Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πέντε νουβέλες, αντιπροσωπευτικά δείγματα του αφηγηματικού ύφους του Γκαίτε, όπου η φαντασία και το χιούμορ συνδυάζονται με στοιχεία πρωτοποριακά και προβληματισμούς που προκαλούν κατάπληξη, δεδομένου ότι τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν ανάμεσα στα 1795 και στα 1827.

Ο Τόνιο Κραίγκερ μοιάζει με τα οικογενειακά άλμπουμ των παλιών ασπρόμαυρων φωτογραφιών. Είναι εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές και μουσικές. Ο υψηλός πυρετός της ιλαράς με την κόκκινη κάλτσα στη λάμπα και το πετιμέζι. Η μυστική κρυψώνα και τα γδαρμένα γόνατα. Το πείσμα και τα δαγκωμένα χείλη. Είναι ο κόμπος στο λαιμό. Είναι η μέθη του κονιάκ. Είναι η φυγή που σε γυρίζει πάλι πίσω.Ο Μάριο και ο Μάγος είναι ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Είναι η αίσθηση κινδύνου και ασφάλειας σε συγκεντρώσεις μαζικές. Είναι το αυθόρμητο γέλιο που συγκρατείς, όταν βλέπεις κάποιον άγνωστο να πέφτει...

Οι ημερολογιακές σημειώσεις του Γκαίτε με τον τίτλο "Το ταξίδι στην Ιταλία" (1786-1787), που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, αποκαλύπτουν την επιθυμία του συγγραφέα να γνωρίσει την Ιταλία όχι ως μια νοσταλγική κατάσταση με ρίζες στα παιδικά του χρόνια αλλά ως ακατανίκητη ανάγκη να βιώσει την κλασική και την αναγεννησιακή τέχνη διευρύνοντας τον καλλιτεχνικό του ορίζοντα και κυρίως ανακαλύπτοντας τον πραγματικό εαυτό του. Μαγεύεται από τη Βενετία αλλά ανυπομονεί να γνωρίσει τη Ρώμη και την κλασική αρχαιότητα. Συνεχίζει το ταξίδι στη Νάπολη και στη Σικελία, ό...

Το σπουδαιότερο μεταπολεμικό γερμανικό κείμενο για τον ηττημένο στρατιώτη που επιστρέφει στην πατρίδα για να παραμείνει κι εκεί πρόσφυγας και απομονωμένος. Ο Schmidt δεν παρουσιάζει τον ήρωά του αδικημένο και συντριμμένο: ο πόλεμος ήταν άδικος και η αδικία ευθύνη του λαού του. Ο ήρωας περιγράφει τον κόσμο όπου ζει όσο πιο ρεαλιστικά μπορεί και τον κόσμο της προσωπικής του εσωτερικής μετοικεσίας όσο πιο παραμυθένια γίνεται. Πλάι στην ερωτική περιπέτεια με την τραχιά Λόρε, στην αμήχανη φιλία με την "άσχημη" Γκρέτε, την καθημερινή αντιπαράθεση με ντόπιους αγρότες, δασκάλους κα...

Οι τρεις ποιητές Χαίλντερλιν, Μαίρικε και Βάιμπλινγκερ περνάνε ένα φαινομενικά γαλήνιο καλοκαιρινό απόγευμα στο κινέζικο περίπτερο του Πρέσσελ, λίγο έξω από την Τυβίγγη. Στη βούληση του Μαίρικε αποτυπώνεται το καταδεκτικό και προσηνές πνεύμα του ποιητή τεχνίτη, αλλά κι εκείνο του ευσεβιστή λουθηρανού πιστού, αντιθέτως, ο Βάιμπλινγκερ εμφανίζεται ως το κατεξοχήν "πρότυπο της ακατάβλητης νεανικής προπέτειας και της πληθωρικά διογκωμένης δύναμης". Όμως η ψυχή και των δύο δονείται από την αβεβαιότητα της νεαρής ηλικίας, ενώ ο θυελλώδης διάλογός τους - πάντα κάτω από το άγρυπνο...

Στο σύντομο αυτό αυτοβιογραφικό έργο του Έσσε παρουσιάζονται με μοναδικό τρόπο οι εβδομάδες που πέρασε ο συγγραφέας στη λουτρόπολη Μπάντεν της Ελβετίας. Η κωμικοτραγική καθημερινότητα δίνει στο συγγραφέα την ευκαιρία να σκιαγραφήσει, με χιούμορ και ειρωνεία, την όχι πάντα αρμονική συμβίωσή του με τους άλλους επισκέπτες των λουτρών. Μέσα από τα σωματικά και ψυχικά σκαμπανεβάσματα του Έσσε αναδεικνύονται οι κοσμοθεωρίες και οι φιλοσοφικοί του στοχασμοί για τη ζωή γενικότερα. Υπήρξε ένα από τα πλέον αγαπημένα αναγνώσματα του επίσης νομπελίστα Τόμας Μαν.

Στο σύντομο αυτό αυτοβιογραφικό έργο του Έσσε παρουσιάζονται με μοναδικό τρόπο οι εβδομάδες που πέρασε ο συγγραφέας στη λουτρόπολη Μπάντεν της Ελβετίας. Η κωμικοτραγική καθημερινότητα δίνει στο συγγραφέα την ευκαιρία να σκιαγραφήσει, με χιούμορ και ειρωνεία, την όχι πάντα αρμονική συμβίωσή του με τους άλλους επισκέπτες των λουτρών. Μέσα από τα σωματικά και ψυχικά σκαμπανεβάσματα του Έσσε αναδεικνύονται οι κοσμοθεωρίες και οι φιλοσοφικοί του στοχασμοί για τη ζωή γενικότερα. Υπήρξε ένα από τα πλέον αγαπημένα αναγνώσματα του επίσης νομπελίστα Τόμας Μαν.

Είμαστε μια γενιά χωρίς αποχαιρετισμό, που τον αποφεύγει σαν τους κλέφτες, γιατί φοβάται την κραυγή της καρδιάς της. Είμαστε μια γενιά χωρίς γυρισμό στον τόπο μας, γιατί δεν έχουμε τίποτα στο οποίο θα μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε, και δεν έχουμε κανέναν που να φύλαγε την καρδιά μας, κι έτσι καταντήσαμε μια γενιά χωρίς αποχαιρετισμό και χωρίς γυρισμό.

Τα έργα του Λούντβιχ Τηκ, που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά μεταφρασμένα στα νέα ελληνικά, εντάσσονται σε δύο διαφορετικές φάσεις της συγγραφικής του δραστηριότητας. Τα "Μάγια του έρωτα", "Τα ξωτικά" και "Το κύπελλο" είναι γραμμένα στο τέλος της ρομαντικής περιόδου του συγγραφέα, ενώ "Οι πολυτέλειες της ζωής" -ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του 19ου αιώνα το οποίο παίχτηκε διασκευασμένο πολλές φορές στο θέατρο- προέρχονται από τις όψιμες Νουβέλες της Δρέσδης στις οποίες παρατηρείται μια σταδιακή μετάβαση στην κατεύθυνση μιας ρεαλιστικής γραφής. Και τα τέσσερα κείμενα μοι...

«Μερικοί ταξιδιώτες διηγούνται κάποτε περισσότερα απ' αυτά που πραγματικά συνέβησαν. Γι' αυτό δεν είναι ν' απορεί κανείς όταν ο ακροατής ή ο αναγνώστης δείχνει κάποια δυσπιστία. Εάν ωστόσο κάποιοι από τους αναγνώστες αμφιβάλλουν για την αλήθεια των λόγων μου, τους λυπάμαι με όλη μου την καρδιά για τη δυσπιστία τους και είμαι υποχρεωμένος να τους παρακαλέσω ν' αποχωρήσουν καλύτερα από τη συντροφιά μας πριν αρχίσω να διηγούμαι τις περιπέτειές μου...». Με αυτά τα λόγια «προειδοποιεί» τους μελλοντικούς του αναγνώστες ο βαρόνος Μινχάουζεν, ο μεγαλύτερος και διασημότερος ψεύτης...

Στα αγάλματα και στους ειδωλολατρικούς ναούς, οι χριστιανοί δεν έβλεπαν μόνο το αντικείμενο μιας κενής λατρείας και μιας μάταιης πλάνης. Όχι, θεωρούσαν αυτούς τους ναούς σαν τα φρούρια του Σατανά και πίστευαν ότι οι θεοί, τους οποίους παράσταιναν αυτά τα αγάλματα, είχαν μέσα τους ζωή πραγματική. Κατά τη γνώμη τους, όλοι αυτοί οι θεοί ήταν δαιμόνια. Γι' αυτό, οι πρώτοι χριστιανοί αρνούνταν πάντα να θυσιάσουν στους θεούς και να γονατίσουν εμπρός στα είδωλά τους και, όταν γι' αυτόν τον λόγο τούς κατηγόρησαν και τους έσυραν στα δικαστήρια, απαντούσαν πάντα ότι δεν πρέπει να λατ...