Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ζητούμενο της συγγραφικής μου πρωτοβουλίας είναι -τι άλλο; -η προσπάθεια να καταθέσω τις προσωπικές μου σκέψεις, ελπίζοντας να συναντηθούν με εκείνες των άλλων ανθρώπων που έζησαν τα κοινά γεγονότα. Επαναλαμβάνω: τα γεγονότα ως αφορμή για βαθύτερη κατανόηση... Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή του αναγνώστη στις ημερομηνίες τις οποίες και συνέβησαν οι αφορμές των θεμάτων. Πάντα ο χρόνος δημιουργεί τα γεγονότα, μικρά ή μεγαλύτερα... Τα βιβλία είναι καταθέσεις σκέψεων, συγκινήσεων, αισθημάτων και μόνο έτσι μπορούν να εκληφθούν ως χρήσιμα. Γιατί ανοί...

Οι ραγισμένες καρδιές μόνο με αγάπη κολλάνε. Κακή σκέψη κακό φέρνει, η καλή καλό. Η φιλία μόνο αγάπη χαρίζει, ποτέ ζημία. Μην ασχολείσαι ποτέ με τρίχες όταν δεν έχεις δικές σου! Παν μέτρον άριστον, αλλά με εξαίρεση την πολλή αγάπη. Να ευχαριστείς τον Θεό που σ' έκανε άνθρωπο, γιατί αν σ' έκανε ζώο... Τι θα ζητούσες απ' τους ανθρώπους; Χορός είναι ο τόνος κάθε λέξης της παραγράφου που λέγεται ζωή Περικλής Μητσόπουλος

Βρέθηκαν κοντά, πολύ κοντά? όσο γίνεται πιο κοντά στο Πάθος του Χριστού -καθώς και τα γεγονότα και τα πρόσωπα που το πλαισίωσαν-, την κάθοδό Του στον Άδη και την Ανάστασή Του. Αφηγητές φανταστικοί, ωστόσο άρρηκτα δεμένοι με την πραγματικότητα, μιλούν, με τις απροσδόκητες φωνές τους, για τις μεγάλες στιγμές και τις αιώνιες αλήθειες των ημερών του Πάθους. Και στην Ανάσταση συμμετέχουν και ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια.

... από τα λιγοστά αντικείμενα που χώρεσαν στην οδύνη του ξεριζωμού, που στριμώχτηκαν στην περιπλάνηση της προσφυγιάς. Ήταν ασημένια κι είχαν σκαλισμένο στο άκρο της λαβής ένα μπουμπούκι τριανταφυλλιάς, ανθίζοντας σε μιαν άξια έκφραση της τέχνης, της λαϊκής παράδοσης και μιας ανυπέρβλητης αξιοπρέπειας ζυμωμένης με ρίζες και χώμα από πατρίδες. Εκείνης που στυλώνεται στην αρχιτεκτονική της ιστορίας, όταν τα δημιουργήματά της καταρρέουν, παρασύροντας μυριάδες αθώους και ανεύθυνους.

Οι ιστορίες για να μη λείπεις όσο θα λείπεις, είναι ερωτικά παραμύθια για μεγάλους. Είναι λόγοι παρηγορητικοί αλλά και παρότρυνσης στην επανάκτηση της δύναμης της επιθυμίας και του έρωτα.

"Ο σατυριστής, ποιητής ή πεζογράφος, είναι ο ηθικός εισαγγελεύς της κοινωνίας του" - με αυτά τα λόγια αυτοπροσδιορίζεται στην εφημερίδα του Αργοστολίου "Εμπρός" ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο συγγραφέας που χάρη στο ανυπόταχτο πνεύμα και την αυστηρή του κριτική προς τα κακώς κείμενα στην Κεφαλονιά του 19ου αιώνα, βρέθηκε επανειλημμένα στο στόχαστρο της τοπικής του κοινωνίας και του κλήρου. Στο έργο "Ιδού ο Άνθρωπος" (1874) ο Λασκαράτος με θαυμαστή οξυδέρκεια, πείρα ζωής και τη γοητευτική αμεσότητα που προσδίδει το επτανησιακό ιδίωμα, ξεκλειδώνει τα μυστικά της ανθρώπινης φύσης...

Από το πρώτο - δεύτερο κείμενο της Χρύσας Στεφάτου που έφτασε σε εμένα ένιωσα πως αυτό που έχει να πει είναι πυκνό, καθαρό ταυτόχρονα και ολόκληρο. Στον λόγο της Χρύσας βρήκα αιτίες και κίνητρα, βρήκα αφορμές για να πάω τις σημασίες πιο κάτω. Η περιεκτικότητα κάθε μιας από τις μεστές φράσεις που συνθέτουν έναν μικρούτσικο αλλά ολόκληρο ποιητικό κόσμο μέσα σε κάθε της ποίημα με αφορά πιο πολύ από το ειδικό βάρος. Ο λόγος της έχει την συνέπεια εκείνου του ανθρώπου που όσο αιρετικά κι αν έχει ζήσει, σεβάστηκε τη ζωή του, αγάπησε και αγαπήθηκε, στάθηκε ψηλά στα δύσκολα κι ό...

Το εν λόγω παραμύθι μας διηγείται την ιστορία του Ταζ. Ο Ταζ Είναι ένα ισχυρό λιοντάρι που προορίζεται για αρχηγός της αγέλης. Τεράστια τιμή για το ίδιο! Όμως είναι ο Ταζ πρόθυμος να προασπιζεται ένα μοτίβο "μοναρχίας" όσον αφορά την ηγεσία του ή όχι; Ένα παραμύθι, ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα την παράδοση του ανθρώπου ως έρμαιο σε κανόνες και αξιώσεις άλλων με την πλήρη απόσυρση της προσωπικής του βούλησης.

τόπο. Προσπερνούν καθημερινά την μάντρα που έγινε η ομαδική εκτέλεση από τους Γερμανούς και δεν γνωρίζουν τίποτα. Και όμως οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς ούτε οι ίδιοι να το γνωρίζουν, έχουν την ίδια στάση ζωής όπως οι παππούδες και οι πατεράδες των παππούδων τους. Έχει περάσει στους νεώτερους το πνεύμα της υπερηφάνειας , της δημοκρατικότητας και της αλληλεγγύης. Είναι σαν να τους ορίζουν αόρατες κατευθύνσεις. Αυτός ο τόπος στοιχειώνεται από ένα παρελθόν που δεν είναι πια παρόν, αλλά ούτε απόν είναι.

Για το "Η κοκέτα και... άλλα τινά" [...] Η εδώ δική μας, κοκέτα μεν, αλλά θέλει και τα χάδια της. Μπερδεμένη τόσο που δεν ξέρει και η ίδια τι ακριβώς αναζητά. Και κατά τους προγόνους μας "και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι". Και παντρειά επεδίωκε, αλλά την κοκεταρία την είχε αναγάγει σε παιχνίδι αφού της άρεσε να είναι πάντοτε εμφανίσιμη και περιποιημένη. Έζησε και πέθανε, χωρίς να χορτάσει ζωή, να γίνει μάνα και κανονική γυναίκα. Τα δυο αποτυχημένα λογοστέματα, δεν κατέστησαν ικανά να της φέρουν το γέλιο, πολύ περισσότερο την ευτυχία. Το δυστύχημα είναι, όταν βρήκε...

Η Ανώ μεγάλωσε, έγινε έφηβη... πήρε τη σκυτάλη της ζωής στο χέρι της και τρέχει στη λεωφόρο του κόσμου... αποφασισμένη να κατακτήσει τα όνειρά της και να βρει την ταυτότητά της. Άραγε η ζωή θα εκπληρώσει τους στόχους της; Αλλά κι αυτά τα όνειρα... πώς έρχονται και σφηνώνονται στην ψυχή... διαγράφεις ουράνια τόξα σε ανοιχτούς ορίζοντες, κι ένα πρωί, όλα αυτά τα πετάς σαν ανεφάρμοστα στο καλάθι των αχρήστων..

Σπέρματα χρόνων, δοσμένα με πεντακόσιες λέξεις, βαθιά φυτεμένα στην ψυχή από λόγια και εικόνες φωτεινών καθημερινών ανθρώπων, αναβλύζουν στο ερέθισμα δηλώνοντας τη μυστική συγγένεια. Η φαντασία, εργαλείο αποκωδικοποίησης των στεριωμένων μύθων, γίνεται νήμα για να αγγίξει ξανά την αλήθεια τους. Αναγνωρίζει τον Προμηθέα στην κλούβα, σχεδιάζει μια νέα δολοφονία ανεβαίνοντας τα σκαλιά με τον Ρασκόλνικοβ, αναθερμαίνει τη φλόγα της σμίλης μ' ένα προσκύνημα, ακούει το διάλογο του Μπόμπι Σαντς απ' το κελί του στο Μπέλφαστ, σ' εκείνο το κελί στο Διόνυσο. Χαράσσει τη συνέχεια του ταξ...

Πριν πάρω στα χέρια μου το βιβλίο, προτού μάθω τον τίτλο, η Ροζαλία μου μίλησε γι’ αυτό με δυο κουβέντες, κυριολεκτικά: "Δεν είναι ένα βιβλίο για τα παλιά" μου είπε. "Είναι ένα βιβλίο για σήμερα. Τι κάνουμε σήμερα. Εμείς". Τα λόγια της με προβλημάτισαν. Τι εννοεί; Να αφήσουμε το παρελθόν μας; Πώς μπορεί να λέει κάτι τέτοιο αυτή που είναι ποντιακής καταγωγής. Βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα. Όλα άρχισαν να ξεδιαλύνουν όταν πήρα το βιβλίο και το ξεφύλλισα. Λίγες σελίδες, πέντε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, γκρίζα νέφη στο εξώφυλλο. Ανάμνηση, σκέφτηκα. Ίσως νοσταλγία. Μήπως ένα ξ...

- Ξέρεις τι θα πει σφήνα; - Μου 'πες... Είναι η σφήνα, που τρυπώνει... να, σαν αυτήν τη σφηγκοφωλιά που μπήκα εγώ... - Δε στα 'πα όλα... Σφήνα θα πει ν' απομακρυνθείς φυσικά από τους δικούς σου, από τη γειτονιά σου, από τους συντρόφους σου κι εκείνοι ν' απομακρυνθούν ψυχικά από σένα... - Ξέρεις τι θα πει σφήνα; - Εεε, αφού μου 'πες... - Δε στα 'πα όλα... Σφήνα, λοιπόν, θα πει να σε κυνηγάνε όλοι... Να κινδυνεύεις ακόμη και από τους συντρόφους σου που δεν ξέρουν -γιατί δεν πρέπει να ξέρουν- την αποστολή σου... Να σε θεωρούν ακόμη και προδότη... - Αυτά δε μου τα 'πες απ...