Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1932 η Βιρτζίνια Γουλφ κάνει το δεύτερο ταξίδι της στην Ελλάδα. Το πρώτο ταξίδι της το είχε κάνει το 1906, 24 ετών τότε, ανύπαντρη (Βιρτζίνια Στήβεν), με τα αδέλφια της Βανέσα, Τόμπυ και Έιντριαν Στήβεν και τη φίλη της Βάιολετ Ντίκινσον. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά ταξίδια δεν είναι μόνο χρονολογική. Είναι μια διαφορά οπτικής και ύφους τόσο βαθιά ώστε η ίδια η Βιρτζίνια να εκπλήσσεται. Φυσικά πρόκειται πάντα για το ίδιο πρόσωπο - και όχι μόνον αυτό, αλλά, σε μια μυστική σχεδόν αλληλουχία γεγονότων και συνεπειών, το πρόσωπο του 1906 δημιουργεί και καθορίζει ως ένα σημε...

"Μ’ αρέσει η ζωή. Υπήρξαν φορές που ήμουν βαθιά απελπισμένη, αβάσταχτα δυστυχής, βουτηγμένη στη θλίψη, αλλά μέσα από όλα αυτά είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι απλώς και μόνο το να ζεις είναι σπουδαίο πράγμα". Γεννήθηκε το 1890. Γύρισε τον κόσμο, παντρεύτηκε δύο φορές, υπήρξε ερασιτέχνις αρχαιολόγος, δεινή σέρφερ, εθελόντρια νοσοκόμα και Dame, τίτλος που της απένειμε η Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου για το έργο της. Ήταν μια από τις λίγες γυναίκες της εποχής της που επιβλήθηκαν με αυτό που έκαναν και όχι με αυτό που έκανε ο πατέρας ή ο σύζυγός τους. Πρώτα και πάνω απ’...

"Μ’ αρέσει η ζωή. Υπήρξαν φορές που ήμουν βαθιά απελπισμένη, αβάσταχτα δυστυχής, βουτηγμένη στη θλίψη, αλλά μέσα από όλα αυτά είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι απλώς και μόνο το να ζεις είναι σπουδαίο πράγμα". Γεννήθηκε το 1890. Γύρισε τον κόσμο, παντρεύτηκε δύο φορές, υπήρξε ερασιτέχνις αρχαιολόγος, δεινή σέρφερ, εθελόντρια νοσοκόμα και Dame, τίτλος που της απένειμε η Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου για το έργο της. Ήταν μια από τις λίγες γυναίκες της εποχής της που επιβλήθηκαν με αυτό που έκαναν και όχι με αυτό που έκανε ο πατέρας ή ο σύζυγός τους. Πρώτα και πάνω απ’...

H Γκέρτρουντ Μάργκαρετ Λόθιαν Μπελ (1868-1926), κόρη πρωτοπόρων της βιομηχανικής επανάστασης, γύρισε την πλάτη της στα προνόμια και την καλή κοινωνία για να γίνει πολιτικός, αραβολόγος, γλωσσολόγος, αρχαιολόγος, φωτογράφος, συγγραφέας, ορειβάτισσα και ορκισμένη ταξιδεύτρια. Επηρέασε καταλυτικά τις επιλογές της Μεγάλης Βρετανίας στα ζητήματα των αποικιών στη Συρία, την Ασία, την Αραβία και τη Μεσοποταμία. Έγινε μάρτυρας της γενοκτονίας των Αρμενίων, και μαζί με τον T.E. Lawrence, τον περίφημο "Λόρενς της Αραβίας", τον οποίο γνώρισε στα ταξίδια της, αγάπησε πολύ τη μακρινή αυ...

Η Τζένιφερ Γουόρθ αφηγείται με απολαυστική γλαφυρότητα πραγματικές ιστορίες από το Ιστ Εντ του Λονδίνου της δεκαετίας του 1950. Πρόκειται για ένα βιβλίο αστείο, συγκινητικό και -κάποιες φορές- τρομακτικό, το οποίο ξαναζωντανεύει με μοναδικό τρόπο έναν κόσμο που έχει χαθεί για πάντα. Τη δεκαετία του 1950, το Ιστ Εντ ήταν μια φτωχική συνοικία γύρω από τις αποβάθρες του μεγάλου λιμανιού του Λονδίνου. Μια γραφική, λαϊκή συνοικία όπου οι άνθρωποι -εργάτες στην πλειονότητά τους- ζούσαν σε άθλιες συνθήκες δίπλα στα ερείπια των βομβαρδισμών του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτός ήταν...

Από τις εκδόσεις "Gema", κυκλοφόρησε το βραβευμένο βιβλίο "Ο λαγός με τα κεχριμπαρένια μάτια" του Έντμουντ ντε Βαάλ, ο οποίος είναι ένας από τους κορυφαίους κεραμίστες παγκοσμίως. Με αφορμή και αιτία την αναζήτηση των χεριών που κράτησαν κάποτε τα 264 γλυπτά νέτσκε, ο ντε Βάαλ μάς ταξιδεύει στο Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα, στη Βιέννη των αρχών του επόμενου, στην Ιαπωνία του χθες και του σήμερα, σε μια Ευρώπη ταραγμένη ωστόσο άκρως γοητευτική, από καλλιτεχνικής απόψεως τουλάχιστον. Αυτά τα μικρά αντικείμενα γίνονται μάρτυρες ενός κόσμου γεμάτου χλιδή και ξεγνοιασιά μα...

Ένας τετράποδος φίλος μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή Ο Τζέιμς Μπόουεν ζούσε για χρόνια στους δρόμους του Λονδίνου, παίζοντας μουσική στους περαστικούς για τα προς το ζην, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να ξεφύγει από τα ναρκωτικά. Όταν βρήκε έναν αδέσποτο γάτο κουλουριασμένο στην εξώπορτα του καταλύματός του, δεν είχε ιδέα πόσο πολύ θα άλλαζε η ζωή του... Ο χαριτωμένος πορτοκαλής γάτος ήταν τραυματισμένος και είχε ολοφάνερα περάσει πολλά. Το τελευταίο που χρειαζόταν ο Τζέιμς ήταν ένα κατοικίδιο, όμως δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πανέξυπνο κεραμιδόγατο, τον οποίο πολύ σύντ...

Η Τζαν Μόρις γνώρισε τη Βενετία στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως αξιωματικός του αγγλικού στρατού, όταν τα βρετανικά στρατεύματα εισήλθαν στην πόλη. Λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Πόλη των Δόγηδων ως ανταποκρίτρια αγγλικής εφημερίδας και έζησε εκεί δυο χρόνια. Το 1960 εξέδωσε τη "Βενετία" μια ιδιότυπη μονογραφία της πόλης, μεταξύ ταξιδιωτικής λογοτεχνίας και ελεύθερου αυτοβιογραφικού δοκιμίου. Το κείμενο δεν είναι τουριστικός οδηγός, μολονότι βρίθει χρήσιμων πληροφοριών για τη σύγχρονη Βενετία, ούτε και συστηματική ιστορική μελέτη, παρότι η επισκόπηση της ιστορία...

"Ένας Λονδρέζος, ηλικίας από εξήντα δύο και πάνω, πέθανε χτες. [...] Ύστερα από ένα αργό και ενδεές επαγγελματικό ξεκίνημα, σημείωσε μεγαλύτερη επιτυχία απ' ό,τι περίμενε. Ύστερα από ένα αργό και επισφαλές συναισθηματικό ξεκίνημα, πέτυχε όση ευτυχία του επέτρεπε η φύση του. Παρά την εγωιστική φύση των γονιδίων του, απέτυχε -ή μάλλον αρνήθηκε- να τα κληροδοτήσει, πιστεύοντας μάλιστα ότι η άρνησή του συνιστούσε πράξη ελεύθερης βούλησης ενώπιον του βιολογικού ντετερμινισμού. Έγραφε βιβλία, ώσπου πέθανε. [...] Δεν είχε πρόβλημα να μένει μόνος του, φτάνει να ήταν σίγουρος ότι αυ...

"Από την πρώτη κιόλας επαφή με το βιβλίο, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τόσο την προδρομική σημασία των "Εξομολογήσεων" και του "Suspiria" όσο και τη λογοτεχνική τους σπουδαιότητα. Τριάντα πέντε χρόνια πριν από τη γέννηση του Φρόυντ, ο Ντε Κουίνσυ μας μιλάει ήδη για τον αχανή κόσμο του ασυνειδήτου, για την παντοδυναμία της παιδικής ηλικίας, για την ανυπαρξία της λήθης· κι αυτό σε μια γλώσσα ποιητική και σχεδόν θεολογική κατά μέρη και κατά μέρη τρυφερή και κάποτε, τέλος, χιουμοριστική." Νίκος Φωκάς

Συχνά ανησυχούσα πώς θα τα κατάφερνα με την ξένη γλώσσα ή πώς θα μπορούσα να περιγράψω την αρχιτεκτονική, επειδή είχα περιορισμένες γνώσεις πάνω σε αυτό το θέμα. Αλλά καθώς καθόμουν πάνω στις ζεστές πέτρες, ένα ηλιόλουστο απόγευμα, και καθώς ατένιζα τον χώρο μέσα σ' αυτήν την ακινησία, συνειδητοποίησα με λύπη μου, ότι τελικά αυτή ήταν η εμπειρία που δε θα μπορούσα να περιγράψω. Μέσα σου, στην καρδιά σου, ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να πεις "θα ξαναέρθω εδώ", ούτε χρειάζεται να πάρεις μαζί σου λουλούδια ή πέτρες για να θυμάσαι το μέρος. Απλά πρέπει να χαρείς την στιγμή που...

Σε ηλικία 23 χρονών, η Τζάκι ταξιδεύει στην Αίγυπτο για διακοπές μαζί με τον φίλο της, τον Ντέιβ. Δεν φανταζόταν ότι οι διακοπές τους θα κατέληγαν σ' έναν εφιάλτη. Αποχωρισμένη απ' τον Ντέιβ σ' ένα πολύβουο δρόμο, η Τζάκι έπεσε και στραμπούληξε τον αστράγαλό της. Βρίσκει βοήθεια στο πρόσωπο ενός γοητευτικού, ευγενικού Αιγυπτίου, του Ομάρ. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Η Τζάκι έμεινε εκείνες τις δέκα μέρες με την οικογένεια, όπου μοιραζόταν το ίδιο κρεβάτι με την αδερφή του, νιώθοντας ακαταμάχητη έλξη για τον Ομάρ. Παρασυρμένη απ' τον ενθουσιασμό της, τον παντρεύεται, προτ...

'When a family goes abroad it will settle down only if the mother is contented,' writes Christine Warren Tutte in this charming memoir about life at St Catherine's British Embassy School in Athens. Christine writes with a fresh, observant pen and a sharp, affectionate memory for people and for the feel, looks and smells of places, flowers, clothes, foods. As I can testify from personal experience, she was as adept at managing the Ambassadors and diplomats as she was at handling the parents and children.

Ο Μπίλυ Μπομπ περιέλουσε την αδερφή του με βενζίνη. Η Τερέζα Κνορ έβαλε μπρος τη μηχανή του αυτοκινήτου. Κοιτούσε το γιο της που άναψε ένα σπίρτο, το πέταξε πάνω στην κόρη της κι έτρεξε στ' αυτοκίνητο. "Αν ποτέ μιλήσεις σε κανέναν γι' αυτό, θα είσαι το επόμενο θύμα", είπε η Τερέζα στο γιο της.

"Εκείνη τη νύχτα τον Σεπτέμβριο του 1972, θυμάμαι ότι παρατήρησα ένα γκρι Ford Popular αυτοκίνητο στην απέναντι κατεύθυνση του δρόμου, λίγα λεπτά πριν σταματήσει δίπλα μου. Στην αρχή, ήμουν λίγο ανήσυχη σε περίπτωση που ήταν δύο άντρες μέσα, αλλά μόλις είδα ότι ο συνοδηγός ήταν κοπέλα, ηρέμησα... Η κοπέλα βγήκε έξω απ' το δίπορτο αυτοκίνητο και σήκωσε τη θέση του συνοδηγού, για να μπορέσω να περάσω στα πίσω καθίσματα. Άρχισαν την κουβέντα ευθύς αμέσως, ξεκινώντας με τα ονόματά τους: Φρεντ και Ρόουζ Γουέστ". "Βγήκα έξω απ' το καθαριστήριο και συνέχισα να περπατάω κατηφορικά...

Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός κοριτσιού που πάλεψε να επιβιώσει σε μια οικογένεια, όπου επικρατούσε η βία, η κακοποίηση κι η εγκατάλειψη. Μεγαλώνοντας, έγινε μια γυναίκα στοιχειωμένη απ' το παρελθόν της και με έντονη έλλειψη αυτοπεποίθησης. Παρ' όλα αυτά, κατάφερε να βρει τη δύναμη ν' αντιμετωπίσει τους βασανιστές της. Ήταν αποφασισμένη, ότι τα δικά της παιδιά θα μεγάλωναν σε μια χαρούμενη, τρυφερή κι ενωμένη οικογένεια. Στην βαθιά και συναισθηματική της αφήγηση, η Σου Όουεν μας αποκαλύπτει τι συμβαίνει, όταν ένα παιδί δεν μπορεί να βρει ασφαλές καταφύγιο στην οικογένε...

Η ανθολογία αυτή συγκεντρώνει για πρώτη φορά εντυπώσεις Βρετανίδων περιηγητριών από την Ελλάδα, αρχίζοντας από τις επιστολές της λαίδης Μόνταγκιου, της πιο διάσημης περιηγήτριας και θαυμάστριας της Ανατολής του 18ου αιώνα, και τελειώνοντας με τα ημερολόγια της Βιρτζίνια Γουλφ, που επισκέφτηκε δύο φορές τη χώρα μας. Οι περιηγητικές πραγματείες, οι επιστολές και τα ημερολόγια που επιλέγονται αποκαλύπτουν όχι μόνο τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Ελλάδα στον βρετανικό πολιτισμό αλλά και τη σημασία του φύλου, τόσο στον περιηγητισμό όσο και στην αναπαράσταση ενός "άλλου" πολιτισ...

...Φτάνοντας στην Ελλάδα είχα την αίσθηση της επιστροφής στο σπίτι μου... Η αίσθηση αυτή μου γέννησε την επιθυμία να εξερευνήσω την Αθήνα και να ανακαλύψω τι πραγματικά συνέβαινε στην καθημερινή ζωή αυτού του τόσο αντιφατικού λαού... Η Οδός Ευρυδίκης είναι μια θαυμάσια, φρέσκια και αστεία αφήγηση της πρώτης χρονιάς της Sofka Zinovieff... ως Αθηναία. Η προσαρμογή της σε μια χαώδη πόλη, με δυσεύρετα ταξί, ανθρώπους ελάχιστα τυπικούς, με κόρνες, άγχος, θόρυβο, με "παράξενα" ήθη αλλά και αυθεντικά χαμογελαστά πρόσωπα μεταφέρεται με ακρίβεια, χιούμορ αλλά και γνήσια αγάπη για...

Ο Όργουελ μιλάει και γράφει όσο το δυνατόν πιο αμερόληπτα. Ακόμη κι όταν εξοργίζεται, ακόμη κι όταν τον συγκλονίζει η σύλληψη και η άνανδρη δολοφονία ενός αγωνιστή, ακόμη κι όταν αφηγείται πώς ο ίδιος τραυματίστηκε στο λαιμό από σφαίρες φασιστών και πώς κυνηγήθηκε από τους σταλινικούς, δεν παύει να είναι ανεπίληπτα ευγενικός, συγκρατημένος και σεμνός, επιτρέποντας στον εαυτό του μονάχα πικρία και θλίψη να εκφράσει. Γ. Ι. Μπαμπασάκης (Ελευθεροτυπία)