Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Φιλοκτήτης κερδίζει το θαυμασμό μας με την ηρωική καρτερία του και την ειλικρινή του απλότητα. Είναι όχι μόνον ο πιο μοναχικός από τους ήρωες του Σοφοκλή, ένας άρρωστος άνθρωπος που έζησε για δέκα χρόνια μόνος και δυστυχισμένος σε ένα έρημο νησί, αλλά και ο πιο αποτρόπαια αδικημένος. Οι σύντροφοί του τον εγκατέλειψαν σε μια αφιλόξενη ακτή της Λήμνου εξαιτίας της δύσοσμης πληγής του και επειδή με τις κραυγές του διατάρασσε την εκτέλεση των ιεροπραξιών. Ο ήρωας δεν άξιζε τέτοια μεταχείριση και γι' αυτό, όταν οι Έλληνες χρειάζονται τη βοήθειά του, προσβάλλει πεισματικά άρν...

"Κανένα δε χάνετ' αισχρό, μα τα φροντίζουν καλά οι θεοί. Χαίρονται να ξαναφέρνουν απ' τον Άδη τα πονηρά και τα δόλια, ενώ πάντα γκρεμίζουν τα χρηστά 450 και τα δίκια. Πώς πρέπει αυτά να τα κρίνω, πώς πρέπει να τους δίνω επαίνους, όταν τα θεία υμνώντας άδικους τους θεούς αισθανθώ;", "Φιλοκτήτης", Σοφοκλή, στίχοι 447-453.

Ο Σοφοκλής είναι ο δεύτερος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Παρουσιάζει στα έργα του πρόσωπα εξιδανικευμένα που προβάλλουν ως πρότυπα για την ανθρώπινη αυμπεριφορά. Η πλοκή των έργων του είναι τεχνικότατη και η διαγραφή των χαρακτήρων των προσώπων εναργής και ζωηρή. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται επτά τραγωδίες: "Αίας", "Αντιγόνη", "Ηλέκτρα", "Οιδίπους τύραννος", "Τραχίνιαι", "Φιλοκτήτης", "Οιδίπους επί Κολωνώ". Η συνολική επεξεργασία του τόμου έγινε με την επιμέλεια του φιλολόγου Θ.Γ. Μαυροπούλου και περιλαμβάνει: πρόλογ...

[...] Οι μεταφράσεις μου και στην περίπτωση των τραγωδιών του Σοφοκλή ακολουθούν τον κανόνα της ισοσυλλαβίας κατά στίχο αρχαίου κειμένου και αντιστοίχου στίχου της μετάφρασης. Τον κανόνα αυτόν εφήρμοσα για πρώτη φορά στις τραγωδίες του Αισχύλου και επεχείρησα να τον επαναλάβω και στη μεταφραστική προσπάθεια που παρουσιάζεται στην παρούσα έκδοση. Ευτυχώς τούτο κατέστη δυνατό και στις επτά τραγωδίες. [...] Οι επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή κατά χρονολογική σειρά διδαχής τους είναι: "Αίας" (460-450 π.Χ.), "Αντιγόνη" (442), "Τραχίνιαι" (438) "Οιδίπους Τύραννος" (434-43...

Η παρούσα επανέκδοση των επτά σωζόμενων τραγωδιών του Σοφοκλή σε μετάφρασή μου, γίνεται σε συνεργασία με την Real Media ΑΕ, σε μια προσπάθεια να γίνουν προσιτά σε ευρύτερο κοινό τα αθάνατα αυτά έργα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των μεταφράσεων αυτών, πέραν της μεγαλύτερης δυνατής πιστότητας και ακρίβειας, είναι η ισοσυλλαβία κατά στίχο αρχαίου κειμένου και αντίστοιχου στίχου της μετάφρασης. Την ισοσυλλαβία επεδίωξα για πρώτη φορά στην μετάφραση της τραγωδίας του Αισχύλου "Προμηθεύς δεσμώτης", και την ακολούθησα ως κανόνα και μεταφραστικό εργαλείο στις λοιπές τις τραγωδίες...

Η Λήμνια Υψιπύλη, εξόριστη στην αυλή του βασιλιά της Νεμέας, προκαλεί χωρίς να το θέλει τον θάνατο του βασιλόπουλου. Από την τιμωρία που την περιμένει θα σωθεί την τελευταία στιγμή χάρη στον Διόνυσο, θεό του γένους της. Αποσπασματικά σωζόμενη τραγωδία (σε συμπλήρωση).

Οι πληροφορίες για τις γλωσσικές περιστάσεις και εμπειρίες, μέσα στις οποίες οι αρχαίοι τραγικοί παρουσίασαν τις δικές τους γλωσσικές αποκλίσεις, είναι ανύπαρκτες. Από τη στιγμή αυτή αρχίζει και ο αγώνας με τη αντίσταση και την μοναξιά των κειμένων. Κειμένων των οποίων τις λέξεις μπορούμε να ερμηνεύσουμε εννοιολογικά, είναι όμως αδύνατον να τους ξαναδώσουμε το διάχυτο λειτουργικό άρωμά τους. Για να περιοριστώ σε μιαν απλή, περίπου μονοκύτταρη, έκφραση άλγους: "αιαί", "ιώ", "οιμοί", "ε", "ώμοι", "φευ", "οι", "ιού", "εή", "οτοτοτοί", "πύππαξ", "πόποι", είναι μια ποικιλία επιφ...

Οι "Τρωάδες" αποτελούν το τελευταίο έργο μιας τριλογίας: τριών δηλαδή τραγωδιών που συνδέονταν θεματικά, από τις ελάχιστες που έχει γράψει ο Ευριπίδης. Η πρώτη τραγωδία είχε τον τίτλο "Αλέξανδρος" και αναφερόταν στην ιστορία του Πάρη, ενώ η δεύτερη λεγόταν και αναφερόταν στην ιστορία του Πάρη ενώ η δεύτερη λεγόταν "Παλαμήδης". Και οι δυο τους έχουν χαθεί. Οι "Τρωάδες" οφείλουν το όνομά τους στο χορό, που τον αποτελούν οι Τρωαδίτισσες αιχμάλωτες. Αυτές ήταν γυναίκες που είχαν πιάσει οι Αχαιοί μετά τη νίκη τους στον Τρωικό πόλεμο και τις οποίες σκόπευαν, φεύγοντας από την Τρο...

Η τραγωδία αυτή ανήκει στο ιδιαίτερο εκείνο είδος, που ο Αριστοτέλης ονόμασε "επεισοδιώδεις". Κάθε περιστατικό δηλαδή δεν προβάλλει ως γενετική αιτία ενός άλλου περιστατικού, και τούτο ενός τρίτου κτλ., αλλά όλα τα περιστατικά ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο από την ίδια τη θέληση των περιστάσεων και στέκονται παράλληλα, ενώ από το άλλο μέρος το καθένα υψώνεται εσωτερικά και αποκτά το δικό του ύψος. Υπάρχει, δηλαδή, μια ιδιόρρυθμη παρατακτική αρχιτεκτονική. Πέτρος Σπανδωνίδης, "Τρωάδες - Εισαγωγή", εκδ. Ζαχαρόπουλος

Οι σκηνές που ακολούθησαν την άλωση της Τροίας. Η πυρπόληση και οι θάνατοι μελών της οικογένειας του Πριάμου. Οι αιχμάλωτες γυναίκες οδηγούνται στα πλοία των Αχαιών. Δεσπόζει η φυσιογνωμία της Εκάβης.

Οι "Τρωάδες" του Ευριπίδη παίχτηκαν στα Μεγάλα Διονύσια το 415 π.Χ. και θεωρείται βέβαιο πως απηχούν την κτηνώδη σφαγή των Μηλίων από τους Αθηναίους στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Το δράμα είναι στην ουσία ένα μακρύ μοιρολόι, μια τελετή πένθους. Θρηνείται η άλωση της Τροίας, η τραγική μοίρα της ένδοξης δυναστείας του Πριάμου που σύρεται στην ατίμωση, στην αιχμαλωσία και στη δουλεία, η ταπείνωση των γυναικών των ηττημένων που βιάζονται, θανατώνονται και εξευτελίζονται, ο απάνθρωπος θάνατος ενός αθώου παιδιού. Από την άλλη, ο τολμηρός ποιητής εκθέτει ανεπανόρθωτα τ...