Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται σε αυτό τον τόμο μετέχουν στις δημόσιες συζητήσεις για ένα διάστημα δώδεκα χρόνων, 1991-2003, που είχε ιδιαίτερη σημασία για τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα. Το τέταρτο κείμενο συνδέει τα τρία προηγούμενα με τη σημερινή δημόσια συζήτηση. Το κείμενο "Για τη δημόσια παιδεία" μετέχει το 1991 στη συζήτηση για τη νέα εποχή της "παγκοσμιοποίησης" που οριοθετεί η κατάρρευση των σοβιετικών καθεστώτων το 1989. Αναφέρεται στον νέο τρόπο παραγωγής και τη σχέση του με το κράτος και την παιδεία, συζητώντας τη μορφωτική διάσταση της δημοκρατικής α...

...Πέραν αυτών, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αντιπροσωπευτικότητα στην οποία στηρίζεται ο κοινοβουλευτισμός δεν αποτέλεσε πρόοδο της Δημοκρατίας αλλά αναγκαιότητα λόγω της διεύρυνσης του δημοκρατικού συνόλου και της αύξησης και της πολυπλοκότητας των προβλημάτων. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι πρέπει να καταργήσουμε την ουσία της Δημοκρατίας. Θα μπορούμε να μιλάμε για αληθινή Δημοκρατία και να έχουμε αποτελεσματική διακυβέρνηση όταν επιδιώξουμε την επίλυση των τοπικών-προβλημάτων με διαδικασίες αμεσότερης Δημοκρατίας και αφήσουμε τα μεγάλα και γενικά στην ευθύνη των Αντιπροσώπω...

Η χρεοκοπία της χώρας μας αύξησε τους αδιάφορους πολίτες. Όλο και περισσότεροι πιστεύουν πως, όποιο κόμμα κι αν έρθει στην εξουσία, η ανισότητα και η αδικία θα είναι οι πρωταγωνιστές, όπως και πριν. Το ρεύμα των αδιάφορων μεγαλώνει. Όλο και λιγότεροι πιστεύουν ότι η συμμετοχή τους στα κοινά θ' αλλάξει το καθεστώς. Μέρα με τη μέρα εδραιώνεται ένα κλίμα πλήρους απόγνωσης, ό, τι ακριβώς χρειάζεται για να βλαστήσουν οι διάφοροι σωτήρες που θα μας προστατεύσουν από τα πάμπολλα δεινά μας. Δυστυχώς το χιτλερικό καθεστώς, προϊόν της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, θυμίζει όλο και σε λιγό...

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου αυτού συμπεριλαμβάνονται μελέτες που κατά καιρούς έχουν ανακοινωθεί σε διάφορες επιστημονικές και άλλες συναντήσεις και αφορούν στην περί δημοκρατίας και θεσμών θεωρία και στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται κείμενα με πολιτικές απόψεις του συγγραφέα, πολλές εκ των οποίων έχουν ανακοινωθεί σε ειδικές πολιτικές συναντήσεις και συζητήσεις πολιτικού ενδιαφέροντος μέχρι το 2000, τα οποία παρέμειναν ανέκδοτα μέχρι σήμερα, όπως και ένα κείμενο πρόσφατο για την ελεγχόμενη χρεοκοπία, τα χρέη και το χρέος των Ελλήνων. Με αίσθημα ευθύνης και με την πεποίθησ...

Ένα βιβλίο, ίσως το μοναδικό στο είδος του, επιστημονικής αναλύσεως και κριτικής της δημοκρατίας, γραμμένο το 1965. [...]

O Σταύρος Τσακυράκης, καθηγητής Συνταγµατικού Δικαίου στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας, καλεσµένος της ελληνικής κοινότητας του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης, συζητά µε τον συγγραφέα Απόστολο Δοξιάδη για τη Δηµοκρατία στη Μεταπολίτευση. Μερικά από τα θέµατα που τους απασχολούν: - Είναι η αντίσταση στη δικτατορία µυθοποιηµένη; - Πώς µας καθόρισαν τα πρώτα µεταπολιτευτικά χρόνια; - Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι; Ο ρόλος του συνδικαλισµού στην ελληνική κοινωνία. - Τι είναι το κράτος; Είµαστε όλοι εµείς; - Η λειτουργία των ελληνικών πανεπιστηµίων, ο φοιτητικός συν...

Η ομιλία του Χάουαρντ Ζιν στην Αθήνα το Μάιο του 2009 και δύο συνεντεύξεις, στον Κωστή Παπαϊωάννου και στη Σώτη Τριανταφύλλου. Ο Χάουαρντ Ζιν, άμεσος και ειλικρινής, με βαθιά γνώση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας αλλά και με την πεποίθηση ότι "η Ιστορία είναι ένας τρόπος όχι μόνο να κατανοούμε το παρόν αλλά και να δρούμε στο παρόν", διερευνά τη φύση της δημοκρατίας και τη σχέση της με τον πολίτη, εξετάζει τη δύναμη των κοινωνικών κινημάτων, προτείνει την πολιτική ανυπακοή ως κινητήρια δύναμη για κοινωνικές αλλαγές -τονίζοντας όμως ότι κανένας σκοπός δεν δικαιώνει...

Η σύγχρονη δημοκρατία αποδείχθηκε ανήμπορη να εξαλείψει τα βασικά δομικά προβλήματα που σχετίζονται με την νομή και διαχείριση της εξουσίας και ανέτοιμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις νέες προκλήσεις, που αναδύθηκαν με την ανατολή της νέας χιλιετίας. Η εξουσία χρησιμοποιείται ως όργανο κυριαρχίας και επιβολής από ισχυρές πολιτικοοικονομικές ελίτ, χωρίς να διαχέεται στα πραγματικά υποκείμενα του πολιτεύματος, ο θεσμός της αντιπροσώπευσης έχει επαγγελματικά χαρακτηριστικά και οι κρατικοί θεσμοί είναι εργαλειοποιημένοι, ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντα μιας μικρής άρχουσα...

Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1918-1933) ήταν το πρώτο δημοκρατικό πολίτευμα στην ιστορία της Γερμανίας. Γεννήθηκε από την ήττα της αυτοκρατορικής Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πέθανε με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης αποτέλεσε έργο των μετριοπαθών πολιτικών δυνάμεων της Γερμανίας (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Κόμμα του Κέντρου, Φιλελεύθεροι). Αντιμετώπισε την κρυφή ή απροκάλυπτη εχθρότητα των άκρων (Ναζί, Συντηρητικοί Εθνικιστές, Κομμουνιστές). Κλήθηκε να διαχειριστεί μια πρωτοφανή οικονομική κρίση υπό έναν ασφυκτικό διεθνή έλεγχο. Προσέφ...

Ο συγγραφέας καταθέτει τις απόψεις του για τη λειτουργία του σύγχρονου δημοκρατικού συστήματος και επισημαίνει την ανάγκη επικράτησης ενός νέου προτύπου πολιτικής και κοινωνικής συγκρότησης, με έμφαση στις συμμετοχικές διαδικασίες. Η ανάγκη ανανέωσης των δημοκρατικών θεσμών προκύπτει από την ίδια την ουσία της δημοκρατίας, από τη μορφή της και τη διασύνδεσή της με την πραγματικότητα, από την ανταπόκρισή της στις ανθρώπινες ανάγκες. Στο πρότυπο της διαβουλευτικής δημοκρατίας, βασικό συστατικό είναι η ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών σε τοπικό, περιφερειακό...

"Στο βιβλίο του "Για την παιδεία και τη δημοκρατία" ο Βασίλης Ψαριανός μας δείχνει ένα, απολύτως πειστικό δείγμα αξιακού κα ιδεολογικού στίγματος. Τα κείμενα του διατρέχουν πρόσωπα και εποχές, ''σχολιάζουν'' την εφήμερη ''επικαιρότητα'', αλλά αναδεικνύουν μια διαχρονική πίστη στις αρχές και στη πολιτική ''ταυτότητα'' του συγγραφέα τους. Αναδεικνύουν μια σταθερότητα στην υπεράσπιση της δημοκρατίας, στην απόκρουση του δογματισμού και της μισαλλοδοξίας, μιαν εμμονή στη διαλεκτική προσέγγιση των σύγχρονων διαχρονικών ζητημάτων της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής. Διόλου τυχα...

Ποιους κινδύνους για τη δημοκρατία συνιστά η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος; Αυτή η αγωνία διακατέχει όσους και όσες θεωρούν τη δημοκρατία ως μία από τις βασικές αξίες που οφείλουν να υπερασπιστούν, ακόμη κι αν έχουν επιφυλάξεις ή ασκούν κριτική στη συγκεκριμένη μορφή με την οποία πραγματώθηκε η δημοκρατία στην πατρίδα μας μετά το 1974. Η κρίση έθεσε το πρόβλημα της οικονομικής βιωσιμότητας της δημοκρατίας. Πώς μια κοινωνία μπορεί να αυτοκυβερνηθεί δημοκρατικά αν δεν είναι βιώσιμη οικονομικά; Και αν η κρίση που ζούμε δεν είναι παροδική αλλά αφορά μείζονες ανατροπές,...

Πώς μπορούμε να νικήσουμε τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Τι είναι δημαγωγία; Είναι εύκολο να εντοπίσουμε κάποιους δημαγωγούς. Είναι χαρισματικοί και ανεβαίνουν στην εξουσία υποθάλποντας ευτελή ήθη και προκαταλαμβάνοντας καταστάσεις. Όπως, όμως, εξηγεί η καθηγήτρια Πατρίσια Ρόμπερτς-Μίλερ, δημαγωγός είναι οποιοσδήποτε ανάγει όλα τα θέματα στο εμείς εναντίων αυτών. Γιατί είναι επικίνδυνη; Η δημαγωγία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή της δημοκρατίας. Φθείρει την ορθολογική δημόσια συζήτηση έτσι ώστε να παγώνει τη χάραξη πολιτικής, ενώ η άποψη ότι εμείς ποτέ δεν υποκύπτουμε...

Πώς μπορούμε να νικήσουμε τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Τι είναι δημαγωγία; Είναι εύκολο να εντοπίσουμε κάποιους δημαγωγούς. Είναι χαρισματικοί και ανεβαίνουν στην εξουσία υποθάλποντας ευτελή ήθη και προκαταλαμβάνοντας καταστάσεις. Όπως, όμως, εξηγεί η καθηγήτρια Πατρίσια Ρόμπερτς-Μίλερ, δημαγωγός είναι οποιοσδήποτε ανάγει όλα τα θέματα στο εμείς εναντίων αυτών. Γιατί είναι επικίνδυνη; Η δημαγωγία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή της δημοκρατίας. Φθείρει την ορθολογική δημόσια συζήτηση έτσι ώστε να παγώνει τη χάραξη πολιτικής, ενώ η άποψη ότι εμείς ποτέ δεν υποκύπτουμε...

Η ανάδειξη της αθηναϊκής δημοκρατίας από αυτούς τους δύο Έλληνες φιλοσόφους, Παπαϊωάννου και Καστοριάδη, (χρεωμένη σήμερα, ως "αυτονομία", στο όνομα του τελευταίου) υπήρξε το σημαντικότερο πνευματικό και πολιτικό έργο του 20ού αιώνα. Το θέμα της συνύφανσης τραγωδίας και δημοκρατίας είναι μάλλον ένα και το αυτό πράγμα στο έργο αυτών των δύο Ελλήνων. Τούτο ίσως να ήταν και το τέλος του "ευρωπαϊκού ελληνισμού", με κυρίαρχα ορόσημα μετά την Αναγέννηση τον Νίτσε και τον Χάιντεγκερ, ταυτόχρονα όμως και η απαρχή του "ελληνικού ελληνισμού" της Ευρώπης, στο πρόσωπο αυτών των δύο...