Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο "Το φαινόμενο του γυναικείου βεντετισμού στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" αποτελεί έκδοση της διατριβής που κατατέθηκε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2008 και είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας πρωτογενούς έρευνας και μελέτης. Το βιβλίο πραγματεύεται το ζήτημα του φαινομένου του γυναικείου βεντετισμού έτσι όπως πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό θέατρο το β΄ μισό του 19ου αιώνα, κατά την περίοδο διαμόρφωσής του. Παρακολουθεί τους τρόπους εκδήλωσης του φαινομένου, τη διαδικασία εισαγωγής του στην εγχώρια θεατρική πρακτική και τα στοιχεία ανάπτυξής του. Φιλ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον πρώτο τόμο μιας συντομευμένης εκδοχής της διδακτορικής διατριβής "Το νεοελληνικό θέατρο στα μεταπολεμικά χρόνια (1944-1967)" στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με επόπτη καθηγητή τον κύριο Ανδρέα Δημητριάδη. Λόγω του μεγάλου εύρους της εργασίας, θεωρήθηκε σκόπιμο να χωριστεί σε δύο τόμους. Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει τη θεατρική δραστηριότητα των επαγγελματικών αθηναϊκών θιάσων πρόζας από το 1944 έως το 1955, δηλαδή, Απελευθέρωση από τη γερμανική Κατοχή, Δεκεμβριανά, Συνθήκη της Βάρκιζας, Λευκή τρομοκρατία, Εμφύλιος πόλεμος, μετεμφ...

Η παρούσα μελέτη εστιάζει στο τμήμα της νεοελληνικής δραματουργίας των ετών 1932 - 1994, που παρουσιάστηκε από τα κρατικά θέατρα Ελλάδας και Κύπρου κατά την αντίστοιχη περίοδο. Αντλώντας από τη θεατρολογία και τις μεταναστευτικές και προσφυγικές σπουδές διερευνά τη δραματουργική μετάπλαση της μεταναστευτικής και προσφυγικής ετερότητας στο ρεπερτόριο αυτών των θεάτρων.

Ένα βιβλίο για τη δημιουργία και τα πρώτα χρόνια ζωής του "Θεσσαλικού Θεάτρου". Την περίοδο, δηλαδή, από το 1975 που ξεκίνησε έως το 1983 που μετατράπηκε σε Δημοτικό Περιφερειακό. Το βιβλίο είναι βασισμένο στο προσωπικό αρχείο της Άννας Βαγενά, ένα πολύτιμο υλικό που φύλαξε ευλαβικά όλα αυτά τα χρόνια. Γράμματα, προσωπικά ημερολόγια, φωτογραφίες, σημειώσεις, επίσημα έγγραφα. Πρόκειται για ένα βιβλίο-ντοκουμέντο που καταγράφει μια ολόκληρη εποχή, την εποχή της μεταπολίτευσης και συγχρόνως τη γέννηση του πρώτου θεάτρου της επαρχίας, του "Θεσσαλικού Θεάτρου", μέσα από τη ζωή...

Στη μελέτη αυτή, αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας, παρουσιάζεται η θεατρική δραστηριότητα του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε όλη τη διάρκεια της ογδοντάχρονης πορείας του, από το 1934 έως το 2013, μία δραστηριότητα μοναδική για την αδιάλειπτη συνέχεια, την ποιότητα και το καινοτόμο πνεύμα της που κανένα άλλο δημόσιο σχολείο δεν έχει να επιδείξει με ανάλογη υποδειγματική συνέπεια. Η έκφανση αυτή της σχολικής ζωής, που πάντα θεωρούνταν αναπόσπαστο μέρος της παράδοσης του σχολείου, συνίσταται στην παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων, την οργάνωση των οποίω...

Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει οκτώ μελετήματα για το ελληνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη το 19ο αιώνα, απόσταγμα της πολύχρονης ερευνητικής ενασχόλησης της συγγραφέως με το θέατρο στην καθ' ημάς Ανατολή. Μετά από μία συνοπτική παρουσίαση της δράσης της ελληνικής σκηνής, επαγγελματικής και ερασιτεχνικής στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη στον αιώνα αυτό, εξετάζεται λεπτομερώς η πρόσληψη του αρχαίου δράματος και η αναβίωσή του στην Κωνσταντινούπολη με τη στήριξη της εγγράμματης τάξης των Ελλήνων ομογενών και των ποικίλων συσσωματώσεων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σ...

Η θεατρική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών που μας χωρίζουν από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ακολουθεί μια πορεία η οποία καθορίζεται από την προσπάθεια παρακολούθησης της ευρωπαϊκής θεατρικής δραστηριότητας τόσο σε επίπεδο οργάνωσης και θεσμών όσο και σε επίπεδο τάσεων και ρευμάτων της δραματουργίας. Κατά την περίοδο αυτή εμφανίζονται σαφείς αναλογίες με φαινόμενα που χαρακτηρίζουν την ευρωπαϊκή θεατρική ιστορία, ασφαλώς με αρκετές αποκλίσεις -χρονικές ή άλλες- αλλά κατά κύριο λόγο υπακούουν στους ίδιους νόμους που διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία της. Παράλληλα...

Μια επιλογή από θεατρικές κριτικές στις αθηναϊκές εφημερίδες "Η Αυγή", "Πρωινή Ελευθεροτυπία", "Η Μεσημβρινή" και "Το Βήμα", ένα σκίτσο από την πορεία του ελληνικού θεάτρου κυρίως κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ 1974 και 1994. Μια κριτική ματιά της Ελένης Βαροπούλου που δηλώνει ότι στο θέατρο θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν όχι τόσο οι σημασίες που μπορεί να αλιευθούν σε ένα αρχικό δραματικό ή λογοτεχνικό κείμενο όσο η συγκρότηση των σημασιών κατά την παραστασιακή διαδικασία. Δηλώνει επίσης τη σαφή απομάκρυνση από ένα μοντέλο αυταρχικής κριτικής που προϋποθέτει την ιδέα της...

Ακόμη και οι θεατρικές κριτικές, τα συγκεντρωμένα και εκ των υστέρων δημοσιευμένα σε έναν τόμο κείμενα, εργάζονται κατά της γενικότερης αμνησίας και υπέρ της θεατρικής μνήμης. Έτσι οι σελίδες του παρόντος τόμου προσφέρουν στον σημερινό αναγνώστη ή στην αναγνώστρια εικόνες και εκτιμήσεις για πολλούς δημιουργούς του θεάτρου και για την ελληνική θεατρική κοινότητα από τη μεταδικτατορική περίοδο μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα? συντελώντας στο να μη λησμονηθούν και εκείνα τα θεατρικά διαβήματα που σημάδεψαν την εποχή αυτή ή στάθηκαν ένα εργοτάξιο για καινούργιες ιδέες. Συγχρόνως...

Το παρόν βιβλίο, εκτός από την αρχιτεκτονική του θεάτρου και την ιστορία του, ασχολείται με την δραματική ποίηση και τα είδη της, τους δραματικούς ποιητές και τα έργα τους, τους δραματικούς αγώνες, τη σκηνογραφία, την σκηνοθεσία, τους θεατρικούς χορευτές και τραγουδιστές και τους ηθοποιούς. Μια δύσκολη ιστορική έρευνα συνετέλεσε, ώστε να παρουσιαστούν και ονόματα γυναικών ηθοποιών και γυναικών θεατρικών χορευτριών και τραγουδιστριών. Παρουσιάζονται ακόμα γυναίκες δραματικές ποιήτριες και αναφέρεται για πρώτη φορά σε Ελληνικό βιβλίο η ύπαρξη υποβολέων.

Στο πρώτο εξάμηνο του Πανεπιστημίου διδάχτηκα το μάθημα "Αρχιτεκτονική του Νεοελληνικού Θεάτρου". Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας ήρθα σε επαφή με τα θεατρικά κτίσματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, τις τάσεις της αρχιτεκτονικής, τις επιρροές και φυσικά τη δράση των θεάτρων αυτών. Όλοι οι φοιτητές κληθήκαμε να παρουσιάσουμε μία εργασία για θέατρα της χώρας μας. Τότε γεννήθηκε η ιδέα να μιλήσω για τα θέατρα της Λέσβου και να ασχοληθώ με ένα θέμα πρωτόγνωρο για μένα, αλλά και για τους υπόλοιπους. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω. Βρήκα αρκετές πληροφορίες για το αρχαίο θέατρο, το Δη...

[δύο τόμοι] Γραμμένο με τις μεθοδολογικές επιλογές και προδιαγραφές της θεατρικής ιστοριογραφίας δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο παραστασιολόγιο και την τεκμηρίωσή του, αλλά αναλύει και κομβικά έργα του δραματολογίου, τις παραστάσεις του ερασιτεχνικού θεάτρου, ακόμα και θεάματα του λαϊκού θεάτρου, ώστε να θέτει νέα standards τόσο στην ιστοριογραφία του επτανησιακού θεάτρου όσο και στο ιστορικό της διάδοσης και καλλιέργειας της ιταλικής όπερας στα ελληνικά αστικά ελληνικά κέντρα· πέραν τούτου όμως είναι ακόμα και ένα κεφάλαιο της ιστορίας της ιταλικής όπερας στη διάδοσ...

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μετρά πάνω από 120 χρόνια λειτουργίας και συνεχίζει να αναπτύσσεται, με ακόμα μεγαλύτερη δυναμική, αποτελώντας σήμερα σημείο αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας. Οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της ελληνικής θεατρικής σκηνής έχουν μοιραστεί στιγμές της πορείας τους στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Κάρολος Κουν, ο Δημήτρης Χορν, η Έλλη Λαμπέτη, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ο Μάνος Κατράκης, η Κατίνα Παξινού, η Κυβέλη, και ακόμη πολλοί άλλοι. Στο φουαγιέ του θεάτρου το...

Το Ιστορικό Δράμα καλλιεργήθηκε από τους Έλληνες συγγραφείς των δύο τελευταίων αιώνων, με μια μαζικότητα, πάθος και διάρκεια, που δεν παρατηρούνται στη δραματική παραγωγή κανενός άλλου λαού της Ευρώπης. Υιοθετημένο από τους πρωτοπόρους του ρομαντικού κινήματος στα χρόνια της Μεγάλης Ιδέας (Ιωάννης Ζαμπέλιος, Αλέξανδρος Ραγκαβής, Δημήτριος Βερναρδάκης, Αντώνιος Αντωνιάδης) κληροδοτήθηκε στους επιγόνους τής μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εποχής (Νίκος Καζαντζάκης, Γιώργος Θεοτοκάς, Άγγελος Σικελιανός, Βασίλης Ρώτας κ.ά.) για να γίνει βασικό μέσο σχολιασμού των νέων εθνικών π...

Το Βαριετέ εξέλιπε, όπως άλλα θεατρικά είδη παλιότερα: οπερέτα, κωμειδύλλιο, παντομίμα, αλλά και η κλασική Επιθεώρηση. Γιατί, οι ελάχιστες μουσικές παραστάσεις που βλέπουν τα φώτα της ράμπας τα τελευταία χρόνια, ιδίως για τις νύχτες της καλοκαιρινής "πλάκας", δεν έχουν καμία σχέση με το γνωστό και πάλαι ποτέ δημοφιλέστατο θεατρικό είδος. Η κοσμογονική, τερατογενής εποχή μας σκότωσε την ανθρώπινη επικοινωνία και γέννησε τον απρόσιτο ψηφιακό απάνθρωπο του 2000 μ.Χ. με νέους κώδικες έκφρασης και επικοινωνίας. Το Βαριετέ δεν έφτασε στην παρακμή της γερασμένης, ανήμπορης, εκφυλι...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και σημαντική επιτομή με πληροφορίες για τις συνθήκες παράστασης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, παρουσιάσεις όλων των σωζόμενων έργων των δραματουργών της εποχής (πλοκή, πρόσωπα και θεατρικά χαρακτηριστικά), σχόλια μεταγενέστερων κριτικών (όπως του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη) και ένα εντελώς καινούριο κομμάτι με τις σκηνικές αναβιώσεις του αρχαίου δράματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Ουσιαστικά «παντρεύει» τη θεωρία και την πράξη, τονίζοντας τη σκηνική δράση που ενυπάρχει στα δραματικ...

Στη μελέτη αυτή εξετάζεται η θεατρική πραγματικότητα της πρώτης τριακονταετίας του 20ού αιώνα μέσα από τις σελίδες των «αριστερών» περιοδικών της εποχής, με στόχο να αποτυπωθεί μέσω των σχετικών δημοσιεύσεων μία άλλη διάσταση, διαφορετική από αυτήν του «εμπορικού» θεάτρου, διηθημένη στα φίλτρα της ιδεολογίας του Δημοτικισμού και του αγώνα για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας. Για την πληρέστερη αποτύπωση αυτής της πραγματικότητας και της ιδεολογίας της ερευνήθηκαν τα περιοδικά που κινούνται στον «αριστερό» λεγόμενο χώρο της εποχής, με προεξάρχοντα τον Νουμά. Πρόκειται...