Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα τρία έργα του συγγραφέα που τόσο αγαπήθηκαν, συχνά ανεβαίνουν στα θέατρα όλου του κόσμου με μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό. Συγκεκριμένα, το "Ημερολόγιο ενός τρελού" γράφτηκε σε μορφή ημερολογίου, "Το παλτό" και το "Πορτραίτο" είναι διηγήματα. Ο τρόπος έκφρασης, η εξωτερίκευση των συναισθημάτων των ηρώων, οι συμβολισμοί είναι τα κύρια συστατικά που κάνουν τους αναγνώστες να νιώθουν κάτι από τον ευατό τους στις αράδες αυτών των έργων, αγγίζοντάς τους στο έπακρον. Γι' αυτό ακριβώς και έμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο, κατατάσσοντας το συγγραφέα τους στους κλασικούς του είδους.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ Είπαν πως έρχεται ο διευθυντής. Πολλοί απ' τους υπαλλήλους έτρεξαν ποιος να πρωτοπεράσει για να μοστράρουν ο καθένας στα μούτρα του, αλλ' εγώ ούτε που σάλεψα. Όταν περνούσε απ' το τμήμα μας, όλοι ανασκουμπώθηκαν. Εγώ ωστόσο έμεινα όπως ήμουν! Τι διευθυντής; Εγώ να σηκωθώ μπροστά του; Ποτέ! Τι διευθυντής είναι; Είναι τάπα κι όχι διευθυντής. Τάπα συνηθισμένη, απλή τάπα, τίποτα περισσότερο, τάπα που στουμπώνουν τις μπουκάλες. Το πιο διασκεδαστικό για μένα ήταν όταν έβαλαν μπρος μου έγγραφα να υπογράψω. Οι κύριοι νόμιζαν ότι θα γράψω στην άκρη του χ...

Τρεις τρελοί: ένας Ρώσος, ένας Γάλλος και ένας Κινέζος, μοναδικές περιπτώσεις στην παγκόσμια λογοτεχνία. Και οι τρεις είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Και οι τρεις αποτελούν μέλη εκείνης της προνομιακής ομάδας που πρέπει να διαφυλάξει τη σωστή λειτουργία του κράτους. Και οι τρεις τρελαίνονται! Ξεφεύγουν από την ομάδα και ανακαλύπτουν την ταυτότητά τους μέσα στον παραλογισμό. Δίνουν τη μάχη τους, καθένας με τον δικό του πολιτισμό και με τους δικούς του όρους. Βασιλιάς, υποψήφιο θύμα κανιβάλων ή κατά συρροή δολοφόνος, οι άνθρωποι αυτοί δηλώνουν το ίδιο πράγμα: Η επαφή με το...

Για πολλά χρόνια στη χώρα μας, υπήρχε η εντύπωση πως η ρωσική λογοτεχνία είναι πουριτανική και δεν ασχολείται με το θέμα του σαρκικού έρωτα. Οι εκδόσεις S@mizdαt στο πλαίσιο της παρουσίασης διαφόρων πλευρών της μεγάλης αυτής λογοτεχνίας εγκαινιάζουν μία νέα σειρά που θα περιλαμβάνει διηγήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα, αφιερωμένα στον έρωτα, σπάζοντας έτσι ένα ταμπού στην ελληνική βιβλιογραφία. Το πρώτο βιβλίο της σειράς περιέχει κείμενα που ανήκουν στη γραφίδα του "κόκκινου κόμη" Αλεξέι Τολστόι, ο οποίος είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις στη ρωσική λο...

Η ιστορική νουβέλα "Το γαλάζιο τετράδιο" μαζί με το διήγημα "Εχθροί" υπήρξαν τα τελευταία έργα του Εμμανουήλ Καζακέβιτς. Ο τίτλος της νουβέλας είναι εμπνευσμένος από ένα τετράδιο με γαλάζιο εξώφυλλο, όπου ο Λένιν είχε συγκεντρώσει την ύλη, στην οποία στηρίχτηκε για να δώσει την τελική μορφή στο βιβλίο του "Κράτος και Επανάσταση". Η διδασκαλία του Μαρξισμού για το κράτος και τα καθήκοντα του προλεταριάτου στην επανάσταση. Στις 7 Ιούλη 1917 η Προσωρινή Κυβέρνηση δημοσίευσε διάταγμα για τη σύλληψη και προσαγωγή του Λένιν σε δίκη. Ο Λένιν με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας...

"Η κωμόπολη ήταν μικρή, χειρότερη και από χωριό. Ζούσαν σε αυτήν σχεδόν αποκλειστικά γέροι, οι οποίοι πέθαιναν τόσο σπάνια, ώστε καταντούσε ενοχλητικό. Το νοσοκομείο και οι φυλακές χρειάζονταν ελάχιστα φέρετρα. Με άλλα λόγια, οι δουλειές πήγαιναν χάλια". Ο Γιάκοβ Ιβάνοφ κερδίζει όπως όπως τα προς το ζην κατασκευάζοντας φέρετρα σε μια μικρή πόλη όπου οι κάτοικοι δεν πεθαίνουν αρκετά συχνά - κατά τη γνώμη του Ιβάνοφ, τουλάχιστον. Εκτός από τα φέρετρα, έχει και άλλο ένα μικρό έσοδο, από το βιολί του. Τον καλούν κάθε τόσο να παίξει σε γάμους με μια εβραϊκή ορχήστρα. Ο Γιάκοβ...

Ο Αντρέι Πλατόνοφ (1899-1951) ανήκει στην "Αγία Τριάδα" των συγγραφέων της σοβιετικής εποχής μαζί με τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και τον Γιεβγένι Ζαμιάτιν, οι οποίοι με το έργο τους καθιέρωσαν τον όρο αντιουτοπία στη ρωσική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Στιβαρός μα και ευαίσθητος συγγραφέας ο Αντρέι Πλατόνοφ κατά τη διάρκεια της ζωής του κατέγραψε με ιδιαίτερη επιμέλεια την εποχή του και περιέγραψε τα πάθη και τα δεινά του λαού του, υποφέροντας και ο ίδιος από το σκληρό και απάνθρωπο σταλινικό καθεστώς. Στο βιβλίο "Το βιολί της Μόσχας και άλλα διηγήματα" ο Έλληνας αναγνώστη...

Η τέχνη του Αντόν Τσέχωφ φτάνει στο αποκορύφωμά της τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Σ' αυτή την περίοδο εντάσσονται οι τέσσερις ιστορίες αυτού του τόμου: "Το βασίλειο των γυναικών" (1894), "Τρία χρόνια" (1895), "Ο φόνος" (1895) και "Η ζωή μου" (1896). Ο συγγραφέας δεν παρουσιάζει πλέον μεμονωμένα άτομα, αλλά αναλύει κάθε φορά ένα ολόκληρο κοινωνικό περιβάλλον. Η πένα του σκιαγραφεί τη νέα τάξη που αναδύεται από την ανάπτυξη της βιομηχανίας, πλούσιους εμπόρους, διανοούμενους που παραπαίουν ιδεολογικά, χωρικούς που ζουν στην αμάθεια, ανθρώπους αποπροσανατολισμένους που αναζ...

Από τα παιδικά μου χρόνια, σκάρωνα με πάθος παραμύθια, θεατρικά έργα και χιλιάδες ιστορίες. Όλα αυτά είχαν θρονιαστεί στην καρδιά μου όπως τα βατράχια πάνω στις πέτρες.[...] Σ' αυτά που διάβαζα στα βιβλία πρόσθετα και πολλά επεισόδια βγαλμένα απ' τη φαντασία μου. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Η φαντασία μου έδινε μεγαλύτερη ένταση στις δραματικές σκηνές, τροποποιούσε την κατάληξη κάθε ιστορίας, έκανε την αρχή της πιο μυστηριώδη. [...] Όταν έκανα τις μουσικές μου ασκήσεις, έβαζα πάνω στο αναλόγιο τα βιβλία του Τουργκένιεφ ή του Δουμά, και γρατζουνώντας το βιολί μου καταβρόχθι...

Στο βιβλίο περιέχονται τα διηγήματα: Οι Οικότροφοι, Γέννησις δράματος, Το παράκαμε, Πόνος βαθύς

Γεννήθηκε δουλοπάροικος ο Τάρας Σιεβτσιένκο. Αλλά και ποιητής και ζωγράφος. Κι όταν κάποτε απελευθερώθηκε κι ο ελεύθερος λόγος του αντηχούσε σ' ολόκληρη την Ουκρανία κι ο στίχος του ξεσήκωνε τη συνείδηση των δουλοπάροικων, ο Τ.Σ. βρέθηκε εξόριστος στο φοβερό Μαγκισλάκ. Χωρίς μολύβι και χαρτί, η διαταγή του τσάρου. Η ποίηση του "μουζίκου", τρομοκράτησε την απολυταρχία. Εκεί, στη νεκρή στέπα, "περπατούσε η παγωνιά" στην καρδιά του ποιητή που ο στίχος του τραγούδησε τα βάσανα του ρώσικου λαού.

Πέντε χριστουγεννιάτικες ιστορίες χαρακτηριστικές του Ρωσικού πνεύματος των Χριστουγέννων και γραμμένες από τον μεγάλο Αντόν Τσέχωφ βρίσκονται στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Ο Βάνκα Ζούκωφ, ένα εννιάχρονο αγόρι, ο Βαλόντια, η Ναταλία, ο ιδιόρυθμος Τσετσεβίτσιν, η Βασίλισα, ο Γιεγκόρ, ο μπεκρής Ιβάν Ιβάνιτς και ο δημόσιος υπάλληλος Γκεράσιμ Κουζμίτς Σινκλετέγιεφ είναι οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών, μέσα από τις σελίδες των οποίων με ένα εξαιρετικά λεπτό χιούμορ ξεπηδάει μια γλυκιά Χριστουγεννιάτικη μελαγχολία.

Στο κορυφαίο του διήγημα «Τα φραγκοστάφυλα» ο Αντόν Τσέχοφ περιγράφει την αλλοτρίωση του ανθρώπου που εγκλωβίζεται στον εγωκεντρισμό και αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του. Έτσι, αυτοτιμωρείται να μην χαίρεται την αρμονική συνύπαρξη, την αμοιβαία συνδημιουργία, τη μέθεξη της ζωντανής ζωής. Ο ήρωας του διηγήματος, Nικολάι Ιβάνιτς, υπενθυμίζει στον καθένα ότι ανάλογα με τα «φραγκοστάφυλα» που επιθυμεί διαμορφώνεται η ζωή του. Αν τα «φραγκοστάφυλά» του είναι απότοκα φιλαυτίας φιλοδοξίας, φιληδονίας, φιλοχρηματίας τότε θα καταλήξει άταφος νεκρός.

"Τα διηγήματα της φωτιάς" γράφτηκαν από τον Πούσκιν το φθινόπωρο του 1830 στο Μπολτίνο και η έκδοσή τους πραγματοποιήθηκε στην Πετρούπολη το 1831 με τον τίτλο: "Τα διηγήματα της φωτιάς του Ιβάν Πέτροβιτς Μπελκίν". Στο διήγημα "Η πιστολιά" το πρόσωπο του Σίλβιο είναι μοντέλο δανεισμένο απ' την πραγματικότητα· πρόκειται για τον στρατιωτικό Ι. Π. Πιπράντι. Στο διήγημα "Ο πεθαμενατζής" το όνομα του Αντριάν Προχόροβ ανήκει πραγματικά σ' έναν μαραγκό κατασκευασή φερέτρων. - Το διήγημα "Η χιονοθύελλα" βασίζεται σε μια αληθινή υπόθεση που ως μύθος κυκλοφορούσε ευρύτατα την εποχή...

"Τα διηγήματα της Σεβαστούπολης" είναι κείμενα κατ' αρχάς αυτοβιογραφικά. Ο εικοσιεπτάχρονος Τολστόι, που υπηρέτησε ως αξιωματικός στην πολιορκημένη Σεβαστούπολη, καταγράφει εικόνες από τις μάχες, τα χαρακώματα και την καθημερινή ζωή. Πλάθει με ζωντάνια και ρεαλισμό τους ήρωές του, εμπειροπόλεμους στρατιώτες, αμούστακους νεαρούς με στολή, γέρους, γυναίκες, παιδιά, που ζουν αγκαλιά με το θάνατο και βιώνουν με αξιοπρέπεια την οδύνη του πολέμου. Καταδύεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και φέρνει στο φως, με κριτικό πνεύμα αλλά και αγάπη, τη σχέση των ηρώων του με την αυτοθυσί...

Με "Τα αρραβωνιάσματα της Ντάσα", ένα διήγημα για τη ζωή στη δεκαετία του 1860, ο Βαλέρι Μπριούσωφ -αντλώντας το υλικό του από τις αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων- αναπαριστά με περισσή τέχνη το χώρο των εμπόρων της Μόσχας και περιγράφει τον στενόμυαλο τρόπο ζωής τους. Κεντρικά πρόσωπα του διηγήματος -πλαισιωμένα φυσικά και από άλλους, αρτιότατα δοσμένους χαρακτήρες- είναι δύο ξαδέρφια, ο Κουζμά και η Ντάσα που, ο καθένας με τον τρόπο του, κάνουν τη νεανική επανάστασή τους.Ο Κουζμά, υποψήφιος έμπορος που θα παραλάβει μελλοντικά τα ηνία της επιχείρησης του πατέρα του, πασ...