Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις 27 Φεβρουαρίου 1901, στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου, ενώπιον λίγων επίλεκτων προσκεκλημένων, ο άρτι αφιχθείς εκ Βιέννης Κωνσταντίνος Χρηστομάνος διακήρυξε την ίδρυση ενός καλλιτεχνικού θεάτρου που θα ακολουθούσε τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις, τόσο σε επίπεδο πολιτικής δραματολογίου όσο και σκηνοθεσίας. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, η Νέα Σκηνή, όπως ονομάστηκε ο θίασος, έδωσε τα θεατρικά της διαπιστευτήρια στο αθηναϊκό κοινό. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Χρηστομάνος θα αποσυρθεί από την καλλιτεχνική διεύθυνση του θιάσου. Από την εκφώνηση του εισηγητικού λόγου μέχρι...

Η δίτομη έκδοση Ελληνική Βιβλιογραφία Θεατρικών Έργων, Διαλόγων και Μονολόγων 1900-1940 της Χρυσοθέμιδος Σταματοπούλου-Βασιλάκου, σε επιμέλεια του θεατρολόγου Πέτρου Βραχιώτη, είναι, ένα μνημειώδες έργο, αναφαίρετο βοήθημα και θεμελιώδες ερευνητικό εργαλείο της μελλοντικής Ελληνικής Θεατρολογίας. Συγκεντρώνει 5.344 αναγραφές, πολλές εκ των οποίων αφορούν σε εν πολλοίς άγνωστα θεατρικά έργα και αναδεικνύει την εποχή του "Θεάτρου των Ιδεών" (1895-1922), δηλαδή του ελληνικού μοντερνισμού, καθώς και το χρονικό διάστημα του Μεσοπολέμου ως μια από τις πιο γόνιμες περιόδους της δρ...

Η δίτομη έκδοση "Ελληνική Βιβλιογραφία Θεατρικών Έργων, Διαλόγων και Μονολόγων 1900-1940" της Χρυσοθέμιδος Σταματοπούλου-Βασιλάκου, σε επιμέλεια του θεατρολόγου Πέτρου Βραχιώτη, είναι, ένα μνημειώδες έργο, αναφαίρετο βοήθημα και θεμελιώδες ερευνητικό εργαλείο της μελλοντικής Ελληνικής Θεατρολογίας. Συγκεντρώνει 5.344 αναγραφές, πολλές εκ των οποίων αφορούν σε εν πολλοίς άγνωστα θεατρικά έργα και αναδεικνύει την εποχή του "Θεάτρου των Ιδεών" (1895-1922), δηλαδή του ελληνικού μοντερνισμού, καθώς και το χρονικό διάστημα του Μεσοπολέμου ως μια από τις πιο γόνιμες περιόδους της...

Ο οργανισμός, που φέτος συμπληρώνει τα ογδόντα χρόνια του, ιδρύθηκε αρχικά με την ονομασία Λυρική Σκηνή του Βασιλικού (Εθνικού) Θεάτρου. Τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 13 Δεκεμβρίου 1939 σε κτίριο του Εθνικού θεάτρου επί της οδού Μενάνδρου 65, όπου εγκαταστάθηκαν τα γραφεία του καλλιτεχνικού προσωπικού της Λυρικής Σκηνής και οι αίθουσες δοκιμών. Η αυλαία για τον θίασο που μόλις είχε συσταθεί υψώθηκε την Τρίτη 5 Μαρτίου 1940 με τη "Νυχτερίδα" [Die Fledermaus] του Γιόχαν Στράους γιου [Johann Strauss II], στη διασκευή του 1929 από τους Μαξ Ράινχαρτ [Max Reinhardt]...

Συμμετέχουν οι: Γιώργος Αρμένης, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, Στεφανία Γουλιώτη, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γιώργος Κιμούλης, Λένα Κιτσοπούλου, Λυδία Κονιόρδου, Στάθης Λιβαθινός, Δημήτρης Λιγνάδης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Αμαλία Μουτούση, Γιάννης Μπέζος, Μανουέλλα Παυλίδου, Εύα Νάθενα, Μαρία Ναυπλιώτου, Λευτέρης Παυλόπουλος, Δημήτρης Πιατάς, Κώστας Τσιάνος, Πέτρος Φιλιππίδης, Διονύσης Φωτόπουλος, Αιμίλιος Χειλάκης.

Tο βιβλίο αυτό δεν είναι μία ακόμη θεωρητική πραγμάτευση του κωμικού είδους και των σωζόμενων δραμάτων. Απεναντίας, ο συγγραφέας του εξετάζει συστηματικά όλες τις πρακτικές πλευρές της παράστασης της κωμωδίας στην αρχαία Ελλάδα, από τις απαρχές του είδους μέχρι και τη Νέα Κωμωδία, και ανασυνθέτει τη θεατρική πράξη με τρόπο εύληπτο τόσο για τον εξειδικευμένο ερευνητή όσο και για τον μη ειδικό αναγνώστη. Ορισμένα κεφάλαια του βιβλίου πραγματεύονται γενικά θέματα, όπως η εξελικτική πορεία της κωμωδίας, οι εορτές, τα θέατρα και οι κωμικοί ποιητές. Ωστόσο, τα πιο πρωτότυπα μέρη...

Στο βιβλίο αυτό περιέχονται 1985 ασπρόμαυρες αναλογικές φωτογραφίες, που τραβήχτηκαν από το 1985 μέχρι το 1998, στην Επίδαυρο, όπου το Θέατρο Τέχνης είχε παρουσιάσει 17 παραστάσεις αρχαίου δράματος. Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι από τις πρόβες των έργων στο κοίλον του Θεάτρου. Οι πρόβες άρχιζαν στις επτά το απόγευμα, όταν έκλεινε ο αρχαιολογικός χώρος για το κοινό. Δηλαδή οι περισσότερες φωτογραφίες τραβήχτηκαν με το ίδιο μεταβαλλόμενο φως, από τη δύση του ήλιου μέχρι να νυχτώσει. Περιλαμβάνονται επίσης φωτογραφίες από τις παραστάσεις και την προετοιμασία των ηθοποιών...

- Έργα και ημέραι του Ζακύνθιου θιασάρχη νευροσπάστων Ανδρέα Πόγκη-Στραβού. Συμβολή στη μελέτη του ελληνικού κουκλοθεάτρου. - Ο νανιανός κώδικας & οι θεατρικές παραστάσεις στη Ζάκυνθο του 17ου αι.

Στη μελέτη αυτή, αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας, παρουσιάζεται η θεατρική δραστηριότητα του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε όλη τη διάρκεια της ογδοντάχρονης πορείας του, από το 1934 έως το 2013, μία δραστηριότητα μοναδική για την αδιάλειπτη συνέχεια, την ποιότητα και το καινοτόμο πνεύμα της που κανένα άλλο δημόσιο σχολείο δεν έχει να επιδείξει με ανάλογη υποδειγματική συνέπεια. Η έκφανση αυτή της σχολικής ζωής, που πάντα θεωρούνταν αναπόσπαστο μέρος της παράδοσης του σχολείου, συνίσταται στην παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων, την οργάνωση των οποίω...

Οι επτανήσιοι - ζακυνθινής καταγωγής - ηθοποιοί Διονύσιος Ταβουλάρης και Ευαγγελία Παρασκευοπούλου υπήρξαν από τους πρωτοπόρους του νεοελληνικού "σοβαρού" θεάτρου σε μια περίοδο έντονων ζυμώσεων όπως ο 19ος αιώνας. Η αλληλογραφία τους με τον συγγραφέα και διπλωμάτη Κλέωνα Ραγκαβή αφορά την προσπάθεια τους να παρουσιάσουν ο καθένας με τον δικό του θίασο το έμμετρο πεντάπρακτο δράμα η "Δούκισσα των Αθηνών" του Ραγκαβή κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Οι επιστολές της Παρασκευοπούλου εστιάζουν κυρίως σε διαδικαστικά θέματα που αφορούν την προετοιμασία της π...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εκτενή μελέτη ποικίλων όψεων της θεατρικής ενδυμασίας. Κύριο θέμα του είναι η ιστορική εξέλιξη της αμφίεσης των κωμικών υποκριτών από τον 5ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ., καθώς και η λειτουργία της ενδυμασίας στη σκηνική παρουσίαση των τυπικών χαρακτήρων της αρχαίας κωμωδίας. Στο πρώτο μέρος αναλύονται η μεταμφίεση και ο ρόλος της στη δημιουργία ενός "θεάτρου μέσα στο θέατρο". Στο δεύτερο μέρος η έρευνα εστιάζεται στη διαχρονική σκηνική εμφάνιση κωμικών τύπων, όπως των διανοουμένων, του αγροίκου, του καυχησιάρη στρατιώτη, του βαρβάρου κ.ά., προκειμέν...

Ο όρος "ρωμαίικος συβολισμός" επινοήθηκε από τον πολυσυζητημένο γλωσσικό αναμορφωτή Γιάννη Ψυχάρη στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα, προκειμένου να δοθεί όνομα στο ορμητικό ρεύμα της εποχής για τη διασταύρωση εγχώριων λαϊκών παραδοσιακών στοιχείων και ευρωπαϊκών πρωτοποριακών αναζητήσεων κατά τη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας των Νεοελλήνων. Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να παρακολουθήσει την ανάπτυξη ακριβώς της τάσης αυτής, όπως διαγράφεται επίμονα μέσα στον αποκαλυπτικό καθρέφτη του θεάτρου, από την εποχή της πρώτης αφύπνισης των σχετικών ανησυχιών, στα χρόνια του...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί το δεύτερο μέρος της γενικότερης επισκόπησης του ξένου ρεπερτορίου στην ελληνική σκηνή κατά το πρώτο μεταπολεμικό διάστημα (1945-1967), αλλά και - από ερευνητική άποψη και καταπώς φιλοδοξεί η ίδια - μια αυτόνομη ανάλυση του εν λόγω αντικειμένου. Το πρώτο μέρος της έκδοσης επέμεινε στην οπτική της πρόσληψης του ξένου ρεπερτορίου την ίδια περίοδο, έχοντας ως άξονα τη λειτουργία και την προσφορά των θιάσων: αντιμετώπισε επομένως τον κάθε θεατρικό οργανισμό, θίασο ή την όποια θεατρική σύμπραξη της εποχής ως την αναγκαία βάση ανάλυσης του θεατρικού γίγν...

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μετρά πάνω από 120 χρόνια λειτουργίας και συνεχίζει να αναπτύσσεται, με ακόμα μεγαλύτερη δυναμική, αποτελώντας σήμερα σημείο αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας. Οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της ελληνικής θεατρικής σκηνής έχουν μοιραστεί στιγμές της πορείας τους στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Κάρολος Κουν, ο Δημήτρης Χορν, η Έλλη Λαμπέτη, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ο Μάνος Κατράκης, η Κατίνα Παξινού, η Κυβέλη, και ακόμη πολλοί άλλοι. Στο φουαγιέ του θεάτρου το...

[δύο τόμοι] Γραμμένο με τις μεθοδολογικές επιλογές και προδιαγραφές της θεατρικής ιστοριογραφίας δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο παραστασιολόγιο και την τεκμηρίωσή του, αλλά αναλύει και κομβικά έργα του δραματολογίου, τις παραστάσεις του ερασιτεχνικού θεάτρου, ακόμα και θεάματα του λαϊκού θεάτρου, ώστε να θέτει νέα standards τόσο στην ιστοριογραφία του επτανησιακού θεάτρου όσο και στο ιστορικό της διάδοσης και καλλιέργειας της ιταλικής όπερας στα ελληνικά αστικά ελληνικά κέντρα· πέραν τούτου όμως είναι ακόμα και ένα κεφάλαιο της ιστορίας της ιταλικής όπερας στη διάδοσ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον πρώτο τόμο μιας συντομευμένης εκδοχής της διδακτορικής διατριβής "Το νεοελληνικό θέατρο στα μεταπολεμικά χρόνια (1944-1967)" στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με επόπτη καθηγητή τον κύριο Ανδρέα Δημητριάδη. Λόγω του μεγάλου εύρους της εργασίας, θεωρήθηκε σκόπιμο να χωριστεί σε δύο τόμους. Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει τη θεατρική δραστηριότητα των επαγγελματικών αθηναϊκών θιάσων πρόζας από το 1944 έως το 1955, δηλαδή, Απελευθέρωση από τη γερμανική Κατοχή, Δεκεμβριανά, Συνθήκη της Βάρκιζας, Λευκή τρομοκρατία, Εμφύλιος πόλεμος, μετεμφ...