Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Ηρόδοτος ταξιδεύει για να απαντήσει στο ερώτημα του παιδιού - από πού ξεφύτρωσαν στον ορίζοντα τα πλοία; Από πού εμφανίστηκαν; Ποια είναι η προέλευσή τους; Ώστε, λοιπόν, αυτό που βλέπουμε με τα μάτια μας δεν είναι τα σύνορα του κόσμου; Υπάρχουν και άλλοι κόσμοι; Και ποιοι είναι αυτοί άραγε;... Η σπουδαιότερη ανακάλυψή του είναι ότι υπάρχουν πολλοί κόσμοι. Και ότι καθένας είναι διαφορετικός. Καθένας είναι σπουδαίος. Και πρέπει να τους γνωρίσεις, γιατί αυτοί οι άλλοι κόσμοι, οι άλλοι πολιτισμοί, είναι καθρέφτες μέσα στους οποίους κοιτάζουμε τον εαυτό μας και αυτό που αν...

Γραμμένο τη δεκαετία του 1970, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα κλασικό αφήγημα για τα ελληνικά νησιά από ένα συγγραφέα που αγάπησε την Ελλάδα, όπου άλλωστε και έζησε για έξι χρόνια. Το βιβλίο έχει τη μορφή ενός προσωπικού οδηγού (όχι τουριστικού, τέτοιοι υπάρχουν άλλωστε πολλοί), ο οποίος απαντά σε δύο ερωτήματα που θέτει ο ίδιος ο συγγραφέας: τι θα ήθελε να μάθει ο επισκέπτης όταν βρεθεί στα ελληνικά νησιά και τι δεν πρέπει να χάσει. Σ' αυτό τον οδηγό λοιπόν ο αναγνώστης θα βρει ζωντανές περιγραφές από την ιστορία, τους μύθους, τα πανηγύρια, τα έθιμα ακόμα και από τη χλωρίδα σ...

Το 1935 ο Λόρενς Ντάρελ πείθει τη μητέρα και τη γυναίκα του να μετακομίσουν στην Κέρκυρα για να γλιτώσουν από τον αγγλικό χειμώνα. Η απόφαση αυτή θα σταθεί καθοριστική για την πορεία του καθώς στη διάρκεια των έξι χρόνων που θα μείνει εκεί θα εξελιχθεί ως συγγραφέας, θα γράψει το πρώτο σημαντικό έργο του "Το μαύρο βιβλίο", και θα συνδεθεί με τον Χένρι Μίλερ, τον οποίο θα φιλοξενήσει στην Κέρκυρα το 1939. Όταν με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ελλάδα, θα καταγράψει όλα όσα έμαθε για το μέρος που, όπως ο ίδιος λέει, έγινε πατρίδα του γ...

Ο συγγραφέας του Οδοιπορικού περιγράφει απρόσμενες καταστάσεις από το ταξίδι του στη γειτονική Τουρκία και καταγράφει τις εντυπώσεις του απ’ αυτήν. Διατρέχοντας τις αχανείς εκτάσεις της Μεσοτουρκίας με βλέμμα δεκτικό στα ερεθίσματα και με την επικίνδυνη περιέργεια ενός πλάνητα, σχολιάζει πολλές φορές με χιούμορ τις ιδεοληψίες του, τους εμπεδωμένους φόβους ή τις χρόνιες προκαταλήψεις του. Αναμοχλεύει, μοιραία, τις δικαιολογημένες αντιθέσεις του και διαπιστώνει τις μεγάλες διαφορές (πολιτιστικές, κοινωνικές, αισθητικές) ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα εκφράζοντας, ωστόσο,...

Είχα πολλούς λόγους να θέλω να επισκεφθώ τη χώρα του "Κίτρινου Δράκοντος". Τα χρόνια κυλούσαν και αν δεν το επιχειρούσα φέτος, θα ίσχυε το παροιμιακό "ούπω καιρός". Εξ άλλου ως ιστορικός δεν θα μπορούσα νά διεκδικήσω αξιοπρεπή θέση στον ουρανό, αν δεν είχα επισκεφθεί το Σινικό Τείχος, την Απαγορευμένη Πόλη τού Πεκίνου, τους πήλινους σε φυσικό μέγεθος πολεμιστές τού Ξιάν (Xi An) και το Μαυσωλείο τού Μάο. Κι ακόμη πάντα ένιωθα θαυμασμό για τους Κινέζους που κάνουν τέχνη με τη γραφή τους (όπως το κάναμε κι εμείς - μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη προ της καταργήσεως του πολυτονι...

Περιγραφή του Εθνικού μονοπατιού 31 από την Πάτρα στην Αρχαία Ολυμπία. Εκτός των αναλυτικών περιγραφών βήμα - βήμα και των χαρτών που τις συνοδεύουν σε κλίμακα 1:25.000, υπάρχουν περιγραφές των βουνών καθώς και ιστορικά στοιχεία των περιοχών που διασχίζει το μονοπάτι. Συνοδεύεται από χάρτη όλης της διαδρομής όπου σημειώνονται οι επιμέρους χάρτες του βιβλίου. Τα ευρωπαϊκά και εθνικά μονοπάτια της Ελλάδας αποτελούν μια γοητευτική πτυχή της απλής και ορεινής πεζοπορίας καθώς διασχίζουν μεγάλες και συνήθως ημιορεινές περιοχές με ιδιαίτερα γραφικά στοιχεία, έξω από τους π...

Σε διάφορα μήκη και πλάτη της Γης, όπου ο συγγραφέας διπλωμάτης ζει κι εργάζεται, του δωρίζεται το πρωτογενές υλικό της γραφής. Τα πραγματικά περιστατικά, οι βιωματικές αλήθειες, η σαγήνη των κρίσιμων στιγμών, αλλά και οι συνειρμοί, που ενδεχομένως συνδέουν την καθημερινότητά μας με ένα άλλο σύμπαν ιδεών, είναι οι σύντροφοι που δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ έως τώρα. Χωρίς να δοκιμάσει οτιδήποτε θα μπορούσε να εκληφθεί μυθοπλαστική προέκταση, ξέρει πώς να αισθητοποιεί τα κυριότερα περιστατικά των περιηγήσεών του, ακινητοποιώντας τρόπον τινά στο χαρτί αυτή την τόσο πλούσια σε π...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί καταγραφή εμπειριών, χρωμάτων, αρωμάτων, ακουσμάτων, πολιτισμών, διαφορετικών τρόπων ζωής και πάνω απ' όλα κάθε ποιότητας ανθρώπων που συνάντησα σ' αυτό το ταξίδι από τους πιο υπέροχους μέχρι τους πιο ευτελείς. Στις 14 Απριλίου του 2007 ξεκίνησα μονάχος από τη Θεσσαλονίκη με μια μικρή μοτοσικλέτα για να περιηγηθώ σε 10 μήνες 4 χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν και Ινδία. Τα σχέδια άλλαξαν πολλές φορές στην πορεία και κατέληξα να επιστρέψω στην Ελλάδα μετά οπό 2 χρόνια και 2,5 μήνες έχοντας ταξιδέψει σε δεκατέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν,...

Οι Ρωμαίοι κατακτητές την ονόμασαν Alexandria, οι ελληνόφωνοι περιηγητές και οι ιστορικοί της αρχαιότητας, όπως ο Στράβων, ο Διόδωρος Σικελιώτης, κ,ά, την αποκάλεσαν Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ενώ στη συνέχεια οι Αιγύπτιοι της έδωσαν το αραβικό όνομα Iskanderia, δανεισμένο από τον ιδρυτή της Iskandar el Akbar, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο. Από την εποχή της ίδρυσης της, λοιπόν, η πόλη κατοικείται από ένα αμάλγαμα λαών, με φυσικό επακόλουθο να διασταυρώνονται κάθε λογής επείσακτες και ιθαγενείς πολιτισμικές παραδόσεις, ετερογενείς νοοτροπίες και ιδέες. Ωστόσο, σε αντίθεση με...

Η Οδησσός γνώρισε αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης και εξελίχθηκε σε κραταιό πολιτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό και πνευματικό κέντρο. Στην οικονομική της ανάπτυξη και στην εξέλιξη της σ' ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια εξαγωγικού εμπορίου συνέβαλαν, κυρίως στο α' μισό του 19ου αιώνα, οι ελληνικοί εμπορικοί οίκοι των Ροδοκανάκη, Ράλλη, Μαύρου, Παρασκευά, Ζαρίφη, Σεβαστόπουλου και πολλών άλλων, καθώς κατείχαν την πρώτη θέση στο εξαγωγικό εμπόριο, διακινώντας περισσότερο από το 50% των εμπορευμάτων από το λιμάνι της Οδησσού. Αυτή η βαρύνουσα θέση που κατείχαν οι Έλληνες στην οικ...

Από τον 19ο αιώνα το ελληνικό στοιχείο, κυρίαρχο στοιχείο των μεσαίων εγγράμματων κοινωνικών ομάδων της πόλης, επιδόθηκε στην ίδρυση σχολείων, συλλόγων και εφημερίδων και πρωταγωνίστησε όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και εν γένει στη δημόσια ζωή της Σμύρνης. Από την άλλη, ο κόσμος του λιμανιού, των εργατών και μεροκαματιάρηδων, ο κόσμος του σμυρναίικου τραγουδιού και των λαϊκών χοροεσπερίδων, προμήθευε στην πόλη το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό για την ευημερία της. Η μετεξέλιξη της Σμύρνης σε μια σύγχρονη μητρόπολη προσέκρουσε στις εθνικές αντιπαραθέσεις και την πολεμική δ...

Η σειρά "Κοιτίδες Ελληνισμού" δεν θα μπορούσε παρά να περιλαμβάνει και τη βασίλισσα των Ιωνικών πόλεων, τη Μίλητο. Η πόλη, που ιδρύθηκε στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου σε μια χερσόνησο με τέσσερα φυσικά λιμάνια, αποτέλεσε, λόγω της θέσης της, σπουδαία κοιτίδα ελληνικότητας ως το σημαντικότερο κέντρο επαφής και επικοινωνίας μεταξύ κυρίως Ελλάδος, Αιγαίου και Μικράς Ασίας. Σήμερα, παρόλο που η άλλοτε παραλιακή πόλη απέχει 8 χλμ. από τη θάλασσα, με τα σπουδαία μνημεία της κυρίως των οψιμότερων περιόδων (και αυτά που βρίσκονται επιτόπου -συχνά μέσα σε νερά- και αυτά που έ...

Η Σαμψούντα είναι μια πόλη με μακρά ιστορία και έντονο ελληνικό παρελθόν. Το παρελθόν αυτό δεν είχε γραμμική πορεία. Άλλοτε, το ελληνικό στοιχείο άκμαζε και η πόλη μεσουρανούσε και άλλοτε έπεφτε στην αφάνεια. Η πιο πρόσφατη εποχή ακμής της πόλης και του Ελληνισμού ήταν ο 19ος αιώνας και οι αρχές του 20ού, λόγω της καπνοκαλλιέργειας και του εξαγωγικού εμπορίου καπνών. Οι σημερινοί κάτοικοι της Σαμψούντας δεν γνωρίζουν πολλά για το ελληνικό παρελθόν της πόλης και απολύτως τίποτα για τις σφαγές των Ελλήνων. Όμως η ανακάλυψη των ελληνιστικών τάφων στο λόφο της Αμισού συνέδεσ...

Αποτέλεσμα οικονομικών και πολιτικών συγκυριών, η ελληνική παροικία στη Βιέννη συνιστούσε ταυτόχρονα μια μικρή ζωντανή κοινωνία, με τη δική της γειτονιά, τη δική της οργάνωση, τους ναούς και τις κοινότητες της, το σχολείο και τους φιλανθρωπικούς της θεσμούς, τη δική της καθημερινότητα και τις εσωτερικές της σχέσεις. Την ίδια στιγμή, όμως, ανέπτυσσε σχέσεις και "συνδιαλεγόταν" με την ευρύτερη κοινωνία υποδοχής. Μέλη αυτής της παροικίας διακρίθηκαν στην οικονομική ζωή της πόλης, έλαβαν τίτλους ευγενείας, έγιναν μεγαλέμποροι, βιομήχανοι, ιδιοκτήτες ακινήτων, εντάχθηκαν στην πο...

Την Πέργαμο μπορεί κανείς σήμερα να τη θαυμάσει επιτόπου, ανεβαίνοντας τις απότομες πλαγιές της ακρόπολης με τα ψηλά τείχη, τα ιερά και τις στοές, τους ναούς και τα γυμνάσια, το θέατρο και τα ανάκτορα. Πιο χαμηλά, μπορεί να επισκεφθεί την κάτω πόλη, με τις οικίες της Ελληνιστικής και της Ρωμαϊκής περιόδου, το Σεράπειο, χώρο λατρείας αιγυπτιακών θεοτήτων με οικοδομήματα των Ρωμαϊκών Αυτοκρατορικών χρόνων, αλλά και το εντυπωσιακό Ασκληπιείο, θεραπευτήριο πολυτελείας, έδρα της περίφημης ιατρικής σχολής με κύριο εκπρόσωπο της τον Γαληνό. Την καλλιτεχνική παραγωγή της Περγάμου,...

Αν για τον Βησσαρίωνα η Βενετία ήταν σχεδόν μια άλλη Κωνσταντινούπολη κι αν αργότερα για τον Άλδο Μανούτιο και τον Μάρκο Μουσούρο στη Γαληνότατη είχε ξαναγεννηθεί η άλλη Αθήνα (alterae Athenae), για τους Έλληνες πρόσφυγες μετά την Άλωση, στις νησίδες της βενετικής λιμνοθάλασσας, η τεναγήτις πολιτεία είχε ταυτιστεί με μιαν άλλη πατρίδα. Συγκροτημένοι από το 1498, με βάση τους βενετικούς θεσμούς, σε αδελ-φότητα εθνικής μειονότητας, τη λεγόμενη "scuola" ή "nazione", οι Έλληνες μέτοικοι κατόρθωσαν να ριζοβολήσουν στην υδάτινη πόλη της Αδριατικής, να ανταποκριθούν στις ζητήσεις...

Παρά τις έξωθεν πιέσεις διαφόρων βαρβαρικών φύλων, η Καλαβρία και η Λουκανία έγιναν χώρος και έδρα της βυζαντινής κυριαρχίας από τον 8ο έως τον 11ο αι. Το ελληνικό στοιχείο επιβίωσε παρά την κατάκτηση των Νορμανδών, λόγω και της συνεχούς ενίσχυσης του με νέες αφίξεις από την κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Έως τον 14ο αι., στα δύο τρίτα των οικισμών της περιοχής ομιλούνταν οι ελληνικές διάλεκτοι, αλλά από τον 17ο αι. αυτές συρρικνώθηκαν και επιβίωσαν μόνο σε απομακρυσμένες περιοχές. Όμως η περιοχή είναι γεμάτη από βυζαντινές μνήμες και μνημεία: φρούρια στην Αμαντέα και οικ...

Η μεγαλύτερη ακμή της, ορατή σήμερα στους επισκέπτες, είναι οι δυο πρώτοι μεταχριστιανικοί αιώνες, οπότε και αναδείχθηκε στην τρίτη σε σημασία πόλη της αυτοκρατορίας μετά τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Οι επισκέψεις του Αποστόλου Παύλου και η προς Εφεσίους επιστολή του, η εκεί παραμονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, καθώς και ο θρύλος για τον εκεί θάνατο της Παναγίας τη συνέδεσαν με τις αρχές του Χριστιανισμού και την ανέδειξαν σε μεγάλο κέντρο προσκυνηματικού τουρισμού. Η ίδια η πόλη είναι ένας τεράστιος ερειπιώνας με πολλά όμως αναστηλωμένα οικοδομήματα, που της προσδίδο...