Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε αυτό το φιλοσοφικό δοκίμιο, μέσα από μια κριτική προσέγγιση της διδακτορικής διατριβής του Καρλ Μαρξ για τη Διαφορά της δημοκρίτειας και επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας, αναδεικνύεται μια για αρκετούς άγνωστη και για άλλους υποτιμημένη πτυχή της μαρξικής θεωρίας για την επανάσταση και την ελευθερία. Αντιμετωπίζοντας το νεανικό μαρξικό κείμενο ως κείμενο καμπής, μάχης και αυτοσυνειδησίας, αλλά και ως πεδίο συνάντησης ρομαντικών και διαφωτιστικών μοτίβων, ο συγγραφέας επιδιώκει να μας φέρει κοντά σε έναν Μαρξ στοχαστή της εξέγερσης και του αυτοσχεδιασμού, για τον οποίο η ελ...

Ο Φουριέ παρουσιάζεται εδώ ως ο αντίποδας του Σαντ: δεν επικαλείται όλες τις πιθανές σεξουαλικές φαντασιώσεις παρά με σκοπό να εξάρει την τέρψη και την ευτυχία σε μια απελευθερωμένη από ταμπού κοινωνία, διότι γι' αυτόν ο εκλεπτισμένος χαρακτήρας οιασδήποτε "μανίας" είναι σημάδι υψηλής αίσθησης και εάν υπερθεματίζει, ειδικότερα, τον "στροφεακό έρωτα", το αμφίσημο (το αμφιλεγόμενο), το επίμεικτο δεν το κάνει παρά επειδή όλα αυτά εξυψώνουν το ανθρώπινο στοιχείο περισσότερο απ' ότι ο αποκλειστικός έρωτας. [...] Από τις πρώτες σελίδες αυτής της παράξενης, ημιτελούς πραγματείας...

Μια ώρα αρκούσε για να κλονίσει συθέμελα τον κόσμο. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η πτώση των "Δίδυμων Πύργων" στην καρδιά της Νέας Υόρκης δε σηματοδοτεί την έναρξη του τέλους της Ιστορίας ούτε της σύγκρουσης των πολιτισμών: εγκαινιάζει την εποχή του παγκοσμιοποιημένου μηδενισμού. Κρυμμένος πίσω από θρησκευτικά ή ιδεολογικά άλλοθι, ο μηδενιστής τρομοκράτης χτυπά. "Σκοτώνω, άρα υπάρχω". Ένα φοβερό φάντασμα στοιχειώνει ξανά τις δημοκρατίες και τις κινητοποιεί. Κανείς, μαθαίνουμε, ούτε ειδήμων, ούτε αναλυτής δεν ήταν σε θέση να φανταστεί ένα τέτοιο γεγονός. Αντιμέτωπος με το απρόβ...

Πώς συνδυάζει ένας φιλόσοφος, με την ιδιότητα του πατέρα, το άδειασμα του πλυντηρίου πιάτων με την ψυχαγωγία του μωρού του και με μία διάλεξη για τον Καντ και την ελευθερία; Γιατί ο Αντόρνο πίστευε ότι ο πολυσύχναστος δρόμος μπροστά από το τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Γκαίτε στη Φρανκφούρτη ήταν μεγάλη απειλή για τη ζωή των φοιτητών του; Αρκεί ένας πτυχιούχος φιλοσοφίας να καθίσει στο κέντρο της πόλης του προσφέροντας "Φιλοσοφικές συζητήσεις για δέκα μάρκα" για να κάνει τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για τη φιλοσοφία;

Όλη η ζωή είναι ένα πείραμα Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει Αν ένα λιοντάρι μπορούσε να μιλήσει, δεν θα το καταλαβαίναμε Σκέφτομαι άρα υπάρχω Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες γιατί ήμουν κάποιος άλλος «Πω, πω, σκόνη που σήκωσα!», είπε η μύγα που καθόταν στο πίσω μέρος του άρματος Η ύπαρξη προηγείται της ουσίας Ένας φιλόσοφος που δεν θέλει να παίρνει μέρος σε συζητήσεις είναι σαν έναν πυγμάχο που δεν θέλει να μπαίνει στο ρινγκ Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ, μόνο εγκαταλεί...

...Μιλούσα πάντα με αγνώστους και έμαθα πάρα πολλά από αυτές τις συζητήσεις: αυτό είναι πολύ σημαντικό, κεφαλαιώδες. Κυρίως τρέφω κάποια αδυναμία για τους κάπως διαταραγμένους τύπους. Στη Ρουμανία, ανάμεσα στους εξήντα χιλιάδες κατοίκους του Σίμπιου, γνώριζα όλους τους ψιλοαποτυχημένους... Και οι ποιητές ανήκουν στην ίδια κατηγορία... Κι ύστερα υπάρχει αυτό το εξόχως βαλκανικό φαινόμενο: ο αποτυχημένος είναι ένας τύπος πολύ προικισμένος, που όμως δεν προκόβει, που υπόσχεται τα πάντα και δεν τηρεί τις υποσχέσεις του. Οι μεγάλοι φίλοι μου στη Ρουμανία δεν ήταν οι συγγραφείς α...

Σε τι χρησιμεύει η Φιλοσοφία; Ποιoς θα 'πρεπε να είναι ο ρόλος στην εκπαίδευση; Έχουμε συνηθίσει στην ιδέα ότι η επιστήμη λύνει προβλήματα και απαντά σε πολλές από τις απορίες μας. Ωστόσο, κάποιες ερωτήσεις μένουν αναπάντητες· καμιά λύση δεν φαίνεται γι' αυτές οριστική. Μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή κι επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά. Είναι τα ερωτήματα που αφορούν το θάνατο, την αλήθεια, το σύμπαν, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, το ωραίο, τον χρόνο... Σκοπός της Φιλοσοφίας δεν είναι να δώσει σ' αυτά μια τελεσίδικη απάντηση, αλλά να μας διδάξει πώς μπορούμε να τα θέτο...

Τι το κοινό μπορεί να έχει ένας ποιητής με έναν φυσικό επιστήμονα; Τι μπορεί να φέρνει κοντά έναν ιστορικό με έναν μυστικιστή; Ποια "κοινωνία" μπορεί να έχει ένας διανοούμενος πολιτικός με έναν μυθιστοριογράφο ή ένας υπαρξιακός φιλόσοφος με έναν θεατρικό συγγραφέα; Ποια η μετοχή ενός Χριστιανού στοχαστή μ' έναν Πέρση Μουσουλμάνο; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που θα ανέβει στα χείλη του αναγνώστη, παίρνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του και ξεφυλλίζοντάς το. Ο τίτλος όμως μπορεί να αποτελέσει ίσως ένα μεγαλύτερο ερέθισμα και ταυτόχρονα να δώσει μιαν απάντηση στο παραπάνω ε...

Τα κείμενα που περιέχονται σ' αυτό το βιβλίο είναι οι διαλέξεις που έδωσε ο Κ. Καστοριάδης στην Ελλάδα το Φεβρουάριο του 1989. Το ευρύ φάσμα των ενδιαφερόντων θεμάτων που θίγει ο μεγάλος σύγχρονος διανοητής διαφαίνεται και από τους τίτλους των ομιλιών που είναι: "Το "τέλος της φιλοσοφίας';", "Εξουσία, πολιτική, αυτονομία", "Η ψυχανάλυση και το πρόταγμα της αυτονομίας", "Τι σημαίνει επανάσταση;", "Το πρόβλημα της δημοκρατίας σήμερα" και "Η τεχνο-επιστήμη".

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με κάποιο τρόπο το πολύμορφο φάσμα των φιλοσοφιών του Underground, θα τις προσδιορίζαμε ως ιρασιοναλιστικές φιλοσοφίες. Όλες, υποκειμενικές ή αντικειμενικές, έχουν προϋποθέσεις διαφορετικές από τον ρασιοναλισμό και καμιά τους δεν αποδέχεται τις γνωσιολογικές μεθόδους ή τα αξιώματα της λογικής σκέψης. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι χαοτικές, ανόητες και άχρηστες· αντιθέτως μπορούν να είναι τόσο καλά διαρθρωμένες, αποτελεσματικές και συνεπείς όσο και ο ρασιοναλισμός. Είναι μια άλλη μέθοδος γνώσης, μια άλλη μορφή αγάπης για τη σοφία, διαφορετική...

Ενώ ο έρωτας κατά τον Πλάτωνα είναι η πύλη για την αιωνιότητα, για τον Λουκρήτιο αποτελεί θανάσιμη παγίδα. Και μπορεί για τον Κίρκεγκωρ να συνιστά την πρόκληση ολόκληρης της ύπαρξης, όμως ο Σοπενχάουερ βλέπει σ' αυτόν ένα ύπουλο τέχνασμα του σεξουαλικού ενστίκτου. Όσο για τον Ρουσσώ, εμπνευστή του ρομαντισμού, αποτελεί το τέλειο παράδειγμα στοχαστή στον οποίο φιλοσοφικό σύστημα και προσωπικές νευρώσεις είναι αλληλένδετα. Η εμμονή του Σαρτρ με τον ποδόγυρο, η παροιμιώδης έλλειψη λίμπιντο του Καντ, οι αποτυχίες του Νίτσε με τα νεαρά κορίτσια είναι κάποια από τα πολλά περιστατ...

Αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να έχει και κάποιο άλλο τίτλο. Για παράδειγμα θα μπορούσατε να το ονομάσετε: "Πρακτική Φιλοοοφία" "Φιλοοοφία της Ζωής" "Η Ουσία των Διδασκαλιών" "Η βάση όλων των θρησκειών" "Η αλήθεια της ζωής" "Η αιώνια αλήθεια" Ανεξάρτητα από το πώς θα το ονομάσετε είναι απαραίτητο να το διαβάαετε για να μπορέσετε: - να καταλάβετε τον εαυτό οας - να βρείτε πραγματική ηρεμία - να βιώνετε συνεχή ευτυχία - να νοιώθετε αληθινή αγάπη - να γνωρίσετε το σκοπό της ύπαρξής οας - να βρείτε νόημα στη ζωή - να καταλάβετε τη ζωή, τους ανθρώπους και τα φαινόμε...

"Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος αναπτύσσει κάποιες αντιλήψεις σχετικά με τη ζωή και το θάνατο. Και οι αντιλήψεις αυτές συνιστούν ήδη φιλοσοφία -αν και συνήθως δεν χαρακτηρίζονται από κριτική στάση-, καλή ή λιγότερο καλή φιλοσοφία. Ακόμα και οι προσδοκίες για το τι θα πρέπει να προσφέρει η ζωή, τι μπορεί κανείς να επιτύχει στη ζωή, είναι κατά βάση φιλοσοφικές αντιλήψεις για τη ζωή. Με αυτή την έννοια, πιστεύω πραγματικά ότι όλοι οι άνθρωποι είναι φιλόσοφοι." Ο -βιεννέζικης καταγωγής- φιλόσοφος Καρλ Ράιμουντ Πόππερ (1902-1994), υπήρξε ένας από τους στοχαστές με τη μεγαλύτερη επίδ...

Η Φιλοσοφία, η απαρχή κάθε γνώσης, βίωνε και βιώνει μια ατέρμονη μοναξιά. Ο συγγραφέας του παρόντος πονήματος, με μία ειρωνική και συνάμα κυνική διάθεση, προσεγγίζει τους "εφιάλτες" της Φιλοσοφίας. Αρχίζοντας από τις τρανταχτές αντιφάσεις των μελλοντολόγων περνάει στην υπόσταση της προσωπικότητας αυτών αλλά και όσων υποστηρίζουν όχι απαραίτητα μόνο την Μελλοντολογία αλλά οποιαδήποτε ενέργεια ως ακόλουθη της πνευματικής τους ανεπάρκειας. Τέλος, γίνεται μια όσο το δυνατόν ουσιαστική προσέγγιση του σοβαρού ζητήματος της ελεύθερης βουλήσεως, και το κατά πόσον οι μελλοντολόγοι,...

Το βιβλίο του Ζακ Ντερριντά "Πέραν του κοσμοπολιτισμού" αποτελείται από επτά αυτόνομα κείμενα, τα οποία πραγματεύονται έννοιες και προβλήματα που δεσπόζουν αφ' ενός στη σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, αφ' ετέρου στη σημερινή παγκόσμια κοινωνικο-πολιτική σκηνή: κυριαρχία, ιδιότητα του πολίτη, δημοκρατία (democratie) και δημοκρατική πολιτική (republique), κοινοτισμός και ρεπουμπλικανισμός, φιλοξενία και δικαίωμα ασύλου, εργαζόμενοι "χωρίς χαρτιά", ζωτικότητα και ανθρωπινότητα, δικαιώματα του ανθρώπου, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, νέο διεθνές δίκαιο και νέοι δικαιικοί θεσμοί, σ...