Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είμαστε άραγε μεγάλης έκτασης τερατάκια, τόσο αποκρουστικά, που δεν έχει τη διάθεση κάποιος συνάνθρωπος να μας πλησιάσει; Απομονωνόμαστε οι ίδιοι στον εαυτό μας, γιατί γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι μας απορρίπτουν. Τι θέση μας αντιστοιχεί και τι ευκαιρίες μας δίνονται στην εργασία, στα κοινωνικά δρώμενα, στις σχέσεις; Εμείς οι ορεξάτοι, ίσως και ν' αντιμετωπίζουμε τον κοινωνικό ρατσισμό, τόσο ύπουλο και κεκαλυμμένο, που να μας αναγκάζει να γινόμαστε αόρατοι. Η κοινωνία μας δύσκολα συγχωρεί την απόκλιση. Είμαστε μερικώς αποκλεισμένοι. Όμως, φτάνει ως εδώ! Η βασι...

Tο βιβλίο είναι ένα οδοιπορικό γύρω από την υπαρξιακή σκοτοδίνη που δημιούργησαν στον συγγραφέα οι αινιγματικές λέξεις άνθρωπος-Έλληνας-ξένος, έπειτα από τη μακρόχρονη απουσία του από την ελληνική γη. Ο τίτλος του αντανακλά τον κεντρικό προβληματισμό του βιβλίου: η τέχνη του χορού μέσα στο θεατρικό σύμπαν ως ένα ευγενικό μέσο συμφιλίωσης της ανθρωπότητας με τις αναπηρίες της. Ο υπότιτλος «Αρμένιοι, Εβραίοι και Έλληνες στο διάβα Ανατολής και Δύσης» αφορά την άλλη πτυχή του, όπου εκφράζεται μια υποκειμενική άποψη για την οργάνωση αυτών των συλλογικοτήτων μέσα στον σύγχρονο...

Στο βιβλίο αυτό συναντιούνται δύο τραπεζίτες - πολιτικοί: ο Μάρκος Ρενιέρης (1815-1897) και ο Π. Ν. Γεννηματάς, αντιπρόεδρος σήμερα στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Μιλούν για την εθνική ταυτότητα, την ελληνική ιστορία, τον εθνικό εκουγχρονιομό. Τους δύο συνομιλητές χωρίζουν 100 ολόκληρα χρόνια νεοελληνικής ιστορίας. Τα κείμενά τους, ωστόοο, συναπαρτίζουν ένα και το αυτό εγκόλπιο εθνικής αγωνίας. Αγωνίας για ένα έθνος που αναπαράγει την ιστορική του ενότητα διά μέσου όχι της επίλυσης, αλλά της διαιώνισης των προβλημάτων...

Σαν άρχισα τα "Σχόλια" στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θα' πρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της "βραδυνής" και "μεσημβρινής" παραδημοσιογραφίας - τρόπος και είδος γραφής που απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ. Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το οποίο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ είναι αλή...

Όταν τα πράγματα έρχονται ανάποδα, χρειάζεται κάτι καίριο να ειπωθεί για να μπορούμε να σταθούμε όρθιοι αντίκρυ τους. Πώς όμως είναι δυνατόν να νοηθεί και να χαρακτηρισθεί το γεγονός του πόνου; Για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό συγκροτήθηκε κάποτε ένας λόγος συμπαραστάτης, στη διάθεση εκείνων που ξαφνικά αποσβολώνονται από τα απρόοπτα. Παραμυθητικά αποφθέγματα και επιχειρήματα από την ομηρική εποχή, τους ρωμαϊκούς χρόνους, τον όψιμο Μεσαίωνα μέχρι και τις αρχές του προηγούμενου αιώνα συνδυάστηκαν για να υπενθυμίσουν τα αναπόφευκτα και να προσφέρουν διεξόδους. Βαθμιαί...

Οι Αλβανοί που δολοφονούνται στα σύνορα, οι πνιγμένοι Κούρδοι μέσα στους διπλούς πάτους φορτηγών, τα πτώματα των Ιρακινών στις ακρογιαλιές του Αιγαίου, ένα μπιμπερό στον ποταμό Έβρο, το Malleus Μaleficarum, οι καμένες μάγισσες των αιώνων, η Ιερά Εξέταση, τα λάμα που ουρλιάζουν στα ορυχεία του Ποτοσί. Οι μεγαλοφονιάδες: πάντοτε στο όνομα της μίας Θρησκείας, του ενός Χριστού, του καθολικού Ισλάμ, του ενός Έθνους, του Ζωτικού Χώρου, του Λαού, της μίας Αλήθειας. Το σώμα που πέφτει, το σώμα ως "μιαρό" πτώμα. Οι εθιμοτυπίες του φασισμού, τα τρένα που φόρτωσαν τους Εβραίους για το...

Ο τίτλος του βιβλίου δηλώνει τον διφορούμενο και γι' αυτό συχνά δραματικό χαρακτήρα ενός κόσμου ο οποίος ανασαίνει ελεύθερα και συγχρόνως ασφυκτιά στην ατμόσφαιρα των επιλογών του. Το ερώτημα είναι: πώς περνούμε από την τυραννική ανελαστικότητα των μονοσήμαντων αληθειών στην ωριμότητα της αποδοχής του πολυσήμαντου; Από τα περιεχόμενα τα πρώτα έξι κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ το επίμετρο για το ρεμπέτικο και την καθολικότητα του μοναδικού μαζί με τα τέσσερα τελευταία κείμενα είναι ανέκδοτα.

[...] Σ' αυτό το βιβλίο η Φωτεινή Τομαή - Κωνσταντοπούλου μας "αποκαλύπτεται" τόσο σαν άτομο όσο και σαν ενεργή πολίτης, καθώς μας γνωρίζει τις θέσεις και τις απόψεις της για πληθώρα θεμάτων του ιστορικού, κοινωνικού και δημοσιογραφικού "γίγνεσθαι". Η ίδια θεωρεί την "αποκάλυψη" αυτή επικίνδυνη. Για μας όμως, που διαβάσαμε ήδη πολλά απ' αυτά τα κείμενα, τη θεωρούμε απλώς τολμηρή, ποικίλη και ενδιαφέρουσα. Πρόκειται για κείμενα που δημοσιεύτηκαν κατά κύριο λόγο στην "Καθημερινή", αλλά και στην "Ελευθεροτυπία", το "Έθνος", τον "Ελεύθερο Τύπο", καθώς και στο ένθετο "Symbol" τ...