Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι: Να βγούμε από τα κλισέ! Να μη θεωρούμε τις ντοπιολαλιές οπισθοδρόμηση, αμορφωσιά, "χωριατίλα". Να τις θυμηθούμε! Οι μεγαλύτεροι να νοσταλγήσουν, να νιώσουν... Οι νεότεροι να μάθουν, να εξελιχθούν, να έρθουν κοντά με την ιστορία, τις ρίζες, τη συνείδηση. Οι υπόλοιποι Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, να γνωρίσουν, να συγκρίνουν και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ... Να ευθυμήσουμε! Να γελάσουμε, να ψυχαγωγηθούμε, να διαβάσουμε τις ιστορίες, να μεταδώσουμε το γέλιο μας. Η Καραγκούνικη γλώσσα καταδεικνύει μέσα από καθημερινές ιστορίες που καταγράφονται, τη νοο...

Ο τόμος περιλαμβάνει τα πρακτικά του 4ου διεθνούς συνεδρίου Neograeca Medii Aevi (Νέα Ελληνικά των Μέσων Χρόνων) που οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και είχε ως θέμα του το πέρασμα της ελληνικής δημώδους λογοτεχνίας από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση· πέρασμα που υποδηλώνεται στην ιδιαίτερη εικόνα του "ποιητικού" αηδονιού που τραγουδά θλιμμένα και ταυτόχρονα γλυκά. Σε αντίθεση προς τους παραδοσιακότερους τόμους πρακτικών, εδώ παρουσιάζονται ορισμένες καινοτομίες που έδωσαν μια ιδιαίτερη κατεύθυνση στην πορεία της έρευνας. Οι μελέτες οργανώθηκαν θεματικά με ιδιαίτερη έμ...

Ηλέκτρα: Υποφέρω από μια νοσταλγία του τίποτα Φέρω επάνω μου ό,τι δεν θέλει να θέλει Δεν ξέρω να πω Δεν θα έχει όνομα κι αν το ξέρω Υποφέρω από μιαν ακίδα στο δάχτυλο κι ένα καρφί στο μάτι Δεν θέλω να τα τραβήξω με την πείρα που έχω του Κύκλωπα, με τη βαρυθυμία του Σίσυφου όταν σηκώνει χέρι και πέτρα Προάγομαι απ' το σκοτάδι που κλέβω δεμένη σ' ένα βράχο του Καυκάσου, συμφιλιωμένη με τον αετό και το συκώτι Δεν είμαι ηρωίδα Τα μακρινά μου δάκρυα δείχνουν έναν άνθρωπο πολύ κοντά μας Υφαίνω σα σιναΐτης μοναχός τον σάκο μου Πελεκάνος στο κωδωνοστάσι του Αγίου Χάροντα θα τιμήσω...

Στο "Σχέδιο για Ηλέκτρα" ο Γιώργος Βέλτσος καταθέτει μία ακόμη αδύνατη μαρτυρία για έναν θεατρικό λόγο αφομοιωμένο από το Ποίημα, και το αντίστροφο. Για άλλη μια φορά μετά τον "Οιδίποδα, αντιΟιδίποδα" από τις Εκδόσεις Ίνδικτος, ο Βέλτσος διαβάλλει με τον τρόπο του την καθιερωμένη "ειδολογία", οδεύοντας προς αυτήν τη "μείξη των ειδών", όπου η λογοτεχνία αλλά συχνά και η θεωρία συνιστούν ένα Ποίημα, πολλώ μάλλον το Θέατρο. Οδηγημένος από τον Κλωντέλ αλλά και από τον όμοιό του-άντίθετό του Χάινερ Μύλλερ, γράφει ένα αρχαιόθεμο κείμενο (Ποίημα - Θέατρο), όπου όχι μόνο η "μορφή"...

Στο "Σφραγίδας μελάνι", η συγγραφέας αφηγείται, μέσα από ένα διήγημα και μία συλλογή ποιημάτων τη ζωή μιας γυναίκας και το ταξίδι της προς την απελευθέρωση της ψυχής. Πρόκειται για μία σύνθεση-απόδειξη πως η διαχρονικότητα της σφραγίδας της ήταν αλληλένδετη με τη διαχρονικότητα του μελανιού που την πότισε. Σφραγίδα, μια γυναίκα που ταξίδεψε τα ίχνη της με το Μελάνι οδηγό στ' όνειρο της γραφής. Απάντηση στα "γιατί" που σφραγίζουν το πέταγμα. Αγκάλιασε τα καθήκοντα της υπογραφής και το φιλί του Λύκου, διεκδικώντας στίγμα αιώνιας ζωής και αφήνοντας κληροδότημα τα φτερά. Ανά...

Βυθισμένος σε μία ασπρόμαυρη ρουτίνα έψαχνα έναν έρωτα, που θα έδινε και πάλι χρώμα, πνοή και ζωντάνια στη ζωή μου. Έναν έρωτα, που θα κάλυπτε το συναισθηματικό κενό που επικρατούσε στην ψυχή μου. Έναν έρωτα, που θα με γέμιζε και θα με ταξίδευε. Τότε συνάντησα εσένα! Μόνο που η ζωή είχε άλλα σχέδια για εμάς. Δε θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ, πως η δική μας ιστορία θα εξελισσόταν τόσο διαφορετικά από εκείνη που είχα στο μυαλό μου. Ο δικός μου έρωτας έμεινε στο περίπου, στο παραλίγο, στο ανεκπλήρωτο. Ένας έρωτας, χωρίς μέση και τέλος, μα με μια μονόπλευρη αρχή. Ένας έρωτ...

Όπως μαρτυρούν όσοι τον γνώρισαν, ο Κώστας Βάρναλης αγαπούσε πολύ το καφενείο, που το έβλεπε σαν το αντίστοιχο της αγοράς των αρχαίων Αθηναίων, αλλά και την ταβέρνα, σαν χώρο συλλογικής ευωχίας. Τα χρονογραφήματα του τόμου αυτού τοποθετούνται ακριβώς σε αυτούς τους δύο πόλους: την ταβέρνα και το καφενείο, και βέβαια τα συμπαρομαρτούντα: τον καφέ και το τσιγάρο, το πιοτό και το φαγητό, τα συμπόσια και τις παρέες των φίλων. Ο Νίκος Σαραντάκος, επιμελητής και σχολιαστής των "Χρονογραφημάτων" και των λοιπών άρθρων του Κ. Βάρναλη που αποθησαυρίζονται από το 2013 για τις εκδόσ...

"Η τσουχτερή σάτιρα, ο καυτερός σαρκασμός, με τ' ολόδροσο χιούμορ, το ξεχωριστό γνώρισμα του Λασκαράτου, ανακατωμένα όλ' αυτά με μια βαθιά παρατηρητικότητα στα διάφορα παράξενα, και κάποτε και ανήθικα, της γύρω του κοινωνικής ζωής, στολίζουν τους "Στοχασμούς" αυτούς, που μερικοί έχουν μια συντομία και μια δύναμη που σου παρουσιάζονται σαν αρχαία επιγράμματα σε πρόζα". (Δ. Π. Ταγκόπουλος)

Κάθε φορά που η περίπτωση Βιζυηνού αναδύεται στη σκέψη μου, ανακαλεί επίμονα ένα δίσημο τοπίο (Ανατολή - Δύση) και ταυτόχρονα μια τριπλή διαδρομή (ποίηση, διήγημα, μελέτη). Θα 'λεγες ότι αυτό που συμβαίνει εδώ σηματοδοτεί μια ταυτόχρονη μετακίνηση στο γεωγραφικό και στο δημιουργικό πεδίο. Κάπως έτσι μπορούμε να δούμε σφαιρικά το έργο του Βιζυηνού: σαν μια τριλογία που καθορίζεται από ένα σύνολο χωροχρονικών δεδομένων. Τα στάδια της συγκεκριμένης πορείας είναι ορατά. Πρώτα η ποίηση, ύστερα το διήγημα, τέλος η μελέτη. Με ένα γνωστό επακόλουθο: ότι, ενώ ο ποιητής και διηγηματ...

... μπορεί να έχασα τον δρόμο στο ταξίδι μου και τα φτερά μου να σακατεύτηκαν.... να αναζήτησα την ανάπαυση, την ησυχία στην αλμύρα, τη σταθερότητα κυματοσμιλεμένων βράχων... Μα είναι γραμμένο στο σκαρί μου και στη φύση μου... Εγώ να πετώ και να ταξιδεύω... Τα φτερά μου ποτέ δεν ξέχασαν να με οδηγούν σε τόπους που ονειρεύομαι ακόμα και όταν θολώνει η πυξίδα μου... Να πετώ και να ταξιδεύω...

Ήταν μια νύχτα του 2012. Είχα πάει στο κρεβάτι μου, μετά από μια κουραστική μέρα, να ξαπλώσω. Μόλις είχα πέσει ένα τηλεφώνημα αρκετά ανησυχητικό -δεν θα το αναφέρω για πολλούς λόγους- με έκανε να σηκωθώ γιατί δεν μπορούσα πια να μείνω ήσυχος και ξαπλωμένος. Ντύνομαι, μπαίνω στο αμάξι και σταματάω έξω από ένα Bar να πιω ένα δυο ποτά μήπως και καθαρίσει λιγάκι το μυαλό μου. Επιστρέφω στο σπίτι γύρω στις δύο την νύχτα. Πέφτω για να κοιμηθώ, αλλά δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Τότε σηκώθηκα και έλαβα την απόφαση να γράψω μερικά από εκείνα τα στοιχειωμένα που με βασάνιζαν στριφογυρίζον...

Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, άτσαλα, διστακτικά, αναποφάσιστα αλλά και τολμηρά, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης. Γραφές κλεισμένες στα συρτάρια του χρόνου, γραφές σε χαρτιά κιτρινισμένα, γραφές που τόλμησαν να εκτεθούν για πρώτη φορά κι έπειτα άλλες πιο ώριμες, πιο σίγουρες για τον εαυτό τους τις έριξαν στη λήθη. Γραφές της αθωότητας, γραφές της νιότης.Ποιο είναι το νεανικό συγγραφικό πρόσωπο των ώριμων πια και καταξιωμένων φωνών τ...