Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι δύο ομιλίες του Οδυσσέα Ελύτη που εκφώνησε στα γαλλικά κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στη Σουηδική Ακαδημία το 1979, στην οποία ο ποιητής μιλάει για τη φωτεινότητα και τη διαφάνεια, την ποίηση και την τέχνη. Η έκδοση περιλαμβάνει τις δύο ομιλίες του στα αγγλικά, μία εισαγωγή από τον ποιητή και κριτικό Δημήτρη Δασκαλόπουλο, με τίτλο "Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης", καθώς και χρονολόγιο της ζωής του ποιητή αλλά και λίστα έργων του Ελύτη που έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά.

Στις 9 Μαρτίου 1995, στις 7 μ.μ., ο Jacques Derrida, προσκεκλημένος του Κέντρου Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, με τη συνεργασία του εκδοτικού οίκου Εκκρεμές, έδωσε μια διάλεξη στο Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών με θέμα: "Temoignage et traduction: Survivre en poete". ("Μετάφραση και μαρτυρία. Επιβιώνοντας ποιητικά"). Ακολούθησαν κατά σειράν και στην ελληνική γλώσσα, "τέσσερις αναγνώσεις" για το έργο του Γάλλου φιλοσόφου από τους Γιώργο Βέλτσο, Αριστείδη Μπαλτά, Χρήστο Γ. Λάζο και Βαγγέλη Μπιτσώρη. Την εκδήλωση έκλεισε η δευτερολογία του...

Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο για τη διδασκαλία της ποίησης αλλά και τον τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας της, χρήσιμο τόσο στους φοιτητές παιδαγωγικών τμημάτων και φιλολόγων, αλλά και όσους αγαπούν την ποίηση. Γενικός στόχος του συγγραφέα άλλωστε είναι να δείξει τον τρόπο που όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ποίηση -ο τόνος και η εκφορά των στίχων, η ένταση των νοημάτων, η χρήση της γλώσσας, αποπνέουν μία αίσθηση που συντροφεύει τον ικανό να εντρυφήσει στα νοήματά της ανάγνωσης και στην καθημερινότητά του. Βεβαίως, η ποίηση είναι αόριστη με την πιο περιεκτική σημασία της λέξη...

Να μιλήσεις για ποίηση είναι ένας τρόπος να αγγίξεις κάτι που δεν υπόκειται στην αφή, αφού μόλις πας να το πιάσεις εκείνο χάνεται ή σκορπίζει. Η αναλυμένη ποίηση δεν είναι πλέον ποίηση, έχει μετακινηθεί πέραν του τόπου όπου οφείλει να μένει και να παραμένει. Οι παραβολές και οι αλληγορίες μιλούν για την ποίηση χωρίς να την εκτοπίζουν από τον φυσικό της χώρο, από το ιδιάζον πεδίο όπου ανήκει. Αφομοιώνουν τον τρόπο της και μιλούν εντέλει ποιητικά χωρίς να μιμούνται. Αγκαλιάζουν τον τόπο της, θα πει μιλούν από εκεί όπου μόνον ίσως η ποίηση θα μπορούσε να μιλήσει για τον εαυτό...

Ένα ανάπτυγμα της ποιητικής δημιουργίας που δεν αφορά τη θεωρία, μα την πράξη, την ίδια τη ζωή της ποίησης. Τα πρωταίτια και οι επιπτώσεις μιας διηνεκούς ανασύστασης, που μόνο η διαφορετικότητα μπορεί να γονιμοποιεί. Πρόκειται για μία σειρά εκτιμήσεων σχετικές με την ακατεύναστη και επισφαλή φύση του ποιητικού κενού. Μία προσέγγιση της γενεαλογίας του ποιητικού τρόπου, του αυτοπροαίρετου, μιας γραφής που εμβαθύνει περισσότερο απ' όσο αναλύει. Μία συλλογή κειμένων γύρω από την ευεργετικότητα του ανώφελου και τη χαοτική κηδεμονία του περιεχομένου.

Δεν μπορώ να τον περιμένω μπλιό τον κύριο Tempus, βραδύγλωσσο περίστροφο, δηλαδή Αντώνιον, παραστεκάμενον σε μακρηγορίες ίσκιων και χαμαίφιλον χάρη στην επιείκεια πεσούσης δρυός. Να συνωμοτεί ως υποδαίδαλος στα παραλειπόμενα της βαρύτητας. Δεν τον μπορώ τον κύριο Tempus. [...] Η Ποίηση, αν μη τι άλλο, θέλει να ωθήσει τη γλώσσα να βγει από τ' αδιέξοδά της. [...]