Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, στο Άσυλο του Παιδιού, στη συμβολή Εγνατίας και Εθνικής Αμύνης, απέναντι απ' το "Σιντριβάνι", στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Η μάνα μου ήρθε εκεί απ’ το χωριό, ολόκληρο ταξίδι τότε, παρόλο που στα χωριά του κάμπου μας οι γυναίκες γεννούσαν ακόμα στο σπίτι. Ο πατέρας μου περίμενε το ευτυχές γεγονός σ’ ένα παγκάκι απέναντι και κάποια στιγμή έφτασαν εκεί και ο παππούς Βαγγέλης κι η γιαγιά Δήμητρα για συμπαράσταση. Ο παππούς Αναστάσης δεν φάνηκε ούτε κι η γιαγιά Μαρία, βέβαια, η μητριά του πατέρα μου. Επειδή η ώρα είχε φτάσει, αλλά η γέννα καθυστερο...

Γίναμε παντοτινά αδέρφια, ναι, αδέρφια ταμένα στων φίλων μας την ιερή χαμούρα μνήμη, αδέρφια πιστά στων αδερφιών μας την έλλογη τρέλα, στων αδερφιών μας το άλκιμο σακατιλίκι, στων αδερφιών μας τα απραγματοποίητα σχέδια. Μείναμε η Εύα κι εγώ να κάνουμε ρεπεράζ στον ουρανό, να μοντάρουμε όνειρα, να μουσκεύουμε τις σελίδες του Γονατά με άδολα δάκρυα. Μείναμε η Εύα κι εγώ να κάνουμε συλλαλητήρια στο δωμάτιό μας.

"Το Ξυράφι" τέμνει σε βάθος τον ψυχικό κόσμο "μιας γυναίκας υπεράνω πάσης υποψίας", άλλης εποχής, που η παραφορά του ερωτικού πάθους μαζί με την αποκαθήλωση του ερωτικού της ειδώλου, την ωθούν στο σχεδιασμό και τη διάπραξη εγκλήματος σε βάρος του εραστή της. Η συγγραφέας με διεισδυτικό πνεύμα και οξεία παρατηρητικότητα, φιλτραρισμένη μέσα από ουσιαστική γνώση της ψυχολογίας, τολμάει να εμφανίσει ασχολίαστες τις σκέψεις, τη ζωή και τα συναισθήματα της ηρωίδας όταν αυτή οδηγείται πλέον στη φυλακή, δίνοντας εναύσματα στον αναγνώστη να υποψιαστεί ότι το ανθρώπινο ον που φτάν...

Πεζά και ποιήματα για την Ελευσίνα με αφορμή τον "Επιτάφιο" του Μίκη Θεοδωράκη.

ΓΑΛΗΝΗ Μετά από μία σειρά περιστατικών, έχω πλέον πειστεί ότι τα αδέσποτα σκυλιά των πόλεων δεν είναι ούτε αδέσποτα, ούτε σκυλιά. Παρόλο που δεν ασπάζομαι στις θρησκευτικές προσεγγίσεις για το επέκεινα, εδώ φαίνεται καθαρά πως πρόκειται για μετεμψύχωση ή για μετάσταση, αν προτιμάτε, των νεκρών ποιητών. Ναι, αδέσποτα σκυλιά γίνονται οι ποιητές όταν πεθαίνουν, το έχω πει και σε άλλο ποίημα παλιότερα, όταν αναγνώρισα τον Τάσο Λειβαδίτη. Έχω δει, ακόμα, τον Σολωμό και τον Κάλβο στη Ζάκυνθο, τη Γώγου στα Πατήσια, και, σε μία κωλοεπαρχία, γεμάτο ψώρα, άρρωστο, κουτσό και ε...

Παίρνοντας αυτό το βιβλίο στα χέρια σου, έχεις δύο επιλογές. Η μία είναι να διαβάσεις επτά αυτοτελείς ιστορίες και να τις δεις ως τις ενδιαφέρουσες φανταστικές αφηγήσεις της συγγραφέως. Η άλλη είναι να δεις τους συμβολισμούς που κρύβονται πίσω από τις ιστορίες και αποτελούν προϊόν της εσωτερικής αναζήτησης της συγγραφέως. Προτείνω να επιλέξεις το δεύτερο! Το βιβλίο αυτό θα σε βοηθήσει να δεις βαθιά μέσα σου και να κάνεις ένα ταξίδι αυτογνωσίας αντικρίζοντας όψεις του εγωισμού σου, εμπόδια στην εσωτερική σου πορεία, αλλά και να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα αναφορικά μ...

Αμέσως μόλις ο χώρος βυθίστηκε στο σκοτάδι, το βλέμμα του έπεσε στον καθρέφτη. Στο βάθος, πλάι στο δικό του είδωλο, είδε τη φωτισμένη από κάποια αόρατη πηγή μορφή ενός μεσόκοπου άντρα με σακουλιασμένα μάτια και σουφρωμένα χείλη, σαν σχισμή κομμένη με ξυράφι. Φορούσε ένα μακρύ ράσο που κατέληγε στο δάπεδο και που το αριστερό του τμήμα ήταν λευκό με μαύρο μανίκι ενώ το δεξί μαύρο με λευκό μανίκι. Στο αριστερό τμήμα υπήρχε μι’ ασημόχρωμη απεικόνιση του ήλιου με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και πολλές μικρές κυματοειδείς αχτίδες, ενώ στο δεξί ένα χρυσωπό μισοφέγγαρο, επίσης με χαρα...

Ένα βιβλίο-αναμέτρηση με τον χρόνο, από έναν συγγραφέα που στην εξέλιξη της γραφής του - που ξεκινάει από την μελέτη των φαινομένων επικοινωνίας και την πολιτική ανάλυση για να φτάσει, όλο και περισσότερο, σε μια συνολική προσέγγιση των πραγμάτων της ζωής. Ο Λευτέρης Κουσούλης επιλέγει στην εβδομάδα "τον μικρό χρονικό κύκλο όπου συμπυκνώνεται ένας ελάχιστος αιώνας", που δείχνει δηλαδή την ροή του χρόνου αλλά και την μικρή συγκεκριμένη διάρκεια, την Πέμπτη. Την Πέμπτη και τα πρωινά της. Ακριβώς για να δει την σχέση αμφιβολίας, αναζήτησης και φόβου που φέρει μέσα του ο χρόνο...

Το βιβλίο ασχολείται με όλα εκείνα τα ζητήματα ή έστω με τα περισσότερα από αυτά που θεωρούνται κεφαλαιώδη στην ψυχοθεραπεία, αλλά αυτό το κάνει κατά βάση με τον τρόπο της μυθοπλασίας. Γραμμένο από έναν κλινικό ψυχολόγο, που γνωρίζει το αντικείμενό του άλλοτε με πλάγιο και έμμεσο τρόπο και άλλοτε με την καθαρή γλώσσα μίας όμως εύληπτης επιστήμης, εξετάζει τα ζητήματα αυτά, τα οποία εισάγει μια νέα κοπέλα στην προσπάθειά της να κατανοήσει τον εαυτό της και τον κόσμο και αγωνιώντας να βρει τη θέση που της αρμόζει μέσα σε αυτόν. "Η Βαλέρια τινάχτηκε από το ύψωμα σαν ελατήρι...

Ένα σπίτι, δέκα γάτες! Δέκα τετράποδοι μικροί φίλοι που δεν αγοράζονται, δεν πωλούνται, δεν γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης με κανένα τρόπο. Οι φίλοι προσεγγίζονται, χαρίζονται και περνούν την σύντομη ζωούλα τους κοντά μας, ενώ γι` αυτούς είμαστε όλος τους ο κόσμος.

Δεκατρία πρόσωπα εντελώς διαφορετικά μιλούν για τη ζωή τους, όπως αυτή διαμορφώνεται από την εργασία -όταν και εάν υπάρχει- εδώ και πέντε δεκαετίες. Βίοι ολοκληρωμένοι, ημιτελείς, ασφαλείς, ανασφαλείς, μετέωροι, ζωές καθημερινές ανθρώπων που ζουν δίπλα μας, πιθανώς συγγενείς, φίλοι και γνωστοί. Μπορεί να μη συναντηθούν ποτέ, να μη γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου, εκτός και αν...

Ερωτικές συναντήσεις αφήνουν τα πρόσωπα του βιβλίου εκτεθειμένα και ανήσυχα. Σαν να στέκονται μπροστά από έναν καθρέφτη αρχίζουν να παραμιλούν. Δεν μπορούν να απαλλαγούν από το είδωλό τους. Η γλώσσα παρασύρεται σε εξομολογήσεις. Ο ερωτικός λόγος κάνει κύκλους, τροφοδοτείται με εικόνες που ανασύρονται από τη μνήμη... Επιχειρεί τη διέξοδο, την αυταπάρνηση. Ο καθρέφτης συσσωρεύει θερμότητα. Το είδωλο αποσυντίθεται και εξαϋλώνεται. Ο καπνός φτιάχνει λέξεις...

Στην οδό Γαληνού, τρισέγγονου του Ασκληπιού, στέκει ακίνητο εδώ και χρόνια το βιβλιοπωλείο Κομητεία. Στον τόπο αυτό, συνυπάρχουν δύο παράλληλοι κόσμοι, αυτός των πελατών και ο άλλος των κανονικών ανθρώπων. Εκεί συναντάμε τον Τάσο και τη Βούλα, δύο πτωχούς πλην τίμιους συναδέλφους, οι οποίοι οπλίζονται καθημερινώς με τεράστια υπομονή για να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Χωρίς τους ήρωές μας, και το αφεντικό που τους κρατάει στη δουλειά, θα σωζόταν ένα δέντρο ακόμα, αλλά δεν θα κρατούσατε εσείς αυτό το μικρό βιβλίο στα χέρια σας.

Μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού του Οδυσσέα Ανδρούτσου, ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς της Παλιγγενεσίας, ο συγγραφέας, εμπνευσμένος από την πιο συγκλονιστική εποχή του βίου του, τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του, στη φυλακή της Ακρόπολης. Οξυδερκής, με καλλιεργημένη σκέψη και υψηλή στρατηγική και διπλωματική διάνοια, γνώστης τεσσάρων γλωσσών, ο εμβληματικός για τον Αγώνα οπλαρχηγός μιλά σε απλή γλώσσα, ανάμεικτη με πολλά λόγια και...

Ο αφηγητής του βιβλίου επιστρέφει στο Σπίτι Παιδιού όπου μεγάλωσε, στην Πλατανιά Δράμας, αλλά και στα γύρω χωριά. Είναι ένας τόπος ζεστασιάς, παιχνιδιού και χαράς. Εκεί το παιδί αντικρίζει τη ζωή και το θάνατο - τα μάτια του είναι αθώα. Ανέμελα περάσματα, χωρίς την άδεια των μεγάλων στα ακατοίκητα σπίτια, με το εξαπτέρυγο στα χέρια στην εκκλησία, παίζοντας κρυφτό στα νεκροταφεία. Προσπαθεί να ξετυλίξει, μέσα από τα μισόλογα συγγενών και ξένων, τις ατομικές ιστορίες καθενός, αλλά και το περίπλοκο κουβάρι που είναι οι συλλογικές ρίζες. "Μια Κυριακή μεσημέρι στην Προσοτ...

Έζησε, τελικά, ο Ματιέ; Καταδικάστηκε έστω ένας από αυτούς που τον χτυπούσαν ενώ ήταν πεσμένος κατάχαμα στο σουπερμάρκετ; Είναι ληστής ή ακτιβιστής για την προστασία του περιβάλλοντος που έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει; Αθώος ή ένοχος; Και οι σύντροφοί του; Εκδικήθηκαν ή λούφαξαν; Πήραν το πάνω χέρι οι μικροί ή δεν τους άφησαν οι μεγάλοι; Πώς είδαν το λιντσάρισμά του οι αστυνομικοί που βρέθηκαν εκεί, οι ΕΚΑΒίτες, οι δημοσιογράφοι, οι ταμίες, οι πελάτες, οι παρατηρητές; Τι λέει ο κοινωνικής επιστήμονας, ο βουλευτής, ο δημοσκόπος, ο δικηγόρος; Ποιοι ήταν αυτοί που τον κλοτσούσ...

Το "Σπίτι των παλιών πραγμάτων" είναι μία διαδρομή σε τόπους, καταστάσεις, αισθήματα, παρέα με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας, αφήνοντας όμως βαθιά και ανεξίτηλα ίχνη στο πέρασμά τους. Ποιήματα και πεζά που περνάνε από το ένα ύφος στο άλλο, με γλώσσα άλλοτε λόγια κι άλλοτε δημώδη, τα έργα αυτά καλύπτουν μία μεγάλη χρονική περίοδο που ξεκινάει από τον προηγούμενο αιώνα και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Ο άντρας και η γυναίκα, η ζωή και ο θάνατος, ο έρωτας και η απώλεια, η μνήμη και η λήθη, συνθέτουν τον καμβά της θεματικής εστίασης του Δημήτρη Β. Τρι...