Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα παραμύθια συμβαίνουν παράξενα πράγματα: Οι αδερφές της Σταχτοπούτας τρώνε τη μάνα τους. Για να ολοκληρωθεί ένας γάμος η ηρωίδα πρέπει να μοιραστεί με τον σύζυγό της το κανιβαλικό του γεύμα. Παιδιά γεννιούνται από ρεβίθια και με μισό σώμα, αλλά αντιμετωπίζουν με γενναιότητα δράκους και δράκισσες, κι ένα κορίτσι βλέπει μια περίεργη σκηνή ανθρωποφαγίας που πρέπει να την κρατήσει μυστική. Το βιβλίο αυτό αναζητά, από τη σκοπιά της ψυχαναλυτικής ανθρωπολογίας, το νόημα όλων τούτων των αινιγματικών, ανθρωποφαγικών επεισοδίων, που σφραγίζουν τη μοίρα των ηρώων και των ηρωίδω...

Σε αυτή τη μελέτη εξετάζεται συγκριτικά το παραμύθι της Σταχτοπούτας στις ελληνικές και ξένες παραλλαγές και αναλύονται θέματα και μοτίβα που άπτονται των συγχρόνων παιδαγωγικών προσεγγίσεων και αντιλήψεων, αγγίζουν το λαογραφικό-ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και τυγχάνουν αντικείμενο σημαντικών ψυχαναλυτικών ερμηνειών και κοινωνιολογικού στοχασμού. Πρωταρχικός σκοπός είναι να μελετηθεί το παραμύθι από διαφορετικές οπτικές γωνίες και να επιχειρηθεί μια πολυεπίπεδη προσέγγιση, ώστε να καταδειχθεί η πολυπρισματικότητα και η ερμηνευτική πολυσημία του. Παράλληλα όμως με την κατάδειξ...

Το βιβλίο αποτελεί συμβολή στην επανεκτίμηση του παραμυθιού ως παιδαγωγικού μέσου, καθώς και στην αξιοποίηση του πολιτισμικού αυτού αγαθού της λαϊκής παράδοσης στην εκπαίδευση (κυρίως στο Δημοτικό Σχολείο). Με αναφορά σε ιστορική-παιδαγωγική βιβλιογραφία, αλλά και σε νεότερη, προσδιορίζεται χρονολογικά η εισαγωγή του παραμυθιού στην εκπαίδευση, καθώς και οι στόχοι αυτού του παιδαγωγικού εγχειρήματος, οι οποίοι ποικίλλουν, εξελίσσονται και διαφοροποιούνται ανάλογα με τις κρατούσες ψυχοπαιδαγωγικές αλλά και ευρύτερα κοινωνικές αντιλήψεις. Πραγματοποιείται ακόμα μια ειδι...

Το βιβλίο αποτελεί συμβολή στην επανεκτίμηση του παραμυθιού ως παιδαγωγικού μέσου, καθώς και στην αξιοποίηση του πολιτισμικού αυτού αγαθού της λαϊκής παράδοσης στην εκπαίδευση (κυρίως στο Δημοτικό Σχολείο). Με αναφορά σε ιστορική-παιδαγωγική βιβλιογραφία, αλλά και σε νεότερη, προσδιορίζεται χρονολογικά η εισαγωγή του παραμυθιού στην εκπαίδευση, καθώς και οι στόχοι αυτού του παιδαγωγικού εγχειρήματος, οι οποίοι ποικίλλουν, εξελίσσονται και διαφοροποιούνται ανάλογα με τις κρατούσες ψυχοπαιδαγωγικές αλλά και ευρύτερα κοινωνικές αντιλήψεις. Πραγματοποιείται ακόμα μια ειδι...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας έχει μια μοναδική πρωτοτυπία και είναι το πρώτο που κυκλοφορεί μ' αυτό το περιεχόμενο! Ο συγγραφέας μάς καλεί ως συνοδοιπόρους για να μάς αποκαλύψει τους θησαυρούς που κρύβονται στα παιδικά μας παραμύθια και που είναι τόσο χρήσιμοι στην ενήλικη καθημερινότητά μας. Στα παραμύθια η ζωή αυτοβιογραφείται. Η φυγή απογειώνεται. Η σκέψη ελευθέρωνεται. Η αλήθεια εκφράζεται. Ο άνθρωπος οικοδομείται. Γι' αυτό "μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρές το, το ξεσχασμένο μονοπάτι σου...".

Ο παρών τόμος φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν σύγχρονο και ενημερωμένο Οδηγό για τη διεπιστημονική μελέτη του παραμυθιού, για όσους το "ζουν" ως ερευνητές του (εκπαιδευτικοί, φοιτητές) αλλά και για το ευρύ αναγνωστικό κοινό. Με αφετηρία τη θεωρητική διατύπωση ότι κάθε είδος της λαϊκής αφήγησης αποτελεί μια ξεχωριστή οντολογική κατηγορία που μεσολαβεί μεταξύ της γλώσσας, των συμβόλων και της πραγματικότητας (κατά την έκφραση του Αμερικανού λαογράφου Dan Ben-Amos), το παραμύθι γίνεται αντικείμενο μελέτης ως προς τον πλούτο των μορφών, των επεξεργασιών και των σημασιών του στην ι...

Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια για το παραμύθι φαίνεται εκ πρώτης όψεως ανεξήγητο σ' έναν κόσμο στον οποίο τα επιστημονικά επιτεύγματα έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής, και, κυρίως, τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Σε έναν, λοιπόν, συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, όπου η λεγόμενη νεωτεριστική ή σύγχρονη σκέψη όχι μόνο επιβλήθηκε ολοκληρωτικά στη μυθική σκέψη αλλά της προσέδωσε και χαρακτηρισμούς όπως "πεπαλαιωμένη", "συντηρητική", "ανεξέλικτη", "πρωτόγονη", ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του παραμυθιού; Μήπως το σύγχρονο ενδιαφέρον για το παραμύθι, και γενικό...

Ο Ελβετός παραµυθιολόγος (κατεξοχήν του ευρωπαϊκού παραµυθιού) Max Luthi θεωρείται µεταξύ των σηµαντικότερων διεθνώς µελετητών της λαϊκής (προφορικής) ποίησης. Κορυφαίο έργο του αποτελεί το παρόν βιβλίο µε τον εύγλωττο τίτλο και κυρίως τον υπότιτλό του: "Το λαϊκό παραµύθι ως ποίηση. Αισθητική και ανθρωπολογία" (1975). Με την αισθητική αναζητεί τη λογοτεχνική µορφή του παραµυθιού, µε την ανθρωπολογία την εικόνα του ανθρώπου και του κόσµου του. Παρατηρεί ότι, παρά τις αναρίθµητες παραλλαγές των διαφόρων αφηγήσεων, επανέρχεται σε αυτές πάντα όµοιος ένας ιδιαίτερος τύπος ανθρώπ...

Μπροστά στο αβέβαιο μέλλον, σήμερα μοιάζουμε με τους μακρινούς προγόνους μας που φοβούνταν μήπως δεν ξαναδούν τον ήλιο. Η απάντηση σ’ αυτόν τον φόβο που κάποιες φορές μάς ταρακουνάει βρίσκεται στα παραμύθια και στην απέραντη σοφία τους. Μονάχα αυτά γνωρίζουν να μεταμορφώνουν τις απειλές σε θαύματα. Όμως θα πρέπει και να τ’ ακούμε. "Κάνε όπως κι εγώ" λένε αυτά τα απλά αφηγήματα. "Μην είσαι τίποτε άλλο πέρα από μια συνείδηση σε εγρήγορση, ικανή να αδράξει ό,τι μπορεί να τη θρέψει". Η Χαλιμά εμπνεύστηκε και είπε παραμύθια για να κρατήσει τον θάνατο σε απόσταση. Κι η ζωή πήρε...

Η απαγορευμένη επιθετικότητα, της οποίας η ρητή και έμπρακτη εξωτερίκευση καταστέλλεται και υποβάλλεται σε αυστηρό κοινωνικό έλεγχο, μοιάζει να βρίσκει ένα συμβολικό τρόπο έκφρασης μέσα στα λαϊκά παραμύθια. Ο κόσμος των παραμυθιών, και ειδικότερα των μαγικών παραμυθιών, δεν υπάγεται στους αυστηρούς προκαθορισμούς της πραγματικότητας. Ο φανταστικός χαρακτήρας τους, ακριβώς όπως συμβαίνει και με το μύθο, αποδεσμεύει τη φαντασία από τα όρια της ορθολογιστικής σκέψης ή των απαιτήσεων του ρεαλισμού, και ευνοεί την ανάκυψη φαντασιώσεων, που λίγες πιθανότητες θα είχαν να σπάσουν τ...

Το έπος, το λαϊκό παραμύθι, ο θρύλος, η παραλογή, ο μύθος, το αίνιγμα και κάθε έργο της λαϊκής λογοτεχνίας είναι λόγια, λόγια προφορικά, κομμάτια της πράξης της προφορικής αφήγησης. Η τέχνη του παραμυθά γέννησε το λαϊκό θέατρο και τη λογοτεχνία και δυνάμωσε τη συνοχή των ανθρώπινων κοινοτήτων προσφέροντας ιστορική ταυτότητα, ψυχική βοήθεια και πνευματική στήριξη. Η σύγχρονη αναβίωση της τέχνης αυτής ποτίζεται από τη νοσταλγία της κοινότητας, την αγάπη στον ζωντανό λόγο και την ανάγκη της απλότητας. Θυμίζει στο δάσκαλο, στον ιστορικό, στον ψυχοθεραπευτή, στον ηθοποιό, στο λο...

Τα παραμύθια αποτελούν ένα ολοκληρωμένο σεμινάριο εκπαίδευσης στη ζωή. Βοηθούν το παιδί να αναπτυχθεί, είναι παιχνίδι, θεραπεία, τροφή για τη συγκινησιακή του ευφυΐα. Ποια παραμύθια όμως να διηγούμαστε και γιατί; "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν..." Και σήμερα είναι ακόμη. Τα παραμύθια δεν έχουν εποχή, ούτε και η ευχαρίστηση του παιδιού, τόσο του σημερινού όσο και του παιδιού τού χθες, να ακούει τη διήγησή τους. Τα παραμύθια παρουσιάζουν πάντα κάποια προβλήματα (δοκιμασίες που πρέπει να ξεπεραστούν, εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν), στα οποία το παιδί αναγνωρίζει τον εαυτ...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει τις επιστημονικές ανακοινώσεις που παρουσιάστηκαν στο 3ο Φεστιβάλ Αφήγησης Ολύμπου, που διοργάνωσε το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τρίτη συνεχή χρονιά, σε συνεργασία με τον Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Σύλλογο "Απανταχού Καλλιπευκιωτών" και τον Πανελλήνιο Όμιλο Φίλων της Αφήγησης (ΠΟΦΑ), τον Ιούνιο του 2007, στην Καλλιπεύκη Λάρισας. Συγκεκριμένα, μετά τα εισαγωγικά, στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται τα άρθρα: - "Το παραμύθι και η επικαιρότητα", του Μηνά Αλ. Αλεξιάδη, καθηγητή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημί...

Πώς ήρθαν οι ιστορίες στον κόσμο; Πόσο θρεπτική είναι η γλώσσα; Τι μπορεί να συμβεί όταν ακούς με την καρδιά σου; Γιατί λέμε ιστορίες και ποια είναι η σημασία τους; Τι πεθύμησε να ακούσει ο βασιλιάς Άκμπαρ; Πώς άραγε να φτιάχτηκε η πρώτη ιστορία; Γιατί πρέπει να μοιραζόμαστε τα παραμύθια που γνωρίζουμε; Είναι δυνατό να σταματήσει κανείς έναν παραμυθά που θέλει διαρκώς να αφηγείται; Υπάρχει κατάλληλη ανταμοιβή για τις ιστορίες που λέγονται; Ήταν άντρας ή γυναίκα αυτός που είπε πρώτος παραμύθια στη γη; Τι συνέβηκε τη μέρα που στέρεψε η φαντασία του παραμυθά; Έχουν άλλο βάρος...

Ο κοινωνικός ρόλος του παραμυθιού στην Ελλάδα παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, ανεξερεύνητος. Παρά το πλήθος και τον πλούτο των παραμυθιακών συλλογών, οι λαϊκοί παραμυθάδες παραμένουν άγνωστοι στον τόπο μας. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να προσεγγίσει το παραμύθι ως ιστορικό αντικείμενο, στην εξέλιξή του, αλλά και να το συσχετίσει με ένα πολιτισμικό παρόν, μέσα από τη μελέτη ορισμένων παραμυθιών και παραμυθάδων σε τοπικές κοινωνίες όπου η αφήγηση είναι μια ζωντανή παράδοση. Βασίζεται σε παραμύθια που συγκεντρώθηκαν από μία εκτεταμένη επιτόπια έρευνα συλλογής υλικού από αφηγητές...

Τα μαγικά παραμύθια "δε λένε αυτό που θέλουν να μας πουν", αλλά με το συμβολικό τους λόγο, όσο ανώδυνος κι εξωπραγματικός κι αν μοιάζει, μας λένε τι πρέπει να κάνουμε "για να μεγαλώσουμε". Μέσα από τη μυητική πορεία των ηρώων τους, μας δείχνουν ότι στη ζωή θα συναντήσουμε εξουσιαστές. Η καλή ή κακή τους πρόθεση δεν έχει σημασία - αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας ακινητοποιήσουν μέσα στην εξουσία τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρέθηκαν στον δρόμο μας μονάχα για να μας δώσουν το κλειδί μιας πύλης που οδηγεί αλλού. Σ' αυτό το μικ...