Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα έργα του Λούντβιχ Τηκ, που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά μεταφρασμένα στα νέα ελληνικά, εντάσσονται σε δύο διαφορετικές φάσεις της συγγραφικής του δραστηριότητας. Τα "Μάγια του έρωτα", "Τα ξωτικά" και "Το κύπελλο" είναι γραμμένα στο τέλος της ρομαντικής περιόδου του συγγραφέα, ενώ "Οι πολυτέλειες της ζωής" -ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του 19ου αιώνα το οποίο παίχτηκε διασκευασμένο πολλές φορές στο θέατρο- προέρχονται από τις όψιμες Νουβέλες της Δρέσδης στις οποίες παρατηρείται μια σταδιακή μετάβαση στην κατεύθυνση μιας ρεαλιστικής γραφής. Και τα τέσσερα κείμενα μοι...

O άνθρωπος κατέχει δύο γλώσσες, τη γλώσσα του περατού εμπειρικού νοήματος και τη γλώσσα της εσωτερικής λέξης, που δεν γνωρίζει κανένα απολύτως όριο.

Το "Με-τι" παρέμενε αδημοσίευτο όσο ζούσε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1965. Το έργο αποτελείται από θραύσματα και επεισόδια. Ο ίδιος, προκειμένου να το συνθέσει, συγκέντρωσε διάφορες σκέψεις, προσωπικές ιστορίες, αλλά και παρατηρήσεις πάνω στην πολιτική πραγματικότητα της ταραγμένης εποχής του. Τα κείμενα καλύπτουν μια ολόκληρη εικοσαετία, όμως τα περισσότερα γράφτηκαν μεταξύ 1934 και 1937, δηλαδή τα πρώτα χρόνια της εξορίας του. Με δεδομένη την τολμηρή φύση του εγχειρήματος, ο Γερμανός συγγραφέας αναζήτησε ένα προσωπείο και το βρήκε στο πρόσωπο του...

Μία από τις εκπληκτικές πτυχές της καριέρας του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα είναι η διορατικότητα και η συνέπεια που χαρακτήριζαν τις απόψεις του, το πάθος με το οποίο ενστερνίστηκε τον πασιφισμό και τον διεθνισμό από τις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως το τέλος της ζωής του. Από τον Σεπτέμβριο του 1914 άρχισε να γράφει τα αντιπολεμικά του κείμενα με κορυφαία στιγμή τη δημοσίευση, το 1919, την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το εμβληματικό του μυθιστόρημα Ντέμιαν, του δοκιμίου του "Η επιστροφή του Ζαρατούστρα". Σ’ αυτό, ο συγγραφέας προτρέπει τη γερμανική νεολαία να απομακ...

Στη "Γραφομηχανούλα" του Ζίγκφριντ Κρακάουερ (1889-1966) ο αφηγητής ερωτεύεται τη γραφομηχανή του. Η παράδοξη σχέση τους διανύει όλα τα στάδια μιας τυπικής ερωτικής συνύπαρξης: μια τυχαία συνάντηση, ενθουσιασμός και ερωτική μανία, απομάγευση και χωρισμός. Ό,τι περιγράφει ο Κρακάουερ προσομοιάζει με την εμπειρία του Φρίντριχ Νίτσε γύρω στα 1882, όταν, έχοντας χάσει την όρασή του, έγινε για λίγο ενθουσιώδης κάτοχος μιας από τις πρώτες γραφομηχανές. Σε αυτήν "χτύπησε" ποιήματα και επιστολές, όπου φανερώνεται πότε πότε ο ψυχικός εκτροχιασμός, όπως και στο αφήγημα του Κρακάουερ....

Ο Μπρεχτ ξεκίνησε να γράφει τις "Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ" το 1927. Το έναυσμα για τη συγγραφή αυτών των ιστοριών ήταν η διαπίστωση ότι μέσα στην καθημερινότητά τους οι άνθρωποι, αποξενωμένοι και αλλοτριωμένοι καθώς είναι, συνηθίζουν να αποδέχονται παράλογες καταστάσεις και να τις θεωρούν φυσικές και αυτονόητες. Περιττό να πούμε ότι στη σημερινή εποχή, ακριβώς επειδή η αλλοτρίωση και η αποξένωση είναι ακόμα μεγαλύτερες από την εποχή του Μπρεχτ, το φαινόμενο αυτό είναι πολύ πιο έντονο: Μια σειρά καταστάσεις και γεγονότα, όπως: η ανεργία, η λιτότητα, ο πόλεμος, η βία, κτλ....

Στα αγάλματα και στους ειδωλολατρικούς ναούς, οι χριστιανοί δεν έβλεπαν μόνο το αντικείμενο μιας κενής λατρείας και μιας μάταιης πλάνης. Όχι, θεωρούσαν αυτούς τους ναούς σαν τα φρούρια του Σατανά και πίστευαν ότι οι θεοί, τους οποίους παράσταιναν αυτά τα αγάλματα, είχαν μέσα τους ζωή πραγματική. Κατά τη γνώμη τους, όλοι αυτοί οι θεοί ήταν δαιμόνια. Γι' αυτό, οι πρώτοι χριστιανοί αρνούνταν πάντα να θυσιάσουν στους θεούς και να γονατίσουν εμπρός στα είδωλά τους και, όταν γι' αυτόν τον λόγο τούς κατηγόρησαν και τους έσυραν στα δικαστήρια, απαντούσαν πάντα ότι δεν πρέπει να λατ...

Στο "Απόκρυφο Βερολίνο" ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας ενός άλλου, παράλληλου, καλά κρυμμένου, σχεδόν αόρατου Βερολίνου, αποκωδικοποιεί το πορτρέτο μιας εποχής των άκρων, μιας εποχής που βρίσκεται στο μεταίχμιο, γκρίζας και υγρής, ταραγμένης και ηδονιστικής, αφουγκράζεται τον απόηχο της αριστοκρατίας που χάνεται και τις περιπέτειες κύκλων της αστικής τάξης και περιφερόμενων μποέμ στοιχείων με φόντο τα νυχτερινά καμπαρέ, τα σκοτεινά περάσματα, τα κανάλια με τις τοξωτές γέφυρες, τους πολυσύχναστους δρόμους, τα γεμάτα υποσχέσεις αρωματισμένα μπουντουάρ, τους επιτήδειους λιμοκον...

Στο "Απόκρυφο Βερολίνο" ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας ενός άλλου, παράλληλου, καλά κρυμμένου, σχεδόν αόρατου Βερολίνου, αποκωδικοποιεί το πορτρέτο μιας εποχής των άκρων, μιας εποχής που βρίσκεται στο μεταίχμιο, γκρίζας και υγρής, ταραγμένης και ηδονιστικής, αφουγκράζεται τον απόηχο της αριστοκρατίας που χάνεται και τις περιπέτειες κύκλων της αστικής τάξης και περιφερόμενων μποέμ στοιχείων με φόντο τα νυχτερινά καμπαρέ, τα σκοτεινά περάσματα, τα κανάλια με τις τοξωτές γέφυρες, τους πολυσύχναστους δρόμους, τα γεμάτα υποσχέσεις αρωματισμένα μπουντουάρ, τους επιτήδειους λιμοκο...

Οι τρεις ποιητές Χαίλντερλιν, Μαίρικε και Βάιμπλινγκερ περνάνε ένα φαινομενικά γαλήνιο καλοκαιρινό απόγευμα στο κινέζικο περίπτερο του Πρέσσελ, λίγο έξω από την Τυβίγγη. Στη βούληση του Μαίρικε αποτυπώνεται το καταδεκτικό και προσηνές πνεύμα του ποιητή τεχνίτη, αλλά κι εκείνο του ευσεβιστή λουθηρανού πιστού, αντιθέτως, ο Βάιμπλινγκερ εμφανίζεται ως το κατεξοχήν "πρότυπο της ακατάβλητης νεανικής προπέτειας και της πληθωρικά διογκωμένης δύναμης". Όμως η ψυχή και των δύο δονείται από την αβεβαιότητα της νεαρής ηλικίας, ενώ ο θυελλώδης διάλογός τους - πάντα κάτω από το άγρυπνο...

1913: Η στιγμή της μεγαλύτερης άνθησης, μια χρονιά όπου όλα μοιάζουν εφικτά. Και όμως στο λαμπερό ξεκίνημα εμπεριέχεται η αίσθηση της κατάρρευσης. Στη λογοτεχνία, την τέχνη και τη μουσική, ήδη το 1913, έχει γίνει συνείδηση πως η ανθρωπότητα έχει χάσει την αθωότητά της. Ο Φρανς Κάφκα γράφει στην Φελίτσε Μπάουερ υπέροχα μακροσκελή γράμματα, τα οποία τελικά θα ματαιώσουν το γάμο τους. Ο Προυστ αναζητά τον χαμένο χρόνο. Ο Στραβίνσκι και ο Σένμπεργκ προκαλούν ανήκουστα σκάνδαλα, ο Ντυσάν στερεώνει μια ρόδα πάνω σ' ένα σκαμνί κουζίνας, στο Μόναχο ο Ζίγκμουντ Φρόιντ και ο Ράιν...

"Βγάζω το συμπέρασμα ότι η RAF δημιουργήθηκε κατά λάθος. Ο μοναδικός σκοπός της πρώτης ένοπλης δράσης της ήταν να απαλλαγεί ένας συνένοχος από δυο χρόνια φυλακή... Με την πρωτοβουλία τους όμως οι δράστες είχαν περιέλθει σε αδιέξοδο. Στην παρανομία δεν τους έμενε άλλη επιλογή από το να ψάχνουν κρυψώνες, να βρίσκουν λεφτά με επιθέσεις σε τράπεζες και να επινοούν ιδεολογικά κίνητρα για τη δράση τους." Αυτή είναι η πικρή ετυμηγορία του Γερμανού συγγραφέα Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ για την εξτρεμιστική Αριστερά της εποχής του. Στο αυτοβιογραφικό πεζό "Αναβρασμός" ο συγγ...

Ποιος είναι ο παράξενος πρίγκιπας Μπιριμπίνκερ, με το τόσο παράδοξο όνομα και τις τόσο αναπάντεχες περιπέτειες; Είναι ένας ήρωας ανατρεπτικός: σκανδάλισε την εποχή του με την τάση του να υποκύπτει στη γοητεία διαφόρων αιθέριων υπάρξεων καταπατώντας τους όρκους του, να αφήνεται περισσότερο στο ένστικτο παρά στην ορθή κρίση. Ο Κ. Μ. Βίλαντ, μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία των γερμανικών γραμμάτων, γράφει ένα "βλάσφημο" παραμύθι, ένα σπινθηροβόλο αντίδοτο στην υποκρισία και τη σοβαροφάνεια, ένα διασκεδαστικό παιχνίδι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, που ενίοτε...

Οι ημερολογιακές σημειώσεις του Γκαίτε με τον τίτλο "Το ταξίδι στην Ιταλία" (1786-1787), που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, αποκαλύπτουν την επιθυμία του συγγραφέα να γνωρίσει την Ιταλία όχι ως μια νοσταλγική κατάσταση με ρίζες στα παιδικά του χρόνια αλλά ως ακατανίκητη ανάγκη να βιώσει την κλασική και την αναγεννησιακή τέχνη διευρύνοντας τον καλλιτεχνικό του ορίζοντα και κυρίως ανακαλύπτοντας τον πραγματικό εαυτό του. Μαγεύεται από τη Βενετία αλλά ανυπομονεί να γνωρίσει τη Ρώμη και την κλασική αρχαιότητα. Συνεχίζει το ταξίδι στη Νάπολη και στη Σικελία, ό...

Στο σύντομο αυτό αυτοβιογραφικό έργο του Έσσε παρουσιάζονται με μοναδικό τρόπο οι εβδομάδες που πέρασε ο συγγραφέας στη λουτρόπολη Μπάντεν της Ελβετίας. Η κωμικοτραγική καθημερινότητα δίνει στο συγγραφέα την ευκαιρία να σκιαγραφήσει, με χιούμορ και ειρωνεία, την όχι πάντα αρμονική συμβίωσή του με τους άλλους επισκέπτες των λουτρών. Μέσα από τα σωματικά και ψυχικά σκαμπανεβάσματα του Έσσε αναδεικνύονται οι κοσμοθεωρίες και οι φιλοσοφικοί του στοχασμοί για τη ζωή γενικότερα. Υπήρξε ένα από τα πλέον αγαπημένα αναγνώσματα του επίσης νομπελίστα Τόμας Μαν.

Είμαστε μια γενιά χωρίς αποχαιρετισμό, που τον αποφεύγει σαν τους κλέφτες, γιατί φοβάται την κραυγή της καρδιάς της. Είμαστε μια γενιά χωρίς γυρισμό στον τόπο μας, γιατί δεν έχουμε τίποτα στο οποίο θα μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε, και δεν έχουμε κανέναν που να φύλαγε την καρδιά μας, κι έτσι καταντήσαμε μια γενιά χωρίς αποχαιρετισμό και χωρίς γυρισμό.

Προσδόκιμο όριο ζωής "Από καθαρά στατιστική άποψη", είπε ο Κοσλόβσκι, "ως άνθρωπος που δεν καπνίζω θα μπορούσα να καπνίσω εφτά χρόνια περισσότερο από έναν καπνιστή". Έκτακτα μέτρα Απαγορεύεται από τούδε και στο εξής να γράφονται οποιαδήποτε βιβλία, να τυπώνονται ή να εκδίδονται, προτού διαβαστεί μέχρι τελευταίας σελίδας το ήδη υπάρχον διαθέσιμο στοκ. [...] Ο Μίχαελ Άουγκουστιν που γράφει κάτι πολύ έξυπνα κείμενα, τόσο έξυπνα που, ενώ, σε πρώτη ανάγνωση, μοιάζουν απλά καλαμπούρια, όταν τα ξαναδιαβάζεις, ανακαλύπτεις ότι κάποια απ' αυτά (αρκετά, θα έλεγα) είναι π...

Πέντε νουβέλες, αντιπροσωπευτικά δείγματα του αφηγηματικού ύφους του Γκαίτε, όπου η φαντασία και το χιούμορ συνδυάζονται με στοιχεία πρωτοποριακά και προβληματισμούς που προκαλούν κατάπληξη, δεδομένου ότι τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν ανάμεσα στα 1795 και στα 1827.

Οι μεταφράσεις που παρουσιάζονται εδώ εκπονήθηκαν από δύο συνεχόμενα Εργαστήρια Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Διαπανεπιστημιακού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών: "Μετάφραση-Μεταφρασεολογία" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το πρώτο Εργαστήριο επικεντρώθηκε σε κάποια ποιήματα, γράμματα και πεζά του Friedrich Hoelderlin, που αναφέρονται, αφενός, στην ελληνική αρχαιότητα και, αφετέρου, στην ίδια την ποιητική τέχνη. Στα κείμενα αυτά, που ολοκληρώθηκαν στο διάστημα μεταξύ 1796 και 1803, προβάλλει με ιδιαίτερη ευκρίνεια ο ιδιάζων τρόπος με τον οποίο ο ποιητής ερμήνευσε το...

Στο σύντομο αυτό αυτοβιογραφικό έργο του Έσσε παρουσιάζονται με μοναδικό τρόπο οι εβδομάδες που πέρασε ο συγγραφέας στη λουτρόπολη Μπάντεν της Ελβετίας. Η κωμικοτραγική καθημερινότητα δίνει στο συγγραφέα την ευκαιρία να σκιαγραφήσει, με χιούμορ και ειρωνεία, την όχι πάντα αρμονική συμβίωσή του με τους άλλους επισκέπτες των λουτρών. Μέσα από τα σωματικά και ψυχικά σκαμπανεβάσματα του Έσσε αναδεικνύονται οι κοσμοθεωρίες και οι φιλοσοφικοί του στοχασμοί για τη ζωή γενικότερα. Υπήρξε ένα από τα πλέον αγαπημένα αναγνώσματα του επίσης νομπελίστα Τόμας Μαν.