες.

"Διαβάζοντας τους "Επτά επί Θήβας" δεν μπορεί να κρύψει κανείς τη θυμηδία που του προκαλούν οι περισσότερες προσπάθειες των συγγραφέων του νεότερου, νεωτερικού -ή όπως αλλιώς θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε, προκειμένου να ξεχάσουμε τον βαρβαρισμό του- κόσμου να διαχειριστούν το θέμα της εμφύλιας σύγκρουσης. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον Αισχύλο, δεν έχουμε παρά να πούμε ό,τι θα έλεγε ένας άνθρωπος εκατό χρόνια πριν τον Αισχύλο, για μιαν εμφύλια σφαγή: "Μα ο αδερφός τον αδερφό; Είναι σωστό να χύνεται αίμα αδερφικό;"" (από τα Επιλεγόμενα του Γιώργου Μπλάνα)

Ο "Κύκλωψ" του Ευριπίδη ανήκει στο αμφίβιο είδος του σατυρικού δράματος, που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ τραγωδίας και κωμωδίας. Είναι μάλιστα το μοναδικό σατυρικό δράμα που μας σώζεται ακέραιο. Ο μύθος του έργου στηρίζεται στο γνωστό επεισόδιο της ένατης ραψωδίας της Οδύσσειας: ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του παγιδεύονται στη σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου· κάποιοι από αυτούς καταλήγουν βορά στα δόντια του ανθρωποφάγου τέρατος, αλλά οι υπόλοιποι κατορθώνουν τελικά να αποδράσουν χάρη στο ευφυές σχέδιο του Οδυσσέα να μεθύσουν τον άμαθο στο ποτό του Διονύσου Κύκλωπα και να τ...

ΗΛΕΚΤΡΑ Σας φαίνεται λοιπόν περίλυπη και συντριμμένη επειδή τάχα έκλαψε πικρά και θρήνησε η ελεεινή, που μ'αυτήν την τύχη ο γιος της 'χάθη; Αλλά να, γλιστράει κρυφογελώντας. Ω δύστυχη εγώ. Ο θάνατος σου, Ορέστη, πέθανε, πολυαγαπημένε μου, και μένα. Γιατί έφυγες ξεριζώνοντας απ'την καρδιά μου τις μόνες που μ' απόμειναν ελπίδες, πως κάποτε θα γύριζες ζωντανός, τιμωρός για τον πατέρα και τη δύστυχη εμένα. Και τώρα πού πρέπει να στραφώ; Γιατί 'μαι μόνη δίχως εσένα και δίχως τον πατέρα. Πρέπει πια να'μαι πάλι δούλα στους πιο μισητούς εχθρούς μου,...

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Στη βία και το θράσος και την αυθαιρεσία του! Μα θα συμμαζευτεί, θα λουφάξει σαν δαρμένο σκυλί, όταν τον στείλει κι αυτόν και την αδίστακτη εξουσία του στη λήθη ο γάμος που ετοιμάζεται να κάνει. Έτσι θα εκπληρωθεί η κατάρα που του έδωσε ο πατέρας του, ο Κρόνος, όταν του πήρε τον αρχαίο του θρόνο. Θα πνίγεται στο αίσχος του και μόνο εγώ θα ξέρω τον τρόπο να επιπλεύσει. Ας καμαρώνει τώρα. Ας παίζει με τον τρόμο των βροντών και τη φωτιά των κεραυνών του- δεν θα του χρησιμεύσουν όταν ξεσπάσει η θύελλα του εξευτελισμού του. Γιατί εγκυμονεί,...

Ηλέκτρα Άκου, λοιπόν, τι σκέφτομαι να κάνω. Καταλαβαίνεις πως δεν μπορούμε πια να ελπίζουμε πως θα'ρθει κανένας να μας σώσει. Φρόντισε ο Άδης να έχουμε μόνο η μια την άλλη. Όσο ήξερα πως είναι καλά ο αδελφός μας και μεγαλώνει, είχα στηρίξει όλες τις ελπίδες μου στη μέρα όπου θα ερχόταν εκδικητής. Τώρα, μόνο σε σένα μπορώ να ελπίζω. Μόνο εσύ μπορείς να με βοηθήσεις να πάρουμε εκδίκηση. Οι δυο μας θα σκοτώσουμε τον Αίγισθο. Αυτό θέλω να πω, αδελφή. Έτσι πρέπει. Μην διστάσεις. Τι έχεις να περιμένεις απ'τη ζωή που σου άφησαν; Τον πατέρα σού τον στέρησα...

ΑΝΤΙΓΟΝΗ Ούτε ο Δίας των ζωντανών ούτε η Δίκη των νεκρών μου απαγόρευσαν να κάνω ό,τι έκανα. Αυτοί νομοθετούν πραγματικά. Ή μήπως νομίζεις πως εσύ, ένας θνητός, μπορείς να δίνεις διαταγές που αντιβαίνουν στο άγραφο κι ακλόνητο δίκαιο των θεών! Αυτό δεν είναι προσωρινό. Ισχύει πάντα και παντού. Κανείς δεν ξέρει από πότε και κανείς, όση εξουσία κι αν έχει, δεν θα με κάνει να το παραβώ.

"Κανένα δε χάνετ' αισχρό, μα τα φροντίζουν καλά οι θεοί. Χαίρονται να ξαναφέρνουν απ' τον Άδη τα πονηρά και τα δόλια, ενώ πάντα γκρεμίζουν τα χρηστά 450 και τα δίκια. Πώς πρέπει αυτά να τα κρίνω, πώς πρέπει να τους δίνω επαίνους, όταν τα θεία υμνώντας άδικους τους θεούς αισθανθώ;", "Φιλοκτήτης", Σοφοκλή, στίχοι 447-453.

Η ανά χείρας έκδοση είναι μία ανθολόγηση των επτά σωζόμενων δραμάτων του Αισχύλου, με την οποία επιχειρούμε να δώσουμε τη δυνατότητα στον μέσο αναγνώστη να προσεγγίσει τον μεγάλο Τραγικό της αρχαιότητας και να μυηθεί στον κόσμο του. Δημιουργός μεγαλοφυής ο Αισχύλος, συγκλονίζει με τα απαράμιλλης ποιητικής τέχνης έργα του. Τις τραγωδίες του τις διατρέχει μια συναρπαστική, εξώκοσμη, τολμούμε να πούμε, δύναμη, κάτι το μαγικά υποβλητικό, που γεμίζει με δέος την ψυχή του αναγνώστη ή του θεατή των θεατρικών παραστάσεών τους. Κυρίαρχο στοιχείο του αισχύλειου δράματος είναι το μεγα...

Είναι μια παρηγοριά, μια ελπίδα των μουσών, μια νίκη, οι μεταφράσεις του Μίνου Βολανάκη να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, να γίνονται βιβλία, για τα ταραγμένα, ευρωπαϊκά, σπίτια μας. Είχα την τύχη να είμαι συνομιλητής του, τα τελευταία χρόνια της ζωής του - ερχόταν στο βιβλιοπωλείο της Διδότου 39 - και πολύ πριν, θεατής των παραστάσεών του και στο Βορρά - Θεσσαλονίκη - και στο Νότο - Αθήνα. Παρακολούθησα την παράσταση της Μήδειας, στο Λυκαβηττό, με το δάσκαλό του -έτσι τον έλεγε- Γιάννη Τσαρούχη. Έκανε κρύο και του έφερε μια κουβέρτα να σκεπαστεί στις γεμάτες από κόσμο κ...